Zermatt

Παγκοσμίου φήμης θέρετρο (από τα λίγα) που επιβεβαιώνει όμως όλα όσα έχεις ακούσει, όλα όσα προσμονείς. Το Zermatt, μαζί με ακόμα 2-3 αντίστοιχα χωριουδάκια όπως το Gstaad, το Davos και το St. Moritz, κρατούν τη σημαία όλων όσων σου έρχονται στο μυαλό όταν ακούς Ελβετία: βουνό, εκπληκτική φύση, ξύλινα chalets, ολάνθιστα μπαλκόνια, σκιέρ έτοιμοι για όλα, fondue και κυνήγι, πεζοπόροι και επισκέπτες πραγματικά από όλο τον κόσμο.

Το Zermatt είναι όμορφο και διαφορετικό. Δεν είναι προσβάσιμο με το αυτοκίνητο και αυτό δεν ισχύει μόνο για το κέντρο της πόλης όπως συνηθίζεται σε αρκετές περιπτώσεις, αλλά για ολόκληρη την πόλη. Για να φτάσεις λοιπόν παίρνεις το τρένο από την κοντινότερη πόλη και σε κανά τεταρτάκι είσαι εκεί. Εντός του Zermatt κυκλοφορούν άμαξες (οι περισσότερες για να μεταφέρουν τους επισκέπτες των μεγάλων ξενοδοχείων), μικρά, ηλεκτρικά βανάκια (από τα μικρότερα ξενοδοχεία μέχρι το περιπολικό και τον προμηθευτή πετρελαίου!), και ποδήλατα (που μας είπαν ότι αν δεν είσαι κάτοικος πάλι θέλεις άδεια για να κυκλοφορήσεις). Αυτή λοιπόν η παντελής έλλειψη καυσαερίου σε συνδυασμό με τα 1.600 μέτρα υψόμετρο και τα εμβληματικά βουνά, καθιστούν το Zermatt ένα από τα καθαρότερα οξυγόνα που θα ανεπνεύσεις. 

Βεβαίως το Zermatt "κάθεται" ακριβώς από κάτω από το εμβληματικό Matterhorn. Ένα δηλαδή εκ των βουνών των Άλπεων, που αποτελεί το φυσικό σύνορο μεταξύ Ελβετίας και Ιταλίας και απεικονίζεται -βεβαίως- στη συσκευασία της σοκολάτας toblerone. To Matterhorn εμείς δυστυχώς δεν το είδαμε λόγω της ομίχλης αλλά μάλλον εκεί θα είναι και στην επόμενή μας επίσκεψη. Γύρω από το Zermatt λοιπόν απλώνεται όλο το μεγαλείο των Άλπεων, με το ψηλότερο τελεφερίκ της Ευρώπης που αγγίζει τα 3.800 μέτρα, εκατοντάδες -στην κυριολεξία- πίστες για σκι οι οποίες σε οδηγούν μέχρι την Ιταλία όπου αρκετοί κάνουν στάση, τρώνε και επιστρέφουν! Μία άλλη πραγματικότητα. Ακόμα και κάποια από τα πιο διάσημα farm restaurants είναι προσβάσιμα μόνο μέσω τον πίστεων του σκι ή αντίστοιχης πεζοπορίας.

Το κέντρο της πόλης είναι πολύ ζωντανό, με πραγματικά πολλές επιλογές για φαγητό, ποτό, ψώνια, οι οποίες καλύπτουν το budget των περισσοτέρων επισκεπτών. Βεβαίως και είναι ένας ακριβός προορισμός, αλλά συγκρινόμενος με το Gstaad για παράδειγμα, εμένα μου φάνηκε πολύ πιο προσιτός και ανοιχτός σε ευρύτερο κοινό. Τις 2+ ημέρες που παραμείναμε εμείς, καταφέραμε και περπατήσαμε πολύ, φωτογραφήσαμε, θαυμάσαμε την ομορφιά, τον σεβασμό στη φύση, την ομοιομορφία, φάγαμε εξαιρετικά (και ακριβά και πιο οικονομικά), ήπιαμε καφέ έξω στα υπαίθρια τζάκια αλλά και στα σκαλιστά σαλόνια των ξενοδοχείων, και κρατήσαμε τις αναβάσεις και τις πεζοπορίες για την επόμενη φορά (ευελπιστώντας ότι θα έχουμε οργανωθεί από θέμα εξοπλισμού και ο μικρός Στέφανος θα μπορεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να μας ακολουθήσει).

Μέχρι την επόμενη λοιπόν εξόρμηση, à bientôt!
ανδριάνα