How was your week?

• Παρασκευή, γιορτή και σχόλη, να 'ταν η βδομάδα όλη (για να παραφράσω το γνωστό άσμα)! Γιατί η Παρασκευή μας ήταν αργία, είχαμε και τον καλεσμένο μας, είχαμε και βροχή αλλά δεν πτοηθήκαμε καθόλου.
• Έτσι, αφού μπανιαριστήκαμε, ετοιμαστήκαμε, φάγαμε, παίξαμε με την άνεσή μας, ξεκινήσαμε μεσημεράκι για Gstaad το οποίο μας περίμενε βροχερό και μέσα σε 2 ώρες μες στα άσπρα! Ω ναι, χιόνι!
• Περιπλανηθήκαμε, θαυμάσαμε, φωτογραφήσαμε και καθίσαμε για φαγητό στο αγαπημένο, και εντυπωσιακό μέσα και έξω, Cappuccino Grand Cafe. 
• Πόσο γελάσαμε! Με εμάς, με τους τριγύρω, με ιστορίες που θυμηθήκαμε, με ατάκες (τι να κανς, α κάτς να σκας;)...
• Γρήγορη στάση στο Gruyeres και επιστροφή σπίτι για ανασυγκρότηση, παιχνίδι, ύπνο του μικρού και ωραία κρασιά με τυριά για εμάς.
• Το Σάββατο δεν είχαμε -ευτυχώς- βροχή οπότε είπαμε να κινηθούμε τοπικά, με ωραία βόλτα στο κέντρο του Neuchatel, ψώνια στην υπαίθρια αγορά, επίσκεψη στην κάβα Bauermeister Vins που θυμίζει σπηλιά (και ωραία συζήτηση με τον ιδιοκτήτη και αγορά 2 ξεχωριστών κρασιών), περιπλάνηση στα στενά, ιταλικό καφέ και αναχώρηση για Chaux-de-Fonds και το Διεθνές Μουσείο Ωρολογοποιίας.
• Απέκτησε και ο Στέφανος το πρώτο του ρολόι, ένα lego με κεντρικό ήρωα έναν πυροσβέστη! Και έχει τόση πλάκα, και το ρολόι και εκείνος που προσποιείται ότι διαβάζει την ώρα.
• Επιστροφή σπίτι, με ένα σωρό καλούδια και ομαδικές μαγειρικές με κλεφτές ματιές στο ματς Τσιτσιπάς - Federer (0-2) για τον τελικό του ATP Dubai.
• Και το μενού είχε ντοματόσουπα και ριζότο κολοκύθας. Εξαιρετικά και τα δύο!
• Και το απόγευμα ο Στεφανάκος έδωσε ρεσιτάλ! Ήταν τόσο χαρούμενος, τόσο ομιλητικός, τόσο ευρηματικός, τόσο ευδιάθετος.... έπαιζε μουσικές, και μας εξιστορούσε αυτός τα παραμύθια, και έκανε ακροβατικά, και έφτιαχνε επικίνδυνες αποστολές για τα αυτοκινητάκια του. Και ο νονός βεβαίως συμμετείχε με ζήλο και πάθος και χαρά.
• Και κάθε πρωί η πρώτη του κουβέντα αυτές τις ημέρες είναι "Έχει δουλειά ο μπαμπάς; Όχι; Ο νονός; Ούτε αυτός;" για να βεβαιωθεί ότι θα περάσουμε πάλι όλοι μαζί την ημέρα.
• Και η δεύτερη κουβέντα είναι βεβαίως "Πάω ξυπνήσω νονό;". Με νύχια και με δόντια τον κρατάμε μέχρι τις 9 παρά.
• Έτσι, και την Κυριακή μας την περάσαμε όλοι μαζί με δώρο-έκπληξη εκπληκτικό ήλιο (σε πείσμα των βροχερών προγνώσεων) και εκδρομή στο πάντα εντυπωσιακό Lavaux! 
• Και ενώ για αλλού πηγαίναμε, ο συνοδοιπόρος εντόπισε την ωραία βεράντα που είχαμε πιει καφέ πριν καιρό (μα έχει καταπιεί gps!) και την πετύχαμε στα καλύτερά της, χωρίς αναμονές και κόσμο, με τραπέζι δίπλα στα αμπέλια, με θέα τα αμπέλια, τη λίμνη και τις Άλπεις. Συνδυασμός ακαταμάχητος!  Αν βρεθείτε προς τα εκεί αναζητήστε το Le Deck.
• Ήπιαμε λοιπόν τους καφέδες και τα ποτά μας, θαυμάσαμε, φωτοσυνθέσαμε, αφεθήκαμε στην ομορφιά της φύσης και συνεχίσαμε λίγο πιο κάτω στο Vinorama όπου και περπατήσαμε δίπλα στα αμπέλια αλλά και στους καταρράκτες.
• Αργά το μεσημέρι επιστρέψαμε σπίτι για μαγειρικές και burger bar! Τι μπιφτέκια κοτόπουλου, τι ψητές μελιτζάνες, τι χαλούμια, τι λαχανικά, τι πέστο, τι σως.... χαμός έγινε! Φάγαμε - σκάσαμε (που λέει και ένας φίλος) και πολύ το ευχαριστηθήκαμε.
• Και το υπόλοιπο της ημέρας είχε βεβαίως παιχνίδια με τον νονό, μπάλες, βιβλία, αυτοκινητάκια.... 
• Και ο νονός αναχώρησε Δευτέρα πρωί-πρωί και ευτυχώς ο Στεφανάκος ξύπνησε και εξέλαβε την απουσία μπαμπά και νονού με ηρεμία -το είχαμε άλλωστε συζητήσει τόσο.
• Και ήταν αυτές οι ημέρες τόσο γεμάτες! Σαν κανονικές διακοπές και για εμάς και ας μείναμε στο σπίτι μας. Και ήπιαμε όσο κρασί δεν είχαμε πιει τους τελευταίους 6 μήνες, και ζήσαμε προσωπικές - οικογενειακές στιγμές με τον φίλο μας, και μοιραστήκαμε, και έγινε μέρος της ελβετικής μας πραγματικότητας και βεβαίως δέθηκε ακόμη περισσότερο με τον Στεφανάκο.
• Μετά από κάθε επίσκεψη, σα να δενόμαστε περισσότερο με όποιον μας επισκέπτεται.
• Δευτέρα λοιπόν με πολλέεεες δουλειές και συμμαζέματα, ηθικό ακμαίο και μεσημεριανή επίσκεψη στον Παναγιωτάκη υπό βροχή και τρελό αέρα.
• Τρίτη με ήλιο -με δόντια- και σταθερά πολύ αέρα, γρήγορη επίσκεψη στην έγκυο φίλη που περνάει λίγο δύσκολα τις τελευταίες εβδομάδες της κύησής της, επιστροφή σπίτι για παιχνίδι και παιδικό σταθμό.
• Ουφ, να σας πω, μετά από 5 φουλ μέρες, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο με τον Στεφανάκο, περίμενα πώς και πώς να έρθει η ώρα του παιδικού να ησυχάσει λίγο το κεφαλάκι μου και να προχωρήσω τις δουλειές που -εννοείται- είχαν μείνει πίσω.
• Γεια σου Luke Perry. Ναι, και εγώ σε είχα αφίσα στο δωμάτιό μου.
• Και το απόγευμα της Τρίτης ήταν όπως πάντα όμορφα γεμάτο, με την αγαπημένη μου online δασκάλα, την ετοιμασία της yoga, μαγείρεμα (κουνουπίδι με ρεβύθια στο φούρνο!) και ένα τηλεφώνημα για interview που προέκυψε από το πουθενά.
• Και στο βραδινό μας μάθημα yoga είχαμε και νέες προσθήκες και πολύ χάρηκα.
• "Κάνεις καλό-καλό μαμά" για να του χαϊδέψω την πλάτη την ώρα που είναι να κοιμηθεί.
• Τετάρτη με τραμπολίνο και ακόμα ψηλότερα άλματα, και μεγαλύτερη άνεση στις ισορροπίες και νέες προκλήσεις. Πόσο το απολαμβάνει! Αρκεί να μη του πεις να ακολουθήσει τις οδηγίες και το γκρουπ.
• Και αφού γυρίσαμε και είδε και ένα επεισόδειο Μίκυ, κοιμήθηκε.
• Ευτυχία είναι να κάνεις yoga στο σπίτι και το dristhi σου (το σημείο δηλαδή που επικεντρώνεις το βλέμμα) να είναι απέναντι, στις κάτασπρες Άλπεις.
• -Γιατί φοράει γάντια ο Μίκυ μαμά; -Δεν ξέρω Στεφανάκο, τι πιστεύεις εσύ; -Για να πιάνει τα γκολ!
• Και την Πέμπτη και τι δεν κάναμε... πλυντήρια, απλώματα, μαγειρικές, lego, βιβλία, ποδήλατα.
• Και για πρώτη φορά στο 2019, ο Στεφανάκος αφίχθη στον παιδικό σταθμό με ηρεμία. Δεν έκλαψε - γκρίνιαξε ούτε σπίτι, ούτε στο αυτοκίνητο ούτε όταν τον παρέδωσα στην Charlotte! Τι ευτυχία είναι αυτή! Λέτε να κρατήσει;;
• Ήταν βέβαια ενθουσιασμένος από το χτεσινό parkour που τους είχαν ετοιμάσει και ανυπομονούσε να ξαναπηδήξει και να ξανατρέξει. Για να δούμε!
• Και αφού τον άφησα και έκανα 2 γρήγορα ψώνια ετοιμάστηκα για Λωζάννη και ακόμη ένα interview.
• Τι σου είναι το ένστικτο μερικές φορές! Τις φορές δηλαδή που το ακολουθείς. Σε αυτό το interview λοιπόν δεν ήθελα να βάλω τα κλασικά φορεματάκια και τακούνια, χωρίς να ξέρω το λόγο. Έτσι πήρα το "ρίσκο" και εμφανίστηκα πιο σπορ. Ε, ο διευθυντής που με συνάντησε ήταν με λευκό, αθλητικό παπούτσι και jean! Σαν να συντονιστήκαμε. Και για πρώτη φορά στα χρονικά, έκανα τη μισή συνέντευξη με τον διευθυντή και την άλλη μισή με 3 από τα μέλη της ομάδας. Αυτό και αν είναι δημοκρατία! Θαρρώ ότι πήγε καλά.

Καλό σαββατοκύριακο!

Τριήμερο για τους τυχερούς εν Ελλάδι! 

Απολαύστε ήλιο και φύση και ταραμοσαλάτα και λαγάνα... αχ!

ανδριάνα