Έπεσαν οι μάσκες

Κυριολεκτικά! Από την Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2022, μετά από 2 χρόνια υπό την πανδημία του κορωνοϊού και τα αντίστοιχα μέτρα, η Ελβετική κυβέρνηση ανακοίνωσε την άρση σχεδόν όλων των περιορισμών. Τέρμα λοιπόν οι μάσκες (πλην των νοσοκομείων και των Μέσων Μεταφοράς). Τέρμα οι μάσκες! Το επαναλαμβάνω στο μυαλό μου αυτές τις ημέρες και μου ακούγεται τόσο σουρεάλ. Κάπως σαν too good to be true. Στην παραλαβή του μικρού από το σχολείο την ίδια ημέρα των ανακοινώσεων, οι δασκάλες χοροπήδαγαν από τη χαρά τους. Γιατί βεβαίως, η μάσκα είχε πολύ διαφορετικές συνέπειες στον καθένα μας. Άλλοι, όπως οι δάσκαλοι, έπρεπε να την φορούν καθ'όλη τη διάρκεια της εργασιακής τους ημέρας με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην έχουν δει ΠΟΤΕ τα πραγματικά τους πρόσωπα και το χαμόγελό τους. Άλλοι, όπως εγώ που εργαζόμουν από το σπίτι, τη φορούσαν κυρίως στις εξωτερικές δουλειές και τις εκάστοτε επισκέψεις σε καταστήματα και εστιατόρια (μικρότερο το κακό). 

Ήταν όμως τόσο αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητά μας! Οι μάσκες και τα αντισηπτικά. Έχουν πλέον καταλάβει όλες μας τις τσάντες, τις τσέπες, τα παλτό, τα συρτάρια, τις εισόδους και εξόδους. Από τον αρχικό πανικό και τις ελλείψεις (θυμάμαι ότι τους πρώτους μήνες δεν μπορούσες να βρεις αντισηπτικά πουθενά στην Ελβετία, τόσο που η μαμά μού είχε στείλει από την Ελλάδα) μέχρι την εδραίωσή τους σε όλες μας τις κοινωνικές επαφές. Τόσο που μάλλον θα νιώθουμε λίγο "γυμνοί" και απροστάτευτοι χωρίς τα βασικά μας πολεμοφόδια των τελευταίων ετών. Ήδη, στις πρώτες συζητήσεις και αναρτήσεις στα εκάστοτε group, πολλοί ανησυχούν και νιώθουν άβολα, ανέτοιμοι να βγουν εκεί έξω χωρίς μάσκες και ελέγχους. Και είναι απολύτως θεμιτό, ίσως και αναμενόμενο σε ένα βαθμό. Είκοσι - τέσσερις ολόκληρους μήνες ζήσαμε με τις μάσκες. Μπορεί τα περιφερειακά μέτρα να άλλαζαν ανάλογα με την κατάσταση και την περίοδο, οι μάσκες όμως ήταν πανταχού παρούσες. Θα είμαστε τώρα ασφαλείς χωρίς αυτές; Μήπως σε κάποιες περιόδους (χειμωνιάτικες ιώσεις) και κάποιες καταστάσεις (ΜΜΜ) θα τις διατηρήσουμε;

Είναι πολύ περίεργο πράγμα το μυαλό και η ψυχολογία. Εκεί που στην συντριπτική μας πλειοψηφία μάσκα δεν είχαμε φορέσει ποτέ, τώρα να συζητάμε πώς θα την αποχωριστούμε. Είναι νωρίς, είναι αργά, είναι σοφό, είναι απερισκεψία, είναι αναμενόμενη εξέλιξη, είναι επικίνδυνη εξέλιξη.... Για εμένα, είναι η αρχή αυτού που ποθούσαμε τόσο καιρό τώρα, αυτού που ονειρευόμασταν. Τη λήξη δηλαδή αυτής της μακράς περιόδου φόβου και αποξένωσης και πόνου και αβεβαιότητας. Μπορεί να είναι νωρίς ακόμα για να είμαστε σίγουροι ότι η εποχή αυτή είναι για τα καλά πίσω μας, αλλά είναι η αρχή. Και εφόσον στην Ελβετία οι θετικές περιπτώσεις είναι πολλές αλλά ήπιες, ναι, ο κορωνοϊός αντιμετωπίζεται πια ως μία ακόμα ίωση. 

Η μετά-κορωνοϊού εποχή είναι -μάλλον- εδώ. Πώς θα είναι άραγε; Θα επιστρέψουμε εκεί που την αφήσαμε ή θα βελτιώσουμε τις συνθήκες, τις επιλογές, τις συνήθειες βάσει των μαθημάτων που πήραμε αυτά τα δύο χρόνια; Σίγουρα εύχομαι για το δεύτερο γιατί ναι, ήταν πολύ δύσκολα και πρωτόγνωρα αυτά τα χρόνια, αλλά μάθαμε πολλά για τους εαυτούς μας, τις ανάγκες μας, τις προτεραιότητές μας, την ευελιξία που είναι απαραίτητο προσόν σε ότι και αν κάνουμε, την ενσυναίσθηση, τον σεβασμό, την αλληλεγγύη. 

Στα νέα ξεκινήματα λοιπόν!

ανδριάνα

ΥΓ. Η πιο πάνω φωτογραφία είναι η τελευταία που βγάλαμε προ κορωνοϊού (εκεί στις αρχές Μαρτίου 2020) λίγες ημέρες πριν μας χτυπήσει η λαίλαπα των περιορισμένων, των μέτρων, του home office, των κρουσμάτων και του φόβου.