HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα και το ραντεβού μας ήταν κατά τις 09.00 στο Le Michel, μία παλιά, παραδοσιακή, γαλλική brasserie, με τα βαριά - ξύλινα τραπέζια, τα βιτρώ ανάμεσα, τα φλιτζάνια σε βαθύ πράσινο χρώμα, τους σερβιτόρους με τα παπιγιόν και τα ταψιά με τα φρεσκοψημένα κρουασάν.
• Εκεί έφαγα το πιο αφράτο "σαλιγκάρι" με σταφίδες! Πω πω! Έτρωγα άλλα πέντε -άνετα!
• Ήπιαμε τους καφέδες, πήραμε τα αυτοκίνητα και ξεκινήσαμε για Γερμανία (3 χώρες σε 3 μέρες) και το Europa Park. 
• Είχαμε επιλέξει σοφά την ημέρα της επίσκεψής μας καθώς ήταν αργία για εμάς αλλά όχι για τους Γερμανούς και τους Γάλλους.
• Μόνο όταν φτάσαμε συνειδητοποιήσαμε το μέγεθός του και τον κόσμο! Πω πω!
• Τόσος κόσμος και όμως δεν ένιωθες συνωστισμό πουθενά.
• Το πάρκο είναι οργανωμένο ανά ευρωπαϊκή χώρα, με κτίρια - εστιατόρια - attractions που εμπνέονται από την κάθε μία. Είναι απλά τεράστιο (χρειάζονται μέρες για να περάσεις από όλες τις χώρες και τα αξιοθέατα) και φτιαγμένο με τόση φαντασία και δημιουργικότητα και μεράκι και λεπτομέρεια.
• Νιώθεις πραγματικά σαν να μεταφέρεσαι στη Γαλλία και την Ολλανδία και την Ελλάδα και τόσες άλλες χώρες.
• Η πιο πάνω φωτογραφία, για παράδειγμα, είναι από την υπόγεια πόλη των Πειρατών στην Ολλανδία.
• Τα δύο αγόρια σε έκσταση, περιττό να το πω!
• Ουρές γενικά δεν είχε πολλές (σε κανά δυο πρέπει να περιμέναμε κανά τέταρτο) οπότε στα περισσότερα απλά μπαινοβγαίναμε... πόσα τρενάκια, και βάρκες μέσα σε λίμνες, και βάρκες έτοιμες να σε αναποδογυρίσουν, και συγκρουόμενα, και γιγάντιες τσουλήθρες σε κάστρα, και υποβρύχιες πολιτείες και απίθανα roller coasters ενηλίκων που σε γυρνούσαν ανάποδα με ιλλιγειώδη ταχύτητα και και... τι να σας πρωτογράψω.
• Η Ελλάδα είχε έναν τεράστιο ναό (τύπου Παρθενώνα), και σοκάκια (τύπου Κυκλάδες), και λίμνη με τρενάκι που σε περνούσε από μέσα και σε έκανε λούτσα (δεν είχαμε μαζί μας αδιάβροχα οπότε δεν μπήκαμε) και βεβαίως ταβέρνα με σουβλάκια η οποία είχε ατελείωτη ουρά.
• Εμείς τσιμπήσαμε στο ιταλικό κομμάτι pasta που δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο αλλά οκ.
• Αργά το απόγευμα καταφέραμε να μαζέψουμε τα αγόρια ώστε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής προς Ελβετία.
• Άξιζε 100% η επίσκεψή μας και βεβαίως 6 ώρες που παραμείναμε εκεί δεν ήταν αρκετές (μάλλον ούτε 6 μέρες δεν θα μας έφταναν) αλλά κάναμε την αρχή και σίγουρα θα επανέλθουμε.
• Δυστυχώς στον γυρισμό βρήκαμε μία άλφα κίνηση οπότε βραδάκι πια είμασταν σπίτι, αρκετά κουρασμένοι.
• Τρίτη, και μία νέα συνάδελφος από την αγορά της Κύπρου (που έχω υπό την ευθύνη μου) θα βρισκόταν στα γραφεία της Λωζάνης οπότε πήγα στο γραφείο ώστε να την συναντήσω και από κοντά.
• Νωρίς νωρίς ξεκίνησα με call με την ομάδα της Γερμανίας αλλά μετά η ημέρα κύλησε πιο ήρεμα.
• Συνάντησα και την Αριάδνη (από την ομάδα της Κύπρου που λέγαμε) και φάγαμε παρέα μεσημεριανό.
• Παρέλαβα τον μικρό, επιστρέψαμε σπίτι και φάγαμε την αγαπημένη σούπα του μικρού που φτιάχνει πάντα ο μπαμπάς του και παίρνει βραβείο (κόκκινη σούπα λαχανικών με κριθαράκι).
• Here we go again! Panini για το Qatar Fifa World Cup 2022. Κατεβάσαμε και το νέο app οπότε έχουμε διπλό μέτωπο για τα αυτοκόλλητα, album + app.
• Τετάρτη και δουλειά από το σπίτι και απογευματινό μάθημα ποδοσφαίρου για τον Στέφανο (και τον συμμαθητή του Nikan τον οποίο έχω αναλάβει εγώ καθώς η μαμά του ξεκίνησε ένα μεταπτυχιακό).
• Και ενώ το πρωί έχει γενικά συννεφιά και ψύχρα (μονοψήφιες θερμοκρασίες), τα απογεύματα έχει ωραίο ήλιο και 18 βαθμούς.
• Πέμπτη, και αυτή τη φορά πήγαμε στη δουλειά παρέα με τον συνοδοιπόρο.
• Και η ημέρα ήταν σχετικά χαλαρή μέχρι τις 14.15 που άρχισαν να κλείνουν οι εσωτερικές πόρτες! "Παρακαλείσθε να εκκενώσετε το κτίριο αμέσως"! Πω πω.... 
• Φανταστείτε 700 άτομα να κατευθύνονται προς τις εξόδους έκτακτης ανάγκης, να βγαίνουν έξω, να διασχίζουν το δρόμο (είχε έρθει αστυνομία αλλά το μποτιλιάρισμα ήταν τεράστιο) και να συγκεντρώνονται δίπλα στη λίμνη.
• Ευτυχώς ήταν απροειδοποίητη άσκηση και όχι πραγματικό περιστατικό αλλά μία μικρή αναταραχή μας την δημιούργησε.
• Ένα meeting που είχα εκείνη την ώρα το ακύρωσα προφανώς, επιστρέψαμε στο κτίριο αλλά με τον συνοδοιπόρο φύγαμε ώστε να συνεχίσουμε τη δουλειά από το σπίτι.
• Παρασκευή! Τι καλά! Και μέσα σε όλα πρόλαβα και μία επίσκεψη στο κομμωτήριο για την καθιερωμένη βαφή.
• Και το απόγευμα η ομάδα yoga της εταιρείας που δειλά - δειλά ξαναβρίσκει τους ρυθμούς της στην μετά-κόβιντ εποχή, είχε κανονίσει hot yoga!
• Παρέσυρα και τη φίλη Ηρώ (καθώς το στούντιο ήταν δίπλα στο σπίτι της) και έτσι οι άντρες με τα παιδιά έμειναν σπίτι και μαγείρεψαν, έπαιξαν, ήπιαν τις μπύρες τους και τα είπαν, ενώ εμείς οι μαμάδες ιδρώναμε και αγκωμαχούσαμε για 1,5 ώρες σερί υπό τους 38 βαθμούς C.
• Ήταν η πρώτη μου φορά και την βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.
• Κάναμε τα μπάνια μας, πήραμε τα κουρασμένα μας κορμιά και επιστρέψαμε στις οικογένειες που μας περίμεναν με μοσχομυριστό φαγητό.
• Το Σάββατο ξημέρωσε βροχερό (έβρεχε όλη τη νύχτα). 
• Ξεκινήσαμε κλασικά για το ελληνικό σχολείο, μετά ήπιαμε τους καφέδες μας στο Blackbird (εγώ τον πρώτο Pumpkin Spice Latte της σεζόν), παραλάβαμε τον μικρό και επιστρέψαμε σπίτι για ανασυγκρότηση.
• Λίγες δουλειές, λίγη ξεκούραση και αναχώρηση το απόγευμα για Neuchatel.
• Ήταν αυτό το πσκ η μεγαλύτερη γιορτή της πόλης, το fete des vendanges, η γιορτή του τρύγου δηλαδή. Και τα τελευταία χρόνια είχε ακυρωθεί λόγω covid οπότε φέτος την περίμεναν πώς και πώς.
• Μεταξύ μας, με τον τρύγο σχέση πολύ δεν έχει πια -δυστυχώς- οπότε είναι στην ουσία ένα μεγάλο πανηγύρι, με όλα τα παιχνίδια τύπου λούνα παρκ, food carts, stages με Djs, παιχνίδια και τα βράδια άφθονο αλκοόλ και μουσικές...
• Το μόνο κομμάτι που αγαπώ εγώ σε αυτήν τη γιορτή είναι οι μπάντες (κυρίως πνευστών, που μασκαρεύονται, γυρνούν από σκηνή σε σκηνή και παίζουν διασκευασμένα διάσημα κομμάτια) και τα βεγγαλικά του Σαββάτου.
• Συναντηθήκαμε λοιπόν στο σπίτι των φίλων που μένουν πολύ κοντά στο κέντρο, φάγαμε παρέα, έπαιξαν τα μικρά και κατά τις 20.00 βγήκαμε να πάρουμε θέση στη λίμνη για τα βεγγαλικά.
• Ο Στεφανάκος δεν τα θυμόταν (πρέπει να ήταν 3,5 την τελευταία φορά) και καθ'όλα τα 30' που διήρκησαν φώναζε "oh la la" και μιλούσε ασταμάτητα προσπαθώντας να περιγράψει αυτό που έβλεπε.
• Με εντυπωσιάζουν και εμένα τόσο πολύ! Είναι μαγικά! Και αυτή τη φορά, πραγματικά τα είχαν δώσει όλα. Ακολουθούν και τη μουσική οπότε είναι ένα πραγματικό show. Και τριάντα λεπτά είναι πάρα πολλά για πυροτεχνήματα!
• Αφού τελείωσαν, κάναμε μια βόλτα προς το κέντρο ώστε να πετάξουμε και εμείς το καθιερωμένο μας confetti, να ακούσουμε λίγο τις μπάντες, να χορέψουμε και γεμάτοι να περπατήσουμε μέχρι το αυτοκίνητο για το δρόμο της επιστροφής.
• Και του χρόνου!
• Την Κυριακή μας ξαναβρήκε η βροχή οπότε η ημέρα ήταν άκρως φθινοπωρινή. 
• Μείναμε λοιπόν σπίτι για το πρώτο μέρος, ψήνοντας lemon muffins, κάνοντας τις ασκήσεις για το ελβετικό + ελληνικό σχολείο, παίζοντας uno, φτιάχνοντας parcours για τα αυτοκινητάκια του Στέφανου, αναλύοντας για εκατοστή φορά τις ομάδες και τους παίκτες από το panini album....
• Και το μεσημεράκι η βροχή σταμάτησε και εμείς ξεκινήσαμε για τους γείτονες Ιλιάνα και Βασίλη, για φαγητό, εγκαινιάζοντας το νέο τους πολύτιμο απόκτημα, το thermomix!
• Ο Στέφανος με τον Μάξιμο έμειναν στον κήπο παίζοντας με τα υπόλοιπα παιδιά του συγκροτήματος (τα καλά του να μένεις σε συγκρότημα κατοικιών) και εμείς τα είπαμε και χαλαρώσαμε εντός.
• Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε σπίτι για τα μπάνια μας, λίγα ακόμα αυτοκόλλητα panini, αγκαλιές, παραγγελία νέων ποδοσφαιρικών παπουτσιών (τα τωρινά τον στενεύουν) και Laver Cup όπου για πρώτη φορά κέρδισε η ομάδα World έναντι των Ευρωπαίων.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα