HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Η τρέλα του καιρού συνεχίστηκε ακάθεκτη και από την ηλιοφάνεια και τους 14 βαθμούς της Κυριακής, η Δευτέρα ξημέρωσε με 1 βαθμό και χιόνι!
• Ξημέρωσε επίσης με τους τρεις μας στο σπίτι, ο Στέφανος διανύοντας τη δεύτερη εβδομάδα των Πασχαλινών διακοπών του και εμείς κλασικά δουλεύοντας.
• Χιόνι έξω - σούπα μέσα. Έφτιαξα λοιπόν μία πεντανόστιμη (όπως θα έλεγε και ο Στεφανάκος αν την είχε δοκιμάσει) σούπα με πράσινα κολοκυθάκια, πατάτες, κρεμμύδια, σκόρδο και διάφορα βότανα.
• Σας είπα ότι 1η Μαΐου αλλάζω επίσημα εργασιακή ομάδα; Δεν θυμάμαι.... Το συμβόλαιο υπογράφηκε και οι επίσημες ανακοινώσεις εστάλησαν.
• Και δειλά - δειλά άρχισα να συναναστρέφομαι τους νέους μου συναδέλφους και να συμμετέχω στις συναντήσεις τους.
• Παράπλευρες - κόβιντ απώλειες! Όπως φαίνεται, βάσει άρθρου που διάβασα στον economist, οι αισθητικές επεμβάσεις έχουν εκτοξευθεί εν μέσω πανδημίας, ειδικά στους άντρες, Όπως φαίνεται λοιπόν, η πολλή τηλεδιάσκεψη έχει ως συνέπεια να βλέπουμε συνέχεια τον εαυτό μας στις οθόνες (σαν έναν καθρέφτη που μας ακολουθεί όλη την ημέρα) και, όπως αποδεικνύεται, δεν μας αρέσει και πολύ αυτό που βλέπουμε.
• Είναι ο φωτισμός και οι κάμερες των υπολογιστών, είναι οι γωνίες, είναι η κόβιντ - διάθεση, είναι οι φόρμες και τα φούτερ, είναι τα επιπλέον κιλάκια που μάλλον όλοι πήραμε, είναι τα κομμωτήρια που δεν επισκεπτόμαστε πια, είναι η περιποίηση που μάλλον παραπέει; Ε, είναι μάλλον λίγο από όλα.
• Και όλη η εβδομάδα κύλησε με γεμάτα προγράμματα εργασιακά αλλά και οικογενειακά, με ήλιο αλλά και κρύο, με παιχνίδια και τακτοποιήσεις, όλα εντός.
• Από τα TEAMS meetings στα lego και από τις μαγειρικές στις ζωγραφικές και ξανά πίσω στις συναντήσεις.
• Και αφού έκανε κάνει χίλια δυο πράγματα και είχε φτάσει απογευματάκι και είμαστε και οι 2 ενήλικες σε συναντήσεις, παρατηρώ παρατεταμένη ησυχία στο μέτωπο του Στέφανου.
• Όλη αυτή την ώρα λοιπόν είχε "χτίσει" κανονικά την πόρτα του γραφείου όπου εργάζεται ο συνοδοιπόρος με όλα τα μικρο-'επιπλα και παιχνίδια του δωματίου του. Ολόκληρο βουνό στον διάδρομο ώστε να "φυλακίσει" τον μπαμπά! Και ο Στέφανος βέβαια εκστασιασμένος με το κατόρθωμά του!
• Το απόγευμα της Παρασκευής βγήκαμε οι δυο μας, ο Στεφανάκος και εγώ, βόλτα με τα πόδια στο μυστικό μας μονοπάτι όπου εκτός από αγριολούλουδα που μαζέψαμε, γνωρίσαμε ένα άλογο και ένα πόνυ που μετακόμισαν στην ευρύτερη γειτονιά και κάναμε κυνήγι διαμαντιών με τον Στέφανο να βρίσκει ένα (μία κάτασπρη πέτρα που χρύσιζε στον ήλιο).
• Αργά το απόγευμα υποδεχτήκαμε τους φίλους για βραδιά κρέπας σπίτι, με τα μικρά βεβαίως να ξεσαλώνουν και εμάς να ψήνουμε, να τρώμε και να αναλύουμε.
• Σάββατο και το κρύο ακόμα καλά κρατούσε, παρόλο τον ήλιο. Να είναι καλά ο αέρας.
• Το μεσημεράκι βγήκαμε όμως στο Lutry, πήραμε τα burgers μας και τα φάγαμε δίπλα στη λίμνη.
• Και το βράδυ επισκέφθηκα τον φίλο και συνάδελφο Pierre και από τις 20.00 έφτασε 23.30 και ακόμα συζητούσαμε. Ήταν μία τόσο όμορφη, προσωπική, μη σας πω και συγκινητική συνάντηση γιατί συζητήσαμε πραγματικά μέσα από την καρδιά μας.
• Μόνο αυτά μου λείπουν από τις εποχές του γραφείου. Οι άνθρωποι και οι συζητήσεις στους διαδρόμους και στους καναπέδες. Άντε και λίγο το εστιατόριο όπου το μεσημέρι απλά επέλεγες τι θα φας αντί να τρέχεις να προλάβεις να μαγειρέψεις.
• Παράλληλα, ξεκινήσαμε και τις ετοιμασίες για το πολυαναμενόμενο πάρτυ του Στέφανου! Πέρσι το χάσαμε, φέτος όμως θα τα καταφέρουμε! Πιο περιορισμένα αλλά δεν πειράζει. Και λέμε να έχει 2 μέρη: το πρώτο Σάββατο με τους δικούς μας φίλους και το επόμενο με 3-4 συμμαθητές του.
• Κυριακή, και το μεσημέρι είμασταν καλεσμένοι σε γενέθλιο, σπιτικό BBQ στη αγαπημένη μου συνάδελφο Lauren και τον πρώην διευθυντή μου Carlo. Μαζευτήκαμε λοιπόν 4 οικογένειες, η παλιά παρέα του γραφείου (οι μισοί είτε έχουν ήδη αποχωρήσει είτε έχουν υπογράψει ότι θα αποχωρήσουν από την εταιρεία) και περάσαμε τόσο, μα τόσο όμορφα!
• Ο Στέφανος έπαιζε είτε μόνος του είτε με τον Kaio και την Zena, και εμείς ήπιαμε πολύ (εξαιρετικά κρασιά από τη Ν. Αφρική), φάγαμε από 2 παράληλα BBQs (vegan και κρεατικά), γελάσαμε τόσο, θυμηθήκαμε ιστορίες, πειράξαμε ο ένας τον άλλον, απολαύσαμε παρέα - θέα - γεύσεις - αγκαλιές και χωρίς να το καταλάβουμε έφτασε βράδυ.
• Και ναι, το φαγητό ήταν θεσπέσιο, οι οικοδεσπότες μας υπέροχοι, τα κρασιά μοναδικά, η θέα από το μπαλκόνι εξαιρετική, αλλά αυτό που πάντα μετράει είναι οι άνθρωποι!
• Και εμείς είμασταν 4 πρώην συνάδελφοι που αγαπιόμαστε και έχουμε την τύχη να ταιριάζουν και οι έτεροι ήμισοί μας οπότε δένει η συνταγή της επιτυχίας.
• Και στο τραπέζι είχαμε δύο εκπροσώπους της Ελλάδας, δύο της Ν. Αφρικής, δύο της Ισπανίας (ή καλύτερα της Καταλωνίας), έναν της Γαλλίας και μία των ΗΠΑ.
• Στη υγειά των παρεών λοιπόν που γράφουν ιστορία.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα