How was your week?

 

• Γεμάτο, φθινοπωρινό, βροχερό σαββατοκύριακο!
• Και την Παρασκευή μείναμε μέσα, ακούγοντας τη βροχή, ζωγραφίζοντας με τον μικρό και ψήνοντας κέικ.
• Και το κέικ βγήκε καταπληκτικό! Κολοκύθα - κανέλλα. Αυτό που βλέπετε πιο πάνω. Τη συνταγή θα τη βρείτε στην προηγούμενη ανάρτηση.
• Την έχετε δει την τάση που βάφεις τα νύχια σου διαφορετικά χρώματα; Το δοκίμασα και εγώ επιλέγοντας 3 διαφορετικές αποχρώσεις του γκρι. Και βγήκε πολύ ωραίο.
• Ο Στεφανάκος βέβαια κάθε μέρα με ρωτούσε πότε θα ξεβάψω τα νύχια μου. Δεν τα έχει συνηθίσει έτσι και του φαίνεται περίεργο.
• Το Σάββατο αφού κάναμε τις εσωτερικές μας δουλειές και ο συνοδοιπόρος αγόρασε το πρώτο μας ελβετικό, πακέτο ξύλα για το τζάκι, συναντήσαμε τους Πολωνούς μας φίλους για μεσημεριανό στην Brasserie de Montbenon. 
• Και αφού χορτάσαμε, συνεχίσαμε εδώ, σπίτι, για το κέικ που είπαμε και καφέ και παιχνίδια.
• Και η ημέρα συνεχίστηκε εξίσου όμορφα με τα αγόρια από το Neuchatel (τον Βασίλη με τον Ορφέα) να καταφτάνουν για παιχνίδι και συζητήσεις το απόγευμα, την μαμά Ρόζα να προστίθεται στην παρέα μετά την πρόβα της και όλοι μαζι να φτιάχνουμε κρέπες, να παίζουμε και να κάνουμε τα updates μας.
• Και με αυτά και με εκείνα, βράδιασε και ο συνοδοιπόρος έριξε ρηξικέλευθη πρόταση: γιατί δεν κοιμάστε εδώ;
• Και έτσι και έγινε! Βρήκαμε τα απαραίτητα για τον μικρό, στρώθηκε η κούνια, άνοιξαν οι καναπέδες - κρεβάτια, κοιμήθηκαν τα μικρά αγοράκια νωρίς (ε μετά από τόσο παιχνίδι, χορό και κυνηγητό στο σαλόνι, αναμενόμενο), τα είπαμε εμείς με λίγη ησυχία και κοιμηθήκαμε ήσυχα και ωραία.
• Ομαδικό λοιπόν πρωινό ξύπνημα εκεί κατά τις 07.00 (πάλι καλά) με καφέδες, παιχνίδια και αναλύσεις.
• Αποχωριστήκαμε το μεσημεράκι και είπαμε οι τρεις μας να βγούμε για λίγο πατίνι στη λίμνη.
• Είχε όμως έναν αέρα και ένα κρύο! Πω πω! Τα μαζέψαμε και επιστρέψαμε στο σπιτάκι μας για ζεστή σούπα, ξεκούραση, συμμάζεμα, ταινία, βιντεοκλήσεις και jenga.
• Και η νέα εβδομάδα ξεκίνησε με πάνω-κάτω το ίδιο σκηνικό: συννεφιά, βροχή, δουλειές αλλά και ετοιμασίες του σπιτιού  ενόψει του χειμώνα (που μας βρήκε νωρίς φέτος).
• Έτσι, φουλάραμε την αποθήκη με pellets (το ζήσαμε και αυτό! σαν το πετρέλαιο είναι η διαδικασία με ένα βυτίο να καταφτάνει και να γεμίζει την ειδική αποθήκη μέσω σωλήνα).
• Την Τρίτη, υπό πυκνή βροχή, η τάξη του Στέφανου επισκέφθηκε για πρώτη φορά το δάσος (κάτι που θα κάνουν μία φορά το μήνα). Έτσι, φόρεσαν τα αδιάβροχα και τις γαλότσες τους, πήραν το σχολικό λεωφορείο, πήγαν στο δάσος και αφέθηκαν στην ομορφιά του.
• Και την Τετάρτη ήρθε η ώρα για την βιβλιοθήκη (ακόμη ένα μηνιαίο ραντεβού).
• Και πλέον κάθε πρωί πηγαίνοντας στο σχολείο, σε όλη τη διαδρομή που κάνουμε με τα πόδια, ακούμε φωνούλες να φωνάζουν "Bonjour Stefanos", "Coucou Stefanos" ... και εκείνος χαμογελά και απαντά.
• Πόση ικανοποίηση, ανακούφιση, υπερηφάνεια. Μετά από 7 χρόνια η Χρυσή Αυγή καταδικάστηκε επίσημα ως εγκληματική οργάνωση. Μία νίκη της Δημοκρατίας όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την ανθρωπότητα. Γιατί όπως έγραψε και η Guardian, η δίκη αυτή είναι η σπουδαιότερη δίκη ενάντια στον φασισμό μετά από αυτή της Νυρεμβέργης.
• "Ξέρεις ότι μου αρέσει να συζητάμε τέτοια θέματα...." έτσι ξεκινούσε το μήνυμα του αγαπημένου φίλου Βασίλη από τις μακρινές Μαλδίβες. Αυτό δεν είναι άλλωστε η φιλία; Ένα άρθρο, μία εξέλιξη, ένα τραγούδι, μία γεύση να γίνει η αφορμή για να έρθετε κοντά και ας είστε τόοοσο μακριά. Τα συζητήσαμε λοιπόν!
• Ξέρεις ότι είσαι στην Ελβετία όταν οι γείτονες σού επιβεβαιώνουν ότι θα περάσουν για ένα κρασί στις 18.20! 
• Και έτσι και έγινε, το απόγευμα της Πέμπτης, και περάσαμε πολύ ωραία. Τα κορίτσια (αν και μεγαλύτερα) έπαιξαν πολύ ωραία με τον Στεφανάκο, εμείς είχαμε ετοιμάσει ένα ωραίο apero, τους κάναμε την ξενάγηση, είδαμε κάποια θέματα που θέλουμε να προχωρήσουμε για τα σπίτια μας, γελάσαμε, ανταλλάξαμε απόψεις για την τωρινή κατάσταση με τον ιό και την ανάγκη για αλλαγή των σχεδίων μας ενόψει των σχολικών διακοπών τις ερχόμενες εβδομάδες, και το βραδάκι αποχωριστήκαμε.
• Και πιο αργά το βράδυ είχα βιντεοκλήση με τις αγαπημένες μου MS συναδέλφους μετά από πολύ καιρό! Και είμασταν 4 (την πέμπτη την πήρε ο ύπνος! η ζωή μιας μαμάς!) και παρόλο που τα χρόνια έχουν περάσει (μετράμε πάνω από μία δεκαετία) και οι μισές βρισκόμαστε εκτός Ελλάδος, η αγάπη και η νοιάξη είναι πάντα εκεί!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα