How was your week?

 

• Παρασκευή και η Ελένη, η αγαπημένη μου δασκάλα γαλλικών, γνώρισε επιτέλους τον Στεφανάκο. Και εκείνος της τραγούδησε γαλλικά, της μέτρησε, της μίλησε....
• Και ο ήλιος βγήκε, και έτσι ο Στεφανάκος και εγώ ξεχυθήκαμε για κηπουρική! Και αν έχεις πλάτανο 100 μέτρα, τότε μαζεύεις και ξανα-μαζεύεις φύλλα. 
• "Μαμά, έπεσε αυτό το μικρό φυλλαράκι και τώρα δεν μπορεί να παίξει με τους φίλους του. Να το πάρουμε σπίτι γιατί εμείς είμαστε οι φίλοι του τώρα".
• Μέσα σε όλα, παίξαμε βεβαίως και ποδόσφαιρο.
• Και το βραδάκι είχε έξοδο ο συνοδοιπόρος με κάτι φίλους οπότε ο Στεφανάκος και εγώ φτιάξαμε ποπ-κορν και είδαμε ταινία.
• Και αφού κοιμήθηκε ο μικρός και έμεινα μόνη, είδα -επιτέλους- το πολυβραβευμένο Parasite.
• Τι ταινία! Μου θύμισε λίγο το τρελό μυαλό του Λάνθιμου. Τι συμβολισμοί. Τι πλοκή! Τι σπίτι!
• Σάββατο με δειλό ήλιο και εκδρομή στη Γενεύη! Πολύ καιρό είχαμε να πάμε και τώρα είμαστε και πιο κοντά.
• Έτσι πήγαμε, περπατήσαμε πολύ (πολύ!), φάγαμε vegan burgers στο μικροσκοπικό EnVie, ανέβηκε ο μικρός στο carousel, χαζέψαμε καταστήματα και κόσμο, φωτογραφίσαμε τα όμορφα πάρκα και αργά το απόγευμα επιστρέψαμε σπίτι.
• Και ο αγαπημένος μας νονός ... νοσεί! Πολύ στεναχωρήθηκα γιατί περνάει πολύ δύσκολα εδώ και κανά μήνα και δεν είχε δώσει κανένα σημάδι. Είναι έτσι, τον ξέρω, αλλά και από την άλλη, για αυτό δεν είναι οι φίλοι; Για να είναι εκεί και στα δύσκολα; Έστω και εξ αποστάσεως. Ουφ... τουλάχιστον δείχνει να βελτιώνεται η κατάσταση. Αμήν.
• Κυριακή και ξεκινήσαμε νωρίς, με σκούφους και γαλότσες για πεζοπορία παρέα με τους Λωζανιώτες φίλους. Πόσο, μα πόσο γελάσαμε! Γιατί προορισμός μας ήταν κάτι λίμνες, αλλά το gps το βάλαμε στο πιο κοντινό "χωριό" και αφού φτάσαμε συνειδητοποιήσαμε ότι οι λίμνες είναι μεν κοντά, αλλά από την άλλη πλευρά του βουνού, δηλαδή καμιά ώρα ακόμα οδήγηση.
• Αφού λοιπόν γελάσαμε, συνειδητοποιήσαμε ότι όλως τυχαίως είχαμε πάρει την σωστή κατεύθυνση καθώς από το Verbier που είμασταν ξεκινούσε το τρενάκι που σε πηγαίνει στις λίμνες. Bingo!
• Έτσι, προχωρήσαμε σε plan b, πήραμε το τρενάκι μας για 25 λεπτά, με τα πιτσιρίκια μες στη χαρά, και φτάσαμε στο Bretaye και αρχίσαμε την πεζοπορία μες στη φύση, στα 1.690 μέτρα υψόμετρο παρακαλώ.
• Και τα μικρά, ο Στέφανος, η Έλενα και η Αριάδνη, τα πήγαν περίφημα! Γιατί το περπάτημα ήταν πολύ (πάνω από 1 ώρα κάθε διαδρομή) αλλά το διασκέδασαν με τραγούδια και παιχνίδια και μπαστούνια και τρέξιμο.
• Περάσαμε λοιπόν από την πρώτη, μικρή λίμνη, Lac de Bretaye, και φτάσαμε στην κάπως μεγαλύτερη Lac des Chavonnes.
• Και το τοπίο ήταν μαγευτικό, και η παρέα εξαιρετική, αλλά το εστιατοριάκι της λίμνης fully booked. 
• Δεν πτοηθήκαμε όμως! Τσιμπήσαμε ότι είχαμε σε σνακ και βουρ ξανά πίσω, πεζοπορία για ακόμη καμιά ωρίτσα, τρένο, Verbier και burger! Πόσο πεινούσαμε!
• Εννοείται ο μικρός κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο και εμείς νιώθαμε το σώμα μας την επομένη.
• Δευτέρα και ξεκίνησε η δεύτερη εβδομάδα των σχολικών διακοπών του Στεφανάκου και συνεχίστηκε -δυστυχώς- ο δικός μας αυξημένος, εργασιακός όγκος.
• Ο συνοδοιπόρος κατάφερε όμως και πήρε άδεια την Δευτέρα γιατί εγώ έπρεπε να είμαι όλη την ημέρα με τις συναδέλφους για ένα "workshop".
• Έτσι, έκαναν ωραίες μεσημεριανές βόλτες τα αγόρια στο Ouchy και τους βρήκα εγώ το απόγευμα σπίτι.
• Την Τρίτη είχαμε πάρει και οι 2 άδεια και γέμισε το πρώτο μέρος με σπιτικές δουλειές και το δεύτερο με ωραία βόλτα στο Lutry - Pully με τα πατίνια.
• Γιόρταζαν και 2 πολύ αγαπημένα μας κορίτσια, η Αρτεμούλα και η Μυρσίνη, οπότε είχαμε και τις ανάλογες βιντεοκλήσεις.
• Τετάρτη με τρέξιμο ολημερίς και Πέμπτη με 2η ημέρα "workshop" στο σπίτι της συναδέλφου.
• Μέσα σε όλα, έμαθα, πάλι έμμεσα, για έναν αγαπημένο μου φίλο ότι κόλλησε τον κορωνοϊό! Και βρήκα μία δικαιολογία να τον πάρω, και μου το αποκάλυψε και ο ίδιος γιατί το κρατούσε για τον εαυτό του ώστε να μην ανησυχήσει κανέναν. Έλα όμως που είναι και αυτός μόνος και έρημος σε αυτήν τη χώρα που λέγεται Ελβετία! Και δεν έχει κανέναν ούτε να του φέρει δυο πράγματα από το σούπερ - μάρκετ! Του τα έψαλα λοιπόν ένα χεράκι και του είπα ότι θα τον αναλάβω.
• Έτσι, το απόγευμα της Πέμπτης, έκανα μία στάση από το σπίτι του για να του παραδώσω μία τσάντα τροφίμων. Ο γλυκός μου! Τον είδα από μακριά στον διάδρομο. Αχ, τι εποχές ζούμε!
• Είχε και τα γενέθλιά του παρέα με την αγαπημένη Κατερινούλα στην Ελλάδα.
• Και μετά από αρκετές προσπάθειες, τα καταφέραμε να μιλήσουμε και με την Κατερίνα που είχαμε να τα πούμε καιρό. 
• Και το απόγευμα, καθίσαμε σε διπλανές πολυθρόνες, και παριστάναμε με τον Στεφανάκο ότι είμαστε γείτονες. Τι πλάκα που είχε! Και εκείνος είχε λέει ένα bebe κορίτσι, ένα αγόρι δύο χρονών και δύο μεγαλύτερα κορίτσια, την σύζυγό του την έλεγαν Rebecca, εκείνος οδηγούσε μηχανή, η γυναίκα του αυτοκίνητο, τα παιδιά πήγαιναν με τα πόδια στο σχολείο που είναι δίπλα, το μεσημέρι έφαγαν σούπα γλυκοπατάτας που μαγείρεψε εκείνος και δεν κουράζεται με τόσα παιδιά γιατί τα μεγάλα προσέχουν τα μικρά! Α! Είχε και 2 σκυλάκια.
• Και το πήξιμο ήταν τέτοιο αυτήν την εβδομάδα που για πρώτη φορά στα χρονικά, θα πάω στο μάθημα των γαλλικών αδιάβαστη! 

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα