HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα (του Πάσχα για τους Ελβετούς) οπότε αργία!
• Ήταν όμως και η πρώτη ημέρα του ιστιοπλοϊκού camp του Στεφανάκου.
• Και ενώ έλεγε σε όλους ότι θα κάνει ιστιοπλοϊα, ενώ είχαμε δοκιμάσει την ολόσωμη φόρμα μέρες τώρα, ενώ είχαμε ετοιμάσει τα πράγματα... το πρωί δεν ήθελε με τίποτα να φορέσει την στολή.
• Τελικά τον πήγαμε ο συνοδοιπόρος και εγώ χωρίς στολή αλλά η διάθεσή του είχε ήδη πάρει την κάτω βόλτα... Κρυβόταν πίσω από τον συνοδοιπόρο και δεν ήθελε να ακολουθήσει την ομάδα των παιδιών. Και οι δάσκαλοι ήταν γλυκύτατοι, και ασχολήθηκαν με ηρεμία και υπομονή αλλά ο μικρός ανένδοτος. Και τι δεν προσπαθήσαμε... 
• Αφού καθίσαμε και παρακολουθήσαμε την ομάδα για καμιά ώρα, όταν ήταν η ώρα να μπουν στα καραβάκια τους εμείς αναχωρήσαμε.
• Μας πρότεινε όμως η δασκάλα να πάμε μετά το γεύμα όπου το μάθημα θα συνεχιζόταν στη στεριά με παιχνίδια.
• Και έτσι και έγινε. Και σαν να μεταμορφώθηκε ο Στέφανος! Βρήκε την ομάδα στην παιδική χαρά, τον άφησα, έφυγα και ακολούθησε κανονικά το πρόγραμμα μέχρι το απόγευμα. 
• Και όταν επέστρεψε, εμείς είχαμε προμηθευτεί νέα φυτά και χώματα, οπότε κάναμε οικογενειακή κηπουρική μεταφυτεύοντας και το μικρό του φυτό που είχε φυτέψει ως σπόρο στο σχολείο.
• Τρίτη και το πρωί όλα έβαιναν καλώς μέχρι την κομβική στιγμή -πάλι- της ολόσωμης στολής. Προφανώς δεν του αρέσει αυτή η αίσθηση, που είναι τόσο στενή και χοντρή.
• Την φόρεσε αλλά σε όλη τη διαδρομή μουρμούριζε ότι θα σκάσει (με τη θερμοκρασία στους μηδέν βαθμούς). Όταν βέβαια φτάσαμε και βγήκε από το αυτοκίνητο, το γύρισε στο "θα παγώσω". Ο γλυκός μου, δεν την αντέχει. Γλυκός μου τώρα, που έχει περάσει η κρίση...
• Ευτυχώς, για καλή μας τύχη, ο καιρός ήταν όντως πολύ "κακός" (με κρύο και αέρα) οπότε οι δάσκαλοι μάς ενημέρωσαν ότι δεν θα βγουν με τα καραβάκια και έτσι ο Στέφανος περιχαρής έβγαλε την στολή, φόρεσε την φορμούλα του, ησύχασε και με αποχαιρέτησε μες στην καλή χαρά.
• Πίσω λοιπόν στις δουλειές μας.
• Και το βράδυ, πτώμα ο κακομοίρης, αφού έβαλε τις πυτζάμες του, τον πήρε ο ύπνος καθιστό στον καναπέ! Πήγε λοιπόν να τον πάρει αγκαλιά ο συνοδοιπόρος να τον μεταφέρει στο κρεβάτι και τι του λέει; "Μπαμπά, δεν κοιμόμουνα. Απλά είχα κλείσει τα μάτια μου και σκεφτόμουν πού μπορεί να είναι το UNO" (το οποίο ψάχνει μέρες τώρα).
• Τετάρτη και ναι, έπεσαν μέσα οι προβλέψεις και ξυπνήσαμε σε ένα κάτασπρο τοπίο! Η θερμοκρασία στους -3 C με ήλιο και κανονικά ξεχιόνισμα του αυτοκινήτου για να πάμε στην ιστιοπλοΐα.
• Και το δράμα της ολόσωμης στολής συνεχίστηκε αλλά η μαμά ανδριάνα είχε προνοήσει και αντί για την στενή στολή που απεχθάνεται, του φόρεσα το ολόσωμο αδιάβροχο που φορούσε και στο σχολείο για τις βροχές και περιχαρής συνάντησε τους δασκάλους του. 
• Les Saints de Glace. Έτσι ονομάζουν το φαινόμενο του ανοιξιάτικου χιονιού οι Γάλλοι -όπως με ενημέρωσε ο αγαπημένος μου συνάδελφος David.
• Ελπίζω να επιβιώσουν τα λουλουδάκια και οι φραουλιές μας.
• Και το απόγευμα που παρέλαβα τον μικρό ιστιοπλόο (μπήκαν κανονικά στα καραβάκια παρόλο το κρύο) είχε κανονίσει ήδη με τον φίλο του Πέπε να συνεχίσουν το παιχνίδι σε ένα από τα σπίτια. Έτσι, αφού κάναμε τις διαβουλεύσεις μας οι μεγάλοι, παρέλαβα εγώ τα 3 μικρά, ακολούθησαν και οι γονείς, και μαζευτήκαμε όλοι σπίτι μας για παιχνίδι, φαγητό και συζητήσεις.
• Οι αυθόρμητες συναντήσεις είναι οι καλύτερες!
• Η Πέμπτη ξημέρωσε ηλιόλουστη και κρύα με θερμοκρασίες πάλι γύρω στο μηδέν.
• Και αφού φώναξε κλασικά "μπαμπά" όταν ξύπνησε ο μικρός, θυμήθηκε αυτό που του είχαμε πει και άνοιξε πατζούρια και άρχισε να παίζει μόνος του! Yes! Ετσι ξεκλέψαμε και εμείς ένα μισάωρο χουζουρέματος.
• Και το απόγευμα, με τον ωραίο ήλιο και την ελαφρώς ανεβασμένη θερμοκρασία, κατέβηκα περπατώντας έως τη λίμνη (μία ώρα περίπου διαδρομή) μέσα από νέες γειτονιές.
• Και ήταν τόσο όμορφη η διαδρομή! Μες στα λουλούδια και τα αμπέλια, τα εντυπωσιακά σπίτια και βεβαίως τις απότομες κατηφόρες.
• Κατέβηκε και ο συνοδοιπόρος με το αυτοκίνητο οπότε συναντηθήκαμε όλοι μαζί στο Lutry για την παραλαβή του μικρού από την ιστιοπλοΐα, τα είπαμε με τους φίλους, φάγαμε και από ένα παγωτό και επιστρέψαμε.
• Παρασκευή και το απόγευμα είχα το καθιερωμένο - ετήσιο ραντεβού με την γυναικολόγο και φίλη Δήμητρα. Έτσι, είχα την ευκαιρία να περπατήσω λιγάκι και στα παλιά μας λημέρια στο Neuchatel.
• Και το απόγευμα, παρέλαβαν οι φίλοι τον Στέφανο μαζί με τα δικά τους παιδιά από την ιστιοπλοΐα και μαζευτήκαμε όλοι μαζί σπίτι τους για μαγειρικές, συζητήσεις και παιχνίδια.
• Σάββατο και το πρώτο μέρος το περάσαμε σπίτι με δουλειές, μαγειρικές, κηπουρικές.
• Και το απόγευμα είχαμε Neuchatel ξανά για γενέθλιο πικ-νικ του μικρού Ορφέα.
• Και επειδή ακόμα χρόνο είχαμε, κάναμε και μία επίσκεψη στους φίλους στην Μπιεν και επιστρέψαμε πια αργά στο σπίτι.
• Η Κυριακή ξημέρωσε ηλιόλουστη! Ιδανικός καιρός για το brunch που είχαμε κανονίσει με τους φίλους από τη δουλειά (τον πρώτο μου δηλαδή ever διευθυντή στας Ελβετίας, την σύζυγό του που είμαστε ακόμα συνάδελφοι και τα 2 τους παιδάκια).
• Και περάσαμε τόσο ωραία!
• Ο Στεφανάκος ήταν πολύ ντροπαλός στην αρχή, κλεισμένος στο δωμάτιό του, αλλά μόλις αναθάρρησε ήταν ένας εξαιρετικός οικοδεσπότης! Έτσι τα μικρά έπαιξαν πολύ ωραία εντός και εκτός, έκαναν κούνια, έπαιξαν μπάλα, εξερεύνησαν τον κήπο, και εμείς ξεκινήσαμε με καφέδες, συνεχίσαμε με μπύρες και κρασιά και aperol, γελάσαμε πολύ, αναλύσαμε όλα εντός και εκτός δουλειάς και αργά το απόγευμα αποχωριστήκαμε.
• Και το μενού ήταν χορτοφαγικό με το κλασικό - πλέον french toast φούρνου, muffins μπανάνα-σοκολάτα, bagels με πέστο και τυριά και λιαστές ντομάτες και λοιπά λαχανικά, και στριφτή τυρόπιτα.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα