How was your week?

 

• Είναι τόσο όμορφο να ξεφεύγεις από την ρουτίνα!
• Έτσι την Παρασκευή το lunch break μου ήταν στο κουκλίστικο σπίτι της αγαπημένης συναδέλφου Jessica. Τρία κορίτσια, vegan μενού (διάφορα ντιπ -χούμους, μελιτζάνας, ελιάς, σαλάτα με πικάντικα ρεβύθια, κινόα με ψιλοκκομένα λαχανικά, γλυκοπατάτες ψητές με cashew sauce, και brownie), πολλές συζητήσεις, πολύ γέλιο και ζεστασιά και ας είχε έξω 8 βαθμούς με βροχή.
• Ήταν τόσο όμορφα!
• Και η βροχή δε λέει να μας αφήσει και το Σάββατο ξυπνήσαμε με τις απέναντι βουνοκορφές των Άλπεων άσπρες! Κρύο λοιπόν! Μπρρρ....
• Ευκαιρία για ΙΚΕΑ! Θέλαμε κανα-δυο πραγματάκια και όπως γίνεται συνήθως φύγαμε με καμιά δεκαριά. Όλες όμως ωραίες και χρήσιμες αγορές!
• Και έτσι με την επιστροφή μας, ξεκινήσαμε να τακτοποιούμε και να συναρμολογούμε τις νέες προσθήκες για να συνειδητοποιήσουμε ότι μία την πληρώσαμε αλλά μάλλον την αφήσαμε εκεί! Φτου... Ευτυχώς την βρήκαν και την περιέθαλψαν αλλά δυστυχώς έπρεπε ο συνοδοιπόρος να ξαναπάει για να την παραλάβει.
• Το Σάββατο ήταν και η πρώτη ημέρα με καλοριφέρ για τη νέα "σχολική" χρονιά και πάπλωμα!
• Μη γελάτε εσείς που τα διαβάζετε από την Ελλάδα με τις σαγιονάρες σας!
• Καταφέραμε και κάναμε και την πολυ-αναμενόμενη βιντεοκλήση με τους αγαπημένους μας κουμπάρους και τα 3 πιτσιρίκια. Και είναι όλοι καλά, με φουλ προγράμματα (μάλλον πιο φουλ δεν γίνεται) αλλά ηθικό υψηλό.
• Κυριακή με παρόμοιες θερμοκρασίες και βροχοπτώσεις, πρωινές δουλειές και βιντεοκλήσεις, και μεσημεριανή επίσκεψη στους φίλους στο κέντρο της Λωζάννης για μαγειρέματα (εξαιρετικό chili con carne του Γιάννη και εναλλακτική τυρόπιτα του συνοδοιπόρου), κρασιά, παιχνίδια, γέλια, αναλύσεις και updates.
• Και οι γονείς μου θα μεταθέσουν για 3η φορά την ελβετική τους επίσκεψη... από τον Μάρτιο είχε πάει Μάιο και μετά Οκτώβριο (στις σχολικές διακοπές του Στέφανου) και τώρα... άγνωστο. Άτιμε covid.
• Σας είπα ότι κατέφτασε και το νέο μας coffee table; Καιρό θέλαμε να το αλλάξουμε καθώς τα μικρά τραπεζάκια που είχαμε από το πρώτο μας ελβετικό σπίτι ήταν πολύ μικρά πια για το νέο σαλόνι και αρκετά φθαρμένα. Και ήταν μεγάλη επιτυχία καθώς ταίριαξε γάντι (μέγεθος, χρώμα ξύλου, ύψος, ύφος).
• Δευτέρα και είχαμε την πρώτη μας συνάντηση ως ομάδα μετά από 6 μήνες! Οι 3 μας, στο tibits για ωραίο vegetarian - vegan φαγητό, εξαιρετικό καφέ και πολλές (πολλές!) αναλύσεις. Και πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβουμε.
• Και το απόγευμα δεν πήγε όπως ελπίζαμε με τον μικρό σε εντάσεις αλλά οκ. Το βράδυ είχε GNTM οπότε τα ξεχάσαμε όλα... χιχι.
• Την Τρίτη το πρωί φτάσαμε ταυτόχρονα στο σχολείο με τον πιο κοντινό, νέο φίλο του Στεφανάκου, τον Nikan, και έτσι γνωριστήκαμε με την γλυκιά μαμά του και μάθαμε ότι έρχονται από το Ιράν.
• Λίγο πριν είχαμε συναντήσει έναν άλλο συμμαθητή, τον Daniel, και μου έλεγε η μαμά του ότι ο μικρός τής μιλάει συνέχεια για τον Στέφανο. Τι χαρά παίρνω όταν συνειδητοποιώ και από τρίτους ότι ο Στέφανος είναι αγαπητός, έχει φίλους και περνάει όμορφα!
• Και το βράδυ είχαμε girls night out, τέσσερις συνάδελφοι, στο Lacustre για κρασιά, vegan pizza, πολλά updates, ακόμη περισσότερο γέλιο (δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που γέλασα τόσο!) και μερικές "πικάντικες" αποκαλύψεις! Από όλα είχε ο μπαξές: εργασιακές ανακατατάξεις, νέους έρωτες, υπόγειες συζητήσεις, μυστικά και όνειρα. Σαν μια καλή ταινία!
• Με μια ανάσα τα είπαμε όλα και φτάσαμε σχεδόν μέχρι τα μεσάνυχτα.
• Τετάρτη και δειλά-δειλά βγήκε λίγος ήλιος που πολύ τον είχα ανάγκη!
• Και η μέρα γέμισε με calls και μπερδέματα και προσπάθειες οργάνωσης... ουφ έχουμε τον κορωνοϊό, έχουμε το home office (άρα και την φυσική απόσταση από τους συναδέλφους κάποιοι εκ των οποίων είναι καινούργιοι), έχουμε και την αναδιοργάνωση της εταιρείας, έχουμε και το volunteer leave, έχουμε και τις εσωτερικές μετακινήσεις... άντε να βρεις ποιος κάνει τι πια.
• Και το απόγευμα είχαμε play date στο Lutry και έτσι παρέλαβα τον μικρό από το σχολείο και πήγαμε να απολαύσουμε ήλιο και παιχνίδι δίπλα στη λίμνη. Το play date μας όμως τον πήρε ο ύπνος οπότε παίξαμε οι 2 μας για καμιά ώρα και μετά επιστρέψαμε στον συνοδοιπόρο.
• Φωταγωγήθηκε και η Ακρόπολη υπό τη χορηγεία του Ιδρύματος Ωνάση. Και γέμισαν τα μάτια μας ομορφιά.
• Τις ημέρες τις δύσκολες, που για κάποιον -άγνωστο συνήθως- λόγο ο Στεφανάκος δεν συνεργάζεται, μαλιάζει η γλώσσα μας να του εξηγούμε για τη συνεργασία, για την ομαδικότητα, για την ηρεμία, για την υπομονή, για το πρόγραμμα, για για για... Και ενώ με πιάνει μια μικρή απελπισία εκείνες τις ημέρες (ότι κατά βάση μιλώ στον τοίχο), τις επόμενες ημέρες που καταλαγιάζει ο μικρός συνειδητοποιώ ότι δεν ήταν εις μάτην όλες αυτές οι αναλύσεις και συζητήσεις. Μου το αναφέρει μέχρι και ο ίδιος, "είδες μαμά που μάζεψα μόνος μου τα lego χωρίς να μου πεις τίποτα;". Και εκεί, αναθαρρώ και ξανά προς τη δόξα τραβώ :) !
• Πέμπτη και μέσα στον χαμό των calls, χώρεσα και ένα σούπερ - μάρκετ, και ένα online catch-up με την αγαπημένη μας Ιταλίδα συνάδελφο που επίσημα πλέον μεταφέρεται στα γραφεία του Λονδίνου, μαγείρεψα τα αγαπημένα μας γλυκόξινα ρεβύθια, παρέλαβα τον μικρό, κάναμε τις βιντεοκλήσεις με τις οικογένειες (η αδελφή μου ακόμα παιδεύεται με εκείνες τις πέτρες), παίξαμε και κοιμηθήκαμε ήσυχα και ωραία.

Καλό σαββατοκύριακο!

Ας βγει λίγος ήλιος... πλιζ!

ανδριάνα