HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα και πίσω στην ρουτίνα μας. Και είχε έναν ωραίο ήλιο!
• Και το απόγευμα ο μικρός είχε ποδόσφαιρο οπότε λίγο τον παρακολούθησα, λίγο μπήκα σε κάποια calls, λίγο πήρα τον ήλιο μου, όλα καλά.
• Και η Τρίτη πέρασε πραγματικά σαν νερό! Με μια ανάσα από τις 08.30 που άνοιξα τον υπολογιστή μέχρι τις 17.30 που πήρα τον μικρό.
• Τετάρτη και όπως αποδείχθηκε, ο μικρός είχε ξυπνήσει από νωρίς αλλά δεν ήρθε να μας ξυπνήσει (του έχουμε εξηγήσει ότι αν το ρολόι είναι πριν τις 07.00 ότι είναι ακόμα ώρα ύπνου αλλά ακόμα το επεξεργάζεται). Έτσι, ανέβηκε στις 07.00 με 2 ζωγραφιές στα χέρια, μία για εμένα και μία για τον συνοδοιπόρο, που απεικόνιζαν μία βασίλισσα και έναν βασιλιά! Είχε βάλει και ένα γκοφρέ χαρτί με μύτες που είχαμε σαν κορώνα, είχε ζωγραφίσει και ένα τεράστιο χαμόγελο.... τι άλλο να ζητήσεις!
• Κάποιες από τις νέες μου συναντήσεις -ενόψει του νέου μου ρόλου- έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον και συμπληρώνουν ένα κομμάτι του παζλ στο οποίο μέχρι σήμερα δεν είχα πρόσβαση.
• Ξεκινήσαμε και το Ted Lasso μετά την παρότρυνση αρκετών. Προς το παρόν, τα πρώτα επεισόδια τα λες και λίγα χλιαρά. 
• Πέμπτη και πέραν ενός 15-λεπτου διαλείμματος όπου τα είπα με την αγαπημένη μου Ιταλίδα συνάδελφο στο Λονδίνο, το υπόλοιπο πρόγραμμα ήταν γεμάτο calls!
• Το απόγευμα επέστρεψε όμως ο μικρός και μας ανακοίνωσε ότι έδωσε και τα 2 albums με όλες του τις κάρτες pokemon αλλά δεν θυμάται σε ποιον ούτε γιατί. ΣΟΚ. Γιατί πιο πολύτιμο πράγμα -τη συγκεκριμένη περίοδο- από τις κάρτες αυτές δεν έχει! Ήταν μέχρι και το δώρο του Άγιου Βασίλη. 
• Και το προαίσθημά μου δεν ήταν καλό, και βεβαίως ήμουν βέβαιη ποιος συμμαθητής του τις είχε τις κάρτες αλλά κράτησα στάση αναμονής.
• Παρασκευή και όλως τυχαίως το πρωί που άφησα τον μικρό στο σχολείο πάρκαρα δίπλα στην μαμά του συμμαθητή που υποπτευόμουν ότι έχει τις κάρτες pokemon. Ε, και την ρώτησα. Και μου απάντησε αμέσως "ναι, εμείς τις έχουμε στο σπίτι με τα 2 albums".
• Τι να σας λέω.... από μόνη της κάπως κατάλαβε ότι δεν είναι φυσιολογικό ένα παιδί να δίνει οικειοθελώς όλες του τις κάρτες και μου είπε ότι θα τις επιστρέψουν την Δευτέρα.
• Το απόγευμα η εταιρεία διοργάνωσε ένα Town Hall γύρω από τον πόλεμο στην Ουκρανία και το κλίμα ήταν πραγματικά βαρύ.
• Με την επιστροφή του Στεφανάκου, κάναμε μαζί με τον συνοδοιπόρο τη δύσκολη συζήτηση για την κατάσταση στο σχολείο με τον συγκεκριμένο συμμαθητή (γιατί οι κάρτες είναι το κερασάκι). Και εμείς παραμείναμε ήρεμοι εξηγώντας του ότι είμαστε πάντα εδώ, ότι μπορεί να μας πει ότι και αν έχει γίνει, ότι δεν κρατάμε μυστικά που μας κάνουν να αισθανόμαστε άβολα... και ακόμα και αφού του είπα ότι ξέρω ότι ο D. έχει τις κάρτες του γιατί μου το είπε η μαμά του, εκείνος δεν το παραδέχτηκε. 
• Και ήταν συναισθηματικά φορτισμένος, και έκλαιγε, και δεν ήθελε να μιλήσει ο γλυκός μου. Και ενώ εμείς του παρουσιάζαμε διάφορα σενάρια για να καταλάβουμε τελικά τι είχε γίνει, ο συνοδοιπόρος μάλλον έπεσε διάνα και το σκηνικό ήταν ένα παιχνίδι που παίζουν στο διάλειμμα και όποιος κερδίζει παίρνει από τους άλλους όποια παιχνίδια θέλει! Και όλως τυχαίως κερδίζει κάθε φορά ο ίδιος. 
• Πόσο στεναχωρήθηκα... κόμπος έγινε το στομάχι μου. Και περισσότερο για αυτόν, που περνάει τέτοια στεναχώρια και δεν την εκφράζει και προσπαθεί να κρατήσει το "μυστικό".
• Έκλεισα ραντεβού με την δασκάλα του για να δω αν εκείνη έχει εντοπίσει κάτι και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε.
• Σάββατο και ξεκινήσαμε το ηλιόλουστο πρωινό μας από το ελληνικό σχολείο και μετά χωριστήκαμε: ο συνοδοιπόρος πήγε να παραδώσει κάποια πράγματα στο χώρο συγκέντρωσης για τις οικογένειες που καταφτάνουν από την Ουκρανία και μετά να παραλάβει ένα επιπλάκι του κήπου που είχα παραγγείλει, και εγώ με την φίλη Ηρώ πήγαμε κέντρο για να πάρουμε τα δώρα του σκ και να πιούμε καφέ στις chaises longues της Brasserie Montbenon.
• Ξανασμίξαμε όλοι στο ελληνικό σχολείο όπου συνεχίσαμε την βόλτα στην παιδική χαρά του κέντρου με take away φαγητό, εξαιρετικό ήλιο, παιχνίδια και συζητήσεις.
• Αργά το μεσημέρι ξεκινήσαμε για Bienne με πρώτη στάση το σπίτι των φίλων (όπου είχε καταφτάσει και η γιαγιά από Ελλάδα) και δεύτερη στάση στην κλασική μας πιτσαρία δίπλα στη λίμνη όπου γιορτάσαμε τα δεύτερα γενέθλια της Βιολέτας παρέα με 2-3 οικογένειες.
• Κυριακή και ξεκινήσαμε από νωρίς τις δουλειές με τον συνοδοιπόρο: πλύσιμο αυτοκινήτου εκείνος (που είχε γίνει χάλια από την σκόνη της Σαχάρας), συναρμολόγηση του επίπλου στην βεράντα εγώ.
• Και 11.00 νταν είμασταν στο Gland, σε ένα ειδυλλιακό, ήσυχο σημείο, δίπλα στη λίμνη, με τραπεζάκια για πικ-νικ, γηπεδάκι για petanque, ειδικό χώρο όπου μπορείς δωρεάν να δανειστείς ένα σωρό πράγματα (από βαράκια για γυμναστική μέχρι ρακέτες και μπάλες) και βεβαίως τους αγαπημένους φίλους για τον εορτασμό των γενεθλίων της Jessica.
• Και ήταν η ιδανική μέρα για την επίσημη υποδοχή της άνοιξης!
• Και παίξαμε, και φάγαμε, και γελάσαμε, και τρέξαμε, και τραγουδήσαμε...... 
• Παράλληλα στην Ελλάδα, η μισή μου οικογένεια (μαμά, αδελφή και ανιψιά) είναι με κορωνοϊό (τους κόλλησε η δασκάλα του πιάνου). Ευτυχώς με ήπια συμπτώματα! Μακάρι να παραμείνει έτσι.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα