How was your week?

• Την Παρασκευή επέστρεψε ο μπαμπάς της οικογένειάς μας (γιέι!) και έτσι είχαμε όλη την ημέρα σχεδόν δική μας.
• Τον παραλάβαμε από το τρένο, πήγαμε και φάγαμε οι 3 μας το οικογενειακό μενού που κερδίσαμε το οποίο περιελάμβανε μία γαβάθα σαλάτα, μία πιατέλα chicken nuggets, έναν τόνο πατάτες και 1,5 λίτρα χυμό (!), και το απογευματάκι ξαναβγήκαμε στον παιδότοπο.
• Το πρωϊνό του Σαββάτου είχε Γαλλικό σούπερ- μάρκετ. Έτσι, ξεκινήσαμε με τις τσάντες μας ανά χείρας και στα μέσα της διαδρομής, όπως ήταν αναμενόμενο, κοιμήθηκε ο μικρός.
• Έτσι, όταν φτάσαμε, ξεκίνησα εγώ τα ψώνια και μετά με ακολούθησαν και τα αγόρια με το καρότσι - αυτοκινητάκι!
• Γεμίσαμε το καρότσι μέχρι πάνω -ως είθισται- και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
• Και εκεί, να 'σου η ρουκέτα! Από το πουθενά! Εμετό ο μικρός με το γάλα που είχε πιει πριν 3 ώρες. Ποτέ δεν είχε κάνει εμετό ξανά.
• Να μην πολυλογώ... μέσα στο Σάββατο έκανε 3-4 φορές εμετό (ακόμα και το ρύζι) και διάρροια. Μάλλον κόλλησε κάποια ίωση. 
• Έτσι, το υπόλοιπο του σαββατοκύριακου δεν συναντήσαμε άνθρωπο (για ευνόητους λόγους), ακυρώσαμε το ωραίο δείπνο που είχαμε κανονίσει με τους φίλους Πολωνούς, κάναμε κάποιες τοπικές βόλτες με το αυτοκίνητο στη φύση, μαγειρέψαμε, ξεκουραστήκαμε, είδαμε και για 1η φορά κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση.
• Την έκστασή του δεν μπορώ να σας την περιγράψω. Πετύχαμε και cartoon με σκυλάκια που οδηγούσαν μηχανές (2 από τα αγαπημένα του θέματα) και ήταν όρθιος στον καναπέ, και μιλούσε ασταμάτητα, και χειροκροτούσε, και χόρευε, και είχε ένα διάπλατο χαμόγελο....
• Και μέχρι τη Δευτέρα το μικρό φυστίκι ήταν περδίκι!
• Έλα μου όμως που πήρα την σκυτάλη εγώ! Διάρροια και εγώ λοιπόν, και δέκατα και φοβερό πόνο σε όλα τα κόκκαλα. Πω πω.
• Και να είσαι άρρωστη, και να είσαι μαμά, και να είσαι και μόνη. Τι να σας λέω.
• Το έβγαλα κουτσά-στραβά το πρωϊνό της Δευτέρας (ευτυχώς κοιμήθηκε και αυτός και εγώ μια ωρίτσα) και τον παρέδωσα στον παιδικό σταθμό το μεσημέρι ώστε να γυρίσω να συνεχίσω τον ύπνο.
• Είναι και αυτή η ταχυπαλμία που με πιάνει και δεν με αφήνει να ηρεμήσω. 
• Το βράδυ της Δευτέρας συνεχίστηκε δυστυχώς σε αυτούς τους δύσκολους ρυθμούς (να με βλέπατε εκεί μετά τα μεσάνυχτα με τα πόδια στον τοίχο μήπως και ηρεμήσουν οι χτύποι της καρδιάς και μπορέσω να κοιμηθώ) αλλά ήδη από το πρωί της Τρίτης αισθανόμουν καλύτερα. Είναι η αφαγία φάρμακο μερικές φορές.
• Και εκεί που καθόμασταν το βράδυ της Δευτέρας, να 'σου ο συνοδοιπόρος με ρηξικέλευθη πρόταση. Το επαγγελματικό ταξίδι στη Σερβία από 3 πήγε στις 5 ημέρες οπότε γιατί να μην κατέβουμε οικογενειακώς στην Ελλάδα, να πεταχτεί αυτός στη Σερβία (1,5 ώρα πτήση είναι ούτως ή άλλως), να επιστρέψει, να απολαύσουμε όλοι μαζί 2 σαββατοκύριακα με τις οικογένειες και τους φίλους, να μην μείνουμε και εμείς μόνοι στας Ελβετίας, και να επιστρέψουμε ήρεμα και ωραία;
• Ε, τα κλείσαμε λοιπόν τα εισιτήρια (τα οποία μας στοίχισαν κάτι παραπάνω αλλά χαλάλι) και μέσα Οκτωβρίου κατεβαίνουμε Ελλάδα!
• Η Τρίτη είναι η ποδοσφαιρική ημέρα οπότε ο συνοδοιπόρος επιστρέφει αφού κοιμηθεί το φυστίκι.
• Και έχουν τόσο πλάκα οι ιστορίες που μου λέει από την ποδοσφαιρική ομάδα του Peseux! Με τους 2 Έλληνες που δεν καταλαβαίνουν τι λέει ο προπονητής (ο οποίος βεβαίως μιλάει στα γαλλικά), με τους Πορτογάλους που παίζουν σαν να μην υπάρχει αύριο, με τις μπάλες που χάνονται στα δάση....
• Και τη μισή ημέρα είχε τρελή βροχή, και την άλλη μισή ωραίο ήλιο και "ζέστη".
• -Μπαμπά! Μαμά! Κάπως έτσι ξυπνάμε κάποια πρωϊνά!
• Και αφού ξυπνήσαμε νωρίς νωρίς όλοι μας, φάγαμε οικογενειακώς πρωινό, αφήσαμε τον συνοδοιπόρο στη δουλειά και συνεχίσαμε οι 2 μας για εξωτερικές δουλειές και παιχνίδι.
• Έφτασαν και οι κούτες από Ελλάδα με προμήθειες σε πιτσίνια για όλο το 2017 (μη σας πω και το 2018).
• Είναι το φθινόπωρο μαγικό στην Ελβετία. Γιατί το ζεις σε όλο του το μεγαλείο. Γιατί η φύση είναι μες στην πόλη, όχι κάτι που επισκέπτεσαι πού και πού.
• Και την Τετάρτη το μεσημέρι το πήρα απόφαση και πήγα. Στον μεσημεριανό καφέ που διοργανώνουν κατά καιρούς οι αγγλόφωνες μαμάδες του Neuchatel. 
• Σας συμβαίνει και εσάς, όσο μεγαλώνετε, να σας κουράζουν λιγάκι αυτές οι κοινωνικές συναναστροφές; Παρατηρώ όμως ότι τελικά είναι ωφέλιμες -στη σωστή τους δόση.
• Έτσι, 4 μαμάδες ήπιαμε τον καφέ μας (μία Αμερικανίδα, μία Σκωτσέζα, μία Αγγλίδα και εγώ... χαχα, σαν αρχή από ανέκδοτο ακούγεται), συνειδητοποιήσαμε ότι οι 3 μένουμε σε απόσταση λίγων μέτρων και έχουμε και παιδιά σε παρόμοιες ηλικίες (ενός - ενάμιση - δυόμιση), και οι 2 έχουμε blog.
• Είχε έναν ήλιο την Πέμπτη! Φθινοπωρινό, με αεράκι και ψυχρούλα, αλλά μεγαλόπρεπο!
• Έτσι, αφού ξυπνήσαμε από ακόμη ένα "Μπαμπά!" του μικρού, φάγαμε όλοι μαζί πρωινό, αφήσαμε τον συνοδοιπόρο στη δουλειά και βγήκαμε για πατίνι και παιδική χαρά.
• Και εκεί που κάναμε τραμπάλα, να σου και η τράτα από πίσω στη λίμνη με τους γλάρους να την ακολουθούν.
• Μα είναι αυτά τα τοπία μαγικά. Αν βλέπατε και αυτό που βλέπω την ώρα που σας γράφω όλα αυτά στο γραφειάκι του σαλονιού μου, θα καταλαβαίνατε.
• Είναι μικρό το Neuchatel, με περιορισμένες επιλογές και κάπως πιο "επαρχιώτικη" νοοτροπία, αλλά είναι τόσο όμορφο.
• Και το μεσημεράκι της Πέμπτης συναντηθήκαμε τα κορίτσια στο κέντρο με εξαιρετικό καιρό, φοβερή διαύγεια στον ουρανό που έκανε τις Άλπεις να φαίνονται ακόμη πιο επιβλητικές, ήπιαμε έναν 10λεπτο καφέ (τόσο μας άφησε το φυστίκι), περπατήσαμε, και μετά επισκεφθήκαμε τη μικρή Χριστίνα που μας περίμενε για παιχνίδια και πάστα φλώρα.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα