Το κομμωτήριο

Πάντα, σε όλες τις σχετικές συζητήσεις, έλεγα ότι στην προηγούμενη ζωή πρέπει να ήμουν άντρας. Γιατί βαριόμουν τόσο τα κομμωτήρια! Απολάμβανα το αποτέλεσμα αλλά βαριόμουν τόσο τη διαδικασία. Χάσιμο χρόνου! Έτσι την περιέγραφα. Τόσες ώρες για να περιποιηθώ μαλλιά και νύχια ενώ θα μπορούσα να κάνω τόσα άλλα δημιουργικά και ενδιαφέροντα! Να κάνω γιόγκα, να φτιάξω cupcakes, να μαγειρέψω με τον συνοδοιπόρο, να πιω καφέ με τα κορίτσια, να κάνω βόλτες κάτω από τον ήλιο, να διαβάσω, να γράψω, να να να.... Και αντί αυτών, να κάθομαι σε μια καρέκλα επί ώρες, απλά περιμένοντας να περάσουν τα προδιαγεγραμμένα λεπτά ώστε να απελευθερωθώ, ναι με καθαρό - φρέσκο - περιποιημένο μαλλί είναι η αλήθεια. Δεν θα ήταν πολύ καλύτερα αν το μαλλί ήταν απλά έτσι από φυσικού του; Ώστε να ελευθερώσεις αυτές τις ώρες για όλα όσα πραγματικά λαχταράς.

Πόσο σχετικά είναι τελικά όλα! Γιατί όλα αυτά σας τα γράφω καθήμενη, 09.00 πρωί Σαββάτου, στο κεντρικό κομμωτήριο του Neuchatel για την καθιερωμένη μου, δίμηνη επίσκεψη. Και πόσο την απολαμβάνω! Πόσο την περίμενα! Δύο ωρίτσες μόνη μου, να περιποιούμαι τον εαυτό μου, να χαζεύω περιοδικά, να χαζοσυζητάω με την κομμώτρια σε σπαστά γαλλικά, να πίνω καφέ και να απολαμβάνω αυτό το πολύτιμο διάλειμμα από την ρουτίνα. Να απολαμβάνω αυτήν την ησυχία. Την απραγία. Την απλότητα. Την πολυτέλεια. Την πολυτέλεια του να σε περιποιούνται. Την πολυτέλεια του να ασχολείσαι με τα ασήματα και τα "περιττά". 

Η ανδριάνα πριν και μετά την μητρότητα. Η ανδριάνα στην Ελλάδα και η ανδριάνα στην Ελβετία. Μαζεμένες, κοσμοϊστορικές οι αλλαγές. Πόσο διαφορετικά είναι όλα. Οι πραγματικότητες, οι προτεραιότητες, οι ανέσεις, οι πολυτέλειες, οι δυνατότητες. Το απολαμβάνω αυτό το ραντεβού αλλά και πάλι παραμένει μία δίμηνη ιεροτελεστία.

ανδριάνα