How was your week?

 

• Ήλιος με δόντια! Ήλιος παρόλα αυτά!
• Έτσι την Παρασκευή αφού παρέλαβα τον μικρό είπαμε να πάμε οι 2 μας στο γειτονικό Lutry για βόλτα και για να πάρουμε take away burgers να τα φάμε σπίτι.
• Αποτύχαμε και στα δύο καθώς, από τη μία, το burger house είχε αλλάξει ωράρια και ήταν κλειστό και από την άλλη, είχε τόσο κρύο που αποφασίσαμε να επιστρέψουμε σπίτι. 
• Γεμίσαμε όμως το απόγευμά μας με το Χριστουγεννιάτικο δέντρο! Ω ναι!
• Ανέκαθεν στολίζαμε το δέντρο εκεί στα μέσα Νοεμβρίου ώστε στις γιορτές μας που είναι τέλη του μήνα να είναι το σπίτι όμορφο και στολισμένο.
• Έτσι, βάλαμε easy fm, βγάλαμε δέντρο και στολίδια, πειραματιστήκαμε με τις γωνίες του νέου μας σπιτιού και μέχρι το βραδάκι ήταν σχεδόν όλα στη θέση τους. Τι όμορφα!
• Και ο Στεφανάκος βρήκε κάτι μικρά στολιδάκια από το περσινό Kinder Advent Calendar που του είχε φέρει μια φίλη και αποφάσισε να τα χαρίσει στους φίλους του στο σχολείο. Πόση ώρα σκεφτόταν ποιο να δώσει σε ποιον, και σε τι κουτάκι να τα βάλει... είχε τόση χαρά!
• "Καλά Χριστούγεννα!". Κάπως έτσι ξυπνήσαμε από τον μικρό που μπήκε στο δωμάτιό μας μες στην τρελή χαρά, σαν συνέχεια από τους χτεσινοβραδινούς στολισμούς.
• Σάββατο λοιπόν, και ενώ ο μικρός παρακολούθησε τα παιδικά του, ο συνοδοιπόρος και εγώ κάναμε ένα κάρο δουλειές στο σπίτι!
• Και το μεσημεράκι αναχωρήσαμε για τους φίλους στην Bienne με μια στάση στο Crissier για κάτι δωράκια που χρειαζόμασταν.
• Φτάσαμε λοιπόν στους φίλους και μαγειρέψαμε παρέα (παστίτσιο και κολοκυθόσουπα), κατέφτασαν και οι έταιροι φίλοι από το Neuchatel, τα είπαμε, αναλύσαμε, γελάσαμε, ανοίξαμε τις σαμπάνιες μας για να γιορτάσουμε -έστω άτυπα- το νέο ιατρείο που θα ανοίξει η φίλη, φάγαμε το πρώτο penettone της σεζόν, και βραδάκι πια ξεκινήσαμε για σπίτι.
• Και στις 21.00 το θερμόμετρο του αυτοκινήτου έγραψε -0.5 C.
• Κυριακή με συνέχεια στις σπιτικές εργασίες και μεσημεριανή μάζωξη στην παιδική χαρά του Lutry παρέα με τις 2 οικογένειες των φίλων. 
• Πέντε πιτσιρίκια και έξι μεγάλοι περάσαμε ώρες κάτω από τον παγωμένο ήλιο, με τα μικρά να παίζουν και να τρέχουν, και εμάς να ξεκινάμε με take away καφέδες, να συνεχίζουμε με όλων των ειδών τις συζητήσεις, και να καταλήγουμε με take away burgers από το Non Stop Burger Bar τα οποία φάγαμε στο μεγάλο τραπέζι πικ-νικ δίπλα από τα ιστιοπλοϊκά.
• Επιστροφή σπίτι για χουχούλιασμα, παιχνίδια, ζεστό τσάι, βιντεοκλήσεις και the voice.
• Και αυτές τις τελευταίες εβδομάδες ήταν τόσο συνεργάσιμος και χαρούμενος ο Στεφανάκος. Νοιώθω σαν να περνάει 1-2 "δύσκολες" εβδομάδες όπου ελέγχει τα όρια και άρα έχει εντάσεις, και μετά σαν να εσωτερικεύει αυτά τα μαθήματα και να προχωρά για τις επόμενες εβδομάδες πιο ήρεμος και γαλήνιος.
• Δευτέρα και σειρά είχε η δασκάλα του Στέφανου Nicole για το μικρό της δωράκι. Διάλεξε ένα τόσο - δα μικρό αγγελάκι από τα στολίδια μας, βρήκε ένα ωραίο πουγκάκι, το έβαλε και της το προσέφερε. Ποτέ βέβαια δεν μάθαμε τι έγινε και πώς αλλά δεν πειράζει.
• Κατέφτασε και η μικρή μας παραγγελία από το αγαπημένο Finnish Design Shop (τα θέλω όλα αλλά χρειάζομαι σπόνσορα!).
• Και την Τρίτη είχαμε πακέτο-έκπληξη από την αγαπημένη μας οικογένεια κουμπάρων στην Κηφισιά γεμάτο χειροποίητες, χριστουγεννιάτικες κάρτες, βιβλία, πακοτίνια (παραγγελία του συνοδοιπόρου), lego.... τι χαρά! Συγκινούμαι η αλήθεια είναι συνειδητοποιώντας ότι η αγάπη είναι πάντα εκεί.
• "Μαμά, μήπως δεν πρέπει να είμαστε τόσο κοντά λόγω του κορωνογιογιού;" Όχι αγάπη μου, εμείς που είμαστε οικογένεια μπορούμε να είμαστε όσο κοντά θέλουμε. "Μπορούμε δηλαδή και να αγκαλιαζόμαστε και να φιλιόμαστε;" Μα βέβαια! "Έλα τότε να σου δώσω το πιο μεγάλο φιλί όλης της πόλης"!
• Όλη αυτή την εβδομάδα είναι τόσο, μα τόσο τρυφερός!
• Και έχει βραχνιάσει λίγο η φωνή του και δεν ξέρω αν είναι από το κρύο ή που η φωνή του αλλάζει καθώς μεγαλώνει. Οι αγορομάνες τι εμπειρίες έχετε;
• Και πάντα οι τελευταίες ημέρες του Νοεμβρίου είναι πολύ εορταστικές με πολλούς, κοντινούς μας εορτάζοντες! Έτσι, είχαμε τα γενέθλια της Λονδρέζας Αθηνάς, τη γιορτή των Κατερίνων και την Πέμπτη του συνοδοιπόρου! Ευκαιρία για τηλεφωνήματα, ευχές & updates.
• Και το πρωί αφού του ευχηθήκαμε, έτρεξε ο Στεφανάκος να του φτιάξει το δώρο του: ένα lego αυτοκινητάκι με πολλές τουρμπίνες για να πηγαίνει βολίδα.
• Και σιγά - σιγά σαν να γίνεται πραγματικότητα το ταξίδι μας στην Ελλάδα! Και πλέον δεν αρκούν απλά τα αεροπορικά εισιτήρια! Κλείσαμε λοιπόν και τα ραντεβού μας για το τεστ covid ευελπιστώντας όλα να πάνε καλά.
• Παρακολούθησα και ένα webinar που διοργάνωσε ο σύλλογος γονέων της εταιρείας που εργάζομαι σχετικά με το bilingualism. Πραγματικά πάρα πολύ ενδιαφέρον θέμα, με αρκετά "στερεότυπα" που δεν ισχύουν, και πτυχές που εμείς οι γονείς πολλές φορές αγννοούμε.
• Και με τα covid δεδομένα και όλα τα εστιατόρια κλειστά, γιορτάσαμε σπίτι τη γιορτή του συνοδοιπόρου με ελληνικό delivery!
• Παιδιά, my two cents, που λένε και οι Αμερικάνοι, αν αγαπημένοι σας άνθρωποι γιορτάζουν για τον Χ ή Ψ λόγο, ειδικά αν είναι μακριά ή έχετε να τους μιλήσετε καιρό, μπείτε στον "κόπο" και καλέστε τους. Έτσι, θα ακούσετε τη φωνή τους, θα διακρίνετε το χαμόγελό τους πίσω από τις λέξεις, θα νοιώσετε τη ζεστασιά τους, και ας είναι για λίγα λεπτά. Λίγα πολύτιμα όμως λεπτά σε σύγκριση με τα ψυχρά μηνύματα που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη φωνή. Δείτε το ως αφορμή για να τους δείξετε τη νοιάξη σας (αν βεβαίως νοιάζεστε). Και δεν μιλώ για τον ευρύτερο κύκλο, καταλαβαίνετε. Μάλλον μου έχει μείνει "απωθημένο" από τα τελευταία μου γενέθλια.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα