HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα και τι καιρός ήταν αυτός Παναγία μου! Κατακλυσμός! Βροντές! Χαλάζι! Πω πω... 
• Και είχα κανονίσει να πάω στο γραφείο καθώς μας επισκεπτόταν μια συνάδελφος από την Πολωνία και είχα κανονίσει να την συναντήσω, πρώτη φορά, δια ζώσης.
• Κόσμο πολύ δεν είχε το γραφείο (για τους προφανείς λόγους του καιρού) οπότε ήμουν εγώ και ο γενικός διευθυντής του Hub.
• Απογευματάκι επέστρεψα σπίτι, τσιμπήσαμε, κάναμε τα μπάνια μας, παίξαμε monopoly και χαλαρώσαμε παρέα και οι 4 στον καναπέ, χαζεύοντας εκπομπές ζαχαροπλαστικής.
• Το βραδάκι έγραψαν παρέα γιαγιά και εγγονός και το ημερολόγιο της γιαγιάς.
• Τρίτη, και ήταν η σειρά του συνοδοιπόρου για το γραφείο.
• Και μέσα στην ημέρα φτιάξαμε και κουλουράκια βουτύρου τα οποία βγήκαν γευστικότατα.
• Ο καιρός έφτιαξε οπότε το απόγευμα κατεβήκαμε στο κέντρο της Λωζάνης για μια τελευταία βόλτα με την γιαγιά, κάποια γρήγορα ψώνια και δείπνο.
• Τετάρτη, και το μεσημεράκι αναχώρησαν τα αγόρια και η γιαγιά για το αεροδρόμιο. Μετά από 10 περίπου μέρες, επέστρεψε στην Ελλάδα η γιαγιά.
• Και κάθε επίσκεψη των οικογενειών μας είναι και μια διαφορετική εμπειρία. Γατί μεγαλώνει ο Στεφανάκος και αλλάζουν οι σχέσεις τους, τα ενδιαφέροντα, οι συζητήσεις.
• Και τι δεν έκαναν αυτές τις ημέρες... από monopoly και puzzle μέχρι τέννις και ζύμωμα ψωμιού.
• Εγώ έμεινα πίσω με τα calls μου και τα συμμαζέματα του σπιτιού.
• Το βραδάκι είχα κανονίσει όμως να επισκεφθώ την αγαπημένη μου Jessica που είχα να δω καιρό.
• Και είχε ατύχημα στην εθνική και ευτυχώς που το πήρα χαμπάρι εγκαίρως και για τη μισή διαδρομή ακολούθησα τους παράδρομους. Όπως και να 'χει, από μισή ώρα που είναι η απόσταση εγώ έκανα μία αλλά χαλάλι.
• Μα παίρνουν τα σπίτια την μυρωδιά και την ενέργειά μας. Και το νέο σπίτι της Jessica έχει ήδη πάρει μορφή! Μια γαλήνια μορφή, με γήινους τόνους, απαλά υλικά, καθαρούς χώρους. Άνετα έκανε καριέρα ως διακοσμήτρια.
• Μου μαγείρεψε λοιπόν και φάγαμε οι δυο μας! Και έτσι παρέα, με γέλια, συγκίνηση, αγκαλιές, ιστορίες, αγάπη έφτασαν σχεδόν μεσάνυχτα.
• Και θα μπορούσαμε να κάτσουμε μέρες έτσι απλά, συζητώντας και ανοίγοντας τις ψυχές μας.
• Είναι ευλογία να έχεις ανθρώπους με τους οποίους δεν χρειάζεσαι κανένα φίλτρο. Απλά να αφήνεσαι στην αγάπη, στον σεβασμό, στην ασφάλεια.
• Πέμπτη, και ο συνοδοιπόρος ήταν ξανά γραφείο οπότε ήμουν μόνη με το φυστίκι όλη την ημέρα (έτσι λέγαμε τον Στεφανάκο όταν ήταν μωρό) να ζογκλάρω μεταξύ εκείνου (μαμά πεινάω, μαμά έλα να σου δείξω, μαμά έλα να παίξουμε μπάλα), απανωτών calls με την ομάδα της Αγγλίας (γιατί είχαμε δραστικές εξελίξεις σε ένα λανσάρισμα) και των ενδιάμεσων δουλειών (όπως μαγειρέματος).
• Όλα καλά πήγαν εν τέλει, σε ένα call έβλεπαν πού και πού και ένα χέρι να πετάγεται (πειραματιζόταν ο Στέφανος με την οθόνη του laptop μου), τους εξήγησα και απλά συνεχίσαμε. Τι να κάνεις.
• Παρασκεύη και ευτυχώς ήταν πιο χαλαρή επαγγελματικά.
• Είχαμε και επισκέπτες το απόγευμα, τους Ν. Αφρικανούς φίλους μας, οπότε φτιάξαμε σπιτική μηλόπιτα και pasta bar (2 ειδών ζυμαρικά, μία κόκκινη σάλτσα, μία σάλτσα κιμά, 2-3 επιπλέον όπως bacon, μανιτάρια, πιπεριές, τυρί) ώστε ο καθένας να συνθέσει το πιάτο των ονείρων του!
• Τα μικρά έπαιξαν και γέλασαν με την καρδιά τους (με ένα μείγμα αγγλικών και γαλλικών), και εμείς τα είπαμε γύρω από το τραπέζι, με εξαιρετικό κρασί από τη Ν. Αφρική εν ονόματι seriously old dirt, και ένα σωρό θέματα (από τις δουλειές μέχρι τα αυτοκίνητα και τα σχολεία).
• Σάββατο, και ξεκίνησα μόνη αυτή τη φορά (καθώς δεν είχε ο μικρός Ελληνικό σχολείο) για το κέντρο της Λωζάνης και το μάθημα barre στο οποίο κάθε φορά αγκομαχώ.
• Μετά πέρασα 1,5 ωρίτσες αγοράζοντας δώρα, χαζεύοντας τα μαγαζιά στα γρήγορα, πίνοντας ένα pumpkin spice latte και ιδρώνοντας από τη ζέστη! Ναι, τόση ζέστη! Με ένα λεπτό μακρυμάνικο.
• Επιστροφή σπίτι όπου ο συνοδοιπόρος είχε λιώσει συμμαζεύοντας τα φύλλα από τον κήπο και ο μικρός έκανε ζωάρα παρακολουθώντας τα παιδικά του.
• Φτιάξαμε βαλιτσούλα και ξεκινήσαμε νωρίς το απόγευμα για ένα πολύ γεμάτο σαββατοκύριακο.
• Και πρώτη στάση ήταν το Neuchatel και το σπίτι των Πολωνών μας φίλων. Στα μέσα όμως της διαδρομής συνειδητοποίησα ότι είχα ξεχάσει το κινητό μου οπότε έπρεπε να ξαναγυρίσουμε ... ξέρω ξέρω. Αλλά ήταν πρώτη φορά που μου συνέβαινε.
• Φτάσαμε λοιπόν κατά τις 16.00 στους φίλους οι οποίοι μας περίμεναν με σπιτικές πίτσες και έτσι περάσαμε ένα 2ωρο παρέα χαζολογώντας με τον μικρό Leopold, βγάζοντας polaroid φωτογραφίες, συζητώντας για τη ζωή με ένα νεογέννητο.
• Δεύτερη στάση οι φίλοι στην Bienne όπου ξεφορτώσαμε τη βαλιτσούλα που λέγαμε και φύγαμε κατευθείαν για την τρίτη στάση της ημέρας, το σπίτι της φίλης Βίβιαν.
• Δείπνο για 3 οικογένειες, με halloween διακόσμηση, εξαιρετικές γεύσεις -όπως πάντα, μερικά σκαμπανεβάσματα με τα μικρά αγόρια που όταν βρίσκονται γίνονται άτακτα, και πολλές συζητήσεις.
• Αργά το βράδυ επιστρέψαμε στο σπίτι των φίλων όπου και θα διανυκτερεύαμε για πρώτη φορά! Ενθουσιασμένα τα μικρά αγόρια όπως αναμενόταν, πήγε μεσάνυχτα μέχρι να κοιμηθούμε.
• Κυριακή, και το πρόγραμμα είχε τελικό τέννις στο ATP Basel για τους άντρες και παιδικό πάρτυ στο δάσος για τα γυναικόπαιδα.
• Προλάβαμε όμως με τη φίλη Έλενα και βγήκαμε το πρωί για ένα γρήγορο περπάτημα μέχρι τη λίμνη όπου το τοπίο με την ομίχλη, τους κωπηλάτες και τους γλάρους ήταν απλά σαγηνευτικό.
• Κατά τις 10.30 ξεκινήσαμε για τα χωριστά μας προγράμματα και μετά από κανά μισάωρο είμασταν σε ένα ξύλινο chalet - καταφύγιο μες στο δάσος για το πάρτυ του μικρού Ανδρέα.
• Με διαφορετικές αφίξεις και αναχωρήσεις, μαζευτήκαμε τελικά αρκετοί, οι γονείς του εορτάζοντα είχαν ετοιμάσει πανδαισία φαγητών και παιχνιδιών, εμείς μπαινοβγαίναμε (είχε ψιχρούλα έξω καθώς ο ήλιος δεν διαπερνούσε το δάσος), τα μικρά έπαιζαν έξω στο δάσος και την παιδική χαρά, έγιναν μες στις λάσπες, έπηξαν στα τσιπς και στα γλυκά αλλά τι να κάνεις.
• Αργά το μεσημέρι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής με μια μικρή στάση δίπλα στη λίμνη για έναν γρήγορο καφέ και πίσω στο σπίτι των φίλων για ανασυγκρότηση και ξεκούραση.
• Αργά το απόγευμα επέστρεψαν και οι άντρες (for the records, ο Aliassime κέρδισε τον Rune), ανταλλάξαμε λίγο τα νέα μας και αναχωρήσαμε για Λωζάνη.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα