HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα και το σκηνικό άλλαξε άρδην.
• Οι μεγάλοι πίσω από τα laptops και ο μικρός από το μεσημέρι και μετά στους θείους, παππούδες και ξαδέλφια του να κάνει από γυμναστική αεροβική μέχρι μαγειρικές.
• Η δουλειά πολλή και αγχωτική αλλά και μόνο η σκέψη ότι από το απόγευμα και μετά ζεις μια διαφορετική πραγματικότητα, κάνει τις ημέρες καλύτερες.
• Έτσι το βραδάκι το περάσαμε σπίτι των γονιών μου με απαρτία, αδελφών - ξαδελφών.
• Τρίτη και η γιαγιά Αλεξάνδρα πήρε τους 3 μπόμπιρες για μάθημα κολύμβησης.
• Και ο Στέφανος πήγε διστακτικός να δει αλλά εννοείται μπήκε με τη μία και επί μία ώρα έκανε το μάθημά του μαζί με τις ξαδέλφες του.
• "Μαμά ήταν τέλεια! Πήγα από τη μία άκρη της πισίνας στην άλλη! Και είχα και μακαρόνι και σανίδα".
• Και το απογευματάκι συναντήσαμε τους φίλους με τον μικρό Άγγελο στο νέο hot-stop των 30+, την παιδική χαρά!
• Και παίξαμε όλοι μαζί μπάλα, και τα είπαμε, και ιδρώσαμε, και μας τσίμπησαν τα κουνούπια και όλα καλά.
• Και εκεί που περπατούσα στην πλατεία της Βούλας ακούω "Ανδριάνα; Είσαι εσύ; Ο Αλέξης είμαι" και γυρνάω και βλέπω τον έρωτα του γυμνασίου μου, τον Αλέξη! Μα πόσα χρόνια είχα να τον δω! Δεκαετίες! Και ήταν καλά, ήρεμος και γλυκός, παρόλο που δεν του έχουν πάει όλα καλά. 
• Τετάρτη και τα 3 ξαδελφάκια πήγαν για ακόμη ένα μεσημεριανό μάθημα κολύμβησης, η νέα αγάπη του Στεφανάκου.
• Και το απόγευμα είχαμε την επίσκεψη του νονού, ο οποίος έπαιξε μπάλα υπό τους 30 βαθμούς με το πουκάμισο (πόσο γελάσαμε) και το βραδάκι του έταιρου κουμπάρου μας Δημήτρη με την Ασπασία για κρασί, burgers, καλοκαιρινές ιστορίες και updates.
• Ποτέ δεν είναι αρκετός ο χρόνος που περνάς με τους αγαπημένους σου.
• Πέμπτη, και μετά από μία πολλή πιεστική - εργασιακή ημέρα, ανεβήκαμε σύσωμοι (εμείς δηλαδή, ο Στέφανος και οι 2 ξαδελφούλες του) στη βόρεια γιαγιά όπου συναντήσαμε τη φίλη Φαίη (πόσο χάρηκα) και μετά τα άλλα 2 ξαδελφάκια με τον θείο και τη θεία.
• Και τα 5 πιτσιρίκια έπαιξαν τόσο ωραία επί τόσες ώρες! Και μέσα και έξω και ποδόσφαιρο και κούνιες και lego... Ήταν τόσο ενθουσιασμένος ο Στεφανάκος.
• Παρασκευή και ανάμεσα στα meetings βγήκαν και οι βαλίτσες!
• Ω ναι! Εκδρομούλα στην Τζια παρέα με τα αδέλφια μου και τις οικογένειές τους.
• Η τέλεια διακοπή μετά από μία πολλή κουραστική και αγχωτική, εργασιακή εβδομάδα.
• Απόγευμα πήραμε λοιπόν το καράβι, στάση στο λιμάνι της Κέας για τα βασικά τρόφιμα και κατά τις 19.00 είμασταν στο σπίτι μας, έναν ανεμόμυλο στην κορυφή του Κούνδουρου!
• Τα μικρά ενθουσιασμένα, το ίδιο και εμείς!
• Ένα πανέμορφο σπίτι, πολύ προσεγμένο, λιτό αλλά και επιβλητικό συνάμα.
• Γρήγορες τακτοποιήσεις, επιλογή δωματίων, μαγιό και βουρ για τις Πίσσες ώστε κάποιοι να κάνουν μια πρώτη βουτιά, άλλοι να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα και εν τέλει να συναντηθούμε και με την έταιρη οικογένεια των κουμπάρων μας για βραδινό (για εμάς) και παιχνίδι (για τα παιδιά).
• Σάββατο και ξυπνήσαμε σε δόσεις, τσιμπήσαμε πρωινό, βάλαμε ζακετάκια γιατί ο αέρας ήταν πολύ έντονος και κατά τις 11.00 είμασταν στην Eora στο Γιαλισκάρι.
• Εκεί παραμείναμε μέχρι αργά το μεσημέρι με τα μικρά να πηδούν στα κύμματα, να κολυμπούν και να κυνηγιούνται με τα νεροπίστολα, και εμάς να συζητάμε, να βγάζουμε αστείες φωτογραφίες, να ρουφάμε ήλιο και ξεγνοιασιά.
• Φανταστείτε πόσο πτώμα ήταν ο μικρός που κοιμήθηκε στην ξαπλώστρα, δίπλα στα παιδάκια και κάτω από το ηχείο, για σχεδόν 2 ώρες!
• Δεύτερη στάση της ημέρας στο Κουνδουράκι όπου ήταν ήδη η μεγάλη παρέα των κουμπάρων μας με τους φίλους τους (συνολικά 3-4 οικογένειες). ΧΑΜΟΣ! Πόσα παιδάκια, πόσες περιπέτειες, πόσο παιχνίδι... και δώστου τρέξιμο και σκαρφάλωμα στα βράχια και κάστρα και βουτιές. Και εμείς είχαμε τόσα να πούμε με όλους!
• Και ο Στεφανάκος ήταν ο μικρότερος στην παρέα 10+ παιδιών αλλά αυτό καθόλου δεν τον πτόησε. 
• Επιστροφή σπίτι για μπάνια και καλλωπισμούς και το βραδάκι πήραμε το δείπνο μας πάνω στη θάλασσα κυριολεκτικά, στην όμορφη Στροφή του Μίμη, με ένα όμως μέτριο φαγητό.
• Κυριακή και το ραντεβού μας ήταν με όοολους (7 οικογένειες!) στο Σπαθί υπό την επίβλεψη της Xaplostra Manager Μαριλένας!
• Και όπως καταλαβαίνετε, εκεί παραμείναμε όλη μέρα με τόσα και άλλα τόσα! Βουτιές, γέλια, ιστορίες με τα μικρά, φωτογραφίσεις, ρακέτες, σκαρφαλώματα, φαγητά, καφέδες.... ήταν τόσο όμορφα και απλά και οικογενειακά!
• Την χαρά του Στέφανου δεν μπορώ να σας την μεταφέρω με λόγια. Την ελευθερία να κινείται όλη μέρα αυτόνομος με τους φίλους του, την αγάπη που τον έλουζε από παντού, την απόλαυση του νερού που λατρεύει, το ατελείωτο παιχνίδι και τις αγκαλιές.....
• Η ημέρα έκλεισε με δείπνο με θέα το ηλιοβασίλεμα από την ταράτσα του Φίλιππα.
• Και στο τέλος, ήρθαν ήδη οι πρώτοι αποχωρισμοί καθώς η οικογένεια των φίλων θα παρέμενε στην Τζια και μάλλον δεν θα τους ξαναδούμε μέχρι να φύγουμε.
• Και δώστου αγκαλιές, "σφιχτές - σφιχτές", και να πηγαίνει ο Στεφανάκος από τον έναν στον άλλο και να τους αγκαλιάζει και "γιατί μαμά δεν μπορούμε να μείνουμε παραπάνω;" και εμένα να δένεται κόμπος το στομάχι μου, και "ο Διονύσης είναι ο καλύτερός μου φίλος στην Ελλάδα".... αχ.
• Αργά επιστρέψαμε στον Μύλο μας, κάναμε γρήγορα ντους, πακετάραμε και κοιμηθήκαμε για να ξυπνήσουμε στις 05.00 ώστε να πάρουμε το πρώτο πλοίο για Λαύριο.
• Πτώμα όλοι αλλά και γεμάτοι.
• Και τα τρία ξαδελφάκια συνέχισαν με τις αγκαλιές και τα φιλιά και τα παιχνίδια στο πλοίο.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα