HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Η εβδομάδα ξεκίνησε με επίσκεψη στο γραφείο.
• Και η ημέρα ήταν γεμάτη (κλασικά) με συναντήσεις, calls, θέματα δεξιά - αριστερά αλλά δύο συγκεκριμένα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας (και θα καταλάβετε γιατί).
• Το ένα είναι η συνάδελφος Maryna η οποία μπήκε στο call από το καταφύγιο στο Κίεβο μόνο και μόνο για να ξεφύγει το μυαλό της από αυτό που ζει και να ξεχαστεί συζητώντας για δουλειά. Δεν έχω λόγια. Βουρκωμένη ήμουν καθ'όλη τη διάρκεια του call μας.
• Το δεύτερο είναι ένας συνεργάτης που μας επισκέφθηκε από την Κύπρο με τον οποίο δεν γνωριζόμαστε πολύ αλλά κατά κάποιον τρόπο επικοινωνήσαμε από την πρώτη στιγμή, ο οποίος μετά τη συνάντηση που είχαμε, μου δώρισε ένα βιβλίο εμπνευσμένο από τις συζητήσεις που είχαμε κάνει στο πρόσφατο παρελθόν. Πόσο συγκινήθηκα! Γιατί το βιβλίο είναι ένα τόσο προσωπικό και μοναδικό δώρο! Πόσο μάλλον όταν προέρχεται από έναν άνθρωπο που εκτιμάς και όταν η επιλογή γίνεται βάσει των συζητήσεών σας.
• Γεμάτη λοιπόν από πολλές απόψεις παρέλαβα τον μικρό το απόγευμα και επιστρέψαμε σπίτι.
• Και η Τρίτη κύλησε σχετικά ομαλά εργασιακά, με μία πολλή ενδιαφέρουσα συζήτηση με την διευθύντριά μου σχετικά με το networking και τους ξεκάθαρους, επαγγελματικούς στόχους που καλό είναι να έχουμε.
• Ξέρετε, ενώ είμαι ένας κοινωνικός άνθρωπος, αισθάνομαι αρκετά (έως πολύ) άβολα όταν πρέπει να κάνω εγώ το πρώτο βήμα και όταν πρέπει να μιλήσω για εμένα. Έτσι, δεν έχω προσεγγίσει ποτέ - κανέναν όλα αυτά τα εργασιακά μου χρόνια (και είναι ήδη πάνω από 15!) για να προωθήσω τον εαυτό μου ή να εκδηλώσω ενδιαφέρον για μια συγκεκριμένη θέση.
• Είναι όμως κάτι που, όπως φαίνεται, θα πρέπει να κάνω. Όπως και το να "επιλέξω" ποιο θα ήταν το ιδανικό, επόμενο βήμα μου.
• Το απόγευμα είχε ο Στεφανάκος την πρώτη του προπόνηση μπάσκετ! Θυμάστε που την προηγούμενη εβδομάδα είχα κάνει τις απαραίτητες συνεννοήσεις. Σήμερα λοιπόν, στις 17.30, άλλαξε ρούχα στο UAPE, πήρε τα πράγματά του και μπήκε στο κλειστό γυμναστήριο του σχολείου που είναι δίπλα ,παρέα με τους φίλους του.
• Δεν μπορούσα να αντισταθώ και έτσι κατά τις 18.00 πήγα και εγώ στις κερκίδες να παρακολουθήσω. Και ενθουσιάστηκα ΤΟΣΟ πολύ! Γιατί οι προπονητές (2) ήταν τόσο συμπαθείς! Γιατί έκαναν κανονική προπόνηση, με πάθος. Γιατί έβλεπα στο πρόσωπο του Στεφανάκου τον ενθουσιασμό του.
• Και να σας πω και κάτι άλλο; Η καλύτερη σκόρερ ήταν η Alma, τοσοδούλικη και αυτή αλλά τόσο αποφασιστική, δυνατή, εύστοχη.
• Πήγε 19.00 μέχρι να γυρίσουμε σπίτι, πεινασμένοι, κουρασμένοι αλλά και τόσο χαρούμενοι.
• "Μαμά ήταν πάρα πολύ ωραία".
• Τετάρτη, και ημέρα ήταν τόσο όμορφα ηλιόλουστη.
• Και το απόγευμα ήταν η καθιερωμένη προπόνηση ποδοσφαίρου οπότε πήγα να παραλάβω τον Στέφανο μαζί με τον συμμαθητή του όπως κάθε Τετάρτη.
• Και με το που με βλέπει και αντικρίζει το σορτς που είχα διαλέξει, αρχίζει ένα κλάμα.
• Περιττό να σας πω ότι το σορτς ήταν προφανώς η αφορμή αλλά πραγματικά δεν ξέρω τι τον έπιασε (ήταν κουρασμένος; συνέκρινε την προπόνηση του μπάσκετ με αυτή του ποδοσφαίρου όπου δεν ξέρει κανέναν;) και είχε τέτοια άρνηση. Για το ποδόσφαιρο που αγαπά σαν τρελός!
• Με τα χίλια ζόρια ντύθηκε, μπήκαμε στο αυτοκίνητο, ηρέμησε στη διαδρομή και όταν φτάσαμε ήταν σαν να μη συνέβη τίποτα.
• Πρόλαβα και του έκανα μια σύντομη συζήτηση και μου είπε ότι δεν ξέρει τι τον πιάνει κάποιες φορές.
• Εννοείται τη συζήτηση την συνεχίσαμε στο σπίτι και προσπαθήσαμε να του εξηγήσουμε ότι όλους μας πιάνει κάτι πού και πού αλλά το θέμα είναι να μπορούμε να το διαχειριστούμε και αν ξεφύγουμε, να μπορούμε να το αντιληφθούμε ώστε να ζητήσουμε συγγνώμη.
• Το απόγευμα συνεχίστηκε σε έντνους ρυθμούς καθώς 19.10 είχα το πρώτο μου ever μάθημα yoga, σε γκρουπ, με real life δασκάλα, σε ελβετικό έδαφος. Ήταν στο ίδιο στούντιο που κάνω barre τα Σάββατα οπότε είπα να το δοκιμάσω.
• Και η αίθουσα ήταν πλήρης (17 άτομα), η δασκάλα γλυκύτατη, το μάθημα ενδιαφέρον αλλά θα το ήθελα λίγο πιο προχωρημένο.
• Είδατε πώς αλλάζουν τα δεδομένα; Στο barre αγκομαχώ να ακολουθήσω το μάθημα και να ανταπεξέλθω, ενώ στη yoga, που πάλι απαιτητική ήταν αλλά το σώμα μου την γνωρίζει, ήμουν χαλαρή. 
• Πέμπτη, και αναχωρήσαμε απαρτία και οι 3 το πρωί, ο Στέφανος για το σχολείο και εμείς για το γραφείο.
• Πώς μεταφέρεις σε έναν άμεσό σου συνεργάτη που σέβεσαι και συμπαθείς ότι πρέπει να ανεβάσει λίγο τους εργασιακούς ρυθμούς γιατί θέματα και αρμοδιότητες του, του διαφεύγουν όλο και περισσότερο; Άβολο πολύ. Προσπάθησα όμως γιατί ήθελα να τον προστατεύσω και να τον προϊδεάσω.
• Το βράδυ είχαμε έξοδο, κοριτσοπαρέα, με την Hasti και την Anna, στο Lausanne Cocktail Club.
• Τέσσερις ώρες μείναμε, πίνοντας εξαιρετικά κοκτέιλς, τσιμπώντας μικροσκοπικά dimsums και συζητώντας ασταμάτητα για ότι μπορείτε να φανταστείτε (από την δουλειά και το επικείμενο, Χριστουγεννιάτικο πάρτυ, μέχρι τον πόλεμο στη Ρωσία, την κατάσταση του Ιράν και την ενεργειακή κρίση).
• Βράχνιασα βέβαια καθώς 1. η μουσική ήταν δυνατά και 2. μίλησα πολύ. Σαν τις παλιές "καλές" εποχές που με κάθε έξοδο έμενα άφωνη για μερικές ημέρες (είχαμε και την κάπνα τότε).
• Παρασκευή, και γέμισε η ημέρα με calls και συγκινήσεις.
• Βλέπετε, γίνεται μια αναδιανομή των ευρωπαϊκών αγορών και εγώ θα αφήσω δύο (τη Γερμανία και το Ην. Βασίλειο) ώστε να πάρω άλλες δύο (Τσεχία και Σλοβακία), διατηρώντας παράλληλα την Ουγγαρία, την Ελλάδα και την Κύπρο που έχω ήδη.
• Είχα διοργανώσει λοιπόν ένα αποχαιρετιστήριο call με την ομάδα του Ην. Βασιλείου ώστε να τους συστήσω τους νέους τους συνεργάτες. Και ήταν -και είναι- πραγματικά μία από τις πιο συμπαθείς ομάδες, πάντα με θετική διάθεση, με αυτό το εκπληκτικό, βρετανικό χιούμορ και αυτήν την άνεση.
• Από την άλλη, η κύρια συνεργάτης μου από την Γερμανία (και μακράν η πιο σκληρή - αυστηρή όλα αυτά τα χρόνια μου στην εταιρεία) επέστρεψε από διακοπές, ενημερώθηκε για τις αλλαγές και σοκαρισμένη μου έγραψε για να το επιβεβαιώσει και να μου δηλώσει πόσο στεναχωριέται που δεν θα έχω την Γερμανία υπό την ευθύνη μου πια. Το λες και ένα μικρό παράσημο.
• Το κρεβάτι στρώθηκε και ο ξενώνας ετοιμάστηκε ώστε να υποδεχτεί την γιαγιά που κατέφτασε το απόγευμα της Παρασκευής ενόψει και των σχολικών διακοπών.
• Και ο Στέφανος της ετοίμασε ζωγραφιά που από τη μία είχε όλο καρδούλες και από την άλλη είχε την γιαγιά, με ροζ καπέλο, ντυμένη στα πράσινα, με μπλούζα με τριφύλλι ("γιατί είναι και η γιαγιά παναθηναϊκός μαμά") και ποδοσφαιρικά παπούτσια.
• Ο συνοδοιπόρος παρέλαβε λοιπόν το απόγευμα την μητέρα του από το αεροδρόμιο της Γενεύης και πήγαν κατευθείαν να παρακολουθήσουν την προπόνηση μπάσκετ του Στέφανου.
• Στο μεταξύ εγώ ετοίμασα burgers και φάγαμε απαρτία μόλις επέστρεψαν.
• Εννοείται η γιαγιά ήρθε γεμάτη καλούδια (μεταφέροντας και κάποια δώρα της άλλης γιαγιάς) και έτσι τακτοποιήσαμε από γίγαντες, τσουρέκια και cream crackers μέχρι ρούχα του Στέφανου, κάρτες panini και lego.
• Σάββατο, και όλοι μαζί ξεκινήσαμε για το ελληνικό σχολείο.
• Ήπιαμε έναν γρήγορο καφέ με τον Μύρωνα και κάτι φίλους του από την Ζυρίχη και συνεχίσαμε για το κέντρο της Λωζάνης.
• Βόλτα, ψώνια (κλασικά για τα παιδικά πάρτυ), ωραίος ήλιος, συζητήσεις με διάφορους φίλους που πετύχαμε τυχαία και παραλαβή του μικρού.
• Εγώ κάθισα με τον φίλο Δημήτρη για ένα κρασί (ώστε να συζητήσουμε τις φοβερές περιπέτειες υγείας που είχε η γυναίκα του μετά τη γέννα) ενώ ο συνοδοιπόρος με την γιαγιά παρέλαβαν τον μικρό και ήρθαν στο Flon και πίτσα!
• Στις 14.00 είμασταν στην άλλη άκρη της πόλης για το παιδικό πάρτυ συμμαθητή του Στέφανου το οποίο έλαβε χώρα σε ένα bowling centre.
• Αφήσαμε τον μικρό κατενθουσιασμένο, θα τον επέστρεφε και μια άλλη μαμά οπότε είχαμε 3 ωρίτσες όλες δικές μας.
• Έτσι, παρκάραμε στο Vidy και περπατήσαμε πολύ, παραλίμννια, κάτω από τον ζεστό ήλιο, φτάσαμε στο Ouchy, ήπιαμε ένα σπιτικό, παγωμένο τσάι στο Lacustre (ιδανικότερο σημείο με τέτοιο καιρό δεν θα μπορούσαμε να βρούμε), συζητήσαμε, χαλαρώσαμε, φωτογραφήσαμε, ξαναπερπατήσαμε και επιστρέψαμε σπίτι.
• Επιστροφή και του μικρού, μπάνια, παιχνίδια, ιστορίες, παιδική ταινία και ύπνος.
• Στο μεταξύ, μάς επιβεβαίωσαν και οι φίλοι από την Bienne ότι θα τα κατάφερναν τελικά να μας έρθουν οπότε η Κυριακή ξημέρωσε με μαγειρικές.
• Και ο καιρός ήταν ανοιξιάτικος! Ξανα-βγάλαμε τα μαξιλάρια για την βεράντα και απολαύσαμε ήλιο. 
• Μαγειρέψαμε και ένα παστίτσιο, κρατήσαμε κιμά ξεχωριστά για τα μικρά και έφτιαξα και μια σάλτσα με μαινιτάρια και ροκφόρ για μένα. Όλοι καλυμμένοι λοιπόν. 
• Ο συνοδοιπόρος συνέχισε τις κηπουρικές, ο Στεφανάκος τα panini και τα ποδόσφαιρα με την γιαγιά και μεσημεράκι υποδεχτήκαμε τους φίλους που είχαμε να δούμε πάνω από μήνα (βλέπετε οι σχολικές διακοπές των καντονιών μας δεν συμπίπτουν οπότε εκείνοι έλειπαν από τα μέση Σεπτέμβρη).
• Καθίσαμε λοιπόν στην βεράντα (με κοντομάνικο παρακαλώ), φάγαμε, τα αγόρια έπαιξαν εξαιρετικά, η μικρή Βιολέτα μάς μαγείρευε, ήπιαμε, τα είπαμε.... και απογευματάκι κατεβήκαμε στο Lutry για να δείξει ο Στέφανος τη νέα πίστα για skate στον φίλο του.
• Ήταν τόσο όμορφα.... κόσμος με πατίνια και ποδήλατα και παγωτά.
• Και είχαμε και εμείς τόσα να πούμε.
• Καθίσαμε μέχρι να δύσει ο ήλιος σχεδόν και μετά χωριστήκαμε.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα