How was your week?

• Αρχής γενομένης από την Παρασκευή που μας πέρασε, περάσαμε και εμείς εδώ στην Ελβετία σε μία άλλη εποχή. Και τι εποχή! Πρωτόγνωρη, άγρια, τρομακτική, ανήκουστη.
• Έτσι, για τελευταία φορά (άγνωστο μέχρι πότε) αφήσαμε τον Στεφανάκο στον αγαπημένο του παιδικό σταθμό το πρωί και συνεχίσαμε και οι 2 δουλειά από το σπίτι.
• Και όλη μέρα οι ανακοινώσεις διαδέχονταν η μία την άλλη: το καντόνι, η κυβέρνηση, η εταιρεία, ο παιδικός σταθμός.... πάνω - κάτω στο ίδιο ύφος.
• Παραλάβαμε τον μικρό το απόγευμα από τον παιδικό με ακόμα ασαφή τα επόμενα βήματα και είπαμε να ξεσκάσουμε λιγάκι με τα πατίνια.
• Και το απόγευμα βγήκαν οι πρώτες ενισχύσεις: νέο πακετάκι lego!
• Τουλάχιστον ο καιρός είπε να βοηθήσει προβάλλοντας τον πιο λαμπερό του ήλιο!
• Και έτσι, βγήκαμε το μεσημεράκι του Σαββάτου οι τρεις μας περπατώντας προς τη λίμνη για βόλτα, ήλιο, οξυγόνο, μπάλα, σκαρφαλώματα και τρέξιμο. 
• Είμαστε τόσο τυχεροί που έχουμε την επιλογή της φύσης πραγματικά στα πόδια μας. Έτσι μπορούμε να κινηθούμε με "ασφάλεια", χωρίς να έρθουμε σε επαφή με άλλους ανθρώπους, ούτε καν αντικείμενα ή ΜΜΜ.
• Και το απόγευμα φτιάξαμε ταρτάκια με μασκαρπόνε και φράουλες (αντί για την μεγάλη ταρτιέρα, έκοψα και έβαλα τη ζύμη στις θήκες των muffins) και συναντήσαμε τους φίλους Πολωνούς στο σπίτι τους για ελαφρύ βραδινό, συζητήσεις και παιχνίδι.
• Και η Κυριακή ξημέρωσε τόσο φωτεινή και ανοιξιάτικη! Και εμείς πήραμε μπρος από νωρίς για vegan μαγειρικές καθώς αναμέναμε τη συνάδελφο Jessica με τον φίλο της για brunch.
• Και έτσι ετοιμάσαμε το αγαπημένο τους σοκολατένιο κέικ (στην vegan εκδοχή του με απλή αντικατάσταση των αβγών με μισή κούπα applesauce και του γάλακτος με φυτικό), βάφλες (με μαργαρίνη), σωταρισμένα λαχανικά (πιπεριές, κρεμμύδια, μανιτάρια), σως γιαουρτιού (σόγιας) με αγγούρια και καρότα, φρούτα, ψωμάκια.....
• Και το μεσημεράκι κάναμε την ίδια διαδρομή με τα πόδια μέχρι την λίμνη και περπατήσαμε για ώρες, υπό τον ήλιο, την ομορφιά της φύσης, την πολύτιμη παρέα και την ερημιά.
• Και μάλλον αυτές ήταν οι τελευταίες συναντήσεις με τους "ασφαλείς" φίλους αλλά ελπίζω ότι τουλάχιστον η έξοδος στη φύση να παραμείνει ως επιλογή και για το άμεσο μέλλον. 
• Και η Δευτέρα ήταν η ιστορική ημέρα όπου και οι 3 μας παραμείναμε σπίτι με home office και paw patrols παράλληλα! Μέρα #1 λοιπόν της κορωνοαπομόνωσης.
• Πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε όλες αυτές τις επιλογές επικοινωνίας και διασκέδασης χωρίς να κουνηθούμε καν από τον καναπέ μας.
• Για το καντόνι του Neuchatel, αυτή η κατάσταση θα διαρκέσει τουλάχιστον μέχρι τέλος Απριλίου (βάσει των επίσημων ανακοινώσεων). Επτά δηλαδή εβδομάδες με παιδιά - σκυλιά - δουλειές - παιχνίδια, όλα μαζί και όλα εντός.
• Και ο Στεφανάκος ήταν τόσο ενθουσιασμένος όλη την ημέρα που μας είχε μαζί του! Και τόσο συνεργάσιμος.
• Και το μεσημέρι κάναμε οι 2 μας, ο Στέφανος και εγώ, lunch break και πήραμε τα πατίνια μας και βγήκαμε στη λίμνη, τρέξαμε, σκαρφαλώσαμε, αγναντέψαμε, φάγαμε τα μήλα μας, παρατηρήσαμε τη φύση, απολαύσαμε ήλιο και επιστρέψαμε.
• Έτσι, και εμείς ξεσκάσαμε λίγο και ο συνοδοιπόρος προχώρησε με ησυχία τις δουλειές του.
• "Μαμά το είδες; Η πάπια πήρε τη φλούδα του μήλου που της πετάξαμε και ο γλάρος της την πήρε από το στόμα! Δεν ήταν ωραίο. Πήρα τηλέφωνο τον αστυνομικό από το κινητό μου να έρθει να πιάσει τον γλάρο!" 
• Και είναι τόσα, μα τόσα τα μαθήματα αυτού του κατ' οίκον εγκλεισμού! Και ακόμα διανύουμε μόλις τις πρώτες ημέρες.
• Μέρα #2 (Τρίτη) και ακολουθήσαμε παρόμοιο πρόγραμμα με οικογενειακό πρωινό, δουλειά για τους 2 μας και παιχνίδι + paw patrols για τον μικρό, μαγειρέματα, βόλτα στον ήλιο και στη λίμνη, και απογευματινός ύπνος για τον μικρό ώστε να συνεχίσουμε και εμείς τις δουλειές μας.
• "Να κάτσουμε και άλλο στον ήλιο μαμά. Ακούς τα πουλάκια; Για αυτό βγήκαμε έξω, για να τα ακούσουμε."
• Και είναι βάλσαμο αυτή η μεσημεριανή μας έξοδος! Για τόσους λόγους! Για την αλλαγή, για τον ήλιο, για την κίνηση, για τα ερεθίσματα, για το οξυγόνο. Ελπίζω να μη χάσουμε και αυτήν την μικρή μας πολυτέλεια.
• Παιδιά, εξαιρετικές όλες οι λίστες και οι προτάσεις για crafts και δημιουργικές ασχολίες με τα παιδιά στο σπίτι, αλλά αυτό προϋποθέτει ότι οι ενήλικες της οικογένειας ΔΕΝ εργάζονται ενώ βρίσκονται σπίτι. Which is not our case! 
• Οπότε, ναι, ξεκλέβουμε δεκάλεπτα δεξιά - αριστερά μία εγώ μία ο συνοδοιπόρος για ένα γρήγορο βιβλίο και μια αγκαλιά και ένα lego, και προσπαθούμε να έχουμε αυτό το ωριαίο - μεσημεριανό διάλειμμα, αλλά παράλληλα οι δουλειές και τα conference calls τρέχουν, όπως και όοολες οι κλασικές δουλειές του σπιτιού συν τη μαγειρική για μίνιμουμ 3 γεύματα την ημέρα και όλα τα πλυσίματα και συμμαζέματα που επακολουθούν! Έτσι απλά τρέχουμε σε όλα τα επίπεδα!
• Μέρα #3 (Τετάρτη) και lunch break δεν κάναμε γιατί πήξαμε στα conference calls, βγήκαμε όμως λίγο στο μπαλκόνι και ξαπλώσαμε κάτω από τον ήλιο (με τον Στεφανάκο να σηκώνει την μπλούζα του ώστε να του ξύσω την πλάτη που τόσο του αρέσει).
• Και μόλις ξεμπερδέψαμε με τις δουλειές, ξεμυτίσαμε και οι 3 με τα πατίνια μας να απολαύσουμε τις ημέρες που ακόμα και στις 18.00 έχει ήλιο!
• Και οι βιντεοκλήσεις έχουν πάρει βεβαίως φωτιά. Τι θα κάναμε χωρίς internet Παναγία μου;;
• Μέρα #4 (Πέμπτη) και ο ήλιος συνεχίστηκε ακόμη πιο λαμπερός (ούτε μπουφάν δεν χρειάζεσαι ΑΝ, λέμε ΑΝ, σου προκύψει να βγεις).
• Και κατάφερα και ξέκλεψα μια ωρίτσα μεταξύ των conference calls και βγήκαμε με τον Στεφανάκο με τα πόδια και περπατήσαμε κάτω τα σκαλιά, μετά στην κατηφόρα, μέσα από την υπόγεια διάβαση, jogging μέχρι τη λίμνη και τη μικρή μας παραλία και όλο αυτό ξανά πίσω! Βεβαίως με πολλές στάσεις για να μαζέψουμε ξύλα, να χαζέψουμε τα λουλούδια, να σκαρφαλώσουμε, να πετάξουμε πέτρες στη λίμνη.... είχε και μια μικρή πτώση ο μικρός (που έστειλε την καρδιά μου στην κούλουρη!) η οποία όμως του άφησε μόνο μια γρατζουνιά στη μύτη και ένα μικρό καρούμπαλο στο κούτελο.
• Και με την επιστροφή μας σπίτι ανέλαβε ο συνοδοιπόρος να τον πάρει να ξαπλώσουν γιατί είχα κάτι τηλεφωνήματα εγώ και, όπως και στα καρτούν, μετά από 10 λεπτά ήρθε στις μύτες ο Στεφανάκος να μου πει ότι ξεκουράστηκε ενώ ο συνοδοιπόρος συνέχισε τον ύπνο του κανονικά.
• Και είναι τόσο μα τόσο χαρούμενος ο Στέφανος αυτές τις ημέρες!
• "Είδες μαμά που γελάω όλη την ημέρα; Είμαι τόοοοσο χαρούμενος."
• Και συνειδητοποιείς, ή μάλλον ξαναθυμάσαι, πόσο αναντικατάστατη είναι η φυσική μας παρουσία στα παιδιά! Και ας είμαστε κλεισμένοι σε ένα σπίτι, και πάνω από τους υπολογιστές μας για μεγάλο ποσοστό της ημέρας, και ας μην συναντάμε άνθρωπο και ας έχει στερηθεί τους φίλους του - τις εξόδους - τον παιδικό σταθμό.

Καλό σαββατοκύριακο!

Βρείτε τις διεξόδους σας γιατί έχουμε μέλλον ακόμα.....

ανδριάνα