Coffee corner


Coffee corner, coffee bar, coffee station... όπως θέλετε πείτε το! Αλλά το θέλω! Μία δηλαδή ειδική γωνιά, αφιερωμένη στον καφέ -ίσως και στα λοιπά ροφήματα- και στα σύνεργά του. Τον αγαπώ τον καφέ, περισσότερο από τότε που μετακομίσαμε στην Ελβετία. Ίσως γιατί περνώ περισσότερες ώρες σπίτι. Δεν τον πίνω σχεδόν ποτέ το πρωί. Δεν με ξυπνάει, δεν τον χρειάζομαι, δεν μου προσφέρει κάτι πέραν της απόλαυσης, του αρώματος και της γεύσης του. Οπότε πάντα τον επιλέγω ως ένα διάλειμμα είτε πριν το μεσημεριανό φαγητό είτε νωρίς το απόγευμα. Όταν εργαζόμουν ήταν το δεκατιανό μου διάλειμμα. Τώρα είναι συνδεδεμένος με τον μεσημεριανό ύπνο του μικρού ή με την παράδοσή του στον παιδικό σταθμό. Είναι η μικρή μου, προσωπική και μοναχική τελετουργία για να απολαύσω την πολυπόθητη ησυχία. Συνήθως (μη σας πω πάντα) τον συνοδεύω με κάτι μικρό και γλυκό. Από την μαμά μου το έχω πάρει μάλλον που πάντα έχει και ένα κουλουράκι από δίπλα. Και εν τέλει δεν ξέρω τι απολαμβάνω περισσότερο, τον καφέ ή το κουλουράκι που βουτάω;




Στην κουζίνα του τωρινού μας σπιτιού έχουμε λοιπόν φτιάξει ένα άτυπο ράφι του καφέ. Γιατί η μία πλευρά δεν έχει ντουλάπια οπότε στις ραφιέρες που έχουμε το ένα ράφι φιλοξενεί την εσπρεσιέρα, τη μηχανή για το αφρόγαλα και τις κάψουλες. Και σκεφτόμουν μήπως κάπως την επέκτεινα αυτή τη γωνίτσα ώστε να συμπεριλάβει και τα υπόλοιπα σύνεργα (την καφετιέρα για τον γαλλικό καφέ, τις ζάχαρες, ίσως και κάποιες κούπες και κουταλάκια, τα τσάγια μας). Για να αποκτήσει και μία αισθητική διάσταση η κατά τ' άλλα μάλλον κάπως πρόχειρα και ατελώς φτιαγμένη ραφιέρα μας. Αν αναλογιστείτε βέβαια ότι τα 2 κάτω ράφια είναι σχεδόν άχρηστα (γιατί είναι πεδίο μάχης του μικρού), δεν μας μένουν και πολλά ακόμη. Και με μία πρόχειρη έρευνα που έκανα, οι περισσότερες προτάσεις αφορούν ολόκληρα δωμάτια (υπερβάλλω εννοείται αλλά καταλάβατε), με εντυπωσιακά έπιπλα ειδικά αφιερωμένα στον καφέ. Εντυπωσιακά όντως, δεν μπορώ να πω. Αλλά όχι για τα δεδομένα της δικής μας, κεντρο-ευρωπαϊκής κουζίνας. Θέλει σκέψη και έρευνα. Γιατί όπως και στα περισσότερα πράγματα, δεν είναι το μέγεθος που μετράει αλλά η ουσία. Η αισθητική. Η προσεκτική επιλογή κάθε στοιχείου ώστε να δημιουργηθεί ένα όμορφο σύνολο. Και όπως θα δείτε και στις προτάσεις που σας έχω συγκεντρώσει, την ομορφιά της έχει η τάξη αλλά και η αταξία, η μονοχρωμία αλλά και η πολυχρωμία, ο μινιμαλισμός αλλά και ο πλουραλισμός. Περί ορέξεως.... 

ανδριάνα







Σχόλια