How was your week?

 

• Κάθε εβδομάδα όλο και προστίθενται φίλοι και γνωστοί και συνάδελφοι στη λίστα των κορωνο-παθούντων! Εκεί που την άνοιξη στο πρώτο κύμα ξέραμε ελάχιστους που είχαν πληγεί, τώρα ξέρουμε πλέον αρκετούς σε Ελλάδα και Ελβετία. Ουφ.... και ευτυχώς το περνάνε σχετικά ήπια αλλά δεν παύει να είναι κάτι αβέβαιο, στενάχωρο, αγχωτικό.
• Και η Παρασκευή ήταν γεμάτη και τόσο ηλιόλουστη!
• Και το απόγευμα είχαμε το πολυαναμενόμενο (καθώς είχε αλλάξει ήδη αρκετές ημερομηνίες) photo-shooting από τη φίλη και συνάδελφο Μαργαρίτα η οποία ασχολείται πολύ με τη φωτογραφία και κάνει θαύματα!
• Έτσι, συναντηθήκαμε εμείς τα μοντέλα, η Hasti και εγώ καθώς η τρίτη της παρέας Jessica δεν τα κατάφερε, και η φωτογράφος Μαργαρίτα στο Lutry, με έναν εκπληκτικό, γλυκό ήλιο λίγο πριν τη δύση του και μια φύση γεμάτη χρώματα. Ιδανικό σκηνικό - ιδανική ημέρα!
• Και περάσαμε τόσο όμορφα! Και όσοι με ξέρετε, ξέρετε καλά ότι δεν αισθάνομαι άνετα να ποζάρω (ούτε στον γάμο μου δεν το έκανα). Αλλά η Μαργαρίτα το έκανε τόσο εύκολο γιατί ήταν φυσικό. Και όταν έχεις και παρέα, όλα γίνονται πιο ευχάριστα.
• Έτσι περάσαμε 2 ώρες περίπου αλλάζοντας σκηνικά και τοποθεσίες, πειραματιζόμενες με το φως, με τη λίμνη, με τα πολύχρωμα φύλλα, με τις σκιές, με τα ρούχα.
• Σάββατο και αφού φάγαμε τα πρωινά μας, άφησα τα αγόρια να χαλαρώσουν σπίτι ώστε να πεταχτώ εγώ για το σούπερ-μάρκετ της εβδομάδας.
• Και το μεσημεράκι είπαμε να μεταφέρουμε την διαδικτυακή έρευνα για διάδρομο στα καταστήματα ώστε να συμβουλευτούμε και τους ειδικούς.
• Καιρό τώρα το συζητάμε και πιστεύω ότι είναι μια επένδυση που για τα δικά μας δεδομένα αξίζει 100%. Πού και πώς να αθληθείς υπό συνθήκες κορωνοϊού αλλά και υπό συνθήκες Ελβετίας (με πολύ κρύο το χειμώνα και μεγάλες υψομετρικές διαφορές που κάνουν το τρέξιμο ή το ποδήλατο αδύνατο).
• Και το υπόλοιπο του Σαββάτου το περάσαμε σπίτι με δουλειές, παιχνίδια, βιντεοκλήσεις, Άκη (Πετρετζίκη) και μουσικές.
• Την Κυριακή είχαμε κανονίσει με τους Πολωνούς φίλους μας να πάμε για πρώτη φορά πεζοπορία σε έναν εθνικό δρυμό, στο L'Arboretum du Vallon de l'Aubonne. Από εκεί και η πιο πάνω φωτογραφία.
• Πρόκειται για μια πολύ μεγάλη έκταση, με ποτάμια και τεχνητές λίμνες και εκατοντάδες δέντρα (κάποια προστατευόμενα), και διαφορετικές διαδρομές ανάλογα με τα γούστα και τις αντοχές. Ήταν πραγματικά υπέροχο το τοπίο.
• Βρήκαμε και ένα τραπεζάκι του πικ-νικ ακριβώς δίπλα στη λίμνη οπότε φάγαμε σε ένα ειδυλλιακό τοπίο (παρόλο που ο Στέφανος δεν περνούσε και τις καλύτερές του ώρες...).
• Anyway.... το απόγευμα επιστρέψαμε, ανασυγκροτηθήκαμε, τα συζητήσαμε και προχωρήσαμε με τις δουλειές μας.
• Την Δευτέρα, μετά από τον εργασιακό μαραθώνιο έφτιαξα και ένα banana bread! Ε, τις  λυπήθηκα τις μπανάνες που μαύριζαν στον πάγκο και έτσι τις μετέτρεψα σε ένα εξαιρετικό, υγιεινό, θρεπτικό, εύκολο, σχετικά άγλυκο vegan banana bread με όλα τα καλά (μπανάνες, καρότα, καρύδια, μαύρη σοκολάτα, κανέλα, μοσχοκάρυδο...)! Μπορείτε να βρείτε τη συνταγή εδώ. Η μόνη αλλαγή που έκανα είναι η αντικατάσταση του μήλου με καρότα -γιατί είχα πολλά. Δεν θέλει ούτε μίξερ!
• "Μαμά, θες να σου πω κάτι φοβερό που μάθαμε στο σχολείο; Το trois (3) kilomètres! Ξέρεις πόσο είναι αυτό; Είναι περισσότερο και από το onze (11). Φτάνει μέχρι τον ήλιο!"
• Έφτασε και η στιγμή που επίσημα η πιο αγαπημένη και κοντινή μου συνάδελφος (και φίλη), η Jessica, αλλάζει ομάδα και με αφήνει μόνη.... Είναι για καλό οπότε της δίνουμε όλη μας την αγάπη για να διαπρέψει και εκεί (και κλαίμε εμείς στα κρυφά... χιχι).
• Έτσι, την Τετάρτη το απόγευμα είχαμε ένα διαδικτυακό non-farewell ποτό οι 4 της μικρής μας ομάδας.
• Θυμάστε που σας έλεγα ότι κάποιες φορές ο Στεφανάκος κάνει μιξ ελληνικών - γαλλικών και δημιουργεί δικές του λέξεις; Ε, η καινούργια προσθήκη είναι η "κλάση" από το classe και την τάξη. Στην "κλάση" του λοιπόν ήρθε καινούργιο παιδάκι.
• Την Πέμπτη, στη μέση του εργασιακού χαμού, καταφέραμε με τον συνοδοιπόρο να κάνουμε ένα proper lunch break! Το lunch break της εβδομάδας γιατί τις υπόλοιπες ημέρες είτε τρώγαμε κάτι στο πόδι είτε παρέα με τα ακουστικά.
• Έτσι, πήραμε το αυτοκίνητο, παρκάραμε, περπατήσαμε στον ήλιο, πήραμε την εξαιρετική μας πίτσα ως take away, ήρθαν και οι φίλοι που μένουν στην γειτονιά, τα είπαμε και ο συνοδοιπόρος επέστρεψε με το αυτοκίνητο γιατί είχε συνάντηση και εγώ αποφάσισα να επιστρέψω πεζή. 
• Και ήταν μια εξαιρετική ιδέα! Γύρω στα 3 χλμ, με αρκετά ανηφορικό το μισό κομμάτι, υπό τον όμορφο ήλιο, με θέα τη λίμνη, τις αγελάδες και τα λιβάδια.
• Επέστρεψα σπίτι ιδρωμένη αλλά και τόσο αναζωογονημένη.
• Και το βράδυ είχαμε εκτενή βιντεοκλήση με τον νονό ο οποίος ακόμα ταλαιπωρείται ο άμοιρος με επιπλοκές της αγωγής που έκανε. Τουλάχιστον υπάρχει βελτίωση.
• Ξέρετε, τα λόγια είναι λόγια. Ειδικά όταν προέρχονται από τον εργασιακό σου κύκλο. Το γεγονός όμως ότι ο CEO μίας εκ των μεγαλύτερων εταιρειών παγκοσμίως στέλνει email σε όλους τους υπαλλήλους σημειώνοντας όχι τα οικονομικά μεγέθη και τους στόχους της εταιρείας, αλλά πόσο σημαντικό είναι να βάζουμε όρια στην εργασιακή μας ημέρα, πως αναμένει από όλους μας να πάρουμε τουλάχιστον 2 εβδομάδες άδεια στο τέλος του έτους και πως η ψυχική υγεία είναι πάνω από όλα, ε δεν το θεωρείς και δεδομένο.
• Και εγώ προσωπικά το επικροτώ γιατί ενώ άμεση συνέπεια στην εργασιακή μου καθημερινότητα μπορεί να μην έχει, δίνει τουλάχιστον τον τόνο και μία βάση ώστε να διεκδικήσεις, να απορρίψεις, να επαναπροσδιορίσεις.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα