How was your week?

• Έφτασε η ημέρα της αναχώρισης του μικρού μας Παναγιώτη! Έτσι, ξεκινήσαμε τα δυο μας νωρίς νωρίς για Γενεύη. Ασυνόδευτος θα πετούσε και είχα την ψευδαίσθηση (εφόσον πληρώνεις και επιπλέον ένα αρκετά υψηλό ποσό) ότι το προσωπικό της αεροπορικής θα αναλάμβανε μέρος των διαδικαστικών. Λάθος.
• Αφού κάναμε check-in και του κρεμάσανε στο λαιμό έναν φάκελο με όλα τα χαρτιά, ακολούθησα τις οδηγίες τους ώστε να βγάλω και εγώ ειδικό πάσο και να περάσω μαζί του στις πύλες, να περιμένω να επιβιβαστούν όλοι οι επιβάτες καθώς ο Παναγιώτης θα ανέβαινε τελευταίος, να γίνει η απογείωση και έτσι να ελευθερωθώ και εγώ για την επιστροφή.
• Ευτυχώς, εκεί που καθήσαμε να πιούμε έναν καφέ και έναν χυμό, κάθισε δίπλα μας η 15χρονη Ήβη που ταξίδευε και εκείνη με την ίδια πτήση ασυνόδευτη, και είχε παρέα την Nicole, την Ελβετίδα, οικογενειακή της φίλη.
• Ε, πιάσαμε το μπίρι - μπίρι, πέρασε η ώρα, επιβιβάστηκαν τα μικρά και ξεκίνησα το δρόμο της επιστροφής. 
• Στο σπίτι, ο συνοδοιπόρος εργαζόταν, ο μικρός είχε ήδη κοιμηθεί και φάει, και τους βρήκα εκεί κατά τις 14.00 ήρεμους και χαρούμενους.
• Πρώτο σαββατοκύριακο μετά τις διακοπές και μετά τον Παναγιώτη οπότε ευκαιρία για να συμμαζευτούμε και να οργανωθούμε λιγάκι. Και οι δουλειές - βουνό!
• Το Σάββατο λοιπόν είχε φυτώριο ώστε να αντικαταστήσουμε τα φυτά που χάσαμε στον καύσωνα που έπληξε την Ελβετία κατά την απουσία μας.
• Τα μεταφυτεύσαμε, τα καμαρώσαμε και τους δώσαμε όλη μας την αγάπη για μια μακρά ζωή.
• Το απόγευμα επισκεφθήκαμε τη Νινίνα με τους γονείς της που πολύ καιρό είχαμε να δούμε. Και ο καιρός ήταν καλός οπότε καθήσαμε έξω και τα μικρά ξεσάλωσαν! Τι φορτηγάκια, τι πετρούλες, τι μπάλες, τι κυνηγητά...... 
• Την Κυριακή ευθυγραμμίστηκαν όλοι οι παράμετροι -επιτέλους- και καταφέραμε να βγούμε για ιστιοπλοΐα με τους Πολωνούς μας φίλους. Και ήταν τόσο όμορφα! Τόσο ήσυχα! Μισή ημέρα διήρκησε και ήταν σαν να φύγαμε διακοπές.
• Ο Στέφανος σαν ψαρόλυκος, ο Piotr ήρεμος καπετάνιος, εμείς στα κρασιά και στα τσιμπλογήματά μας και όταν δέσαμε αρόδου κάναμε τις πιο αναζωογονητικές βουτιές!
• Δευτέρα με το δοκιμαστικό μας μάθημα γονιών - παιδιών σε μια κεντρική σχολή χορού. Πέντε παιδάκια ήταν με τους γονείς τους, ο Στεφανάκος ο μικρότερος, και το μάθημα διήρκησε 45 λεπτά. Στο Α' μέρος δεν τα πήγε πολύ καλά, δεν ήθελε να συμμετέχει, πήρε την πιπίλα του και κάναμε ότι μπορούσαμε αγκαλιά. Στο Β' μέρος που έγινε και πιο δραστήριο και βγήκε και το τραμπολίνο πήρε τα πάνω του. 
• Γενικά, μεταξύ μας, ήταν πολύ υποτονικό το μάθημα, πόσο μάλλον όταν απευθύνεται σε νήπια! Χωρίς μουσική, με πολύ αργές κινήσεις, χωρίς κάποια δράση - στόχο - πλαίσιο. Κρίμα.
• Το απόγευμα είχε δουλειές κατ' οίκον, σούπερ-μάρκετ, παιχνίδια (και τι δεν παίξαμε! είχαμε και καιρό να βρεθούμε οι 2 μας), βιντεοκλήσεις και επιστροφή του συνοδοιπόρου από τη δουλειά αργά.
• Είχε όμως εξαιρετικά νέα: ακυρώθηκε το εβδομαδιαίο ταξίδι της ερχόμενης εβδομάδας! Γιούπι!
• Και το βράδυ ήρθαν οι γειτόνοι να ανταλλάξουμε νέα, πατατάκια και απορίες.
• Τρίτη με ήλιο και πρωϊνή βόλτα με το πατίνι έως τη λίμνη. Εννοείται βούτηξε οπότε το μαγιώ και η μικρή πετσέτα δεν βγαίνουν πια από την backpack. Και ήταν κρύο το νερό!! Μπρρρ....
• Ξεκίνησε και η αντικατάσταση του ασανσέρ της πολυκατοικίας μας οπότε για τους ερχόμενους 2 μήνες ... γυμναστική!
• Μετά την παράδοση του μικρού στον παιδικό σταθμό (μία από τις χειρότερες....), έκανα γρήγορα 2-3 δουλειές και μετά συνάντησα τα κορίτσια στο κέντρο για καφέ.
• Και το απόγευμα μιλήσαμε με τον Αρτεμάκι το οποίο ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει θερινό σινεμά στην Απολλωνία Σίφνου με τον φίλο της τον Απόλλωνα. Μεγαλεία!
• Τετάρτη με ακόμη ένα δοκιμαστικό μάθημα αυτή τη φορά στον τεράστιο και εκπληκτικό χώρο της καλλιτεχνικής γυμναστικής! Στρώματα, τραμπολίνα, κρίκοι, δοκοί.... παράδεισος για μικρούς και μεγάλους! Και το μάθημα ήταν πολύ έξυπνα φτιαγμένο με ομαδική έναρξη και λήξη και ελεύθερο το υπόλοιπο μέρος να δοκιμάσουμε τους στίβους που είχαν φτιάξει και τα διάφορα όργανα. Και οι δάσκαλοι τόσο ενεργητικοί και κεφάτοι.
• Ξεσαλώσαμε μαμά και γιος! Είναι φοβερή η αίσθηση ελευθερίας όταν ξέρεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα και όπου και αν πέσεις θα είναι μαλακά. Γραφτήκαμε -εννοείται.
• Εννοείται -επίσης- ότι με το που μπήκαμε σπίτι ο μικρός μου είπε "μαμά νάνι".
• Και αφού ξύπνησε και έφαγε ωραία, έφτασε και η ώρα της ερώτησης του ενός εκατομμυρίου "πού πάμε μαμά;"... Ουφ, και η απάντηση ίδια. Βάζω όλη μου τη θετική ενέργεια και με πολύ ήρεμο ύφος, σαν να μην έγινε και κάτι, του απαντώ "στο σχολείο αγάπη μου". Και αρχίζουν τα δάκρυα και τα "μπαμπά μπαμπά" και τα "no"... Και ενώ είμαι προετοιμασμένη για άλλο ένα δύσκολο μεσημέρι, με κόμπο στο στομάχι, και ενώ τον καθησυχάζω ως συνήθως προχωρώντας παράλληλα τις ετοιμασίες, εντοπίζει μία τόσο δα μικρή τσουγκρανίτσα που είχε ξεμείνει στην τσάντα από την Ελλάδα, την αρπάζει και αρχίζει να χαμογελά και να μου λέει "πάμε μαμά".
• Έτσι ευδιάθετος παρέμεινε σε όλη τη διαδρομή και ενώ φτάσαμε στον παιδικό σταθμό νωρίς (σπάνιο για εμάς), και δεν ήταν κανένα παιδάκι στον χώρο του παιχνιδιού, εκείνος μπήκε χαμογελαστός και ήρεμος, πήγε στην αγκαλιά μίας εκ των δασκάλων του και μέχρι να φύγω είχαν ήδη κάτσει στο τραπέζι να ζωγραφίσουν. 
• -"Καλά να περάσεις αγάπη μου, σ' αγαπώ πολύ."
• -"Πω πολύ μαμά, γεια σου."
• Τι ευτυχία ήταν αυτή Θεέ μου! Με βουρκωμένα μάτια τηλεφώνησα στον συνοδοιπόρο με το που μπήκα στο αυτοκίνητο και με αυτή την ευγνωμοσύνη και ανακούφιση στην καρδιά πέρασε όλη μου η Τετάρτη.
• Και έκανα γιόγκα (μετά από κανά μήνα), και έφτιαξα τα μαλλιά μου, και μαγείρεψα λαχανικά au gratin και υποδέχτηκα τα αγόρια μου το απόγευμα μες στο χαμόγελο.
• Και την Πέμπτη, αφού είχαμε περάσει ένα εξαιρετικό πρωϊνό στο σπίτι, έφτασε η ώρα για τον μεσημεριανό του ύπνου και αρχίζουν τα τρυπάνια του ασανσέρ, σαν να γκρεμίζουν το ταβάνι μας. Λέω από μέσα μου "καλή μας τύχη". Ε, σας πληροφορώ ότι μέσα σε 5 λεπτά ο μικρός κοιμόταν με αυτό ως υπόκρουση non-stop. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!
• Και το μεσημέρι ξεκινήσαμε με ανεβασμένο ηθικό και αισιοδοξία για τον παιδικό σταθμό, ο Στεφανάκος πήγε τρέχοντας και χαμογελώντας (yes!) και εγώ, μετά από κάτι γρήγορες δουλειές, κατευθύνθηκα στο Marin και στα κλειστά γήπεδα τέννις.
• Δεν τα πήγα κακά (δεδομένης της συχνότητας που παίζω) και κατα-ίδρωσα! All good λοιπόν!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα