How was your week?

• Τρεις ολόκληρες ώρες! Ο ύπνος του μικρού το μεσημέρι της Παρασκευής! Πω πω! Να το έχει ξανακάνει κανά 2 φορές όλες και όλες.
• Είχε προηγηθεί βέβαια πρωινή βόλτα στο εμπορικό κέντρο, παιχνίδι στον μικρό παιδότοπο που έχει, ελαφρύ φαγητό και μπόλικο περπάτημα.
• Α! Και σκέπασμα με μια λεπτή, πολύ μαλακιά κουβερτούλα. Από θέμα θερμοκρασίας δεν την χρειάζεται αλλά νομίζω ότι προσφέρει μια θαλπωρή.
• Πόσα κατάφερα να κάνω μέσα σε αυτό το 3ωρο!! Φωτιά είχα πάρει! 
• Και το πρωινό του Σαββάτου ξεκίνησε με κούρεμα του συνοδοιπόρου και βόλτα στο εμπορικό, επιστροφή σπίτι για τον ύπνο του μικρού, σπιτική πίτσα που φτιάξαμε όλοι μαζί και απογευματινή βόλτα στο κέντρο ενόψει και της Κινέζικης Πρωτοχρονιάς.
• Και μετά μας περίμεναν οι γειτόνοι για την παραδοσιακή βασιλόπιτα που φτιάχνουμε κάθε χρόνο για την συνάντηση των Ελλήνων, παιχνίδια, συζητήσεις, σπιτικά - τηγανιτά τυροπιτάκια (πω πω!) και ... χορούς!
• Και ο Στεφανάκος τα έδωσε όλα. Ήταν τόσο χαρούμενος!
• Το ζήσαμε και αυτό! Οι φίλοι που μας ξέρουν ετοιμαστείτε να γελάσετε! Μας άφησε γείτονας σημείωμα στην πόρτα στο οποίο μας εξηγεί (με την χρήση προστακτικής) ότι τα παράθυρα δεν είναι σταχτοδοχεία! Σε ποιους, εμάς; Που δεν καπνίζει κανείς.
• Για κάποια ώρα βέβαια νόμιζα ότι η "παρατήρηση" αφορούσε τα παντζούρια και ήμουν έτοιμη για το 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο!
• Και ναι, ο μικρός Στέφανος πίνει από καλαμάκι.
• Την Κυριακή λοιπόν ήταν η πολυαναμενόμενη κοπή της πίτας των Ελλήνων του Neuchatel. Και σπάσαμε το ρεκόρ συμμετοχής με 60 περίπου ενήλικες και καμιά 15αριά παιδιά. Τρίτη χρονιά ήταν αυτή και το κλίμα ήταν ακόμα πιο ζεστό.
• Είχαμε και νέες προσθήκες, επιστήμονες και γιατρούς κατά κύριο λόγο, ιδωθήκαμε και με τους πιο μακρινούς που συναντιόμαστε σε τέτοιους εορτασμούς, γνωρίσαμε και νέους που μετρούν μόλις λίγους μήνες στην πόλη, δεσμευτήκαμε να επισκεφθούμε -επιτέλους- και το ελληνικό εστιατόριο που είναι στο Chaux-de-Fonds (βουνό δηλαδή), ανταλλάξαμε ευχές και νέα και φύγαμε αργά το μεσημέρι γεμάτοι και χαμογελαστοί.
• Την Δευτέρα, αφού περάσαμε ένα δύσκολο πρωινό και αφού ο μικρός κοιμήθηκε αλλά δεν έφαγε (;), φύγαμε για σούπερ-μάρκετ και επίσκεψη στη φίλη του την Χριστίνα.
• Όσο μεγαλώνουν, τόσο πιο ωραία παίζουν και τόσο πιο πολύ αγαπιούνται.
• Η φίλη Βάια που μπαίνει στον μήνα της τον Μάρτιο, είχε πρόωρες συσπάσεις και μπήκε στο νοσοκομείο! Εκεί κατάφεραν να ανακτήσουν τον έλεγχο και να ηρεμήσει. Έμεινε 2 ημέρες, έκανε ένα σωρό εξετάσεις, πήρε τα χάπια της και επέστρεψε σπίτι ώστε να περάσουν και αυτές οι 2-3 εβδομάδες αν είναι δυνατόν.
• Ενόψει ενός μυστικού project, ζητήσαμε από τις μαμάδες μας να μας στείλουν ηλεκτρονικά παιδικές μας φωτογραφίες. Το ξέρετε ότι μετά από δεκαετίες που είμαι με τον συνοδοιπόρο (πω πω... πληθυντικός "οι δεκαετίες"!), πρώτη φορά τον είδα μικρό και νήπιο! Και ήταν τόσο γλυκούλης!
• Εκεί εντόπισα ότι τελικά δεν τα έχει πάρει όοοολα ο Στέφανος από τον μπαμπά του.
• Ισχύς εν τη ενώσει. Όταν πρόκειται και για χειροτεχνίες, ακόμα καλύτερα!
• Και ναι, η τηλεόρασή μας επανήλθε! Όχι τόσο για την τηλεόραση, όσο για τις σειρές και τις ταινίες! Γιούπι!
• "Γκο" είναι η γκοφρέτα (ρυζογκοφρέτα δηλαδή).

Καλό σαββατοκύριακο. Ή τριήμερο για τους τυχερούς!

ανδριάνα