How was your week?

• Παρασκευούλα με ήλιο! Έτσι, αργά το μεσημέρι συναντήσαμε τον συνοδοιπόρο και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο για βόλτα, πατίνι, shopping και χάζεμα.
• Α, τσιμπήσαμε κιόλας! Στην όμορφη βεράντα του ξενοδοχείου Beau Lac, ακριβώς πάνω στη λίμνη, με πανέμορφη θέα, ωραία κοκτέιλς αλλά χάλια (δυστυχώς) club sandwich. Αυτό που λέμε τσάμπα θερμίδα. Και το λιγουρευόμασταν τόσο! Κρίμα. Now we know.
• Όπως και να'χει, τα περάσαμε όμορφα και επιστρέψαμε σπίτι για γρήγορες δουλειές πριν τον ύπνο (δείτε mini oreo cheesecakes) και ταινία, Red Sparrow, με την Θεά (από πολλές απόψεις) Jennifer Lawrence και πολλές ανατροπές.
• Γεμάτο το Σάββατο και ξεκινήσαμε με μια βόλτα στο εμπορικό (πήρα μαγιώ! από το πουθενά! το εντόπισε ο συνοδοιπόρος, το δοκίμασα και το πήρα! ολόσωμο μετά από χρόοονια..), καφέ στο κέντρο με τον Κώστα και επιστροφή σπίτι για την σιέστα του μικρού.
• Και ξύπνησε πάνω στην ώρα για την αναχώρισή μας για το surprise baby shower. Της Εύας αυτή τη φορά, στον κήπο.
• Και όλα πήγαν βάσει προγράμματος, οι καλεσμένοι κατέφτασαν στην ώρα τους, στολίσαμε, στήσαμε και η μέλλουσα μαμά κατέφτασε χωρίς να έχει πάρει είδηση το παραμικρό.
• Και έτσι, περάσαμε ένα όμορφο απόγευμα, με όλων των ειδών τις συζητήσεις και αναλύσεις, φαγητό, μπύρες, τρέξιμο πίσω από τα πιτσιρίκια που όλο και από κάποια σκάλα έπεφταν (!), φωτογραφίσεις, δώρα και ευχές.
• Και γυρίσαμε σπίτι πτώμα και οι 3.
• Το βράδυ όμως είχε αναπάντεχες εξελίξεις... Από τη μία ο μικρός δεν είχε καλόν ύπνο  και μας είχε ξύπνιους από τις 02.00, και από την άλλη χτύπησε το κινητό στις 03.00: "έσπασαν τα νερά!". Μα τι timing!!
• Ντύθηκα λοιπόν στα γρήγορα με ότι βρήκα και πήγα στο σπίτι των φίλων για να μείνω με την μικρή Χριστίνα που κοιμόταν. Και παρόλο που ξύπνησε κατά τις 04.00 και με είδε φάντη - μπαστούνι μπροστά της, παρέμεινε ψύχραιμη, ήπιε το γάλα της και ξανακοιμήθηκε.
• Και έτσι έγινε και το πρωί. Καμία ανησυχία ή έκπληξη, ετοιμαστήκαμε ήρεμα και ωραία, ντυθήκαμε, πήγαμε στο αυτοκίνητο και επιστρέψαμε σπίτι και στα αγόρια.
• Ο Στέφανος όμως είχε άγριες διαθέσεις και επί 2 ώρες σχεδόν δεν την άφησε σε χλωρό κλαρί! Πω πω... Ευτυχώς κοιμήθηκε (για 30 λεπτά αλλά ήταν αρκετά) και ξύπνησε άλλος άνθρωπος.
• Έτσι, το δεύτερο δίωρο πέρασε με γέλια, κυνηγητά, παιχνίδια με τις μπάλες στο μπαλκόνι, αγκαλιές, κρυφτό στο χαρτονένιο σπιτάκι, μαγειρικές στην παιδική κουζίνα, φαγητό και αναχώριση για το μαιευτήριο.
• Στο ενδιάμεσο, η μαμά της Χριστίνας γέννησε γρήγορα - γρήγορα τον μικρό της αδελφό Γιάννη και όλα πήγαν εξαιρετικά! 
• Το υπόλοιπο της Κυριακής, με ότι κουράγια μας είχαν απομείνει από την αυπνία και τις εντάσεις, κάναμε μία γρήγορη βόλτα στο κέντρο και 21.00 ήμουν ήδη στο κρεβάτι.
• Να σας πω, στεναχωρήθηκα και με την συμπεριφορά του Στέφανου το πρωί. Ξέρω ξέρω... είναι φυσιολογικό σε αυτή την ηλικία αλλά εμένα με στεναχώρησε και με κούρασε. 
• Και αρχίζεις και αναρωτιέσαι... είναι ο χαρακτήρας που έχει κάθε παιδί εκ γεννητής; Είναι η διαφορά αγόρι - κορίτσι; Είναι το αναπτυξιακό στάδιο στο οποίο βρίσκεται; Είναι ο τρόπος που εμείς τα μεγαλώνουμε; Είναι μάλλον λίγο απ' όλα.
• Και η Δευτέρα ξημέρωσε με τον Στεφανάκο συναχωμένο! Ποτάμι έτρεχε η μύτη του, φτερνιζόταν, έκλαιγε το μάτι του... ταλαιπωρημένος ο κακομοίρης αλλά το κέφι αμείωτο. Έτσι, δεν συναντήσαμε τους από κάτω για την καθιερωμένη μας βόλτα και μείναμε σπίτι.
• Και εύκολα δεν πέρασε η ημέρα (είναι πολλές οι ώρες και ασταμάτητος ο μικρός) αλλά τα καταφέραμε!
• Και την Τρίτη αφού παρέδωσα τον μικρό στον παιδικό, γέμισε το πρόγραμμα! Μία γρήγορη βόλτα στο κέντρο με την Αλεξάνδρα, μία γρήγορη επίσκεψη στο μαιευτήριο στην Εύα, επιστροφή σπίτι για μαγείρεμα (μπιφτέκια ρεβυθιών!), 2-3 διαδυκτιακές δουλειές και τσουπ, να 'σου τα αγόρια.
• Μια απογοήτευση με έχει πιάσει, δεν σας το κρύβω, γύρω από τα επαγγελματικά μου. Ουφ. Δεν βλέπω φως στο τούνελ και νομίζω ότι μάλλον πρέπει να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου και να δημιουργήσω την επαγγελματική μου θέση αντί να την βρω. Εύκολο το έχεις; Καθόλου! Δεν μπορώ να σκεφτώ όμως κάτι άλλο. Γιατί νοικοκυρά επ' άπειρον δεν θέλω (ούτε αντέχω) να είμαι.
• Τετάρτη με σπιτικές δουλειές, ένα ωραίο τηλεφώνημα εφ' όλης της ύλης με την αγαπημένη μου Κατερίνα, και πολύ δύσκολο (ουφ) μεσημεριανό ύπνο του μικρού. Ένα εικοσάλεπτο κοιμήθηκε όλο και όλο (ενώ φαινόταν ότι νύσταζε) και αυτό με πολύ κόπο και ξύπνημα με τρελό κλάμα. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.... 
• Συνήλθε μετά από ώρα, έφαγε ελαφριά και φύγαμε για τον παιδικό όπου -ευτυχώς- πήγε με χαρά και ηρεμία.
• Και έτσι, επέστρεψα εγώ σπίτι για το μάθημα γαλλικών, μαγειρικές, συμμαζέματα, αναρτήσεις μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι εκεί κατά τις 18.00 και να δω τα 2 μου αγόρια με ανθοδέσμες στα χέρια! Μα τι όμορφη εικόνα! Μία κρατούσε ο συνοδοιπόρος και μία ο Στεφανάκος!
• Φάγαμε λοιπόν όλοι μαζί ωραία, παίξαμε και πήγε νωρίς για ύπνο ο μικρός αφού είχε ξεθεωθεί και δεν είχε κοιμηθεί όλη μέρα.
• Είχαμε όμως πάλι το ίδιο κρούσμα... Μετά από κανά τεταρτάκι ξύπνησε με γοερό κλάμα και μας πήρε τουλάχιστον μισή ώρα να τον ηρεμήσουμε και να χαλαρώσει ώστε να ξανακοιμηθεί. Κουλουριάστηκε ο κακομοίρης στο τέλος στην αγκαλιά μου και αναστέναζε.
• Ευτυχώς, κοιμήθηκε όλη τη νύχτα και ξύπνησε χαμογελαστός και κεφάτος.
• Και η Πέμπτη μας ήταν εξαιρετική! Με πλυντήρια, παιχνίδια, παζλ, ποδόσφαιρο και μεσημεριανό ύπνο χωρίς απρόοπτα! Φιου!
• Και με την παράδοσή του στον παιδικό, ξεκινήσαμε για γυναικεία μάζωξη στην Bienne. Και ήταν όπως έπρεπε: με ήλιο, σε όμορφη αυλή υπό τη σκιά των μουριών στο Ecluse, με σπιτικό, παγωμένο τσάι, άφθονες συζητήσεις και γέλια. Πολύ μου είχε λείψει η γυναικοπαρέα γιατί η αλήθεια είναι, αλλιώς τα συζητάμε όταν είμαστε μόνο γυναίκες, και πόσο μάλλον χωρίς παιδιά.
• Με την επιστροφή παρέλαβα και το φυστίκι από τον παιδικό όπου για ακόμη ένα απόγευμα τα είχε δώσει όλα και γυρίσαμε σπίτι να βρούμε τον συνοδοιπόρο που είχε επιστρέψει από το τρέξιμό του. Όλοι χαρούμενοι λοιπόν!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα