HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα και η ημέρα ξεκίνησε πολύ πρωί, με αναχώρηση στις 07.30 για το αεροδρόμιο της Γενεύης.
• Και είχε μια βροχή! Παρόλα αυτά φτάσαμε στην ώρα μας, άφησα τα κορίτσια, αγκαλιαστήκαμε, συγκινηθήκαμε και ξεκίνησα για το σπίτι ξανά και μία γεμάτη εργασιακή εβδομάδα.
• Και ενώ έλειψα μόλις 2 ημέρες, τα emails ήταν 100! Πω πω!
• Δύσκολη η Δευτέρα, πόσο μάλλον μετά από διακοπές.
• Ο Στεφανάκος ξεκίνησε και το εβδομαδιαίο του camp ποδοσφαίρου για τα πρωινά αυτής της εβδομάδας.
• Έτσι, επέστρεψε το μεσημεράκι, χαρούμενος και ιδρωμένος.
• Τρίτη και επέστρεψε ο ήλιος!
• Έφτασε και το δώρο του νονού, ένα ζευγάρι φανταστικά παπούτσια για τον Στεφανάκο.
• Βγήκαν και το αγόρια το απόγευμα για κηπουρική και κούρεμα του γκαζόν, συνέχισα και εγώ με τα πλυντήρια (μέχρι και τις κουβέρτες έπλυνα).
• Spring Cleaning!
• Τετάρτη και τον μικρό τον πήρε ο ύπνος το μεσημέρι επιστρέφοντας από το ποδόσφαιρο, εκεί που είχε ξαπλώσει στον καναπέ για να δει τα ninjago του.
• Έτσι, όταν ξύπνησε και τελειώσαμε και εμείς από τις δουλειές, κατεβήκαμε στη λίμνη να απολαύσουμε ήλιο.
• Είχα παραγγείλει και take-away burgers οπότε ολοκληρώθηκε το "έγκλημα".
• Και εκεί που καθόμουνα στο παγκάκι και ο Στεφανάκος έπαιζε στην παιδική χαρά, τι να δω... η Nidhi, η πρώην πλέον συνάδελφος την οποία αντικατέστησα. Πόσο χάρηκα!
• Πέμπτη και μετά από μήνες πέρασα την ημέρα στο γραφείο. Αφορμή τα CRM κορίτσια μας τα οποία μαζεύτηκαν όλα στη Λωζάνη από Ζυρίχη, Σλοβακία και Λονδίνο.
• Κατάφερα και είδα και δυο-τρεις συναδέλφους στο πρώτο μέρος της ημέρας (τον αγαπημένο Pierre, τον Massimo που είχα να δω tete-a-tete μήνες, μην πω χρόνια, και μερικούς συναδέλφους από την ευρύτερη ομάδα του HUB) γιατί στο δεύτερο μέρος ήμουν σε απανωτά calls από τις 13.30 έως τις 17.00.
• Στην επιστροφή κατάφερα να κάνω και μια γρήγορη στάση στο σούπερ μάρκετ.
• Παρασκευή πρωί και ο Στεφανάκος ανέβηκε στις 06.30 με ένα δοντάκι στο χέρι. Το τρίτο. Τα άλλα δύο έχουν ήδη αναπληρωθεί οπότε δεν φαίνεται καν κενό.
• Και οι εργασιακοί ρυθμοί έπεσαν κάπως -επιτέλους- οπότε το μεσημέρι παρακολούθησα και την μικρή τελετή ολοκλήρωσης του ποδοσφαιρικού camp και το απόγευμα αναχωρήσαμε οικογενειακώς για την επιστροφή των σκι του μικρού που είχαμε νοικιάσει για την σεζόν και σούπερ-μάρκετ.
• Επιστροφή σπίτι για χειροτεχνίες ενόψει του Κυριακάτικου πάρτυ του Στεφανάκου με τους συμμαθητές του.
• Έτσι, εκτυπώσαμε τις ετικέτες, τις κόψαμε, τις κολλήσαμε στα μπουκαλάκια νερού και ο Στεφανάκος έγραψε σε κάθε ένα το όνομα του φίλου του.
• Σειρά μετά είχαν τα σακουλάκια με τα δώρα.... Και ανάλογα τον φίλο του, διάλεγε προσωπικά ποια φιγούρα, ποιο μπαλόνι και ποιο αυτοκόλλητο θα του ταιριάζει.
• Σάββατο και επιστρέψαμε στην αγαπημένη μας ρουτίνα, ο Στεφανάκος δηλαδή στο ελληνικό του σχολείο και εμείς βόλτα στο κέντρο της Λωζάνης.
• Και ο καιρός ήταν ανοιξιάτικος, ο καφές στο μικροσκοπικό Bel Air πάντα καλός (καθήσαμε έξω), είχαμε και παρέα την Ηλιάνα, τον Βασίλη και τον Δημήτρη οπότε πέρασε η ώρα νεράκι.
• Έχουν ανθίσει παντού και οι γλυτσίνιες και είναι θαύμα!
• Παραλαβή του μικρού και ραντεβού για κούρεμα. Μοντελάκι βγήκε, όχι ότι δεν ήταν :) .
• Μικρή ανάπαυλα και ανασυγκρότηση σπίτι και κατά τις 15.00 επισκεφθήκαμε τους φίλους μας τους Νοτιο-Αφρικανούς, Lauren + Carlo και ΣΙΑ, για να γιορτάζουμε τα γενέθλια της Lauren.
• Και μαζευτήκαμε καμιά δεκαριά, και μας ετοίμασαν το παραδοσιακό Potjie (στην vegan εκδοχή του) με το μαντεμένιο σκεύος να σιγοβράζει πάνω από τα κάρβουνα με ένα τόνο λαχανικά και στο τέλος, μετά από ώωωρες, να γίνεται πραγματικά λουκούμι.
• Στο ενδιάμεσο, και ενώ περιμέναμε υπομονετικά την σάλτσα να πήξει τόσο όσο επιθυμούσε ο οικοδεσπότης και chef της βραδιάς, παίξαμε με τα μικρά, γελάσαμε πολύ, ήπιαμε, αναλύσαμε τις πασχαλινές μας διακοπές (οι φίλοι μόλις επέστρεψαν από την Κρήτη που τους είχαμε προτείνει και την αγάπησαν τόσο που μάλλον θα ξαναπάνε το καλοκαίρι), ζηλέψαμε τα προγραμματισμένα ταξίδια της Jessica (από Κούβα και Πολωνία μέχρι Μήλο και Ινδονησία, και όλα αυτά μέχρι το φθινόπωρο), συζητήσαμε τα επαγγελματικά μας (καθώς οι μισοί εργαζόμαστε ή εργαζόμασταν στην ίδια εταιρεία)....
• Και έφτασε βράδυ μέχρι να φάμε αλλά άξιζε όλη την αναμονή.
• Και αργά πια αναχωρήσαμε με τον Στεφανάκο να κοιμάται στη διαδρομή που διαρκεί όλο και όλο 7 λεπτά.
• Κυριακή με ωραίο ήλιο και βεβαίως το πάρτυ του Στεφανάκου!
• Από το πρωί λοιπόν είμασταν στον πυρετό των ετοιμασιών! Και το θέμα βεβαίως τα pokemon.
• Στολισμοί, καθαρισμοί της βεράντας (έχουμε γεμίσει γύρη), ψήσιμο κέικ (δύο, ένα για το πάρτυ και ένα για το σχολείο της Δευτέρας), στρώσιμο τραπεζιού (υπό την καθοδήγηση του Στέφανου), φούσκωμα μπαλονιών, μπάνια, ελαφρύ τσίμπημα και έφτασε 15.00 και το κουδούνι άρχισε να χτυπάει.
• Είχαμε και 2 απρόσμενες αφίξεις καθώς δεν είχαν επιβεβαιώσει την προσέλευσή τους οπότε έτρεχα εγώ στα κρυφά να προσαρμόσω το τραπέζι, να φτιάξω και άλλα σακουλάκια δώρων αλλά όλα καλά.
• Εφτά αγόρια για 3 ώρες είχαμε στο σπίτι. Και ο θόρυβος ήταν πολύς αλλά και τα γέλια επίσης. Και σε γενικές γραμμές πήγε καλά, χωρίς εντάσεις - ζημιές - φωνές. Έπαιξαν με τα πάντα (κυριολεκτικά), έτρεξαν πάνω - κάτω στις σκάλες, μπαινόβγαιναν στον κήπο, έφαγαν, τραγουδήσαμε το τραγούδι των γενεθλίων σε 6 γλώσσες, προσέφεραν τα δώρα τους στον Στεφανάκος και αναχώρησαν ένας - ένας.
• Και αυτή τη φορά, είχε καλέσει και 2 αγοράκια από το διπλανό τμήμα οπότε τα γνωρίσαμε και αυτά και τους γονείς τους για πρώτη φορά.
• Καταλαβαίνετε τι ακολούθησε μετά... μάζεμα! 
• Ο Στεφανάκος το ευχαριστήθηκε πολύ και αυτό είναι που μετράει. Είχε ένα χαμόγελο από το ένα αυτί μέχρι το άλλο.
• Πολύ γεμάτο λοιπόν και εορταστικό αυτό το σαββατοκύριακο! Εξαιρετικό.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα