Me, myself & I

Αν κοιτάξετε στη δεξιά στήλη της αρχικής σελίδας του lifelikes, υπάρχει αυτή η υποκατηγορία, My, Myself & I, η οποία σε κατευθύνει σε ένα κείμενο που είχα γράψει πίσω στο 2010 (!). Όταν δηλαδή πρωτο-δημιουργήθηκε το lifelikes. Και σε αυτό το κείμενο, υπό τον τίτλο Ας συστηθούμε, προσπαθούσα να σας μιλήσω λίγο για εμένα, λίγο για τη ζωή μου, λίγο για τη δουλειά μου, λίγο για την έμπνευσή μου πίσω από το lifelikes. Μέσα σε αυτά τα 8 χρόνια όπως καταλαβαίνετε άλλαξαν πολλά. Ίσως πιο πολλά από αυτά που περιμέναμε ή σχεδιάζαμε. Αλλά τα έχουμε πει, όταν κάνουμε σχέδια ο Θεός γελάει. Και έτσι, καιρό τώρα, σκεφτόμουν ότι πρέπει αυτό το κείμενο να το ανανεώσω καθώς δεν ανταποκρινόταν πια στην πραγματικότητα. Δεν μιλά για την ανδριάνα του 2018, ίσως ούτε του 2015. Δεν είμαι, για παράδειγμα, πλέον full time πι-αρ-τζού αλλά full time μαμά -άντε και λίγο part time επαγγελματίας. Δεν κατοικώ πια στην γεννέτηρά μου Ελλάδα αλλά στην Ελβετία. 

Έτσι, ένα ήσυχο μεσημέρι που ο μικρός κοιμόταν και εγώ μόλις είχα φτιάξει τον ζεστό μου καφέ (αχ αυτή η πολύτιμη μεσημεριανή του σιέστα), πήρα φόρα και άρχισα την προσαρμογή. Δεν το άλλαξα ολοκληρωτικά καθώς θεωρώ ότι κάπου βαθειά μέσα μου ακόμα υπάρχει εκείνη η ανδριάνα, εκείνη η πι-αρ-τζού, εκείνο το ανήσυχο πνεύμα που έτρεχε σε εκπαιδεύσεις yoga και συναυλίες. Το προσάρμοσα όμως ώστε να χωρέσει και η νέα ανδριάνα, η τωρινή, η μαμά, η "Ελβετίδα". Ένα mélange που θα έλεγαν και οι Γάλλοι του τότε με του τώρα.

Α! Και αυτή τη φορά έβαλα και φωτογραφία. Μετά από 8 χρόνια! Και δεν ήταν εύκολη υπόθεση γιατί φωτογραφίες αξιόλογες, που να μην είναι στημένες, να μην περιλαμβάνουν τον Στέφανο, τον συνοδοιπόρο και φίλους και να μου αρέσουν κιόλας έχω ελάχιστες. Μα κανείς να μην με φωτογραφίζει εκεί που αγναντεύω ανέμελα το δειλινό; Όπως και να' χει, διάλεξα αυτή η οποία μου θυμίζει πολύ όμορφες αναμνήσεις (τη γέννηση της μικρής μου ανιψιάς στο Miami), είναι φωτεινή, πολύχρωμη και ανέμελη.

Ας ξανα-συστηθούμε λοιπόν.
ανδριάνα