HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα, και επιστροφή του μικρού στο σχολείο (με μικρή γκρίνια το πρωί όχι για το σχολείο αυτό καθεαυτό, αλλά για την δασκάλα του που επιστρέφει μετά από αρκετές εβδομάδες απουσίας λόγω ασθενείας και όπως καταλαβαίνετε η αντικαταστάτριά της μάλλον ήταν πιο συμπαθής στο κοινό).
• Δουλειά και για εμάς και ήδη η νέα μου θέση έχει αρχίσει να γεμίζει περισσότερο το πρόγραμμά μου.
• Παράλληλα βεβαίως προχωρούν και οι ετοιμασίες για τα πάρτυ και έτσι έψαξα, βρήκα, τύπωσα, έκοψα, κόλλησα και...  έτοιμες οι προσκλήσεις για τους συμμαθητές του. Ninjago εννοείται.
• Θα σας τα συγκεντρώσω όλα μετά το πάρτυ γιατί κάτι μου λέει ότι υπάρχουν αρκετοί Ninjago fans εκεί έξω.
• Και την Τρίτη το πρωί δεν ήθελε καν να βάλει τις προσκλήσεις στην τσάντα του. Τις κρατούσε με τόση προσοχή για να μην τσαλακωθούν και να τις δώσει στους φίλους του πριν καν μπουν στην τάξη. Ο γλυκός μου!
• Και κάθε πρωί μετράει αντίστροφα για τα γενέθλιά του.
• Τετάρτη και το πρόγραμμα γέμισε με δουλειά -εννοείται- αλλά και χειροτεχνίες για το πάρτυ και κηπουρικές.
• Και την Πέμπτη είχα και την πρώτη ever κατ'ιδίαν συνάντηση με την δασκάλα του Στέφανου. 
• Το αρχικό μας ραντεβού ήταν προγραμματισμένο για τον Δεκέμβριο αλλά λείπει συχνά λόγω προβλημάτων υγείας οπότε φτάσαμε στα μέσα Απρίλη.
• Και ήταν και η δασκάλα και η αντικαταστάτριά της οπότε είχα πιο σφαιρική ενημέρωση.
• Και άκουσα πολύ όμορφα πράγματα για τον Στεφανάκο. Κάποια που περίμενα και κάποια που με ξάφνιασαν ευχάριστα.
• Γιατί περίμενα ότι είναι ένα παιδί συνεργάσιμο, συναισθηματικό, που του αρέσει η μάθηση αλλά και που τεστάρει τα όρια συχνά-πυκνά, αλλά δεν περίμενα από την άλλη ότι μπορεί να μιλά για "ώρες" σε ένα κοινό 17 ατόμων (καθώς τον βλέπω συχνά ντροπαλό όταν έχουμε αρκετό κόσμο, ειδικά ενήλικες) ή ότι τα γαλλικά του είναι σε επίπεδο γαλλόφωνου παιδιού (εντυπωσιάστηκαν και οι 2 όταν τους εξήγησα ότι στο σπίτι δεν μιλά κανείς γαλλικά).
• Περήφανη λοιπόν κουκουβάγια, επέστρεψα σπίτι με τα πόδια, απολαμβάνοντας τον ήλιο και χαμογελώντας στις ανηφόρες.
• Προχώρησαν και οι διαδικασίες για τα δώρα των βαφτιστηριών μας στην Ελλάδα και ευελπιστούμε πρώτον, να φτάσουν πριν το Πάσχα και δεύτερον, να τους αρέσουν!
• Και επειδή είναι ωραίο να στηρίζουμε έλληνες δημιουργούς και μικρά καταστήματα της πόλης μας, εγώ εδώ και χρόνια εμπιστεύομαι την Ειρήνη του Feel Sew Good με τις απίστευτες χειροτεχνίες της, και βεβαίως το Living Green με τα πιο ευφάνταστα, όμορφα και οικολογικά προϊόντα.
• Παρασκευή και σαν να μύρισε άνοιξη πραγματική! Τι ευτυχία!
• Και το μεσημέρι το ρήξαμε έξω και παραγγείλαμε από την αγαπημένη Luigia στο κέντρο της Λωζάνης. Και εκτός από τα κλασικά - αγαπημένα ζυμαρικά, πήραμε και από μία μερίδα Nutelline: τηγανισμένη δηλαδή ζύμη πίτσας με νουτέλα και καρύδια. Τι να σας λέω! Η προσωποποίηση της θερμίδας αλλά και της απόλαυσης.
• Και από το απόγευμα άρχισαν και επισήμως οι ετοιμασίες για το γενέθλιο πάρτυ του μικρού. 
• Εκτός λοιπόν από τις πρώτες μαγειρικές (έφτιαξα oreo muffins και πατατοσαλάτα ώστε να μείνει μία μέρα στο ψυγείο και να δέσουν οι γεύσεις), είναι πάντα ευκαιρία να ανασυντάξεις και το σπίτι όταν περιμένεις κόσμο. Κήπος, έπιπλα βεράντας, συμμάζεμα, καθαριότητα....
• Ξημέρωσε το Σάββατο λοιπόν και τα 5α γενέθλια του μικρού μας Στέφανου! Και ούσα μαμά καταλαβαίνω πόσο σημαντική ημέρα είναι όχι μόνο για τον εορτάζων αλλά και για τους γονείς του που "γεννήθηκαν" ως γονείς και αυτοί εκείνη την ημέρα.
• Και ο μικρός ξύπνησε μες στον ενθουσιασμό! Και έλαβε βεβαίως το δώρο που ανέμενε μήνες τώρα (τις σβούρες -toupies beyblade με την αρένα τους).
• Και ενώ οι μαγειρικές, οι ετοιμασείς και οι στολισμοί συνεχίζονταν, κατέφτασαν και οι φίλοι από το La Croix εδώ δίπλα να μας ευχηθούν και να παίξουν τα μικρά καθώς δεν θα μπορούσαν να παρεβρεθούν στο απογευματινό πάρτυ.
• Έτσι, και ο Στέφανος έπαιξε με τους φίλους του, είχαμε και εμείς παρέα και βοήθεια στις ετοιμασίες.
• Και κατά τις 15.00 άρχισαν να καταφτάνουν οι καλεσμένοι μας. Τρεις οικογένειες ήταν όλες και όλες, λόγω των περιοριστικών μέτρων, αλλά ήταν υπέρ-αρκετές!
• Ο καιρός εξαιρετικός (πρώτη της χρονιάς με φουστανάκι χωρίς καλσόν), τα μικρά (6 στο σύνολο, από ενός έτους έως 7 περίπου) να παίζουν και να τρέχουν και να εξερευνούν, εμείς να πίνουμε, να τρώμε, να γελάμε, να κουνιόμαστε δειλά στην μουσική, να ρουφάμε ήλιο....
• Τόσο όμορφα και ξέγνοιαστα και απλά και "φυσιολογικά". Πόσο μας είχε λείψει.
• Και η  τούρτα ήταν μεγάλη επιτυχία και εξωτερικά (εννοείται ninjago με πρωταγωνιστή τον πράσινο -Lloyd) και εσωτερικά (μους σοκολάτας με φράουλες).
• Και για τα καθιερωμένα δωράκια που δίνουμε στους φίλους στο τέλος, είχα παραγγείλει μπέρτες και μάσκες ninjago υπερ-ήρωες! Πόση πλάκα είχαν τα μικρά!
• Βράδυ πια αποχωρηστήκαμε τους φίλους μας, ξεκινήσαμε τα πρώτα μαζέματα και πλυσίματα, και κοιμηθήκαμε γεμάτοι.
• Την Κυριακή, όπως καταλαβαίνετε, την περάσαμε σπίτι, βάζοντας μια τάξη αλλά και επαναφέροντας την ηρεμία, απολαμβάνοντας ήλιο και ξεκούραση.
• Το βράδυ, βεβαίως, είχα ψησίματα και στολισμούς ξανά για την τούρτα #2 που θα έπαιρνε την Δευτέρα ο μικρός στο σχολείο (στο UAPE συγκεκριμένα που είναι τα απογεύματα).
• Έψησα λοιπόν το αγαπημένο μας, και αλάνθαστο σοκολατένιο κέικ, το στόλισαμε μία εκτύπωση που είχα παραγγείλει (ε ναι, ninjago) και έβαλα smarties που ήταν παραγγελιά του εορτάζοντα γύρω - γύρω.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα