Στέφανος ετών 3

Πέρασαν ήδη μήνες από τα τρίτα γενέθλια του Στέφανου! Και ήταν τόσο πηγμένη περίοδος με τους επισκέπτες και το Πάσχα και τα ταξίδια και τις δουλειές και τις διακοπές που τα γιορτάσαμε -βεβαίως βεβαίως- αλλά δεν τα εμπέδωσα να σας πω την αλήθεια. Για αυτό και δεν σας έγραψα για αυτά.

Πάνε λοιπόν τα terrible twos που στη δική μας περίπτωση δεν ήταν καθόλου έτσι. Δεν είχαμε τις κρίσεις και τα tantrums και τις εντάσεις που μας περιέγραφαν (φιού!). Τουλάχιστον όχι σε κάποιον ανησυχητικό βαθμό. Η πιο δύσκολη -μάλλον- μέχρι τώρα περίοδος ήταν κάτι μήνες πριν και κάτι μήνες μετά τα τρίτα του γενέθλια. Που κάπως σαν του έπεσαν όλα πολλά, σαν να μην ήξερε πώς να διαχειριστεί τον εαυτό του και την καθημερινότητα, σαν να αναζητούσε την ασφάλεια του σπιτιού και της ρουτίνας και αντιδρούσε σε όποια αλλαγή και νέα κατάσταση. Με αποτέλεσμα να μην συνεργάζεται, να μας ζητά συνέχεια δίπλα του, να απελπίζεται, να θυμώνει..... Ευτυχώς, η περίοδος αυτή κράτησε λίγους μήνες και ως δια μαγείας, σαν να άνοιξε μια πόρτα στο μικρό του το μυαλουδάκι, και είδε το φως πάλι, και ηρέμησε, και κατανόησε, και χαλάρωσε και έγινε πάλι ο συνεργάσιμος, χαρούμενος, τρυφερός Στεφανάκος μας.

Ήταν, και είναι, όπως και να 'χει τόσο ραγδαία η ανάπτυξή του σε όλα τα επίπεδα που σχεδόν ξεχνάω ότι πρόκειται ακόμα για ένα νήπιο. Η ομιλία του, οι συνειρμοί του, το χιούμορ του, η ανεξαρτητοποίησή του, η φαντασία του. Και μέσα σε αυτό ταξίδι των καθημερινών αλλαγών, κάποια μένουν ίδια και κάποια αλλάζουν άρδην. Έτσι, εξακολουθεί να είναι περιπετειώδης, και τολμηρός, και ανεξάρτητος. Θέλει να σκαρφαλώσει όσο πιο ψηλά γίνεται, και να πηδήξει από το πιο ψηλό σκαλί, και να τρέξει με το πατίνι του, και να φρενάρει την τελευταία στιγμή, και να αφεθεί στο κενό ώστε να πέσει στην αγκαλιά σου, και να κάνει ακροβατικά με τον μπαμπά του. Και έχει υπομονή και επιμονή σε αυτά που ποθεί. Δεν απελπίζεται και δεν τα παρατά. Μένει προσηλωμένος και προσπαθεί να βρει τον τρόπο -συνήθως χωρίς να θέλει κάποια εξωτερική βοήθεια. Είτε είναι το νέο του puzzle είτε το φερμουάρ της ζακέτας είτε το τένις είτε ο τρόπος να ανέβει και να κατέβει από το καρεκλάκι του αυτοκινήτου.

Και εννοείται ότι δεν κάθεται ακίνητος στιγμή. Θες να παίξουμε μπάλα μαμά; Τένις; Θες να πηδήξουμε στο κρεβάτι; Να φέρω τα voitures; Πολύ καιρό έχουμε να βιβλίσουμε αυτό το βιβλίο. Και η λίστα είναι ατελείωτη! Και οι αγάπες του παραμένουν πάνω - κάτω οι ίδιες: βιβλία, αυτοκινητάκια, αθλητισμός (παντός είδους), μουσική. Νέα είσοδος τα paw patrol! Έρωτας! Τώρα λοιπόν έχει προστεθεί και το role playing! Και μεταμφιέζεται (φορά τις κάλτσες του για γάντια και την μάσκα του σκι ως μάσκα σούπερ-ήρωα και την πετσέτα του για κάπα). Και ζωντανεύει τα παιχνίδια και τα κουκλάκια του και φτιάχνει ιστορίες, κυρίως εμπνεόμενος από τα βιβλία του και τα κινούμενα σχέδια και τις ιστορίες που ακούει. Έτσι, πλέον έχει το δικό του σπίτι όπου ζουν και οι δεινόσαυροι και οι τίγρεις του, και το δικό του αυτοκίνητο με μια μεγάααλη καρότσα ώστε να μπορεί να μεταφέρει τα ζωάκια του, και τη δική του δουλειά, και το δικό του bebe….. 

Και εννοείται ότι παραμένει πεισματάρης και ισχυρογνώμων. Oh my!  Σε αυτά που θέλει και σε αυτά που ΔΕΝ θέλει. Το παλεύει μέχρι την τελευταία ρανίδα αίματός του! Για ένα ακόμα κουλουράκι, για να (ξανα)φορέσει την μπλούζα με το καραβάκι, για να ΜΗΝ κάνει μπάνιο και να ΜΗΝ αλλάξει πάνα. Και θέλει βεβαίως υπομονή (ατελείωτη) και ηρεμία γιατί πολύ εύκολα όλη η κατάσταση μπορεί να βγει εκτός ελέγχου, με τον Στέφανο να κλαίει και να ωρύεται (και μετά από 5 λεπτά να σε αγκαλιάζει και να τρέχει χαρούμενος) και εμάς σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης (που μάλλον διαρκεί ολίγον παραπάνω). Και εννοείται ότι έχει άποψη για τα πάντα! Από το τι ώρα παίζουν τα paw patrol στην τηλεόραση μέχρι τι θα φορέσει, ακόμα και τι θα φορέσουμε εμείς. Ισορροπίες, όρια, διαπραγματεύσεις, σεβασμός, κατανόηση, ηρεμία, ενσυναίσθηση. Μέρα με τη μέρα όμως όλο και μειώνει τις άμυνές του, όλο και μας εμπιστεύεται περισσότερο, όλο και συντονίζεται.

Και κάθε μέρα (μερικές φορές και πολλές φορές μες στην ημέρα) ζητά μια έκπληξη! Πώς το έχει συνδυάσει ένας Θεός ξέρει. Αλλά με το που θα μπει στο αυτοκίνητο μετά τον παιδικό σταθμό θέλει μια τόση δα έκπληξη! Και το πρωί το ίδιο. Και όταν επιστρέφουμε από βόλτα το ίδιο. Και συνήθως εννοεί κάποια λιχουδιά, όχι όποια και όποια αλλά κάποιο μικρό μπισκοτάκι. Και στον παιδικό σταθμό οι πιο κοντινοί του φίλοι είναι ο Nael, ο Matt και ο Alexis. Οι οποίοι τον περιμένουν κάθε πρωί με χειροκροτήματα και ζητωκραυγές και γέλια για να τους ακολουθήσει στο παιχνίδι. Και εκτός, η Χριστίνα και ο Παναγιώτης -βεβαίως.

Και έχει μεγαλώσει τόσο που πλέον πιάνει την κουπαστή της σκάλας και με περηφάνεια σου λέει "είδες πόσο ψήλωσα μαμά;"! Και μπορεί και ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου μόνος του γιατί είναι πλέον "τόσο δυνατός!". Και μας κάνει "τόοοοσο σφιχτές" αγκαλιές! Και λούζεται μόνος του και ρίχνει το νερό μες στα μούτρα του και γελάει! Και έρχεται να μας βοηθήσει και εμάς όταν κάτι είναι πολύυυυ βαρύ ή όταν θέλουμε παρέα για να βρούμε τι θα φορέσουμε. Και εξακολουθούμε να τα κάνουμε -σχεδόν- όλα παρέα. Από το μαγείρεμα και την τακτοποίηση των ρούχων μέχρι τα ψώνια και το καθάρισμα.

Ο Στέφανος ετών 3 λοιπόν, 13 περίπου κιλών και 95 περίπου εκατοστών.
Χωρίς πιπίλα, με πάνα, με πατίνι και με ποδήλατο ισορροπίας, με πολλή αγάπη και αδιάκοπη ενέργεια. 
Ο Στέφανος που συνεχίζει να αγαπά το αγγούρι και το καλαμπόκι, τα μαλακά ψωμάκια και τη σοκολάτα, τα δαχτυλίδια μας και τις αγκαλιές, τα ακροβατικά και το τρέξιμο, τα αξεσουάρ και τις ιστορίες, τον Μίκυ και τον Marshall.
Ο Στέφανος που αγαπά λιγότερο τους αποχωρισμούς, τις φασαρίες, τις ντομάτες και τις πιπεριές, τις πολλές αλλαγές και τις ανακατωσούρες.
Ο Στεφανάκος μας. "Έφηβος" τριών ετών.

ανδριάνα