HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Το ξέρω ότι με νιώθετε.... αυτές οι Δευτέρες στη δουλειά μετά από διακοπές δεν είναι εύκολες.
• Μόνο ο Στεφανάκος τραγουδούσε γεμάτος ενθουσιασμό το πρωί στο αυτοκίνητο πηγαίνοντας στο σχολείο. Πόσο ανυπομονούσε! Και εγώ έτσι ήμουν στα σχολικά μου χρόνια. Έκλαιγα όταν ήμουν άρρωστη να με αφήσουν να πάω σχολείο!
• Εμείς από την άλλη, ανοίξαμε τα laptops μας, αντικρίσαμε τα εκατοντάδες emails και ξεκινήσαμε τον γολγοθά της τακτοποίησης, οργάνωσης, ενημέρωσης.
• Να σας πω την αλήθεια, ήταν καλύτερα απ' ότι περίμενα καθώς οι περισσότεροι συνεργάτες και αγορές ήταν και αυτές σε καθεστώς διακοπών.
• Το απόγευμα, μαζί με τον Στέφανο, από το σχολείο παρέλαβα και τον συμμαθητή του Nikan καθώς οι γονείς του είχαν επαγγελματικές υποχρεώσεις και μας το ζήτησαν.
• Καταλαβαίνετε τη χαρά του Στέφανου!
• Τσιμπήσαμε λοιπόν οι 4 μας, τα μικρά έπαιξαν με ότι μπορείτε να φανταστείτε και κατά τις 19.00 ήρθε η μαμά του Nikan για την παραλαβή.
• Τρίτη και το μικρό συνάχι που κουβάλησα από την Ελλάδα, μάλλον από την ανιψιά μου, συνεχίστηκε αλλά με καθοδική πορεία.
• Και αυτές τις ημέρες έχει έναν πανέμορφο ήλιο με -3C.
• Πρόλαβα και χώρεσα και ένα ωραίο γρήγορο περπάτημα - τρεξιματάκι στον διάδρομο και πολύ το χάρηκα. Στα αυτιά είχα ένα γαλλικό podcast για το πώς είναι να εργάζεσαι με Γάλλους. Ολόκληρη έκθεση θα μπορούσα να γράψω καθώς 1. η Γαλλία είναι μία από τις αγορές που έχω υπό την ευθύνη μου και 2. οι Γάλλοι είναι μακράν η νούμερο ένα εθνικότητα στην εταιρεία που δουλεύω εδώ στη γαλλόφωνη Ελβετία.
• Τετάρτη και το θερμόμετρο το πρωί στο αυτοκίνητο έγραφε -5C. Φανταστείτε να μην είχαμε και ήλιο.
• Και πέρασε γρήγορα η ημέρα με τη δουλειά και τις δουλειές.
• Πέμπτη και το απογευματινό μου πρόγραμμα είχε δώρο για τα γενέθλια του συνοδοιπόρου και κρασιά με την φίλη Μαργαρίτα.
• Και έτσι, κατηφόρισα στο κέντρο της Λωζάνης και στην περιοχή του Flon ήπιαμε τα κρασιά μας και είπαμε τα νέα μας (και τα δικά της ήταν πολλά).
• Παρασκευή και ξημέρωσαν τα γενέθλια του συνοδοιπόρου.
• Και το πρωί του δώσαμε με τον Στεφανάκο το δώρο μας: μία μπάλα μπάσκετ. Γιατί κανονική, "επαγγελματική" δεν είχε.
• Και ο μικρός μας εορτασμός ήταν με την οικογένεια των φίλων Λωζανιωτών (Ηρώ, Γιάννης και Σία) που είχαμε να δούμε πριν τις γιορτές.
• Έτσι το απόγευμά μας είχε μαγειρικές και συμμαζέματα μέχρι να έρθουν κατά τις 19.00.
• Και το μενού είχε την γαριδο-μακαρονάδα που αγάπησε ο συνοδοιπόρος κατά την επίσκεψή μας στους φίλους στη Λουκέρνη πέρσι, οπότε την έφτιαξε και βγήκε όντως εξαιρετική.
• Και έτσι, περάσαμε όμορφα και ήσυχα, με πολλά νέα, κρασιά, πάστες αντί για τούρτα, ένα νέο playmobil βανάκι που συναρμολόγησαν τα πιτσιρίκια, γέλια και χαρές.
• Στο ενδιάμεσο, έφτασαν και τα μαντάτα από την Αμερική και τον αδελφό μου ο οποίος βγήκε θετικός στον covid και ήταν με υψηλό πυρετό και φοβερό πονοκέφαλο :( .... ουφ.
• Σάββατο και επιστρέψαμε στην καθιερωμένη ρουτίνα μας με το ελληνικό σχολείο.
• "Να ξέρετε ότι εγώ στο ελληνικό σχολείο σήμερα δεν θα πάω": πρώτη κουβέντα του Στεφανάκου. Ετοιμάστηκε πάραυτα χωρίς συζητήσεις και παράπονα και μέχρι να αναχωρήσουμε στις 09.00 μάλλον το είχε ξεχάσει.
• Θεωρώ ότι υποσυνείδητα συγκρίνει τα δυο του σχολεία και ενώ στο ελβετικό είναι ακόμα στο νηπιαγωγείο (άρα όλο παιχνίδια και εξορμήσεις), στο ελληνικό τον κατέταξαν στην Α' Δημοτικού (άρα μόνο θρανίο και πίνακας).
• Εμείς εκείνο το δίωρο το περάσαμε περιπλανώμενοι στο κέντρο της Λωζάνης, χαζεύοντας παπούτσια, αγοράζοντας δωράκια, πίνοντας καφέ.
• Παραλάβαμε τον Στέφανο μαζί με την μικρή Έλενα και κατευθυνθήκαμε όλοι μαζί στο σπίτι των φίλων για το Β' Μέρος της χτεσινής μας συνάντησης.
• "Η Έλενα είναι αδελφούλα μου".
• Και τα μικρά έπαιξαν μια χαρά, εμείς συνεχίσαμε τις αναλύσεις, φάγαμε από τα χεράκια του σεφ Γιάννη, χαλαρώσαμε και απογευματάκι επιστρέψαμε σπίτι.
• "Ανδριάνα είσαι πολύ όμορφη", το κομπλιμέντο του μήνα από την 6χρονη Έλενα.
• Με όλα, μα όλα, θέλει να καταπιαστεί ο Στεφανάκος! Βλέπαμε έναν κύριο που κάνει μαγικά με τον κύβο του Ρούμπικ, σήκωσε όλο το σπίτι για να βρει τον δικό του (σε παιδική έκδοση) και βάλθηκε όλο το σκ, παρέα με τον μπαμπά του, να μάθουν πώς τον λύνεις. Μέχρι βιντεάκια βρήκαν με step by step οδηγίες.
• Φτου φτου, μακάρι να έχει πάντα τόση περιέργεια, τόση φαντασία, τόση επιμονή και τόση αυτοπεποίθηση.
• Στα καλά νέα, ο αδελφός ήταν ήδη πολύ καλύτερα και απύρετος!
• Κυριακή και μετά από ένα πρωινό που ταίριαζε στην ημέρα (pancakes εννοείται) και ανάγνωση με τον Στεφανάκο μερικών νέων βιβλίων, επιδοθήκαμε στο ξεστόλισμα. Και μου φάνηκε ότι πήγε πολύ γρήγορα αυτήν τη φορά.
• Έτσι, το πρώτο μέρος το περάσαμε σπίτι, απολαμβάνοντας τον ήλιο που γέμιζε το σαλόνι μας, κάνοντας δουλειές, μαγειρεύοντας, παίζοντας.... απολαμβάνοντας την ηρεμία και τη θαλπωρή.
• Μετά από τόσες, τόσο γεμάτες ημέρες, απολαμβάνω πολύ τα ήσυχα πρωινά στο σπίτι. Ειδικά τα ηλιόλουστα.
• Κουνιέται και το πρώτο δόντι του Στέφανου! Και ήδη φαίνεται το καινούργιο από πίσω. Τι ανυπομονησία που έχει! Κάθε μέρα κοιτάει αν είναι ακόμα εκεί.
• The end of an era. Σαν αυτά τα δόντια να σημαίνουν την -επίσημη- λήξη της βρεφικής ηλικίας.
• Το απογευματάκι βγήκαμε παραλίμνια και ο μικρός δεν κρατιόταν... έτσι τα αγόρια μπήκαν στο γήπεδο ποδοσφαίρου για να παίξουν ενώ εγώ συνέχισα το περπάτημα και μετά τους βρήκα για ένα γρήγορο μπασκετάκι στο διπλανό γήπεδο. Δεκαθλητές!
• Μπάνια, αγκαλιές, καναπές και ύπνος.
• Πω πω, είναι μόλις 1 εβδομάδα μετά τις γιορτές και μου φαίνεται σαν να έχει ήδη περάσει μήνας.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα