Τρεις μήνες

Τρεις μήνες. Κάνε υπομονή τρεις μήνες. Δεν θυμάσαι; Και στην προηγούμενή σου δουλειά κάπως έτσι ήταν. Όλα ήταν άγνωστα. Σου φαίνονταν βουνό. Δεν μπορούσες να παρακολουθήσεις καν την ορολογία. Τι σημαίνει ότι εργάζεται στο IC BT CPS; Δεν μπορούσες καν να καταλάβεις τον ρόλο του εκάστοτε τμήματος και για τι ήταν υπεύθυνος ποιος. Βουνό! Και έψαχνες με όλους τους δυνατούς τρόπους να βρεις τις απαντήσεις, να προχωρήσεις τα projects, να ανταπεξέλθεις στις αρμοδιότητές σου. Και ως δια μαγείας, πρέπει να ήταν περίπου 3 μήνες πιο μετά, να 'σου η έμπειρη - "παλιά" συνάδελφος που ρωτούσε εσένα σε ποιον να απευθυνθεί και πώς να προχωρήσει το τάδε project. Και τη θυμάμαι εκείνη τη στιγμή. Την βλέπω μπροστά μου ενώ σας γράφω. Γιατί σαν να πάγωσε ο χρόνος και να έκανα μία στιγμιαία αναδρομή στην πορεία των 3 αυτών μηνών. Και χαμογέλασα στον εαυτό μου. Αισθάνθηκα υπερήφανη.

Αυτά επανέλαβα λοιπόν στον εαυτό μου και στο τωρινό εργασιακό μου εγχείρημα. Με ακόμη υψηλότερο βαθμό δυσκολίας αυτή τη φορά! Πω πω! Επιστροφή στη δουλειά μετά από 4 χρόνια -μητρικής- απουσίας! Σε διαφορετικό αντικείμενο, σε μια εταιρεία γιγαντιαίων μεγεθών, σε μια ξένη χώρα, άγνωστη μεταξύ αγνώστων. Φτου και από την αρχή να μάθεις, να ακολουθήσεις, να εξοικειωθείς, να σε μάθουν. Να συστηθείς, να βρεις το χώρο σου, τον τρόπο σου. Ποιος κάνει τι, τι να σημαίνουν όλα αυτά τα ακρωνύμια, ποιες είναι οι δικές μου αρμοδιότητες, πώς μπορώ να βελτιώσω τις διαδικασίες, πού μπορώ να φανώ χρήσιμη και πώς. Και LAUs, και DCE αγορές, και ποιο είναι το scope, και πού εμπλέκονται οι PMOs, και πώς διαχειρίζεσαι το Confluence, και ποια είναι τα specs για το νέο component.... Σε κάθε δουλειά είναι σαν να μαθαίνεις και μία νέα, ξένη γλώσσα. 

Και ναι, πέρασαν οι πρώτοι 3 μήνες, και οι πρώτοι 6, και πλέον νοιώθω σχεδόν "παλιά". Και στέκομαι ισάξια στις συναντήσεις, και προχωρώ τα Projects ανεξάρτητα, και έχω άποψη, και βάζω και το δικό μου λιθαράκι στη βελτίωση των διαδικασιών (ή ακόμη και στη δημιουργία νέων), και μου είναι πιο ξεκάθαρο ποιος κάνει τι (παρόλο που σε εταιρείες τέτοιων μεγεθών αλλάζει σχεδόν κάθε εξάμηνο), και έχει αρχίσει και με γνωρίζει όλο και περισσότερος κόσμος. Και αντιμετωπίζω ακόμα προκλήσεις και "επισκέπτομαι" ακόμα άγνωστα τμήματα και περιοχές, αλλά αυτό μάλλον δεν θα σταματήσει.

Και όλα αυτά σας τα γράφω μετά από ένα εργασιακό email που έστειλα, ένα απλό email που μου πήρε 2 λεπτά και δεν χρειάστηκε να ψάξω κάτι ή να αναζητήσω κάποια πληροφορία από κάποιον τρίτο, γιατί απλά ήξερα πώς και τι να απαντήσω. Ένα email που ήταν τόσο μα τόσο όμοιο με ένα που είχα στείλει τον περασμένο Απρίλιο, κατά την πρώτη εργασιακή μου εβδομάδα, και το οποίο θυμάμαι ακόμα καθώς το είχα συντάξει με τη βοήθεια μιας συναδέλφου χωρίς να καταλαβαίνω ούτε τα μισά από όσα έγραφα και χωρίς να ξέρω καν τι να αναμένω ως απάντηση.

Είδατε τι θαύματα κάνει ο χρόνος; Και η υπομονή και η επιμονή και η προσπάθεια; Μικρές στιγμές υπερηφάνειας. Καλό είναι να αναγνωρίζουμε πού και πού και τα μικρά μας επιτεύγματα.

ανδριάνα