How was your week?

• Όμορφη, ηλιόλουστη Παρασκευή με μειωμένο αέρα και δραστηριότητες εντός.
• Και το μεσημεράκι είχαμε κανονίσει γεύμα με τον Τσέσκο (εδώ και μήηηνες) αλλά ο μικρός ήταν τόσο κουρασμένος που τελικά κοιμήθηκε (αφού είχαμε βάλει ακόμα και παπούτσια για να φύγουμε).
• Είχε προηγηθεί -δυστυχώς- και ένας τσακωμός για το γνωστό και ευαίσθητο θέμα του πλυσίματος των δοντιών. Ουφ... Πόσο δεν μου αρέσει αυτή η κατάσταση. Να τσακώνομαι δηλαδή με τον Στέφανο από το πουθενά, για κάτι τόσο απλό και τόσο αδιαπραγμάτευτο. 
• Anyway.... Ο μικρός κοιμήθηκε, ηρέμησε, ξύπνησε, ο Τσέσκο μας περίμενε, φάγαμε παρέα, κάναμε τις δουλειές μας και επιστρέψαμε σπίτι.
• Και το απογευματάκι υποδεχτήκαμε τους φίλους από την Bienne, φτιάξαμε πίτσες και πήγαμε στην κοντινή μας παιδική χαρά δίπλα στη λίμνη για πατίνι, παιχνίδι, μπάλα, σκαρφαλώματα και βεβαίως πίτσα!
• Ξεκίνησε "Η Λίστα". Όχι δεν είναι ταινία, είναι οι δραστηριότητες που συγκεντρώνω για την άφιξη της οικογένειας της αδελφής μου στα τέλη Απριλίου. Δυστυχώς, όπως ήρθαν τα πράγματα, εγώ θα δουλεύω οπότε το έχω ακόμα περισσότερο άγχος τι θα κάνουν ώστε να περάσουν ωραία ακόμα και αν δεν είμαι μαζί τους.
• Πόσο ηλιόλουστο και ανοιξιάτικο αυτό το σαββατοκύριακο!
• Και το πρωί του Σαββάτου ξεκινήσαμε την έρευνα αγοράς για ένα ωραίο καναπεδάκι βεράντας. Μεγαλή επιτυχία δεν είχαμε καθώς αυτά που βρήκαμε ήταν ή πολύ μεγάλα ή πολύ ακριβά ή πολύ κακούγουστα.... Την βρήκαμε όμως τη λύση μας online.
• Και το μεσημεράκι κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο για βόλτα και μακαρονάδες!
• Και κάπως σερί, το απόγευμα μαζευτήκαμε 3 οικογένειες στο κοντινό μας Erlach που θυμίζει νησί! Με έναν εξαιρετικό, ξύλινο παιδότοπο πάνω στη λίμνη, ωραία παραλία, εστιατοριάκι και αθλοπαιδιές!
• Ήπιαμε λοιπόν τους καφέδες μας, φάγαμε τα παγωτά μας, κυνηγήσαμε τα πιτσιρίκια, σκαρφαλώσαμε, βουτήξαμε τα πόδια στην παγωμένη λίμνη, συζητήσαμε και όταν άρχισε να νυχτώνει αναχωρήσαμε για τα σπίτια μας.
• Ακόμη μία ηλιόλουστη Κυριακή και δεν είναι να την αφήνεις ανεκμετάλλευτη! Έτσι επισκεφθήκαμε το πάρκο, τη μικρή φάρμα και την τεχνητή λίμνη Sauvabelin έξω από την Λωζάννη. 
• Εκεί συναντήσαμε ακόμη έναν εκπληκτικό, ξύλινο παιδότοπο, μια μικρή λίμνη, γουρουνάκια - κατσικάκια - αγελάδες - λαγουδάκια - κότες, ένα μικρό εστιατόριο και ένα όμορφο πάρκο.
• Έτσι, περάσαμε τρεις γεμάτες ώρες, κοκκινίσαμε από τον ήλιο, σκαρφαλώσαμε πολυυυυύ ψηλά, συζητήσαμε με όλα τα ζωάκια, παίξαμε, φάγαμε και επιστρέψαμε απόγευμα πια σπίτι.
• Και το βράδυ είδαμε το Green Book, μια πραγματικά όμορφη ταινία για έναν άνθρωπο που ένοιωθε ότι απλά δεν ανήκει πουθενά και μια φιλία που άνθισε κάτω από τις πιο περίεργες και αντίξοες συνθήκες.
• Δευτέρα και είπαμε να κάνουμε μια τελευταία (!) Δευτεριάτικη επίσκεψη στη Νινίνα για παιχνίδι. Και τα μικρά τα πήγαν πολύ καλά οπότε πέρασε η ώρα γρήγορα και μέχρι να το καταλάβουμε είχε φτάσει μεσημέρι!
• Μέσα σε όλα, μπήκε και στο μαιευτήριο η έγκυος φίλη μας από την Κυριακή το βράδυ για να ξεκινήσει η διαδικασία τοκετού με τεχνητούς πόνους.
• Οπότε το μεσημεράκι περάσαμε να κάνουμε και λίγο παρέα στην μέλλουσα γιαγιά που καθόταν μόνη και έρημη τόση ώρα.
• Πτώμα ο μικρός, κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο και μεταφέρθηκε με επιτυχία!
• Και το απογευματάκι ήρθε από το σπίτι μία κυρία, υποψήφια βοηθός καθαριότητας. Και φάνηκε έμπειρη οπότε είπαμε να την εμπιστευτούμε. Για να δούμε.
• Τρίτη και είπαμε να απολαύσουμε ήλιο και ηρεμία δίπλα στη λίμνη παρέα με την Βάια. Λίγο πατίνι, λίγο παιδική χαρά, λίμνη, κύκνοι, πετραδάκια, συζητήσεις... Μοιραστήκαμε και ο Στεφανάκος και εγώ στην καντίνα της λίμνης ένα burger και ένα waffle, τον πήρε -αναμενόμενο- ο ύπνος στο αυτοκίνητο και πήγε κατευθείαν στο σχολείο του.
• Και με πιάνουν και οι συγκινήσεις μου... που θα στερηθούμε αυτές τις καθημερινές μας βόλτες και συνήθειες και μικρές "πολυτέλειες". Αυτά βέβαια τα σκέφτομαι όταν είναι το πιο γλυκό παιδί και περνάμε υπέροχα. Τις άλλες στιγμές, απλά ξεφυσώ.
• Και ήρθε η ώρα και για το τελευταίο μας online μάθημα γαλλικών -τουλάχιστον προς το παρόν.
• Και το βράδυ είχαμε και το πρώτο μας μάθημα yoga στο νέο χώρο και ήταν εξαιρετικά! Η πρώτη λοιπόν νέα αρχή της εβδομάδας πήγε καλά! 
• Και βεβαίως, με τόση αγωνία και πίεση τόσες ημέρες, δεν θα έλειπε και η επίσκεψη του επιχείλιου έρπη! Σημαδεύει σχεδόν κάθε αγχωτική αλλαγή με έναρξη τότε στο Λονδίνο που ξεκινούσα το μεταπτυχιακό μου. 
• Και την Τετάρτη είχαμε το Μέρος #1 της μεγάλης οικογενειακής μας αλλαγής! Έτσι, ξυπνήσαμε νωρίς και οι 3, ετοιμαστήκαμε γρήγορα - γρήγορα και 07.30 είμασταν ήδη στο δρόμο, ο συνοδοιπόρος για τη δουλειά και εγώ για να παραδώσω τον Στεφανάκο στο σχολείο για την πρώτη του ever φουλ μέρα!
• Και όλα πήγαν καλά, αναχωρήσαμε και φτάσαμε με ηρεμία και καλή διάθεση, και βρήκε τους φίλους του να τρώνε πρωινό και να του κάνουν γκριμάτσες, οπότε πήγε με χαρά.
• Και εγώ επέστρεψα σπίτι για δουλειές, κέικ φράουλας, ετοιμασίες, και το μεσημεράκι φάγαμε υπό βροχή στο εξαιρετικό εστιατόριο Chez Max et Meuron, εντός του Théâtre du Passage, με τα κορίτσια, ως ένα "αποχαιρετιστήριο" γεύμα πριν ξεκινήσω τη δουλειά.
• Και τα είπαμε, και τα αναλύσαμε, και προβληματιστήκαμε, και δώσαμε κουράγιο η μία στην άλλη και κοιτάξαμε με αισιοδοξία το μέλλον και όλες τις αλλαγές που έρχονται. Εις υγείαν!
• Και στην επιστροφή, έκανα μια μακρά επίσκεψη στους φίλους στο μαιευτήριο και τον πιο μικροσκοπικό μου φίλο Ορφέα που τα πήγε περίφημα και ας γεννήθηκε μόλις 2.200γρ. 
• Και χαίρουν όλοι άκρας υγείας, είναι χαρούμενοι και ανακουφισμένοι, και οδεύουν ολοταχώς προς τη νέα τους ζωή ως οικογένεια.
• "Έλα τώρα!": η καινούργια, αγαπημένη φράση του Στέφανου την οποία λέει με πολύ στυλ, γέρνοντας και το κεφάλι στο πλάι.
• Και ξημέρωσε η Πέμπτη! Μέρος #2 της οικογενειακής μας αλλαγής: πρώτη μου ημέρα στη δουλειά! Πόσες νέες "αρχές" χώρεσε αυτή η Πέμπτη... πρώτη δουλειά στην Ελβετία, πρώτη δουλειά ως μαμά, πρώτη ημέρα και οι 3 μας χώρια, πρώτη μου δουλειά αποκλειστικά στα αγγλικά....
• Και ξυπνήσαμε σε ένα κάτασπρο Neuchatel (ω ναι! από τους 18 μέσα σε 2 ημέρες πέσαμε στους 0 βαθμούς!) και αφού ετοιμαστήκαμε όλοι γρήγορα το πρωί, έβαλα πλυντήριο, υποδεχτήκαμε τη νέα μας βοηθό - καθαρίστηρια (που ήρθε μισή ώρα νωρίτερα!) και αποχαιρέτισα με ηρεμία και χαμόγελο τα 2 μου αγόρια ("καλή δουλειά μαμά!") έπεσα στη μάχη της χιονοθύελλας και της κίνησης!
• Τι ήταν αυτό που με βρήκε για πρώτη μέρα;! Φοβερή χιονόπτωση, φοβερή κίνηση, όλα σταματημένα και εγώ να έχω 09.00 νταν ραντεβού με τον νέο μου διευθυντή! Και παρόλο που είχα ξεκινήσει από τις 07.30 τελικά έφτασα με 10 λεπτά καθυστέρηση.
• Και η πρώτη μου ημέρα κύλησε με πολλές νέες πληροφορίες, meetings, χαιρετούρες, συστάσεις, υπογραφές, περιηγήσεις στο τεράααστιο κτίριο 12 ορόφων που θυμίζει εμπορικό κέντρο με τις κυλιόμενες σκάλες και την περιφερειακή του διάταξη, σημειώσεις και πολλές νέες εγκεφαλικές συνάψεις για να αρχίσω να κατανοώ και να επεξεργάζομαι το νέο μου αντικείμενο.
• Και παρόλο που έφυγα 17.30, κίνηση δε βρήκα στο γυρισμό (yes!) μέχρι και την είσοδο του Neuchatel όπου έμελλε εκείνο το απόγευμα να γίνει ατύχημα στο τούνελ και να έχουν παγώσει όλοι οι δρόμοι! Φτου. 40 λεπτά έκανα λοιπόν από την Λωζάννη και άλλα τόσα για 5 χιλιόμετρα!
• Στα ευχάριστα νέα της ημέρας, ο Στεφανάκος τα πήγε περίφημα στον παιδικό σταθμό (με μια μικρή γκρίνια μόνο κατά την παράδοση), έπαιξε, κοιμήθηκε, έφαγε και μας υποδέχτηκε και τους δύο με ένα διάπλατο χαμόγελο.
• Και εννοείται ότι κοιμήθηκα πτώμα στις 22.00.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα