How was your week?

• Έπεσε και το τελευταίο κάστρο -εντός σαλονιού: πλέον το φυστίκι ανεβαίνει και στον γκρι, τον "ψηλό" καναπέ μόνος του.
• Και τώρα; Ποιος να είναι ο επόμενος στόχος; Μάλλον το κρεβάτι.
• Την χαρά του να βλέπατε.
• Τι κάνεις όταν έχεις χιλιοδιαβάσει τα βιβλία σου; Πιάνεις τις χάρτινες σακούλες του σούπερ - μάρκετ που έχουν ωραίες ιστοριούλες και φωτογραφίες. Real story. Ο Στέφανος.
• Δεν καήκαμε από τον ήλιο 2 εβδομάδες στην Ελλάδα και καήκαμε στην Ελβετία!
• Γεμάτο - γεμάτο πσκ.
• Τι κάνεις όταν θες να φας κάπου ωραία, ένα γρήγορο αλλά περιποιημένο φαγητό; Αφήνεις το -ταπεινό- Neuchatel και πηγαίνεις στην κλασική πιτσαρία του Biel. Μας έπιασε όμως μια βροχή και μία κίνηση στο πήγαινε που μία διαδρομή 20-30 λεπτών την κάναμε πάνω από ώρα.
• Άξιζε όμως.
• Και το Σάββατο ετοιμαστήκαμε πουρνό πουρνό με την Ρόζα και κατεβήκαμε στο κέντρο για το festival des sports. Στις 09.00 είχαμε ήδη στρώσει τα στρωματάκια μας δίπλα στη λίμνη και ξεκινούσαμε με γιόγκα.
• Τι ωραία! Και ο καιρός ήταν ιδανικός (ούτε ζέστη - ούτε κρύο) και βεβαίως η τοποθεσία επίσης.
• Το μεσημέρι ήταν το οικογενειακό, καλοκαιρινό πικ-νικ της εταιρείας που εργάζεται ο συνοδοιπόρος. Έτσι, στη μέση του πουθενά, στα λιβάδια, είχαν στήσει κάτι πελώριες τέντες με δεκάδες επιλογές φαγητών και βεβαίως παιχνίδια, μουσικές, δραστηριότητες.
• Ο Στεφανάκος κοιμήθηκε ενώ πηγαίναμε οπότε μεταφέρθηκε επιτυχώς στο καρότσι του και μας προσέφερε μία φουλ ώρα ώστε να περιηγηθούμε και να φάμε με την ησυχία μας.
• Κρέπες, hot - dogs, fish + chips, burgers, churros, waffles, nuggets, μαλλί της γριάς, σαλάτες, smoothies, φρούτα... Μαντέψτε ποιο είχε ουρά και ποιο δεν είχε άνθρωπο; Νικητής το burger και χαμένος η σαλάτα. Παγκόσμιο μάλλον φαινόμενο.
• Και είδαμε αρκετούς από τους Έλληνες συναδέλφους, και έτρεξε ο Στεφανάκος, και έπαιξε στην άμμο, και έκανε μουσική με τα ξύλινα - αυτοσχέδια όργανα, και έφαγε και επιστρέψαμε σπίτι αργά, πτώμα και οι 3.
• Και αφού κοιμηθήκαμε ωραία σηκωθήκαμε για την 2η ημέρα του φεστιβάλ των σπορ.
• Βάλαμε λοιπόν και οι 3 τα αθλητικά μας (να βλέπατε τον Στέφανο με το τρεξιματικό του σορτσάκι και την μπλούζα που έγραψε crawl - walk - run), φτάσαμε στο κέντρο, ο συνοδοιπόρος πήρε βόλτα τον μικρό για να κοιμηθεί και εγώ έτρεξα να προλάβω το πρώτο "μάθημα" που ήταν Body Jam. Ακολούθησε, σερί το Body Combat και εκεί είπαμε τέλος. Πω πω!
• Θα μπορώ να περπατήσω λέτε αύριο; Είναι όμως τόσο ωραία αίσθηση όταν νοιώθεις το σώμα σου και καταλαβαίνεις ότι του προσέφερες κάτι ωφέλιμο.
• Οι άντρες επιδόθηκαν και σε ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο όπου οι παίχτες έχουν το πάνω μέρος τους μέσα σε κάτι γιγαντιαίες, φουσκωτές μπάλες (πολύ γέλιο), οι υπόλοιποι προσπαθήσαμε να ισορροπήσουμε στο slackline (πολύ δύσκολο και εθιστικό) ενώ παράλληλα, και τα 3 μικρά της παρέας κοιμόντουσαν στα καρότσια τους! Too good to be true!
• Έτσι, κάναμε το ωραιότατό μας πικ-νικ, φάγαμε, ήπιαμε, τα είπαμε και χωριστήκαμε αργά το μεσημέρι.
• Οι Μπιεν-έζοι φίλοι ήρθαν από το σπίτι όπου τα μικρά συνέχισαν το παιχνίδι και πρώτη φορά ο μικρός μας Στέφανος έδειξε ίχνη ζήλειας και κτητικότητας. Ήταν βλέπετε στο δωμάτιό του, με τα παιχνίδια του, με τους γονείς του....
• Με την αναχώρισή τους, κάναμε γρήγορα-γρήγορα τα μπάνια μας και υποδεχτήκαμε τους άλλους φίλους με τη μικρή Χριστίνα για συνέχεια των παιχνιδιών.
• Έλα εσύ - φύγε εσύ.
• Καταλαβαίνετε πόσο πτώμα ήταν ο μικρός στο τέλος της ημέρας!
• Γαλότσες = check! Παντόφλες = check! Έτοιμος για το νέο του τμήμα ο μικρός.
• Μία νέα εποχή "λογοκρισίας" μόλις ξεκίνησε καθώς ο μικρός καταλαβαίνει σχεδόν τα πάντα. Δεν χρειάζεται δηλαδή να αναφέρεις τη λέξη "φαγητό" ή "μαμ" για να αρχίσει να τρέχει προς το καρεκλάκι του, αρκεί απλά η λέξη "πεπόνι" ή "ψωμί".
• Που σημαίνει, τέρμα οι συζητήσεις περί φαγητού :)
• Και όταν του λέω "Πάμε να βάλουμε τα παπούτσια μας να φύγουμε" τρέχει και φέρνει τα δικά του! Και λέει και ένα "παπού" που υποθέτω ότι είναι "παπούτσια".
• Πόσες φωτογραφίες με μαγιώ αναρτημένες στα κοινωνικά δίκτυα χρειάζονται για να πειστεί και ο τελευταίος άπιστος ότι είμαστε ωραίες και μοιραίες;
• Πάει και αυτός ο κύκλος House of Cards. Και ενώ ξεκίνησε λίγο κουραστικά κατ' εμέ, τελείωσε with a bang -που θα έλεγαν και οι Αμερικάνοι. Πω πω. 
• Πόσο συγκινούμαι όταν διαβάζω παλιές αναρτήσεις... ειδικά κάποιες τόσο προσωπικές όσο αυτή.
• Για το βράδυ της Δευτέρας τώρα, τι να σας λέω; Ότι είμασταν ξύπνιοι και οι 3 από τα μεσάνυχτα έως τις 02.00; Ότι δεν κοιμόταν με τίποτα; Ότι έκλαιγε με το που τον αφήναμε; Ότι δεν τον παρηγορούσε τίποτα παρά μόνο η αγκαλιά;
• Το καινούργιο, ελληνικό τραγούδι της Μόνικα το ακούσατε; Πόσο μου αρέσει αυτή η κοπέλα και η μουσική που γράφει. Όλη μέρα το σιγοτραγουδώ στο σπίτι. Στο link είναι από το live στο 'Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος με πλήρη ορχήστρα.
• Εκ των υστέρων έμαθα ότι στην πατρίδα την "λιθοβολούν" γιατί δεν έγραψε ποίηση αλλά ένα χαρούμενο τραγουδάκι. Αχ.... Πόση μιζέρια Παναγία μου. Μας ενοχλεί η Στάλα και δεν μας ενοχλεί ο μπουζουκοβομβαρδισμός.
• Τι κάνεις όταν είσαι κουρασμένος μεν, μπουχτισμένος δε; Πιάνεις να κάνεις με πάθος τις δουλειές του σπιτιού να ξεχαστείς. Δεν είναι το σφουγγάρισμα διαλογισμός;
• Χώρεσε εκεί και ένα μισάωρο εντατικό yoga και γεια σας τοξίνες και πιασίματα.
• Α! Καρφιτσώθηκε και το μηνιαίο μας διατροφικό ημερολόγιο στο ψυγείο. Να οργανωνόμαστε λιγάκι ώστε και να μην πετάμε τρόφιμα και να τρώμε υγιεινά. Αυτά παθαίνεις αν είσαι Παρθένος ή είσαι παντρεμένος με Παρθένο.
• Να ανοίγεις το γραμματοκιβώτιο και να βρίσκεις και τις πολυαναμενόμενες online παραγγελίες σου αλλά και τον καινούργιο κατάλογο ΙΚΕΑ.
• Ο ωραίος μας, συνεχόμενος ύπνος της Τρίτης μας προσέφερε μια εξαιρετική Τετάρτη. 
• Ο μικρός ξύπνησε ξεκούραστος και κεφάτος (όπως και εμείς άλλωστε), κάναμε τις δουλειές μας, τον πήρε ο ύπνος στο αυτοκίνητο και παρέμεινε κοιμισμένος μέχρι και την μεταφορά του στο δωμάτιο, κοιμήθηκε σχεδόν 2 ώρες (!), έφαγε, παίξαμε, πήγε στον παιδικό σταθμό όπου θα περνούσε 1-2 ώρες στο καινούργιο του τμήμα, τον παραλάβαμε με τον συνοδοιπόρο, χαρούμενο να παίζει στην αυλή και με αυτό τον εξαιρετικό ήλιο που είχε, αποφασίσαμε να φάμε έξω, τις περίφημες grillades του King στο λιμάνι του Neuchatel.
• Ευτυχία.
• Και οι 1-2 ώρες που θα καθόταν στο νέο του τμήμα ως περίοδο προσαρμογής έγιναν σχεδόν 4. Τον ανέβασαν οι δασκάλες, και εκείνος ξεχύθηκε και άρχισε να μιλά και να παίζει. Και έτσι παρέμεινε μέχρι τις 18.00 που τον παραλάβαμε. Ιδρωμένο, κατακόκκινο και χαμογελαστό.
• Μπαμπάς στην Κρήτη, μαμά στο Miami, αδελφή στη Σίφνο, αδελφός στο Miami, και εμείς Ελβετία.
• Αχ αυτές οι Πέμπτες.... πόσο μάλλον όταν είναι και βροχερές! Πώς να απασχολήσεις ένα παιδί 16 μηνών, μόνη, εντός του σπιτιού, επί 9 (!) ώρες;
• Και κατέφτασε και η δεύτερη αρνητική απάντηση στην προσπάθεια εγγραφής του μικρού στα μαθήματα κολύμβησης. Ουφ.

Καλό σαββατοκύριακο.

Είναι ακόμα καλοκαίρι!

ανδριάνα

SaveSave