Μια μέρα στα χιόνια

Πόσο διαφορετικός είναι αυτός ο χειμώνας! Γιατί πέραν του πρώτου μας ελβετικού (που  παρόλο που ήμουν έγκυος δεν πτοηθήκαμε και κάναμε αρκετές εκδρομές) είναι ο πρώτος που τον ζούμε ακριβώς έτσι, σαν ελβετικό. Γιατί πηγαίνουμε σχεδόν κάθε εβδομάδα στα βουνά, γιατί κάνουμε δειλά-δειλά σκι, γιατί ο μικρός έχει μάθει τις διαδικασίες και απολαμβάνει το έλκηθρό του, γιατί τα σαββατοκύριακα είμαστε στην κάτασπρη, πανέμορφη, επιβλητική, ελβετική φύση. Ξέρετε τι διαφορά κάνει αυτό; Ειδικά κάτι χειμωνιάτικες Κυριακές που στην καλύτερη των περιπτώσεων έπινες έναν καφέ με τους φίλους σε ένα από τα ξενοδοχεία της πόλης (γιατί απλά τίποτα άλλο δεν είναι ανοιχτό) ή κάτι βροχερά Σάββατα που η μόνη σου επιλογή (πέραν από τα σπίτια φίλων) ήταν ένα από τα δύο εμπορικά κέντρα της πόλης! Είναι μια ανάσα να νοιώθεις ότι πληθαίνουν οι επιλογές σου και πόσο μάλλον όταν είναι τέτοιες!

Τώρα, λοιπόν, έχει ανοιχτεί μια βεντάλια επιλογών! Δεν έχουμε την ελευθερία που θα θέλαμε ούτε τις ώρες ούτε τις δυνατότητες αλλά δεν παραπονιέμαι καθόλου. Γιατί ακόμα και αυτές οι 2-3 ώρες που περνάμε στο βουνό, που κάνουμε 2-3 κατεβασιές ο καθένας, που απολαμβάνουμε το χιόνι και έναν ζεστό καφέ υπό τον παγωμένο ήλιο, που γελάμε τρέχοντας με το έλκηθρο και θαυμάζουμε τους σκιέρ, είναι υπέρ αρκετές! Γεμίζουν τα μάτια μας με ομορφιά, τα αυτιά μας με τον πρωτόγνωρο ήχο των πέδιλων που γλιστρούν και το κακαριστικό γέλιο του Στέφανου που τρώει χιόνι, τη ψυχή μας με ηρεμία, το νου μας με νέα ερεθίσματα και το το σώμα μας με αδρεναλίνη.

Βεβαίως έχουμε σταθεί και ιδιαιτέρως τυχεροί καθώς μόλις σε 25 λεπτά από το σπίτι μας, μέσα από μία πολύ όμορφη διαδρομή, έχουμε πίστες του σκι που μας καλύπτουν 100%.  Προχωρήσαμε και στην κίνηση - ματ αγοράς του εξοπλισμού, οπότε έχουμε την ελευθερία να ξυπνήσουμε το Σάββατό μας, να δούμε τον καιρό και τις διαθέσεις μας και αν θέλουμε να το αποφασίσουμε επιτόπου και σε μισή ώρα να γλιστράμε στο χιόνι. Το λες και πολυτέλεια. Στην υγειά των ελβετικών βουνών λοιπόν, του χιονιού και του χειμώνα. Ποιος θα μου το έλεγε ότι μία ημέρα εγώ, γέννημα - θρέμα καλοκαιρινό ον, θα σκεφτόμουν μέχρι και να κρατήσει ο χειμώνας και να χιονίσει κανά - δυο φορές ακόμα για να προλάβουμε μερικά ακόμα βουνίσια σαββατοκύριακα! Εντάξει, εντάξει... μέχρι και τον Φεβρουάριο. Από Μάρτη παρακαλώ να ξεκινήσουν οι διαδικασίες της άνοιξης. Φανταστείτε τι θα γίνει, πρώτα ο Θεός, του χρόνου που όπως δείχνουν τα πράγματα, και εφόσον είμαστε ακόμα σε ελβετικό έδαφος, θα ξεκινήσει και ο μικρός τις πρώτες του κατεβασιές! Προς το παρόν, σας αφήνω σε αυτή την ομορφιά.

ανδριάνα