How was your week (covid edition)?

• Δευτέρα και λίγο πιο κουρασμένη αισθανόμουν και λίγο ο βήχας γινόταν πιο έντονος και κάπως άρχισαν να πονάνε τα κόκκαλά μου και να έχω ρίγος.
• Έτσι το βράδυ πήρα ένα παυσίπονο και κοιμήθηκα.
• Το πρωί όμως της Τρίτης ο γενικός πόνος στο σώμα εντάθηκε οπότε βουρ για ακόμα ένα self test. Και μέσα σε 1 λεπτό βγήκε θετικό.
• Τα ταν! Άρχισαν τα όργανα. Και τώρα;
• Βάζω μάσκα, πηγαίνω στον συνοδοιπόρο που εργαζόταν στο διπλανό δωμάτιο, κάνει και αυτός τεστ (ευτυχώς αρνητικό) και ξεκινά ο διαχωρισμός του σπιτιού.
• Φτιάχνει βαλιτσάκι ο συνοδοιπόρος με τα απαραίτητα (ρούχα, καλλυντικά) ώστε να αφήσει το υπνοδωμάτιό μας με το μπάνιο σε εμένα.
• Ανεβάζω και εγώ στο καταφύγιο της σοφίτας laptops, φορτιστές, μπουκάλια, ποτήρια, βιταμίνες, μάσκες, βιβλία, μαρκαδόρους.....
• Τηλεφωνώ στο φαρμακείο, κλείνω ραντεβού και πηγαίνω για PCR και έκτοτε.... στο καταφύγιο. Εν αναμονή και του επίσημου αποτελέσματος.
• Ενημερώνω οικογένειες και συναδέλφους και επίσημα ξεκινά η καραντίνα μου.
• Και να σας πω, περισσότερη έγνοια είχα τα αγόρια μου (αν θα κολλήσουν, πώς θα περάσουν αυτές τις ημέρες, πώς θα το διαχειριστούν) παρά εμένα.
• Γιατί τα συμπτώματά μου δεν ήταν ευχάριστα αλλά ήταν διαχειρίσιμα. Τουλάχιστον με λίγη ξεκούραση, αποχή από τις οθόνες (που έκαναν το κεφάλι μου να σφυροκοπά), ηρεμία, βιταμίνες και τσάγια. Άντε και κανένα παυσίπονο και σπρέι για τον λαιμό.
• Επέστρεψε το απόγευμα ο μικρός από το σχολείο, ενημερώθηκε για τις εξελίξεις, έκανε και αυτός το self test του (ευτυχώς αρνητικό) και τα είπαμε λιγάκι από την σκάλα με τις μάσκες μας.
• Και μου έφερε το αγαπημένο του κουκλάκι την Μάγια για να μου κάνει παρέα.
• Και μου έστελνε φωτογραφίες από το puzzle που είχαμε ξεκινήσει παρέα και που κατάφερε να το ολοκληρώσει.
• Μα είναι τόσο γλυκό παιδί.
• Πόσο, μα πόσο δύσκολο πρέπει να είναι για τους γονείς που περνούν δύσκολες, χρόνιες ασθένειες και αναγκάζονται να αποχωρίζονται τις οικογένειές τους και να απομονώνονται για μακρά χρονικά διαστήματα. Ούτε να το σκεφτώ δεν μπορώ.
• Και ο συνοδοιπόρος μού άφησε το φαγητό στην σκάλα και μου μαγείρεψε τα αγαπημένα μου μανιτάρια (που εκείνος δεν αγαπά καθόλου).
• Τετάρτη και ξύπνησα πάνω - κάτω τα ίδια (μπουκωμένη, με πονόλαιμο και πόνο στα κόκκαλα) και η ημέρα ήταν ένα μείγμα δουλειάς (κάποιων συναντήσεων που έπρεπε να παρευρεθώ) και προσπαθειών ξεκούρασης και χαλάρωσης (πρώτη φορά στα ελβετικά χρονικά γέμισα την μπανιέρα και βυθίστηκα στο ζεστό νερό).
• Πόσοι, μα πόσοι νοσούν πλέον με covid και την παραλλαγή Όμικρον! Στη δουλειά γίνεται χαμός, αλλά και με τους φίλους το ίδιο. Κάποιοι ηπιότερα, κάποιοι δυσκολότερα, κάποιοι για μερικές ημέρες, κάποιοι για εβδομάδες.... Και κάθε μείγμα συμπτωμάτων μοναδικό. Φοβερή έξαρση... 
• Το απόγευμα έφερε την μπάλα του στην σκάλα ο Στεφανάκος να μου δείξει τα κόλπα του. 
• Και έκανε ακόμα ένα self test ο γλυκός μου. Είναι τόσο συνεργάσιμος.
• Και πριν κοιμηθεί, ανέβηκε να μου πει καληνύχτα από μακριά και τον έπιασαν τα κλάμματα... και δεν έλεγε τίποτα παρά μόνο "μαμά" και έκλαιγε.
• Και του είπα ότι τον αγαπώ, ότι είναι και για εμένα πολύ δύσκολο που είμαι μακριά του, πως μου λείπει, πώς πρέπει να κάνουμε υπομονή λίγες ημέρες.... και σπάραζε η καρδιά μου.
• Πέμπτη και ξύπνησα με μια φωνούλα να ψιθυρίζει "μαμά" από την σκάλα εκεί κατά τις 06.00! Σηκώνομαι, ψάχνω να βρω την μάσκα στα σκοτάδια, ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον Στεφανάκο.
• "Άνοιξε μαμά το φως να δεις", το ανοίγω και τι βλέπω; Ένα τόσο δα μικρό δοντάκι στην παλάμη του! Μετά από μόλις λίγες ημέρες "κουνήματος", του έπεσε το πρώτο του δόντι. Στις 20 Ιανουαρίου 2022, σε ηλικία 5 ετών και 9 μηνών.
• Όπως μου είπε και η φίλη Έλενα, μα πώς γίνεται;; Προχτές ήταν ακόμα μωρό!
• Είναι και αυτό ένα ορόσημο!
• Το μεσημέρι η αγαπημένη μου συνάδελφος Lauren άφησε στην πόρτα του σπιτιού μου ένα μπουκέτο με κρίνα, ένα φανταστικό coloring book και μπύρες για τον συνοδοιπόρο. Τι να πω για τους ανθρώπους που μου έχει προσφέρει αυτή η χώρα και αυτή η εταιρεία. Ευγνώμων.
• Και είχα 2 δύωρα calls για τη δουλειά και έγινε το κεφάλι μου καζάνι. Και τα μάτια μου είναι τόσο βαριά και ξηρά, ότι πρέπει για οθόνες, #not.
• Μες στην ημέρα έφτιαξα και ένα πακετάκι από την νεράιδα των δοντιών για τη βραδινή της επίσκεψη. Έτσι βρήκα ένα ωραίο κουτάκι από κοσμήματα για να βάλουμε το δοντάκι, βρήκα μία ωραία κάρτα με ένα αγγελάκι όπου του έγραψα διάφορα, εκτύπωσα και ένα πιστοποιητικό για το πρώτο του δόντι, υπογεγραμμένο βεβαίως από την νεράιδα, είχαμε και ένα μικρό δωράκι οπότε κομπλέ το σετ.
• "Μαμά εγώ μαζί σου θέλω να κοιμηθώ".
• Δύο από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους σε όλον τον κόσμο, και μακράν οι πιο αγαπημένοι μου Πολωνοί, θα γίνουν γονείς για πρώτη φορά! Βούρκωσα βλέποντας το βιντεάκι από τον υπέρηχο που μας έστειλαν! Και μιλήσαμε αρκετή ώρα και η χαρά η δική τους και η δική μας ξεχύλιζε! Πόσο ανυπομονώ να τους αγκαλιάσω και να ζήσουμε παρέα αυτό το μοναδικό ταξίδι.
• Παρασκευή και ακόμη ένα πολύ πρωινό ξύπνημα με την ίδια φωνούλα από την σκάλα. Αυτή τη φορά για να μου δείξει τι του άφησε η νεράιδα!
• Και είχε έναν αέρα την Παρασκευή! Και έναν λαμπερό ήλιο! Όλα από το παράθυρο βέβαια αλλά από τα ολότελα....
• Και το απόγευμα ξεκίνησα το νέο colouring project που μου έφερε η συνάδελφος. Σε αυτό, ζωγραφίζεις με βάσει εκατοντάδες κύκλους διαφόρων μεγεθών, οι οποίοι χωρίζονται σε 5 κατηγορίες χρωμάτων τα οποία επιλέγεις εσύ, από το εντονότερο - σκουρότερο στο ηπιότερο.
• Και το βιβλίο είχε διάφορα ζώα και εγώ επέλεξα τον λύκο που τόσο μοιάζει με τον αγαπημένο μας Ralph, το husky που είχαμε.
• Σάββατο και καραντίνα τέλος! Μη φανταστείτε, μέχρι το σαλόνι κατέβηκα και συναναστράφηκα επιτέλους τα αγόρια μου. Αλλά και αυτό από μόνο του κάνει τόσο μεγάλη διαφορά.
• Το μεσημέρι ανέβασε όμως πυρετό ο Στεφανάκος. Πήρε τα αντιπυρετικά του, κοιμήθηκε το μεσημεράκι, ξεκουράστηκε και μέχρι το βράδυ ήταν απύρετος.
• Οπότε περάσαμε την ημέρα ξανά μέσα αλλά όλοι μαζί. Και ήταν όμορφα.
• Κυριακή και το τεστ του μικρού βγήκε θετικό οπότε ξεκίνησε και η δική του αντίστροφη μέτρηση για τις 5 μέρες καραντίνας καθώς ήδη ήταν χωρίς συμπτώματα.
• Τσάμπα η απομόνωσή μου.... τι να κάνεις όμως! 
• Στα καλά νέα, οι φίλοι από την Λουκέρνη έκλεισαν εκδρομή για σκι κοντά στα μέρη μας κατά τη διάρκεια του school break του Φεβρουρίου (το οποίο όλως τυχαίως συμπίπτει για τα καντόνια μας) και αποφασίσαμε να τους ακολουθήσουμε! Λογικά θα είναι η πρώτη επίσημη επαφή του μικρού με το σκι. Για να δούμε.
• Κατά τ΄άλλα η Κυριακή μας πέρασε με λίγη κηπουρική, δουλειές στο σπίτι, βιντεοκλήσεις με τους αγαπημένους μας, παιχνίδια με τον μικρό και ξανά παιχνίδια με τον μικρό (από UNO και Μάντεψε Ποιος μέχρι βιβλία και ζωγραφικές), χάζεμα στην τηλεόραση...

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα