How was your week?

• Η όμορφή μας Παρασκευή ξεκίνησε με πρωινή επίσκεψη της Ρόζας μας για καφέ και παιχνίδια. Και είχαμε να πούμε.....!
• Και αφού κοιμήθηκε ωραιότατα ο μικρός και έφαγε ελαφριά, κατεβήκαμε στη λίμνη να συναντήσουμε την Έλενα που αναχωρούσε από τη δουλειά και την Βάια που βόλταρε με την μικρή.
• Και επιστρέψαμε σπίτι παράλληλα με τον συνοδοιπόρο για συνέχεια στο παιχνίδι.
• Ξυπνήσαμε που ξυπνήσαμε νωρίς, είπαμε να το εκμεταλλευτούμε, και ξεκινήσαμε για το το Γαλλικό σούπερ-μάρκετ.
• Έτσι, πήγαμε εξαιρετικά, ήσυχα και γρήγορα, κάναμε τα ψώνια μας (γέμισε πάλι το αυτοκίνητο!), επιστρέψαμε για να τοποθετήσουμε γρήγορα τα του ψυγείου και κατάψυξης, και συνεχίσαμε για να απολαύσουμε ήλιο στο κέντρο.
• Πατίνι ο μικρός, στάση στον Ιταλό για μια εκλεκτή piadina, κατέβηκαν και η Βάια με την οικογένεια και συνεχίσαμε με περπάτημα, παιδική χαρά και συζητήσεις.
• Επιστροφή για τακτοποίηση του σούπερ-μάρκετ, απογευματινό ύπνο του μικρού (αυτά παθαίνεις αν κοιμάσαι μόνο 30' το μεσημέρι), χάζεμα μαγειρικής στην TV για εμάς, μαγείρεμα και παιχνίδια.
• Η ηλιόλουστή μας Κυριακή ξεκίνησε με παραλήμνιo καφέ στο Le Bassin Bleu με τους Πολωνούς φίλους για update από το 20ήμερο ταξίδι τους στη Ν. Αφρική και σχέδια για το κοινό μας ταξίδι που συζητάμε εδώ και καιρό.
• Το μεσημέρι επιστρέψαμε σπίτι για τον ύπνο του μικρού (το πήραμε το χτεσινό μας μάθημα) και το απογευματάκι επισκεφθήκαμε τους φίλους στην Bienne για παιχνίδι, βόλτα, ιταλικό παγωτό (μαύρη σοκολάτα.... μιαμ), τάισμα των περιστεριών, κούνια και πίσω.
• Την Δευτέρα είχα διοργανώσει εδώ και μέρες μία γυναικεία, μεσημεριανή μάζωξη σπίτι για καφέ, σπιτικό κέικ και παιχνίδι των μικρών. Η οποία στέφθηκε με την απόλυτη αποτυχία. Τόσο απλά. Γιατί για τον έναν ή τον άλλο λόγο δεν μπόρεσε καμία από τις φίλες να παρευρεθεί. Ευτυχώς η νέα φίλη Έλενα είχε ήδη ξεκινήσει με το τρένο και με την μικρή της Άρτεμις και έτσι συναντηθήκαμε έξω τελικά για παιχνίδι και βόλτα.
• Και ο Στεφανάκος με την Άρτεμις τα πήγαν περίφημα. Λέτε να επηρεάστηκε και από το όνομα; Δύο ώρες έπαιζαν non-stop, έτρεχαν, συζητούσαν (!), πήγαιναν από παιχνίδι σε παιχνίδι, και στο τέλος, αφού έφαγαν τα σπιτικά cookies της Έλενας, αγκαλιάστηκαν κιόλας!
• Και με το που μπήκαμε στο αυτοκίνητο για να επιστρέψουμε, να 'σου και η μικρή καταιγίδα.
• Το βράδυ αφήνουμε λίγο ανοιχτό το πατζούρι και έτσι κάθε πρωί ξυπνάμε φυσικά, με τις ακτίνες του ήλιου να κάνουν ριγέ τον τοίχο μας.
• Το Α' μέρος της Τρίτης το περάσαμε τόσο όμορφα! Βγήκαμε νωρίς για δουλειές οι δυο μας (σούπερ - μάρκετ, καθαριστήριο, ανακύκλωση) και επιστρέψαμε για να χορέψουμε, να παίξουμε μπάλα, να κυνηγήσουμε τα μπαλόνια, να φτιάξουμε σπίτια με τα lego, να μιλήσουμε με τις γιαγιάδες και να κοιμηθεί ο μικρός μου εκεί κατά τις 11.00.
• Και όταν περπατούσαμε σπίτι από το αυτοκίνητο, και κουβαλούσα (ως συνήθως) χίλια μύρια, του λέω κάποια στιγμή "πάμε πιο γρήγορα Στεφανάκο γιατί κουβαλάω και αυτές τις τσάντες που είναι βαριές και πονάει το χέρι μου". Και τρέχει, μπαίνει μπροστά μου και πάει να πάρει τη μία τσάντα που κρατούσα για να την κουβαλήσει. Ο γλυκός μου.
• Το Β' μέρος όμως ήταν για ακόμη μία φορά επίπονο και στενάχωρο. 
• Αρκεί απλά η αναφορά του παιδικού σταθμού για να του αλλάξει όλη η διάθεση. Ούτε καν έφαγε. Και όταν φτάσαμε, τα κλάμματα ξεκίνησαν από την είσοδο που βγάζαμε τα παπούτσια του. Και είχε γίνει κόκκινος, και είχε γατζωθεί από πάνω μου σαν να κρινόταν η ζωή του εκείνη τη στιγμή, και τίποτα δεν τον παρηγορούσε.
• Και μετά, το μόνο που θέλω είναι να διακτινιστώ στον καναπέ μου και να μην μου μιλάει κανείς. Με καταβάλλει τόσο πολύ αυτή η κατάσταση. Γιατί "παίρνω" ένα χαρούμενο και ανέμελο παιδί και το "αφήνω" στον παιδικό σταθμό στεναχωρημένο και απαρηγόρητο.
• Τι να φταίει;; Γιατί τόση ένταση αυτή τη φορά; Μία εβδομάδα έλειψε όλη και όλη από τον παιδικό σταθμό λόγω διακοπών! Όταν μεγαλώνουν υποτίθεται ότι γίνεται πιο εύκολο. Και εκείνος το είχε κατακτήσει. Τέντωνε τα χέρια του με χαμόγελο για να πάει στους δασκάλους του. Και τώρα........... πλησιάζει η ώρα και με πιάνει ταχυπλαμία.
• Έτσι το απόγευμά μου το πέρασα λίγο μαγκωμένη.
• Κατέφτασαν όμως τα αγόρια με χαρμόσυνα νέα καθώς ο μικρός πέρασε μία όμορφη, δημιουργική και ξέγνοιαστη ημέρα στον παιδικό σταθμό. Ουφ.
• Με το που με βλέπει να περπατώ ξυπόλυτη, τρέχει στο δωμάτιό μου, μου φέρνει κάλτσες και προσπαθεί να μου τις βάλει.
• Μα τι όμορφες ημέρες! Πραγματικά ανοιξιάτικες, με ήλιο, όχι πολύ ζέστη, ελαφρύ αεράκι και μυρωδιές από τα λουλούδια. Ανυπομονώ να φτιάξουμε και το μπαλκόνι μας φέτος ώστε να περνάμε πιο πολλές ώρες εκεί.
• Με τον Στεφανάκο κάναμε την Τετάρτη την αρχή και παίξαμε λίγο στο μπαλκόνι.
• "Leaving our child to go wherever we need to go must be non-negotiable. Again, always acknowledge the child's feelings, assure him/her you'll be back and separate with calm conviction. It is torturous for a child to be in limbo attempting to keep us there longer while we waver". J. Lansbury.
• Με αυτό κατά νου, ξεκίνησα αποφασισμένη για ακόμη μία παράδοση του μικρού στον παιδικό σταθμό.
• Και ενώ η δική μου στάση θεωρώ άλλαξε, η δική του -δυστυχώς- όχι. Έτσι, πάλι είχαμε κλάμματα αλλά αυτή τη φορά ήμουν πιο σύντομη και νομίζω ξεκάθαρη.
• Και μετά έκανα ένα δώρο στον εαυτό μου: δεν γύρισα σπίτι! Ξεκίνησα για τα μαγαζιά ώστε να χαζέψω και ποιος ξέρει να αγοράσω κιόλας. Τα μέτωπα άλλωστε πολλά: μπαλκόνι, πάρτυ Στέφανου, Κυριακάτικο BBQ, Σαββατιάτικη φωτογράφιση.
• Επιτυχία πολύ δεν είχα στις αγορές αλλά όλο και κάτι βρήκα.
• Τι φοράμε στην πρώτη μας, επαγγελματική, οικογενειακή φωτογράφιση σε στούντιο; Πόσο πιο εύκολη είναι η ζωή για τους άντρες! Ένα παντελόνι και ένα πουκάμισο. Τελεία. Εμείς οι γυναίκες; Παντελόνι, φόρεμα ή φούστα; Μακρύ ή κοντό; Ήσυχο ή έντονο; Μακρυμάνικο ή κοντομάνικο; Και το παπούτσι; Που τέτοια εποχή δεν ταιριάζει τίποτα;; Και τα χρώματα; Πώς να ταιριάξω με τα αγόρια που θα φορούν μάλλον τα θαλασσιά τους πουκάμισα με τα γήινά τους παντελόνια; HELP.
• Και είδα μία γιαγιά! Τόσο όμορφη, τόσο σύγχρονη, τόσο chic. Αδύνατη, με τα άσπρα της κοντά μαλλιά, το στενό της τζιν με αστεράκια στο πλάι, μπαλαρίνες και φαρδύ θαλασσί, καρώ πουκάμισο. Της χαμογέλασα και μου το ανταπέδωσε.
• Το απόγευμα της Τετάρτης ο συνοδοιπόρος βγήκε για τρέξιμο, εγώ παρέλαβα το φυστίκι το οποίο τα πήγε αρκετά καλά και είχε πάρει χρώμα από τον ήλιο, μαζεύτηκε όλη η οικογένεια σπίτι, φάγαμε, παίξαμε και εκεί πριν τον μπάνιο τον έπιασε τον μικρό μια κρίση! Ένα κλάμα! Και έκανε αμάν ο συνοδοιπόρος να τον ηρεμήσει και να τον κοιμήσει. Δεν ήξερε τι ήθελε και τι του έφταιγε.
• Και το ξανάπαθε μες στη νύχτα εκεί κατά τα μεσάνυχτα! Μυστήριο.
• Πέμπτη με ήλιο, πλυντήρια, εξωτερικές δουλειές, βιβλία και μεσημεριανό ύπνο.
• Βαθειά ανάσα, και ακόμη μία παράδοση του μικρού στον παιδικό σταθμό. Με κάποια σημεία βελτίωσης μπορώ να πω.
• Και πιστή στην εσωτερική μου υπόσχεση, αφιέρωσα χρόνο 1. έξω και 2 σε εμένα. Έτσι, κατευθύνθηκα προς το κέντρο της πόλης, βρήκα τα μικρά σακουλάκια για τα μπισκότα που έψαχνα (ήταν πιο δύσκολο απ' ότι ακούγεται!), συνέχισα την έρευνα για έπιπλα βεράντας και περνώντας έξω από ένα κομμωτήριο αποφάσισα να μπω. Έτσι απλά. Είχα και δικαιολογία την Σαββατιάτική μας φωτογράφιση. Έτσι, πέρασα ένα ήσυχο 40λεπτο με μια Γαλλιδούλα κομμώτρια που μάλλον ήταν οι πρώτες τις ημέρες στο συγκεκριμένο κομμωτήριο (για αυτό και η παρακολούθηση και οι συστάσεις από την υπεύθυνη).
• Ε, όλα τα γυναικεία κομμωτήρια είναι ίδια. Ξεκινάς με μία αναγραφόμενη τιμή για τις Χ υπηρεσίες και καταλήγεις, χωρίς να ξέρεις γιατί, να πληρώνεις 30% περισσότερο. Χαλάλι.
• Και εκεί στις βόλτες, να ΄σου δεύτερη chic γιαγιά! Με καστανό αυτή τη φορά μαλλί, κίτρινο τζιν γυρισμένο πάνω από τον αστράγαλο, χρυσές μπαλαρίνες και λεπτό, καρπουζί πουλοβεράκι.
• Κατέφτασε και πακέτο από την πατρίδα (χιχι)! Με τσουρέκια, σπιτικά κουλουράκια και ζαχαρωμένες φλούδες λεμόνι!
• Ξέρετε τι μου θύμισαν αυτές οι τελευταίες; Όταν είμασταν μικρά που η γιαγιά μου έπαιρνε τα στυμμένα, σπιτικά μας λεμόνια, έριχνε μέσα ζάχαρη και μας τα έδινε να τα φάμε. Μούρλια!
• Against all odds, την Πέμπτη το βράδυ καταφέραμε με την νεομαμά Βάια και περπατήσαμε στην καλοκαιρινή πόλη και ήπιαμε τα ποτά μας.

Καλό σαββατοκύριακο!

Το δικό μας προβλέπεται ηλιόλουστο και γεμάτο δραστηριότητες. Εξαιρετικό δηλαδή!

Σας εύχομαι το ίδιο και για το δικό σας.

ανδριάνα