HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα και ήταν η μηνιαία επίσκεψη του Στέφανου στο δάσος με την τάξη του.
• Ντύθηκε λοιπόν κατάλληλα, γεμίσαμε την τσάντα με τα απαραίτητα αξεσουάρ (από αδιάβροχο μέχρι χαρτομάντηλα), και έφυγε έτοιμος για εξερεύνηση.
• Και ο καιρός συνεχίστηκε ηλιόλουστος. 
• Τρίτη και ο συνοδοιπόρος αποφάσισε να πάει να εργαστεί από το γραφείο, είχε όμως πολύ πρωινή - σημαντική συνάντηση οπότε αναχώρησε από τα άγρια χαράματα.
• Έτσι, όταν ξύπνησε ο Στεφανάκος είχε ήδη φύγει.
• "Καλά, νύχτα πήγε στο γραφείο ο μπαμπάς;"
• Έτσι, είμασταν τα δυο μας και ενώ εγώ ετοιμαζόμουν, ο Στεφανάκος μάς έφτιαχνε πρωινό. Μα πόσο γλυκός είναι μωρέ. Μου σέρβιρε εμένα τα δημητριακά μου και σε εκείνον τα δικά του.
• Πόσο μη-Τρίτη ήταν αυτή η Τρίτη!
• Γιατί έσπασε η ρουτίνα με ένα κανονικό -επιτέλους- lunch break με τα αγαπημένα μου κορίτσια, την Jess και την Lauren, οι οποίες ήρθαν από εδώ.
• Και τις ετοιμασίες τις είχα ξεκινήσει από βραδίς (αλλιώς πού χρόνος με όλα τα calls) για το vegan παστίτσιο.
• Και ήρθαν στην ώρα τους, κάναμε λίγη γιόγκα στον κήπο υπό τον ήχο των πουλιών, φάγαμε, τα είπαμε, και βεβαίως η ώρα πέρασε σαν νεράκι αλλά ήταν τόσο διαφορετικά και αναζωογονητικά!
• Μετά βεβαίως έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά αλλά μια χαρά.
• Α! Και το vegan παστίτσιο εξαιρετικό! Καλύτερο και από το κανονικό. Αλήθεια σας λέω.
• Παρέλαβα και τον Στεφανάκο και μέχρι να ετοιμάσουμε το φαγητό είχε επιστρέψει και ο συνοδοιπόρος από το γραφείο.
• Και το απόγευμα είχε βεβαίως κηπουρική με τα πρώτα, φθινοπωρινά κλαδέμματα. 
• Και η Τετάρτη ξημέρωσε βροχερή και σκοτεινή.
• Εγκαινίασε λοιπόν ο Στεφανάκος τον εξοπλισμό βροχής, γαλότσες και αδιάβροχο.
• Εγκαινιάσαμε και εμείς τις φθινοπωρινές σούπες.
• Πέμπτη και η βροχή έπεφτε right through σχεδόν όλη μέρα.
• "Μαμά, το ξέρεις ότι ο αρχηγός όoooλων των ανθρώπων και όooooλων των πραγμάτων βρίσκεται στο διάστημα;" Αλήθεια; Και πώς τον λένε; "Δεν έχει όνομα γιατί κανείς δεν τον έχει δει".
• Ξέρετε τι λένε για την αναμονή του ταξιδιόυ; Μερικές φορές είναι πιο γλυκιά και από το ίδιο το ταξίδι.
• Έτσι, η Παρασκευή μας ήταν αφιερωμένη στις ετοιμασίες της μικρής μας, αλλά περιπετειώδους, εκδρομής ενόψει τριημέρου.
• Βαλίτσες, σνακ για την εκδρομή, κοντομάνικα αλλά και αδιάβροχα, γυαλιά ηλίου και ζακέτες.
• Παρέλαβα λοιπόν τον μικρό το απόγευμα από το σχολείο και μετά από λίγο κατέφτασαν οι φίλοι με το 9θέσιο βαν που θας μετέφερε στο .... Μόναχο.
• Let the adventure begin!
• Και εννοείται ότι βρήκαμε κίνηση και συνολικά μας πήρε περίπου 7 ώρες αλλά πραγματικά περάσαμε πολύ όμορφα στη διαδρομή! Τα τρία μικρά ήταν στη γαλαρία με τα καρεκλάκια τους, έπαιζαν, ζωγράφιζαν, τραγουδούσαν, έτρωγαν, εμείς οι μαμάδες στη μεσαία σειρά λίγο με τα μικρά και λίγο με τους μπαμπάδες οι οποίοι έπαιζαν το ρόλο του οδηγού - συνοδηγού.
• Μία στάση κάναμε για ξεμούδιασμα και ανεφοδιασμό, και εκεί κατά τις 21.00 τα μικρά κοιμήθηκαν οπότε μέχρι τα μεσάνυχτα που φτάσαμε στο ξενοδοχείο είχαμε ησυχία.
• Το Σάββατο λοιπόν μάς βρήκε στο ηλιόλουστο Μόναχο το οποίο εγκαινίαζε αυτό το σαββατοκύριακο και το Oktoberfest (το οποίο λόγω κορωνοϊού δεν διοργανώθηκε αλλά άτυπα υπήρχαν κάποιες εκδηλώσεις και βεβαίως οι Βαυαροί με τις στολές τους και οι άμαξες με τα βαρέλια γεμάτα μπύρες).
• Πόσες ώρες περπατήσαμε, πάνω από 10χλμ! Και τα μικρά είχαν και τα πατίνια τους οπότε ήταν πιο εύκολο.
• Τι αναπάντεχο δώρο αυτός ο ήλιος! Περάσαμε από τις πλατείες, φωτογραφίσαμε, περιπλανηθήκαμε στα πάρκα και το μεσημεράκι φάγαμε σε μία από τις κλασικές μπυραρίες, διάσημη για το κότσι της. Εγώ όπως καταλαβαίνετε κότσι δεν έφαγα αλλά είχε μια ωραιότατη σούπα κολοκύθας.
• Το απογευματάκι χωριστήκαμε ώστε τα μεγάλα κορίτσια (η Ηρώ, η Έλενα και εγώ δηλαδή) να επισκεφθούμε το εντυπωσιακό Residenz και τα αγόρια με την μικρή Αριάδνη να παίξουν στο πάρκο.
• Αφού μας πήρε κανά τέταρτο να εντοπίσουμε την είσοδο του Μουσείου, αφεθήκαμε για πάνω από μία ώρα στο παλάτι με τα εκατοντάδες δωμάτια, τις δεκάδες προτομές (μέχρι και του Μ. Αλεξάνδρου είχε), τους βασιλικούς θρόνους, τις πανέμορφες ταπετσαρίες και τοιχογραφίες, τις τεράστιες - μεγαλόπρεπες αίθουσες....
• Τα αγόρια είχαν ήδη καθίσει σε μία από τις διάσημες, παλιές, υπέροχες μπυραρίες με τα τεράστια παράθυρα, τα βαριά - ξύλινα τραπέζια και τις τοιχογραφίες. Εμείς προτιμήσαμε την μικρή - μυστική της βεράντα στο πίσω μέρος που έβλεπε στον εσωτερικό κήπο όπου οι μισοί ήπιαν τις μπύρες τους (το μικρότερο μέγεθος ήταν το λίτρο!) και οι άλλοι μισοί φάγαμε τα apple strudel μας και το μεγαλύτερο ever pretzel που έχω δει (και γευστικότερο επίσης).
• Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε σπίτι και βάλαμε μαγιώ για την εσωτερική πισίνα και την σάουνα.
• Και το βραδάκι, ενώ περιπλανιόμασταν στη γειτονιά του ξενοδοχείου μας εντοπίσαμε αυτό που τελικά θα εξελισσόταν στην καλύτερη πίτσα του Μονάχου (και όχι μόνο) στο Pizza Bar Pizzesco. Βρήκαμε ωραιότατο τραπέζι έξω και φάγαμε την ενός μέτρου πίτσα μας ενώ τα μικρά έπαιζαν. 
• Κυριακή και ο καιρός συννέφιασε και κρύωσε λιγάκι, δεν έβρεξε όμως (όπως αρχικά προβλεπόταν).
• Και το ραντεβού μας με τους φίλους Γιάννη + Ελένη που μένουν στο Μόναχο ήταν σε ένα όμορφο πάρκο που στεγάζει ένα από τα πιο "αυθεντικά" beergarden εστιατόρια, το Taxisgarten.
• Εμείς φτάσαμε από νωρίς οπότε τα πιτσιρίκια έπαιξαν στην τεράστια, ξύλινη παιδική χαρά ενώ εμείς ψάχναμε τον ήλιο για να ζεσταθούμε λιγάκι.
• Όταν ήρθαν και τα παιδιά, με την μικρή Αμαλία και τον Μίκαελ, μεταφερθήκαμε στο εστιατόριο όπου η μπύρα έρεε άφθονη και τα λουκάνικα επίσης. Βγήκε και ο ήλιος, είχε και μια μικρότερη παιδική χαρά εντός της αυλής οπότε η ώρα πέρασε πολύ όμορφα.
• Συνεχίσαμε βεβαίως με περπάτημα μέσα από τις όμορφες γειτονιές και τα πάρκα για να βρούμε το τεχνητό κανάλι που οδηγεί στα θερινά ανάκτορα γνωστά και ως Nymphenburg Palace. Πόσο όμορφη διαδρομή, πόσο εντυπωσιακό - τεράστιο κτίριο! Συνεχίσαμε μέχρι τους κήπους του παλατιού όπου πια άρχισε να νυχτώνει και να ετοιμάζεται για βροχή οπότε αποχωριστήκαμε με τους φίλους (ελπίζοντας ότι θα ανταμώσουμε σύντομα σε ελβετικό έδαφος) και πήραμε το βανάκι μας προς αναζήτηση εστιατορίου.
• Και βρήκαμε ένα πολύ όμορφο ιταλικό το οποίο όμως είχε τραπέζι μόνο έξω άρα η παραμονή μας ήταν σύντομη.
• Επιστροφή στο ξενοδοχείο βραδάκι πια για ξεκούραση.
• Δευτέρα (αργία για την Ελβετία) και ξεκινήσαμε με πρωινό στο κοντινό Cafe va bene όπου η γλυκύτατη υπάλληλος έτρεχε μόνη να σερβίρει τον ασυνήθιστα μάλλον πολύ κόσμο για Δευτέρα. 
• Φάγαμε εξαιρετικά και επιστρέψαμε γρήγορα στο ξενοδοχείο για πακετάρισμα και αναχώρηση.
• Και εννοείται πάλι κίνηση βρήκαμε και το 5ωρο που υπολογίζει το gps έγινε ξανά 7ωρο αλλά οκ.
• Και τι δεν είπαμε, και τι δεν αναλύσαμε, και τι δεν φάγαμε..... 
• Απόγευμα είμασταν σπίτι πια, γεμάτοι και χαρούμενοι, έτοιμοι για την εργασιακή μας εβδομάδα.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα