How was your week?

• Παρασκευή! Και πήγα εγώ το πρωί τον μικρό στο σχολείο και ακολούθησε μία ήσυχη -σχετικά - ημέρα στη δουλειά.
• Και το απόγευμα παρέλαβα τον μικρό ώστε ο συνοδοιπόρος να προλάβει να κάνει κάποιες επιπλέον αγορές και δουλειές.
• Και σπίτι υποδεχτήκαμε του γειτόνους με τον μικρό Ορφέα (ο οποίος κοιμήθηκε καθ' όλη τη διάρκεια της επίσκεψής του) που πολύ μας είχαν λείψει και που δυστυχώς περνούν τη φάση "κολικοί".
• Και ο Στεφανάκος έφερνε την κουβερτούλα του για να τον σκεπάσει και αναποδογύρισε όλο το κουτί με τα παιχνίδια για να βρει το μασητικό - παπάκι που είχε μικρός ώστε να του το δώσει.
• Σάββατο και -επιτέλους- ο Στεφανάκος μάς έκανε το χατήρι και ξύπνησε λίγο πιο αργά (κατά τις 08.00 δηλαδή).
• Και το πρόγραμμα είχε κομμωτήριο για εμένα και συνάντηση με τον ξάδελφο ο οποίος μας επισκέφθηκε από την Γενεύη. Γιόρταζε και ο πεζόδρομος του Neuchatel τα 40 του χρόνια οπότε είχε κόσμο και εκδηλώσεις και stands και μπάντες.
• Ο καιρός ήταν κλασικά μουντός αλλά τουλάχιστον δεν έβρεξε. Οπότε περιπλανηθήκαμε στο κέντρο και στο κάστρο, δείξαμε στον ξάδελφο τα βασικά σημεία της πόλης μας και το μεσημεράκι ξεκινήσαμε για Bienne και το κλασικό, αγαπημένο, Ιταλικό εστιατόριο. 
• Εννοείται ο μικρός κοιμήθηκε στο αμάξι, φάγαμε και συνεχίσαμε παρέα με τους ντόπιους φίλους και επισκέπτες προς το κέντρο της Bienne για πατίνι, τρέξιμο, παιχνίδι, καφέ και συζητήσεις.
• Κοιμήθηκε ο μικρός και το βραδάκι είχε Eurovision. Φανατικός ο ξάδελφος οπότε όχι απλά την παρακολούθησα αλλά έμεινα ξύπνια μεταμεσονύχτια για να ολοκληρωθεί και η ψηφοφορία! Και για τα πρακτικά κέρδισε η Ολλανδία με ένα κατ' εμέ συμπαθητικό αλλά μέτριο τραγούδι.
• Ούτε που θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που είχα παρακολοηθήσει την ψηφοφορία! Ούτε που ήξερα τις αλλαγές.
• Το πρώτο μέρος της Κυριακής το περάσαμε σπίτι με πρωινό, συμμαζέματα, συζητήσεις και εντάσεις από τον Στεφανάκο ο οποίος δεν περνούσε την καλύτερή του μέρα (ουφ). Ίσως το τόσο γεμάτο πρόγραμμα με συνεχόμενους επισκέπτες και ολοήμερες βόλτες να τον έχει κουράσει. Εδώ έχει κουράσει εμάς.
• Αφού αφήσαμε τον ξάδελφο ώστε να επιστρέψει στη Γενεύη, συνεχίσαμε για Λωζάνη και το γενέθλιο πάρτυ της μικρής Έλενας.
• Και τα περάσαμε πολύ όμορφα, με τα μικρά να παίζουν δημιουργικά, και εμάς να περνάμε από συζήτηση σε φαγητό και από παιχνίδι και κρέμασμα φωτιστικών.
• Κούραση. Αυτό ήταν το βασικό συναίσθημα το βραδάκι της Κυριακής. Είμαστε όμως στην τελική ευθεία των πρώτων μας διακοπών του έτους οπότε αυτό και μόνο αρκεί για να μας δώσει ώθηση.
• Δευτέρα και μια νέα, exciting εβδομάδα ξεκίνησε που οδηγεί στο μεγάλο ταξίδι του έτους!
• Εγώ όμως δεν αισθανόμουν καθόλου καλά και έτσι πέρασα όλη την ημέρα με πονοκέφαλο, πεσμένη ενέργεια και μια βαριά αίσθηση στο σώμα.
• Και το πρωί της Τρίτης μας χτύπησε ο πυρετός! Ευτυχώς όχι όλους αλλά ο Στεφανάκος ψηνόταν ο κακομοίρης! Έτσι βρήκαμε και την εξήγηση της δικής μου αδιαθεσίας. 
• Και το πρωί πήγα στη δουλειά αλλά το απογευματάκι έφυγα νωρίς γιατί ο μικρός δεν τα πήγαινε καλά.
• Και όλο το απόγευμα το περάσαμε αγκαλιά, με παιχνίδια και βιβλία, και ήταν σε πολύ καλή διάθεση αλλά ο πυρετός έφτασε τους 39 βαθμούς.
• Κατάφερα να πάω και στην γιόγκα το βραδάκι και μου έκανε -όπως πάντα- πολύ καλό! Και η ομάδα μεγαλώνει και οι 3 βασικές εθνικότητες είναι από Γερμανία, Πολωνία και Ελλάδα. 
• Και το βράδυ κοιμήθηκε ο γλυκούλης αλλά έβηχε πολύ και ξυπνούσε με κλάματα μες στον ύπνο του.
• Έτσι ξημέρωσε η Τετάρτη και δεν ήξερα τι να κάνω.... τελικά αποφασίσαμε να δουλέψει από το σπίτι ο συνοδοιπόρος, να πάω εγώ στο γραφείο και να συντονίσουμε το ραντεβού στον παιδίατρο.
• Και ήταν τόσο αβοήθητος το πρωί ο γλυκός μου, κόκκινος - κόκκινος, με τα χεράκια του να καίνε, ιδρωμένος, να κουρνιάζεται δίπλα μας αναστενάζοντας, προσπαθώντας να παρηγορηθεί και να ξεκουραστεί λιγάκι.
• "Μαμά, θα πάμε στις δουλίτσες μας σήμερα;" Όχι Στεφανάκο μου. "Είναι Σάββατο;" Όχι αγάπη μου. Επειδή έχεις πυρετό θα πρέπει να μείνεις με τον μπαμπά σπίτι (η συζήτηση στις 06.00 το πρωί).
• Ε, με το που έφυγα, έτρεξε να βάλει παπούτσια και μπουφάν για να πάει σχολείο. Το λες και καλό σημάδι που έχει αγαπήσει πια τόσο το σχολείο και τους συμμαθητές του που ανυπομονεί να πάει να τους βρει. 
• Και στο γραφείο, εκεί που καθόμασταν, να ΄σου μία πάπια με 2 τοσοδούλικα παπάκια να την ακολουθούν, να ανεβοκατεβαίνουν το γκαζόν αμέριμνα μέχρι τη στιγμή που εμφανίστηκαν δύο κοράκια και πολιορκούσαν -στην κυριολεξία- τα μικρά. Θρίλερ. Η μαμά πάπια βεβαίως έκανε ότι ήταν απαραίτητο και τα κοράκια εξαφανίστηκαν!
• Σε ένα παράλληλο σύμπαν, τα δύο αγόρια τα πήγαν περίφημα στο σπίτι (με παιχνίδια αλλά και δουλειά) και το μεσημέρι πήγαμε όλοι μαζί στον παιδίατρο και μείναμε κανά δύωρο!
• Και γιατί ο γιατρός μας δέχτηκε με αρκετή καθυστέρηση και γιατί αποφασίσαμε να του πάρει και αίμα ώστε να δούμε επιτόπου το επίπεδο του ιού και να παρθούν οι αποφάσεις για τα επόμενα βήματα -κυρίως ενόψει του ταξιδιού.
• Και έτσι, για πρώτη φορά, τον τσίμπησαν τον Στεφανάκο στο δάχτυλό του και του πήραν αίμα. Και γενικά δεν ήθελε καθόλου να τον εξετάσει ο γιατρός (ο οποίος δεν ήταν ο δικός μας αλλά ένας άλλος του ίδιου κέντρου).
• Έτσι, απόγευμα πια, περπατήσαμε μέχρι τον σταθμό για το φαρμακείο και είπαμε να το ρίξουμε έξω με take-away junk food.
• Και το βράδυ ξύπνησε πάλι 2-3 φορές ευτυχώς χωρίς υψηλό πυρετό αλλά με βήχα και συνάχι.
• "Μαμάαααα, μαμάααα" ακούστηκε εκεί κατά τις 03.00 μια ψιθυριστή φωνή. "Έχω μύξα". Γέλαγα μέσα στη νύχτα και μέσα στην κούρασή μου.
• Ευτυχώς όμως την Πέμπτη ξημέρωσε αισθητά καλύτερα ο μικρός και ήταν η σειρά μου να μείνω μαζί του σπίτι.
• Έτσι, μπήκα online σε κάποια meetings, έκανα λίγη δουλίτσα, ο Στεφανάκος είδε τα paw patrol του και γενικά ήταν πολύ συνεργάσιμος.
• Ο πυρετός σε ύφεση αλλά το συνάχι σε άνοδο! Η μύτη του και τα μάτια του δεν σταμάτησαν να τρέχουν! Πολύ ταλαιπωρήθηκε ο κακομοίρης.
• Άρχισαν και τα δικά μας λαιμά να μας γρατζουνάνε και κάνουμε το σταυρό μας να την γλυτώσουμε.
• Και είχε -επιτέλους- 2 πραγματικά ανοιξιάτικες και ηλιόλουστες ημέρες.
• Και το απόγευμα φτιάξαμε παρέα με τον Στεφανάκο τη δική του βαλίτσα (τι χαρά που είχε! περισσότερο πιστεύω επειδή είχε άποψη στο τι θα πάρουμε και ένοιωθε ότι συμμετείχε ουσιαστικά) και αφού κοιμήθηκε, τρέξαμε εμείς να προλάβουμε όλα τα υπόλοιπα (βαλίτσες, συμμαζέματα του σπιτιού, καθαριότητες, συνεννοήσεις).
• Πολλές και μακρές απουσίες αυτήν την άνοιξη.... σαν κάποιοι εν Ελλάδι φίλοι μας να έχουν χαθεί λιγάκι.

Άντε και καλό μας ταξίδι. Στείλτε θετική ενέργεια να προσγειωθούμε υγιείς και σώας τα φρένας και οι τρεις.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα