Σεπτέμβριος

Σεπτέμβριος. Το μικρό καλοκαίρι. 

Γιατί το μεγάλο πέρασε ανεπιστρεπτί. Και το "μικρό" μάς δίνει μία μικρή παράταση. Μια μικρή παρηγοριά.

Γιατί ο καιρός είναι ζεστός αλλά πιο γλυκός. 

Γιατί τα μαγιώ είναι ακόμα στις τσάντες παρόλο που έχουν περάσει εβδομάδες από τη τελευταία τους χρήση. 

Γιατί ακόμα κουβαλάμε αυτή την ανεμελιά βουτηγμένη όμως στις πρώτες, φθινοπωρινές σκέψεις που μάλλον αρχίζουν και πληθαίνουν.

Σεπτέμβριος. Η νέα αρχή. 

Γιατί η "νέα χρονιά" μάλλον τώρα ξεκινά. 

Γιατί τώρα θέτουμε τους νέους στόχους. Φτιάχνουμε τα νέα προγράμματα. Οραματιζόμαστε το νέο μας εαυτό. Την ανανεωμένη μας καθημερινότητα. Που μάλλον μέχρι την ημερολογιακή νέα χρονιά θα έχουμε πάλι αμελήσει. Ή μήπως όχι; Όχι αυτή τη φορά.

Σεπτέμβριος. Η ενδοσκόπηση.

Γιατί κλείνουν τα παράθυρα, ζεσταίνεται το σπίτι, βρίσκουμε πάλι θαλπωρή στον καναπέ και σε μια κούπα τσάι. 

Γιατί έτσι όπως όλα γυρίζουν σιγά-σιγά προς τα μέσα, έτσι γυρίζουμε και εμείς. Τι ζήσαμε, πώς το αξιοποιήσαμε, πώς το παραμελήσαμε. Πού είμασταν και πού βρισκόμαστε. Πού θέλουμε να πάμε. Πώς.

Σεπτέμβριος. Ο μικρός χειμώνας.

Γιατί ξεκίνησαν τα προεόρτια. Οι βροχές. Τα πρώτα κρύα. Τα σχολεία. Οι ζακέτες.

Γιατί είμαστε λίγο πιο μόνοι, πιο πολύ μέσα, πιο πηγμένοι, πιο ήσυχοι, πιο ανήσυχοι.

Γιατί δεν αργεί ο χειμώνας που θα βάλει για τα καλά στις ντουλάπες τα μαγιώ και την ανεμελιά. 
Μέχρι την άνοιξη που θα ανοίξουν πάλι διάπλατα οι πόρτες. 
Και φτου και από την αρχή.

Καλό μας φθινόπωρο.
Ας απολαύσουμε ότι έχει να μας προσφέρει -ειδικά αυτή τη μαγεία που λέγεται φύση.

ανδριάνα