HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα και εμείς επιστρέψαμε στις δουλειές, και ο Στεφανάκος ήταν λίγο με την γιαγιά, λίγο με εμάς, λίγο με τα ninjago.
• Και ο ήλιος μάς έκανε την τιμή και έτσι το απόγευμα κατεβήκαμε στη λίμνη!
• Πόσο ωραία ήταν!
• Ο Στέφανος με το ποδήλατό του, εμείς με περπάτημα και συζητήσεις και φωτογραφίσεις... Φτάσαμε στην παραλία του Lutry και ήταν τόσο ωραία που δεν θέλαμε να γυρίσουμε σπίτι οπότε παραγγείλαμε στην καντίνα και τσιμπήσαμε πίτσες και σαλάτες υπό τη συνοδεία μπίρας.
• Νωρίς το βραδάκι επιστρέψαμε και ο μικρός έπεσε κατευθείαν για ύπνο και εμείς ξεκινήσαμε μια νέα σειρά, το The Night Manager.
• Στη δουλειά είχαμε διοργανώσει ένα online εκπαιδευτικό σεμινάριο πάνω σε κάποια τεχνικά θέματα και ένας από τους "εκπαιδευτές", συνάδελφος από την ομάδα της Αγγλίας, με τον οποίο έχω συνομιλήσει αρκετά γραπτώς αλλά ποτέ προφορικώς, όταν άρχισε να παρουσιάζει συνειδητοποίησα ότι είναι τραυλός. Και με πόση υπομονή παρουσίασε αυτός αλλά και τον ακολούθησε ένα κοινό 30+ ανθρώπων. Πόσο θαρραλέο εκ μέρους του αλλά και πολύτιμο μάθημα για όλους εμάς.
• Τρίτη και η βροχή επανήλθε.
• Και ανάμεσα στα calls, τις αναλύσεις και τα emails, φτιάξαμε και 2 puzzles, έπαιξαν γιαγιά και εγγονός επιτραπέζια, μαγειρέψαμε....
• Τετάρτη, και εκεί που πήζεις με τη δουλειά, συχτιρίζεις με τον καιρό και ξεφυσάς, να 'σου μήνυμα από την αγαπημένη Ναταλία στο γκρουπ των παλιών συναδελφισσών, με φωτό που απεικονίζει τον διάσημο καφέ του Amos ο οποίος πλέον γίνεται και delivered! 
• Και ξεκινάμε την αναπόληση (τα 5 κορίτσια) για τότε που απολαμβάναμε το μάθημα γιόγκα μας στις 07.00 (ναι, το πρωί) στο Μαρούσι, μετά κάναμε μια στάση στο Amos για καφέ to go (και μπριοσάκι ντομάτα - μοτσαρέλα) και μετά συνεχίζαμε για το γραφείο.
• Πόσο όμορφα έχουμε περάσει. Και πόσο μου λείπουν. Για χρόνια περνούσαμε ένα 10ωρο παρέα + τα άπειρα events και ταξίδια που είχαμε λόγω δουλειάς. Και ενώ έχει περάσει μια 10ετία πλέον (πω πω), όλα φαντάζουν σαν να ήταν χτες.
• Το απόγευμα κόπασε λίγο η βροχή και είχαμε και εμείς τόση ανάγκη για καθαρό αέρα και ήλιο οπότε κατεβήκαμε στο όμορφο Pully, με την εκπληκτική του παιδική χαρά και τη νέα, καλοκαιρινή προσθήκη της ξύλινης καντίνας με τα τραπεζάκια δίπλα.
• Έτσι περπατήσαμε, παίξαμε, φάγαμε παγωτό, λιαστήκαμε και επιστρέψαμε ανανεωμένοι.
• Ο Στεφανάκος μες στην ενέργεια και τη χαρά! Απλά ασταμάτητος!
• Και έριξε μία καταιγίδα το βράδυ! Κατακλυσμός! Τι είναι αυτό το πράγμα φέτος;
• Ποτέ δεν θα καταλάβω τους γονείς που ανεβάζουν τα κατορθώματα των παιδιών τους στα κοινωνικά δίκτυα (σχολικούς ελέγχους, διακρίσεις μαθηματικές, μετάλλια αθλητικά, διπλώματα ξένων γλωσσών).... Πόση εξωτερική επιβεβαίωση και επιβράβευση χρειάζονται για να νοιώσουν υπερήφανοι;
• Πέμπτη και την περάσαμε όλη σπίτι γιατί ναι, σωστά μαντέψατε, έβρεχε. Πάλι.
• Έτσι, από τη μία είχαμε τη δουλειά και από την άλλη τον Τσιτσιπά εναντίον Σάκκαρης (ναι, ο Στέφανος εναντίον γιαγιάς), και μαγειρέματα, και φούσκες στον κήπο στα διαλείμματα της βροχής... γέμισε η μέρα.
• Παρασκευή και ο ήλιος μάς έκανε το χατήρι το απόγευμα, και έτσι κατεβήκαμε στο κέντρο της Λωζάνης για γρήγορες δουλειές, φαγητό, περπάτημα, κρασί, χάζι, φωτογραφίσεις (υπό τις οδηγίες του καλλιτεχνικού μας διευθυντή Στέφανου).
• Η πρόγνωση έλεγε ήλιο οπότε το Σαββατιάτικό μας πρόγραμμα ήταν φουλ.
• Έτσι, νωρίς το μεσημεράκι ξεκινήσαμε για τα βουνά του Montreux, και την περιοχή Caux συγκεκριμένα όπου είχα εντοπίσει εδώ και καιρό ένα εντυπωσιακό εστιατόριο εν ονόματι Le CouCou.
• Ακολουθήσαμε έτσι την διαδρομή μέσα από το δάσος που μας ανέβασε στα 1.100 μέτρα υψόμετρο και να το από το πουθενά! Ουάου! Ένα πανέμορφο chalet με έναν μεγάλο, προσεγμένο κήπο που έβλεπε τη λίμνη, τις Άλπεις και τα ελβετικά "φιοδρ".
• Εντυπωσιακό από όλες τις απόψεις! Με φιλικότατο προσωπικό, χαλαρή ατμόσφαιρα, μέχρι και μουσική (που για τα ελβετικά δεδομένα είναι σπάνιο φαινόμενο).
• Φάγαμε, φωτογραφίσαμε, παίξαμε με τον Στεφανάκο (μέχρι και ένας σερβιτόρος έπαιξε μαζί του μπάλα) και νωρίς το απογευματάκι κατηφορίσαμε προς το Montreux όπου βρίσκονταν από το πρωί οι φίλοι από την Λουκέρνη.
• Τους συναντήσαμε λοιπόν στο Chateau de Chillon όπου όλοι μπήκαν για μία επίσκεψη πλην της Τζοβάννας και εμού αφού προτιμήσαμε να απολαύσουμε τον καφέ μας δίπλα στη λίμνη και να τα πούμε (καθώς το είχαμε ήδη επισκεφθεί το κάστρο αρκετές φορές).
• Η επίσκεψη ολοκληρώθηκε και σύσσωμη η παρέα μεταφερθήκαμε στους διπλανούς κόλπους για... βουτιές! Εμείς προετοιμασμένοι δεν είμασταν αλλά ο Στεφανάκος εννοείται ότι μπήκε με το σορτς.
• Μοναδική εμπειρία να βουτάς δίπλα στο κάστρο.
• Γεμάτοι από όλες τις απόψεις και λιγάκι ηλιοκαμμένοι, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
• Κυριακή και ήταν η ημέρα αναχώρησης της γιαγιάς Λένας.
• Έτσι, παραμείναμε σπίτι για τις ετοιμασίες, μαγειρέψαμε (μέχρι φύλλο άνοιξε η γιαγιά για τυρόπιτα), φάγαμε στον κήπο, ζωγράφισαν παρέα γιαγιά και εγγονός, και το μεσημέρι αναχώρησαν για το αεροδρόμιο.
• Ο Στεφανάκος και εγώ μείναμε πίσω για κηπουρική, χάντρες, βιβλία....

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα