Σχολική χρονιά '21-'22

 

Έπεσα τυχαία σε αυτήν την περσινή μου ανάρτηση "Νέα Σχολική Χρονιά" και μεμιάς μεταφέρθηκα στο 1ο (ή μήπως ήταν το 2ο;) κύμα της πανδημίας. Τότε στις αρχές Σεπτεμβρίου 2020. Πω πω! Εμάς τότε συνέπεσε με τόσες, σημαντικές αλλαγές! Αλλαγή σπιτιού και καντονιού, αλλά και την έναρξη του επίσημου σχολείου του Στεφανάκου άρα αλλαγή και σχολείου - ωραρίου - προγράμματος - συμμαθητών - δασκάλων. Πόσες άγνωστες συνισταμένες! Πόσες απαντήσεις έψαχνα επί μήνες, πόσα χαρτιά συμπλήρωσα, πόσες υπηρεσίες έπρεπε να ενημερώσω, πόση αγωνία..... Ήταν ένα ΠΟΛΥ γεμάτο καλοκαίρι εκείνο του 2020. Και από πάνω, όλη η αγωνία για το πώς θα εξελιχθεί τελικά η σχολική χρονιά και η ζωή μας γενικότερα με επίκεντρο την πανδημία και τα δεδομένα που άλλαζαν συνεχώς. Σταθήκαμε τυχεροί (μέσα στην γενικότερη ατυχία αυτής της κατάστασης) καθώς και τα ελβετικά σχολεία παρέμειναν ανοιχτά καθ' όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους και εμείς μπορούσαμε να κινηθούμε σχετικά ελεύθερα (παρόλο που για την πλειοψηφία της χρονιάς όλα τα καταστήματα ήταν κλειστά). Η φύση ήταν όμως πάντα ανοιχτή και έτοιμη να μας υποδεχτεί, το ίδιο και οι επιλεγμένες οικογένειες των φίλων με τους οποίους συμπορευτήκαμε αυτούς τους δύσκολους μήνες, μοιραστήκαμε τα άγχη και τις χαρές μας, περάσαμε τις Κυριακές μας και εν τέλει τα καταφέραμε. Ήταν μια δύσκολη, σχολική χρονιά αυτή που πέρασε αλλά την θυμάμαι με μια τρυφερότητα. Γιατί τα καταφέραμε! Γιατί ο Στεφανάκος αγάπησε και το σχολείο και τους συμμαθητές του και τις ασχολίες του και άνθισε! Γιατί και εμείς ανακαλύψαμε νέα μέρη της αγαπημένης μας Ελβετίας, βρήκαμε νέες οικογενειακές ισορροπίες, δεθήκαμε περισσότερο, αγαπήσαμε το νέο μας σπίτι, απολαύσαμε τις πολυτέλειες του "work from home" και εμπλουτίσαμε την καθημερινότητά μας εναλλακτικά.

Η πανδημία δεν έχει τελειώσει, όπως όλοι ελπίζαμε και μάλλον περιμέναμε, οπότε μια δεύτερη σχολική χρονιά ετοιμάζεται να ξεκινήσει υπό τη σκιά της. Νοιώθω όμως ότι είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Σίγουρα έχουμε πια σε έναν βαθμό συνηθίσει. Η θέα της μάσκας και η ασταμάτητη χρήση αντισηπτικών, για παράδειγμα, είναι πια μέρος της ρουτίνας όλων. Οπότε το αρχικό σοκ και ο φόβος κάπως έχουν καταλαγιάσει. Είναι αυτή η νέα μας πραγματικότητα, τουλάχιστον προς το παρόν. Για εμάς, την μικρή μας οικογένεια δηλαδή, μεγάλες αλλαγές ευτυχώς δεν προβλέπονται (τουλάχιστον προγραμματισμένες). Το σπίτι μας είναι εδώ, το σχολείο του μικρού είναι το ίδιο οπότε και αυτό μου προσφέρει μία αίσθηση γαλήνης. Εννοείται ότι περιφερειακά όλα μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή (από τα δεδομένα της πανδημίας μέχρι τις εργασίες μας) αλλά αυτά είναι εκτός του δικού μου ελέγχου οπότε προσπαθώ να τα αφαιρώ από τη λίστα. Έτσι, επικεντρώνομαι σε αυτά που κατακτήσαμε την περσινή χρονιά και εύχομαι αυτήν, να μπορέσουμε να μαζέψουμε τους καρπούς των κόπων μας απολαμβάνοντας ακόμη περισσότερο τη νέα μας γειτονιά, το σπίτι, τους φίλους και τα χόμπι μας. Τα μικρά και καθημερινά.

Καλή σχολική χρονιά λοιπόν!

ανδριάνα