HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα πρωί με επιστροφή στο σχολείο για τον Στέφανο και εμάς τους δύο στο γραφείο (μετά από καιρό). Έτσι, ντυθήκαμε και στολιστήκαμε όλοι για την πρωινή μας αναχώρηση.
• Τέτοιος ενθουσιασμός που θα επέστρεφε στο σχολείο μετά από 2 εβδομάδες! Ούτε στην Disneyland να του έλεγες ότι θα πήγαινε.
• Το απόγευμα, στο μεταξύ, θα είχαν μία μικρή γιορτή Halloween στο σχολείο οπότε από εκεί ορμώμενο και το παρακάτω σχόλιο: "Α μαμά, κατάλαβα τι ντύθηκες εσύ, ζέβρα. Και ο μπαμπάς ντύθηκε 'πάω στη δουλειά'".
• Πήγαμε λοιπόν στη δουλειά εμείς, κάναμε κάποια γραφειοκρατικά που είχαμε εκεί, δουλέψαμε, συνάντησα 1-2 συναδέλφους, ήπια τον ωραίο μου καφέ από τον barista, έφαγα το μέτριο φαγητό του εστιατορίου και το απογευματάκι αναχωρήσαμε για να παραλάβουμε τον μικρό.
• Τρίτη και ο καιρός συνεχίστηκε βροχερός.
• Και το βράδυ ο συνοδοιπόρος είχε μπάσκετ οπότε καθίσαμε τα δυο μας, ο Στεφανάκος και εγώ, στον καναπέ και μετά από 10 λεπτάκια τον πήρε ο ύπνος! Πτώμα μετά την επιστροφή στο σχολείο από τις διακοπές.
• Τετάρτη και το μεσημέρι παρέλαβε ο συνοδοιπόρος τους αγαπημένους φίλους, Ματίνα και Βασίλη, που θα μας κάνουν παρέα για τις επόμενες 10 ημέρες!
• Και δεν είναι μόνο η χαρά που τους υποδεχόμαστε πρώτη φορά στην Ελβετία, αλλά και η χαρά που θα περάσουμε τόσο καιρό μαζί καθώς ως κάτοικοι του εξωτερικού εκείνοι εδώ και δεκαετίες (στην μακρινή Ασία) η τελευταία φορά που συναντηθήκαμε κατ'ιδίαν ήταν πριν 3 περίπου χρόνια.
• Έτσι, παρέα πήγαμε να παραλάβουμε και τον μικρό από το σχολείο και με το που γυρίσαμε σπίτι άρχισε να φτιάχνει το νέο του lego παρέα με τον φίλο Βασίλη.
• Μαγειρέψαμε, φάγαμε, ήπιαμε, παίξαμε, γελάσαμε... και εννοείται ο μικρός με το που έκατσε στον καναπέ κοιμήθηκε!
• Πέμπτη και οι φίλοι ξεκίνησαν το πρωί για βόλτα στο Ouchy, περπάτημα και Ολυμπιακό Μουσείο. Και τα πήγαν περίφημα (με το αυτοκίνητο, τις διαδρομές, τις διαδικασίες, τους covid ελέγχους) και ενθουσιάστηκαν με το μουσείο.
• Εμείς πίσω να δουλεύουμε πολύ και στη μέση της ημέρας, ενώ απολαμβάναμε ήλιο με κρύο, να πέφτει τρελό χαλάζι! Διήρκησε κανά δεκάλεπτο, ικανό να καλύψει με μια λεπτή στρώση χιονιού την βεράντα. Και μετά, ήλιος ξανά. Οι φίλοι βέβαια στη Λωζάνη δεν κατάλαβαν τίποτα.
• Το απόγευμα ξαναγέμισε το σπίτι με τους φίλους που επέστρεψαν και τον Στεφανάκο, και έτσι μαγειρέψαμε, συνέχισαν το lego τους, αναλύσαμε πολλά και διάφορα, κάναμε σχέδια για τις επόμενες μέρες και κοιμηθήκαμε γεμάτοι.
• Και ο Στεφανάκος συνδέθηκε αμέσως και με τον Βασίλη και με την Ματίνα (παρόλο που ούτε καν τους θυμόταν από την πρότερη συνάντησή τους). Και έτσι τους έκανε από κομμωτική μέχρι μαγειρική, τους διηγήθηκε τόσες ιστορίες και τους μάθαινε γαλλικά!
• Παρασκευή με γεμάτη επαγγελματική ατζέντα, ωραίο ήλιο και τον συνοδοιπόρο με τους φίλους να αναχωρούν το απόγευμα για Γαλλία και το πολυαναμενόμενο ραντεβού για σέρβις του αυτοκινήτου + σούπερ μάρκετ.
• Έτσι έμεινα μόνη πίσω, έβαλα τα πλυντήριά μου, συμμάζεψα λιγάκι, παρέλαβα τον μικρό, ετοιμάσαμε βραδινό και φάγαμε παρέα.
• Σάββατο και το πρόγραμμα είχε παιδικό πάρτυ για τον Στέφανο και εγώ με τους φίλους λέγαμε να κάνουμε μια γρήγορη βόλτα στη Λωζάνη. Όταν όμως φτάσαμε στο Μουσείο που θα γινόταν το πάρτυ, αποφασίσαμε να μείνουμε όλοι μαζί (με τις 2 ακόμη οικογένειες των φίλων) για καφέ.
• Έτσι, περάσαμε 2 πολύ όμορφες ώρες στο Pully, κάτω από τον λαμπερό ήλιο, γελώντας και συζητώντας.
• Με το που τελείωσε το πάρτυ, ξεκινήσαμε για Gstaad. Όμορφη διαδρομή μέσα από τα δάση, προς το τέλος χιονισμένη, και το Gstaad πάντα όμορφο και περιποιημένο.
• Εκεί καθίσαμε μέχρι το απόγευμα, περπατήσαμε, φάγαμε στο όμορφο Cappuccino, φωτογραφίσαμε, θαυμάσαμε και πήραμε το δρόμο του γυρισμού.
• Σπίτι συνεχίσαμε τα παιχνίδια, με τον Στέφανο να παίζει τον ρόλο του παρουσιαστή στον Πιο Αδύναμο Κρίκο (πόσο γελάσαμε!).
• Κυριακή και ακόμη μία όμορφη ημέρα ξεκίνησε από νωρίς με πρώτη στάση το Vevey ώστε να συναντήσουμε κάποιους συγγενείς των φίλων. Περπατήσαμε μέχρι και το La Tour de Peilz, κάναμε πατίνι, συζητήσαμε και μεσημεράκι ανηφορίσαμε προς το βουνό.
• Και στα μισά της διαδρομής φοβηθήκαμε ότι στο εστιατόριο δεν θα φτάναμε γιατί είχε αρκετό χιόνι και ο ένας δρόμος ήταν κλειστός με ένα πανό αγνώστου ταυτότητας. Εν τέλει, περάσαμε από κάτω του και φτάσαμε με μικρή καθυστέρηση.
• Προορισμός λοιπόν για το μεσημεριανό μας το Le Coucou Montreux όπου αυτή τη φορά καθίσαμε μέσα και φάγαμε fondue και raclette.  
• Και με το που έμαθε ο σερβιτόρος ότι είμαστε Έλληνες, αρχίσαμε να ακούμε σπαστά ελληνικά από το μισό προσωπικό του μαγαζιού! Εν τέλει, ανέβηκε να μας χαιρετήσει ο Αντώνης από τη Γλυφάδα, chef στο εστιατόριο, και στο τέλος πιάσαμε συζήτηση με την ιδιοκτήρια; διευθύντρια; η οποία έχει σπίτι στην Φολέγανδρο (ελβετίδα η ίδια) το οποίο επισκέπτεται 2 φορές το χρόνο τουλάχιστον.
• Μα τι ωραίες ιστορίες και τι ωραία που περάσαμε!
• Βγαίνοντας στον όμορφο κήπο ώστε να απολαύσουμε τον καφέ μας υπό τον ήλιο, πετύχαμε και τους φίλους Γρηγόρη και Σοφία! Μα πόσο μικρός είναι ο κόσμος!
• Επιστρέψαμε σπίτι γεμάτοι (από όλες τις απόψεις) και χαρούμενοι.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα