How was your week?

 

• Η Παρασκευή ξεκίνησε όμορφα με πρωινό - πρωινό μάθημα γαλλικών! Ω ναι! Μετά από 1+ χρόνο, ξανασυναντηθήκαμε διαδικτυακά με την Ελένη για να δούμε πού βρισκόμαστε και να συνεχίσουμε παρέα σε αυτό το ταξίδι της γαλλικής γλώσσας.
• Back to our Swiss roots! Το απόγευμα συναντηθήκαμε στην παραλία του Auvernier για να γιορτάσουμε τα γενέθλια της φίλης Βάιας. Και ήταν σαν reunion καθώς αρκετούς, με τον κορωνοϊό, τις διακοπές και τις μακρές απουσίες στις πατρίδες του καθενός, είχαμε να τους δούμε μήνες.
• Και γέμισε ο τόπος πιτσιρίκια όλων των ηλικιών και εθνικοτήτων.
• Και ο Στεφανάκος έτρεχε πίσω από τα "μεγάλα" αγόρια που έπαιζαν μπάλα. Και μπορεί να μην του έδιναν ούτε πάσα (κακομοίρης!) αλλά εκείνος έδινε όλο του το είναι και ένοιωθε ότι συμμετείχε.
• Και το βράδυ είχαμε την πρώτη μας διανυκτέρευση σε φίλους εντός Ελβετίας. Sleepover λοιπόν στον Piotr και την Magdalena.
• Κοιμηθήκαμε με ολίγην περιπέτεια καθώς το να βρίσκεσαι στο ίδιο κρεβάτι με τον Στέφανο δεν είναι το ευκολότερο πράγμα, αλλά ξυπνήσαμε γεμάτοι όρεξη!
• Φάγαμε το εξαιρετικό πρωινό που μας ετοίμασαν οι φίλοι, παίξαμε με τα lego, βάλαμε μαγιώ και βουρ για το ιστιοπλοϊκό.
• Και ο ήλιος έκαιγε! Τι ευτυχία! Και η λίμνη ήταν πάγος αλλά δεν υπήρχε πιθανότητα να αφήσω αυτήν την ευκαιρία να περάσει έτσι. Βούτηξα λοιπόν και ακολούθησε και η υπόλοιπη οικογένεια και ήταν πραγματικά τόσο αναζωογονητικά!
• Νωρίς το απόγευμα επιστρέψαμε σπίτι των φίλων για σπιτική πίτσα (δια χειρός Piotr + Στέφανου), βεράντα, κρασί και συζητήσεις μέχρι αργά το απόγευμα που επιστρέψαμε στην οικία μας στο Belmont με την αίσθηση ότι είχαμε φύγει για διακοπές! Και ας ήταν μόλις για μία μέρα και στο διπλανό Neuchatel.
• Κυριακή και σε συνέχεια της καλοκαιρινής διάθεσης και θερμοκρασίας, συναντηθήκαμε με τους Λωζανιώτες φίλους αυτή τη φορά για πικ-νικ στο Vidy, μες στο δάσος από τη μία και δίπλα στη λίμνη από την άλλη.
• Τα τρία μικρά έπαιξαν εξαιρετικά, τσιμπήσαμε, δροσιστήκαμε στη λίμνη (τα μικρά βούτηξαν κιόλας), λιαστήκαμε, αναλύσαμε όλα τα επιχειρηματικά και εργασιακά μας θέματα σε Ελβετία και Ελλάδα (και είναι πολλά!) και μετά από ώωωρες χωριστήκαμε για τα σπίτια μας.
• Ιστορική Δευτέρα καθώς μετά από 6 μήνες (!), επέστρεψα στο γραφείο μου. Πω πω... πόσο περίεργη αίσθηση να μπαίνεις στο κτίριο που άλλοτε έσφιζε από ζωή και να το βρίσκεις σχεδόν άδειο, με σβηστά φώτα, κλειδωμένα meeting rooms, σημάνσεις παντού για τις αποστάσεις, απαγορεύσεις στις μισές θέσεις, πρόσωπα κρυμμένα πίσω από μάσκες... 
• Από την άλλη, χάρηκα τόσο πολύ που είδα από κοντά μερικούς από τους συναδέλφους και καθήσαμε όπως άλλωτε να πιούμε τον καφέ μας παρέα στην βεράντα.
• Και το μεσημέρι κάναμε lunch break οι τρεις μας (η Jessica, ο Pierre και εγώ) στο κοντινό μας Ταϋλανδέζικο Thai au Lac κάτω από τον ήλιο και δίπλα στη λίμνη.
• Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την φυσική επαφή μεταξύ των ανθρώπων.
• Αργά το μεσημέρι επέστρεψα σπίτι ώστε να συνεχίσω τη δουλειά και να παραλάβω και το φυστίκι στις 17.00.
• Και από το πουθενά, να 'σου η μονάκριβη αδελφή μου με μια πέτρα στα νεφρά "να" -με το συμπάθειο- που πρέπει να τακτοποιηθεί άμεσα!
• Έτσι την Τρίτη μπήκε για το Α' μέρος της διαδικασίας όπου ακινητοποίησαν την πέτρα ώστε την ερχόμενη εβδομάδα να της κάνουν λιθοτριψία.
• Στα δικά μας, ο Στεφανάκος είχε την Τρίτη επίσκεψη μίας κυρίας αστυνομικού στο σχολείο όπου τους έκανε μάθημα κυκλοφοριακής αγωγής! Και βγήκαν κανονικά στο δρόμο και εξασκήθηκαν στο πώς διασχύζουμε τις διαβάσεις (εννοείται χαιρετώντας - ευχαριστώντας τα αυτοκίνητα που σταμάτησαν).
• Και εννοείται επέστρεψε πάλι με γρατζουνισμένα γόνατα. Το σήμα - κατατεθέν της παιδικής ηλικίας.
• Και είναι τόσο κουρασμένος όταν επιστρέφει σπίτι! Σωματικά και ψυχικά. Αλλά και τόσο γεμάτος.
• Ήρθε -επιτέλους- και το συνεργείο για την αντικατάσταση του μοτέρ για το παντζούρι που είναι κατεβασμένο από τα τέλη Ιουνίου, και το μοτέρ λειτούργησε μια χαρά αλλά εν τέλει, έχει χαλάσει και το ρολό! Οπότε μπλοκάρει και κατεβαίνει στραβά και ... αφήστε τα! Μπλέξαμε.
• Και ξυπνώντας την Πέμπτη, είχα μια ανοιξιάτικη αίσθηση. Επειδή από τα κρύα περάσαμε στους ωραίους ήλιους και στις βουτιές στη λίμνη, ένοιωσα ότι είμασταν εκεί γύρω στον Ιούνιο.
• Και το απόγευμα βγήκαμε οικογενειακώς για να πάρουμε μερικές τελευταίες -μάλλον- καλοκαιρινές ανάσες δίπλα στη λίμνη και ήταν τόσο ωραία!
• Και το βράδυ παρακολουθήσαμε το ντοκυμαντέρ The Social Dilemma που σου ανοίγει τα μάτια, για ακόμη μια φορά, σχετικά με τον μηχανισμό των κοινωνικών δικτύων και πώς μας χειραγωγούν χωρίς να το παίρνουμε είδηση, γίνονται δισεκατομμυριούχοι και αλλάζουν εμάς και τον κόσμο όπως τους βολεύει. Αξίζει να το δείτε. Εγώ μετά από αυτό απενεργοποίησα σχεδόν όλα τα notifications στο κινητό, κρατώντας μόνο τα απαραίτητα.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα