HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Πόσο ηλιόλουστη και ζεστή η Δευτέρα! Αχ, απόλαυση!
• Έτσι τα μεσημέρια, όποτε προλαβαίνω, τρώω το μεσημεριανό μου στην βεράντα ρουφώντας ήλιο, ακούγοντας τα πουλιά, απολαμβάνοντας την ομορφιά.
• Και ο μικρός είχε την μηνιαία εκδρομή του στο δάσος και στα καπάκια το απόγευμα την προπόνηση ποδοσφαίρου.
• Και παρέα με τον Carlo παρακολουθήσαμε τα μικρά μας ενώ ο ήλιος έκαιγε το δέρμα μας.
• Η γλιτσίνιά μας είναι έτοιμη να ανθίσει και ήδη έχει μοσχοβολήσει όλη η βεράντα.
• Τρίτη και η καλοκαιρία συνεχίστηκε, το ίδιο και η καλή διάθεση.
• Και το απόγευμα κάναμε οικογενειακή κηπουρική.
• Και η καινούργια μας, μικρή, οικογενειακή απόλαυση είναι το τηλεπαιχνίδι "Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος" με τον μικρό να ενθουσιάζεται όταν ξέρει τις απαντήσεις στις πρώτες ερωτήσεις.
• Τετάρτη και αναχωρήσαμε και οι 3 το πρωί, αφήσαμε τον Στεφανάκο στο σχολείο και συνεχίσαμε οι 2 μας για το γραφείο.
• Καθ'όλη μας τη διαμονή εκεί, δεν ξανά συναντηθήκαμε καθώς ο καθένας ήταν στον όροφό του,  με την ομάδα του.
• Αυτή τη φορά, ήμουν πιο τυχερή με το πρόγραμμα και έτσι είχα κάποια κενά μεταξύ των calls ώστε να περάσω λίγο ποιοτικό χρόνο με τους συναδέλφους.
• Έτσι, συνάντησα πρώτη φορά κατ' ιδίαν τον Γάλλο Benjamin με τον οποίο συνεργάζομαι εδώ και ένα χρόνο, φάγαμε μεσημεριανό 5-6 συνάδελφοι από το HUB, αγκάλιασα τον Pierre, συζήτησα με την Svetlana μετά από τουλάχιστον 2+ χρόνια και καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι με την Victoria, τη νέα μου διευθύντρια, για πρώτη φορά.
• Ήταν μία γεμάτη ημέρα. Μία μέρα με make-up και κανονικά παπούτσια! Μια μέρα με ζεστές αγκαλιές και δυνατά γέλια. Είναι ωραία αλλαγή για 1-2 μέρες την εβδομάδα.
• Επιστρέφοντας σπίτι βέβαια ένιωθα σαν να είχαν περάσει 20 ώρες! Είναι διαφορετική η "κούραση" όταν είσαι συνεχώς με ανθρώπους, υπάρχει βαβούρα και δεν μπορείς να χαλαρώσεις ούτε λεπτό.
• "Μαμά, σήμερα θα φτιάξει ο καθένας το δικό του φαγητό". Έτσι, εγώ ζέστανα τα γλυκόξινα ρεβύθια που είχαν περισσέψει, ο Στεφανάκος ζέστανε το κοτόπουλο και έφτιαξε πίτες και ο συνοδοιπόρος απλά τσίμπησε. 
• Εν αναμονή του 2ου γενέθλιου πάρτυ του μικρού (με τους "εξωσχολικούς" φίλους και οικογένειες), περάσαμε το απόγευμα φτιάχνοντας εκ νέου τα πακετάκια των δώρων. Και είναι τόσο ωραίο να τον βλέπω να διαλέγει με προσοχή ποιο αυτοκόλλητο θα ταιριάξει σε ποιον και ποιο σοκολατάκι.
• Πέμπτη και όλη την ημέρα είχα την αίσθηση ότι είναι Παρασκευή.
• "Μαμά πάμε με τα πόδια στο σχολείο;".
• Το είχαμε συζητήσει πολλές φορές και αυτή τη φορά οι συνθήκες ήταν ιδανικές: είμασταν έτοιμοι νωρίς, ο καιρός ήταν εξαιρετικός και δεν είχα κάποιο call πριν τις 09.00. Πήγαμε λοιπόν!
• Μας πήρε 25 λεπτά περίπου μέσα από τα όμορφα σπίτια, τις αγελάδες, τα παρκάκια. Και συζητούσαμε σε όλη τη διαδρομή, και μου έφτιαξε ένα μπουκετάκι με αγριολούλουδα. Ήταν πολύ όμορφα.
• Η επιστροφή βεβαίως που είναι σερί ανηφόρα ήταν ... επίπονη αλλά χαλάλι.
• Ιδρωμένη επέστρεψα σπίτι.
• Και η εργασιακή ημέρα ήταν πολύ γεμάτη, με απανωτές συναντήσεις, αρκετές αβεβαιότητες και προσπάθειες σύμπνοιας και συγχρονισμού.
• Και όπως πάντα, τη διαφορά την κάνουν οι άνθρωποι. Και νιώθω πολύ τυχερή με τους ανθρώπους της στενής αλλά και ευρύτερης ομάδας μου.
• Παρασκευή και η μέρα πέρασε νεράκι!
• Επισκέφθηκα και το κομμωτήριο και τα μαλλιά απομακρύνθηκαν ξανά από τους ώμους. Διαφορετικό κούρεμα αυτή τη φορά, πιο γραμμικό, πιο κοντό. Να, ίσα - ίσα μέχρι το πηγούνι.
• Πήγα και σούπερ - μάρκετ για τα τελευταία πολεμοφόδια για το κυριακάτικο πάρτυ.
• Και το απογευματάκι σκεφτόμασταν βόλτες στο πάρκο αλλά τον μικρό τον πήρε ο ύπνος στον καναπέ! Αυτά παθαίνεις αν ξυπνάς κάθε μέρα στις 06.00.
• Δεν πειράζει... χαλαρώσαμε σπίτι γιατί αναμενόταν πολυάσχολο σκ.
• Παράλληλα, ξεκίνησαν και οι συζητήσεις με τα αδέλφια μου για την φετινή μας, καλοκαιρινή εκδρομή. Και δυστυχώς το μόνο διαθέσιμο σκ είναι αυτό του 15Αύγουστου! Βάλτε ότι είμαστε και σύνολο 9, ε δεν είναι εύκολο! Όλην την Ελλάδα γυρίσαμε μέσω του AirBnB αναζητώντας το σπίτι που θα μας φιλοξενήσει αλλά η άσκηση ήταν δύσκολη.
• Σάββατο και κλασικά ξεκινήσαμε για το ελληνικό σχολείο, ήπιαμε εμείς τον καφέ μας έξω (5 αγόρια και εγώ), παραλάβαμε τον μικρό και πήγαμε κατευθείαν στο σπίτι του συμμαθητή του Nikan όπου και θα περνούσε το μεσημέρι του.
• Συνεχίσαμε λοιπόν οι 2 μας και είπαμε να εκμεταλλευτούμε τον ήλιο και αυτές τις σπάνιες στιγμές που είμαστε μόνο δύο, και έτσι πήγαμε στο εστιατόριο του tennis club για μπύρα και σαλάτα.
• Πίσω σπίτι για ετοιμασίες και ξεκούραση, παραλάβαμε και την γενέθλια τούρτα και 17.00 νταν πήραμε τον Στεφανάκο από το σπίτι του φίλου του (όπου έφτιαχναν στο μπαλκόνι μείγμα για φούσκες και είχαν βάλει μέσα μέχρι και οδοντόκρεμα!) για να πάμε στο σπίτι των άλλων φίλων που μας είχαν ετοιμάσει δείπνο.
• Καθίσαμε λοιπόν στο μπαλκόνι με την εξαιρετική θέα και ένα spritz στο χέρι ενώ τα μικρά, ο Στέφανος και ο Μάξιμος, μπαινό-βγαιναν στους κήπους.
• Και το μενού είχε ψητά κρέατα αλλά και σπαράγγια, σαλάτα με φράουλα - μοτσαρέλα - μέντα (εξαιρετική!), τυρόπιτα και κρεμμύδια au gratin (ενθουσιάστηκε ο συνοδοιπόρος).
• Και πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβουμε! Παίζουν και τόσο καλά τα δύο αγόρια που είναι πολύ ξεκούραστες οι συναντήσεις μας.
• Πτώμα επιστρέψαμε σπίτι μετά από τόσες ώρες και τόσες δραστηριότητες, τόσα φαγητά και τόσα ποτά.
• Και είχε μία ζέστη! Δεν μπορούσα να κοιμηθώ! Ανέβηκε και ο μικρός κατά τις 01.30 γιατί από την υπερένταση δεν μπορούσε να κοιμηθεί οπότε εγώ έμεινα ξύπνια (καθώς δίπλα στον Στέφανο μου είναι αδύνατο να κοιμηθώ έτσι όπως κουνιέται). Κατά τις 03.00 το πήρα απόφαση και κατέβηκα εγώ στο δικό του κρεβάτι και κάπως κατάφερα να κοιμηθώ.
• Κυριακή και η ημέρα του πάρτυ του Στεφανάκου για τους εξωσχολικούς μας φίλους έφτασε.
• Έτσι, όλο το πρωινό εγώ μαγείρευα και τακτοποιούσα και στόλιζα μέσα, και ο συνοδοιπόρος τακτοποιούσε, καθάριζε και στόλιζε έξω στην βεράντα και στον κήπο.
• Πρώτη φορά στο Λωζανιώτικό μας σπίτι μαζευτήκαμε τόσοι (εντάξει, είχαμε και covid τα τελευταία 2 χρόνια!). Πρέπει να είμασταν πάνω από 20 άτομα (κατά κύριο λόγω οι οικογένειες των Ελλήνων φίλων αλλά και 2 οικογένειες "ξένων").
• Κατά τη 13.00 άρχισαν να έρχονται οι πρώτοι και αισίως φτάσαμε 20.00 για να μείνουμε πάλι οι 3 μας.
• Ξεκινήσαμε με coktails και μπύρες και τσιμπήματα, συνεχίσαμε με κρασιά και φαγητά, συνεχίσαμε με την τούρτα και καφέδες....
• Πόσες συζητήσεις, πόσα γέλια, πόσες αγκαλιές...
• Και τα μικρά, τα οποία κυμαίνονταν από 2 ετών έως 10, έπαιζαν τόσο ωραία! Τόσες ώρες και δεν είχαμε ούτε μία στιγμή έντασης! Ο Στεφανάκος τόσο χαρούμενος!
• Ήταν μία πολύ όμορφη μέρα! Ευγνώμων για τους ανθρώπους που μας έχει προσφέρει αυτή η χώρα.
• Για τα συμμαζέματα που ακολούθησαν και τα ποπ-κορν που είχαν διασκορπιστεί παντού να μην σας πω γιατί δεν έχει καμία σημασία.
• Σημασία έχει ότι τόσοι άνθρωποι, από τόσο διαφορετικά μονοπάτια, αγαπιόμαστε τόσο!

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα