How was your week?

• Τι όμορφο και δημιουργικό πρωινό Παρασκευής! Έξω να έχει εκπληκτικό ήλιο και εσύ να είσαι μέσα, να σιδερώνεις επί 2 ώρες, να κάνεις διαπραγματεύσεις με τον μικρό για ΟΛΑ και να σου παίρνει και καμιά ώρα να τον κοιμίσεις. Α! Και να κοιμάται όλη-και-όλη μισή ώρα! 
• Ευτυχώς ο συνοδοιπόρος μάς λυπήθηκε, ακυρώθηκε και ένα meeting που είχε και έτσι ήρθε νωρίς! Γιούπι!
• Σας έχω ξαναμιλήσει για τη χαρά που παίρνω με τα ταχυδρομικά πακέτα! Με το που ακούω "σου έστειλα το πακέτο" (συνήθως από τις γιαγιάδες) ελέγχω κάθε λίγο και λιγάκι το γραμματοκιβώτιό μας από την ανυπομονησία μου. Σα μικρό παιδί. Και τώρα έχουμε 2-3 που αναμένονται!
• Προνοήσαμε φέτος και έτσι το χριστουγεννιάτικό μας δέντρο παραγγέλθηκε ώστε να το παραλάβουμε εγκαίρως από τη Γερμανία και να στολίσουμε το πρώτο μας, "κανονικό" δέντρο στας Ελβετίας εκεί γύρω στα μέση Νοέμβρη.
• Έτσι, το Σάββατο ξεκινήσαμε για Γερμανία ώστε να παραλάβουμε τα πακέτα και συνεχίσαμε με βόλτα στη Βασιλεία που απείχε κανά 10λεπτο. Εκεί περπατήσαμε, απολαύσαμε ήλιο -με δόντια, χαζέψαμε λιγάκι και κυρίως φάγαμε (γιατί πεινούσαμε!). 
• Μας κέρδισε το εντυπωσιακό κτήριο και τελικά μας αντάμειψε και το εσωτερικό του και το φαγητό του. Φάγαμε λοιπόν στο ιστορικό -όπως αποκαλύφθηκε- εστιατόριο Schlusselzunft (μη με ρωτήσετε πώς προφέρεται!) ένα εξαιρετικό (πιο χορταστικό δε γινόταν) club sandwich εγώ και ένα cordon bleu ο συνοδοιπόρος. Ο Στέφανος προοριζόταν για μακαρόνια (ούτε που τα άγγιξε) οπότε έφαγε 1 μπάλα παγωτό "σολολάτα" και το ευχαριστήθηκε.
• Κοιμήθηκε και στην επιστροφή οπότε το απόγευμα ήταν μες στην ενέργεια!!
• Φτιάξαμε λοιπόν παρέα τα κανελόνια μας ώστε να τα ψήσουμε την επομένη, παίξαμε και κοιμήθηκε αργά (πτώμα οι γονείς!).
• Ηλιόλουστη Κυριακή με ετοιμασίες για μεσημεριανό με τους φίλους μας τους Πολωνούς. Έτσι, τα αγόρια πετάχτηκαν για ψωμί και λουλούδια και εγώ έφτιαξα την αγαπημένη τάρτα κολοκύθας με καραμελωμένα κρεμμύδια, ετοίμασα τραπέζι και έψησα τα κανελόνια με κιμά και μπεσαμέλ.
• Και το μεσημεράκι φάγαμε (σκάσαμε) όλοι παρέα, τα είπαμε, γελάσαμε, θαυμάσαμε τα ιστιοπλοϊκά της λίμνης, αναλύσαμε τα επαγγελματικά, ήπιαμε φραπέ (όχι εγώ), φάγαμε το εξαιρετικό apple crumble της Magdalena και αποχωριστήκαμε.
• Χωρίς ύπνο όλη μέρα ο μικρός και με επιπλέον κούραση καθώς ήθελε να εντυπωσιάσει τους καλεσμένους μας (τι ποδήλατα, τι χοροπηδητά, τι κυνηγητά, τι αγκαλιές), ε, εκεί κατά τις 19.00 παραλίγο να κοιμηθεί στην αγκαλιά μου.
• Δευτέρα και επιστρέψαμε (αλληλούια) στις εξωσχολικές μας δραστηριότητες και στο μάθημα χορού. Όχι ότι συμμετείχε και πολύ ο μικρός αλλά οκ. Τα αποτυπώνει και μας τα κάνει μετά στο σπίτι.
• Και αυτό το φύλλο που βλέπετε παραπάνω το μάζεψε καθώς περπατούσαμε και δεν το άφησε καθ' όλη τη διάρκεια του μαθήματος.
• Και ευτυχώς το μεσημεράκι 1. κοιμήθηκε και 2. σχετικά εύκολα. Yes!
• Έτσι, έφτιαξα εγώ τον καφέ μου και το απήλαυσα παρέα με το τελευταίο κομμάτι apple crumble. Ευτυχία.
• Έφτασαν και τα πρώτα πακέτα! Και όποτε τα βλέπει ο μικρός λέει "a moi ca", ότι είναι δικά του!
• Η βόρεια γιαγιά λοιπόν μας έστειλε σταφίδες για τον μικρό, αποξηραμένα σύκα για εμένα, μπλουζάκια mickey για τον μικρό, κουκουνάρι για τον συνοδοιπόρο....
• Και το απόγευμα πήγαμε στο πάντα όμορφο Auvernier με τη φίλη Βάια για πατίνι και παιδότοπο και λίμνη και καφέ (κάθε 10 λεπτά άλλαζε γνώμη ο μικρός οπότε καταλαβαίνετε).
• Τρίτη με ωραίο ήλιο, δουλειές εντός, σούπερ-μάρκετ με τον μικρό και (ναι) ύπνο!
• Επιτυχία είναι να έχει φτάσει το μεσημέρι και να έχεις κατορθώσει να περάσεις 4 ώρες με τον μικρό χωρίς (μεγάλα) δράματα, να έχει φορέσει μπλούζα που δεν έχει τον mickey, να έχει φορέσει παπούτσια άλλα από αυτά του νονού (τα έχει λιώσει!), να έχετε κάνει ήσυχα τα ψώνια στο σούπερ-μάρκετ, να έχετε αποχωριστεί ανώδυνα το καρότσι - αυτοκίνητο, να έχετε μπει στο αυτοκίνητο εύκολα για την επιστροφή, να έχετε κουβαλήσει - περπατήσει ξέγνοιαστα μέχρι το σπίτι, να μην έχει φάει κανενός είδους γλυκό - μπισκότο, και να έχει κοιμηθεί (σχετικά) γρήγορα για μεσημέρι. Ουάου! You go girl!
• Εκδόθηκε το βιβλίο του αγαπημένου μας Γιώργου: Το Πολιτικό Τραγούδι στην Ελλάδα. Και εις ανώτερα φίλε! Καμαρώνουμε και ανυπομονούμε να το πάρουμε και εμείς στα χέρια μας (με αφιέρωση παρακαλούμε).
• Και το βράδυ της Τρίτης είχαμε το καθιερωμένο μας μάθημα yoga το οποίο αυτή τη φορά έφερε τα πάνω - κάτω (στην κυριολεξία). Inversions λοιπόν. Νομίζω ότι όλοι το ευχαριστηθήκαμε.
• Τετάρτη με τραμπολίνο (επιτέλους) και τον Στέφανο να ακολουθεί συνολικά κανά 10λεπτο τις οδηγίες των δασκάλων και την υπόλοιπη ώρα να τρέχει non-stop, να πηδά, να σκαρφαλώνει και να χαμογελά! Well well.... 
• Και μετά πήγαμε και τα δυό μας για καφέ - χυμό, περάσαμε από το ταχυδρομείο για την 2η κούτα και επιστρέψαμε να την ανοίξουμε με ανυπομονησία.
• Η νότια γιαγιά λοιπόν μας έστειλε κάποια από τα αθηναϊκά μας χριστουγεννιάτικα στολίδια που της είχαμε ζητήσει, καλορίζικα μπισκότα για εμένα, σοκοφρετάκια + πιτσίνια για τον συνοδοιπόρο (καταλαβαίνετε!), μοσχομυριστό καφέ φίλτρου (το ξέρετε ότι εδώ δεν πουλούν με αρώματα παρά μόνο τον κλασικό;) και ένα μαγιουδάκι με βέσπες για τον μικρό.
• Έτσι, αφού έφαγε τα μπισκοτάκια του και εξερεύνησε την κούτα, κοιμήθηκε μια ωρίτσα και πήγε ωραίος - ωραίος στον παιδικό του σταθμό.
• Μου έστειλε και η αδελφή μου βιντεάκια από την Αρτεμούλα που προπονείται στο σπίτι για τις εξετάσεις της στο μπαλέτο και έλιωσα. Μα είναι τόσο γλυκούλα, τόσο συγκεντρωμένη.
• Και εκεί που προσπαθούσα να φυγαδεύσω τις σοκοφρέτες χωρίς να τις δει ο μικρός, τις έβαλα -όπως αποδείχθηκε- άτσαλα στο ντουλάπι οπότε όταν μετά το άνοιξα, μπαμ να 'σου κάτω το βαζάκι του pesto. Το πήρα λοιπόν ως σημάδι και ενώ μαρινάριζα τις μπριζόλες, έβαλα και από αυτό. Και όταν ψήθηκαν παρέα με τις γλυκοπατάτες έγιναν μούρλια!
• Πέμπτη με κατακκόκινο, πρωινό ουρανό, λαμπερό ήλιο, δουλειές και δυσκολίες με τον μικρό (κουράζομαι -κυρίως ψυχικά- όταν πρέπει να είμαστε οι 2 μας, 4-5 ώρες μόνοι σε ένα σπίτι...). Χωρίς διάλειμμα λοιπόν (χωρίς ανάσα που λένε), και με αρκετή υπομονή φτάσαμε στο μεσημέρι και στον πολυαναμενόμενο παιδικό σταθμό.
• Να σας πω την αλήθεια, πλέον, περνάει τόσο καλά στο σχολείο του που άνετα θα μπορούσε να πηγαίνει ολόκληρη ημέρα. Από το πρωί που ξυπνάει με ρωτάει πότε θα πάει. Έλα όμως που αυτό προϋποθέτει αρκετό budget! We'll see.
• Προς το παρόν, τις ημέρες που δεν κοιμάται για μεσημέρι, προσπαθώ να εγκαινιάσω την ώρα της ησυχίας όπου αυτός παίζει μόνος του και εγώ κάθομαι στον υπολογιστή (για να καταλάβει ότι έχω δουλειά και ότι δεν μπορώ να παίξω άλλο μαζί του). Για να δούμε.
• Και το μεσημέρι είχα και το πρώτο μάθημα γαλλικών με την νέα μου δασκάλα Ελένη. Και τα πήγαμε μια χαρά!
• Και το βραδάκι είχα και το πρώτο μου δείπνο με τις μαμάδες - μέλη του συλλόγου γονέων του παιδικού σταθμού. Είμαστε 2 τα νέα μέλη και κανόνισαν αυτό το δείπνο για να μας καλωσορίσουν. Και ήταν όλες συμπαθέστατες, mix χωρών, επαγγελμάτων, οικογενειακών καταστάσεων.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα