HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα και ξημέρωσε η πρώτη μας εβδομάδα διακοπών!
• Ουφ, πόσο άργησε να έρθει!
• Ξυπνήσαμε λοιπόν τον Στεφανάκο, φορτώσαμε βαλίτσες και βουρ για Λαύριο και το πλοίο για Τζια.
• Το σπιτάκι μας ήταν στο γνωστό συγκρότημα όπου διέμεναν ήδη ακόμη 4 οικογένειες φίλων και γνωστών (της γνωστής "παλιοπαρέας" της Τζιας).
• Αυτή τη φορά είχε προστεθεί και πισινούλα στον κήπο μας οπότε ο Στεφανάκος είχε ακόμη μία ευκαιρία για βουτιές.
• Τα Ξύλα επιλέχθηκαν ως η πρώτη παραλία της εβδομάδας με ήπιο αεράκι, ησυχία και καμιά δεκαριά πιτσιρίκια να τρέχουν και να παίζουν.
• Και εκεί που έπαιζε ο συνοδοιπόρος ρακέτες, πετάγεται σαν από ηλεκτροσόκ! Μωβ μέδουσα τόσο ρηχά! Ευτυχώς οι φίλοι είχαν ένα ειδικό σπρέυ και μετά από κανά τεταρτάκι ήταν μια χαρά.
• Τα πιτσιρίκια το βρήκαν μετά παιχνίδι και με τις απόχες τους μάζευαν μέδουσες! Περιττό να σας πω ότι δεν ξαναμπήκαμε.
• Σερί, λίγο πριν δύσει ο ήλιος, μεταφερθήκαμε σύσσωμοι στην ταβέρνα του Φίλιππα για φαγητό, ηλιοβασίλεμα, συζητήσεις και παιχνίδι για τα μικρά (έπαιζαν κρυφτό αφού έσπασε ο πάγος).
• Εγώ, κλασικά, έφαγα από τα ορεκτικά καθώς κανένα κυρίως δεν πληρούσε τις προδιαγραφές ενός χορτοφάγου αλλά οκ.
• Απήλαυσα όμως στο τέλος το γιαούρτι με το γλυκό του κουταλιού καρότο!
• Τρίτη, και πήραμε το πρωινό μας δίπλα στην πισίνα με θέα τη θάλασσα και τα τριγύρω νησάκια.
• Κατέφτασαν και οι αγαπημένοι μας "ντόπιοι", οι κουμπάροι μας, και ήρθαν κατευθείαν σε εμάς.
• Κρατήσαμε τον μικρό της παρέας, τον Διονύση (τον καλύτερο φίλο του Στεφανάκου στην Ελλάδα όπως λέει) και αργά το μεσημεράκι συναντηθήκαμε όλοι στην Συκαμιά.
• Να πω ότι αυτοί οι χωματόδρομοι που σε κάνουν να νιώθεις ότι είσαι σε camel trophy και ότι από λεπτό σε λεπτό θα το σπάσεις το αυτοκίνητο μού είναι ευχάριστοι, θα είναι ψέμα.
• Στην αγνή λοιπόν και άγονη Συκαμιά βάλαμε τις ομπρέλες μας, πιάσαμε το καλύτερο σημείο δίπλα στον βράχο και μείναμε μέχρι αργά.
• Τα πιτσιρίκια είχαν βρει καταφύγιο στον μικρό κόλπο παραδίπλα και εμείς αλλάζαμε θέσεις και συνθέσεις.
• Βραδινό για 20+ άτομα στο Πέρασμα με εξαιρετικές σαλάτες και ορεκτικά.
• Γνωρίσαμε και τον "γείτονα" που έμενε στο σπίτι πάνω από το δικό μας. Νέος, Βέλγος ο οποίος είχε όνειρο από μικρός να ζήσει σε ελληνικό νησί. Και τα τελευταία 2 χρόνια το έκανε πραγματικότητα! Ζει μόνιμα στην Τζια και δουλεύει εξ αποστάσεως για μία ελβετική εταιρεία. Θα σας γράψω για τον Thibaut και κυρίως για όλες τις σκέψεις που γεννήθηκαν μετά τη συζήτησή μας.
• Είναι ωραίος ο ύπνος στο νησί... χωρίς air-condition, υπό τον ήχο της θάλασας και των τζιτζικιών. 
• Τετάρτη και ξεκινήσαμε με βόλτα στο αγαπημένο Βουρκάρι και πρωινό στο κλασικό μας Breeze. 
• Βόλτα στο Βουρκάρι χωρίς επίσκεψη στον αγαπημένο μας Ίσαλο δεν γίνεται.
• Από εκεί έχουμε αγοράσει μέσα στα χρόνια διάφορα μικρά και ωραία. Φέτος πήραμε 2 μικρά βραχιολάκια που "μύριζαν" καλοκαίρι και ένα μικρό αντιηλιακό προσώπου που πραγματικά μας εντυπωσίασε (vegan, ελληνικό, με συσκευασία από ζαχαροκάλαμο, εξαιρετική αισθητική και υφή).
• Γρήγορη επίσκεψη στα Ξύλα (άνευ μεδουσών αυτή τη φορά), επιστροφή στο σπίτι για να ετοιμαστώ και ραντεβού στο λιμάνι με την οικογένεια των κουμπάρων μας.
• Βλέπετε η συναυλία για τα 40 χρόνια του Πορτοκάλογλου που είχε αναβληθεί λόγω βροχής στα μέσα Ιουλίου, ήταν εκείνο το βράδυ, στις 3 Αυγούστου.
• Και το βαφτιστήρι μας συμμετείχε στην χορωδία οπότε δεν γινόταν να το χάσουμε. Βγάλαμε λοιπόν μία αντιπροσωπευτική επιτροπή (μπαμπάς, 2 παιδιά και εγώ), πήραμε το πλοίο, μας παρέλαβε ο παππούς τους στο Λαύριο, μας άφησε στο σπίτι των παιδιών στην Κηφισιά για γρήγορες ετοιμασίες και 20.30 νταν παρκάραμε έξω από το Ηρώδειο.
• Και αυτή τη φορά όλα πήγαν κατ΄ευχήν! Και ήταν μια πραγματικά μαγευτική βραδιά για τόσους λόγους... Για το Ηρώδειο (που με συγκινεί πάντα), για αυτούς τους εξαιρετικούς μουσικούς και τα τραγούδια, για την συγκίνηση να συμμετέχει το βαφτιστήρι μας σε όλο αυτό και τη διπλή συγκίνηση να σε έχει "επιλέξει" ώστε να είσαι εκεί για να το ζήσεις μαζί του.
• Βούρκωσαν τα μάτια μου και ζεστάθηκε η καρδιά μου! Ευχαριστώ φίλοι!
• Έφτασαν μεσάνυχτα μέχρι να αποχωρίσουμε από το Ηρώδειο και να επιστρέψουμε σπίτι των φίλων όπου και διανυκτερεύσαμε.
• Πρωινό εγερτήριο, παππούς υπ' ατμών για να μας πάει έως το Λαύριο ώστε να πάρουμε το πλοίο πίσω για Τζια και άφιξη κατά τις 10.30 στο νησί.
• Πρόγραμμα με ακρίβεια πενταλέπτου!
• Εκεί, μας περίμενε ο συνοδοιπόρος και οι υπόλοιποι της οικογενείας για πρωινό στο Oikos. 
• Και ξέρετε στην Τζια, το πρόγραμμα το καθορίζει κατά μεγάλο ποσοστό ο αέρας! Πάλι καλά που είχαμε τους "ντόπιους" φίλους που μελετούσαν τους ανέμους κάθε πρωί και επέλεγαν παραλία.
• Για την Πέμπτη λοιπόν κέρδισαν οι Ποίσσες. 
• Το σκηνικό παρόμοιο, με καμιά δεκαριά πιτσιρίκια και άλλους τόσους ενήλικες, συζητήσεις, τάβλι, τσιμπολογήματα, βουτιές.
• Και για το βραδινό μας μεταφερθήκαμε στην διπλανή ταβέρνα όπου μείναμε αφού νύχτωσε για τα καλά.
• Και εννοείται ο μικρός κοιμήθηκε στη διαδρομή και μεταφέρθηκε στο κρεβατάκι του.
• Έτσι, εμείς καταφέραμε να πιούμε ένα κρασί με τους φίλους που είχαν μαζευτεί στο διπλανό μας σπιτάκι με το οποίο μοιραζόμασταν την αυλή.
• "Μαμά, ποιος είναι ο καλύτερός σου φίλος; Ο μπαμπάς;" Ναι, αγάπη μου. "Και η καλύτερή σου φίλη;" Μμμμ, δύσκολη ερώτηση.
• Παρασκευή και οι παρέες χωρίστηκαν και εμείς πήγαμε στον Κούνδουρο με τους φίλους και κουμπάρους. Μακράν η πιο οργανωμένη αλλά και με τη μεγαλύτερη άπνοια παραλία του νησιού (το ένα μάλλον έφερε το άλλο).
• Βρήκαμε και ένα σετ μπροστά στο νερό και ήταν πραγματικά λάδι η θάλασσα (πόσο αλλάζει το τοπίο μόλις μερικούς κόλπους παραδίπλα).
• Πηγαινοερχόμασταν και στον σκιερό χώρο του καφέ, γνωρίσαμε και τις οικογένειες των Γάλλων που έπαιζαν μπροστά μας, τσιμπήσαμε, ήπιαμε και χωριστήκαμε ώστε να καλλωπιστούμε λιγάκι και να συναντηθούμε στο Βουρκάρι.
• Σειρά είχαν οι γλυκιές κρέπες δίπλα στο κύμα. Πόσο καιρό είχα να παραγγείλω γλυκιά κρέπα! Την μοιράστηκα με την μικρή μου φίλη Αλίκη.
• Κατέφτασαν και οι έταιροι φίλοι και κουμπάροι, "ντόπιοι" και αυτοί (ο Δημήτρης και η Άσπα) οπότε το μεσημεράκι συναντηθήκαμε οι 3 οικογένειες στο Σπαθί για μπάνιο.
• Και το βραδάκι, αφού καλλωπιστήκαμε, φάγαμε στην Χώρα και τον Παπαρούνα -με το εξαιρετικό όνομα αλλά και μενού! Η ομώνυμη σαλάτα ήταν μία από τις πιο νόστιμες της χρονιάς!
• Βγάλαμε ωραίες φωτογραφίες στην όμορφη πλατεία του Δημαρχείου, έφτιαξε ο Στεφανάκος κάτι μικρά lego που του πήραν δώρο, συζητήσαμε, γελάσαμε.... τόσο όμορφα και απλά.
• Και σαν το αεράκι της Κέας, πέρασε αυτή η εβδομάδα φτάνοντας στην Κυριακή (την τελευταία μας μέρα).
• Και είχαμε υποσχεθεί ότι θα συναντηθούμε ξανά, σύσσωμη η παρέα, πριν αναχωρήσουμε οπότε είμασταν συνολικά 9 οικογένειες στο Σπαθί!! Καταλαβαίνετε!
• Και το βραδάκι συναντηθήκαμε οι μισοί περίπου στο λιμάνι για σουβλάκια, με τα μικρά να παίζουν στην διπλανή παιδική χαρά.
• Καλές 01.00 επιστρέψαμε σπίτι (είχε κοιμηθεί βεβαίως ο μικρός το απόγευμα στις μετακινήσεις) για την τελευταία μας διανυκτέρευση στο νησί.
• Περίεργο μιξ αυτή η διακοπο-εβδομάδα! Φίλοι αδελφικοί αλλά και φίλοι - φίλων. Πολλές ώρες στις παραλίες (ίσως περισσότερες απ΄'ότι θα επέλεγα), με ωραίες συζητήσεις (ειδικά με τους μικρούς της παρέας), γέλια και παιχνίδια αλλά και λεπτές ισορροπίες όταν είμαστε τόσοι πολλοί, με τόσα θέλω και προτιμήσεις.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα