How was your week?

• Είχαμε επίσημα την πρώτη πτώση πυραύλου αέρος - εδάφους. Το μικρό φυστίκι δηλαδή πέταξε το πρώτο του παιχνίδι από το μπαλκόνι στο δρόμο.
• Επισκεφθήκαμε και τον μικρό παιδότοπο που διαθέτει το κτίριό μας στην πίσω του αυλή. Και η θέα ήταν εντυπωσιακή!
• Επάνοδος στην Ελβετία και αρχίσαμε τις συναντήσεις με τους εδώ φίλους.
• Έτσι, το βράδυ της Παρασκευής το περάσαμε στο μπαλκόνι μας με την Βάια και τον Κρίστιαν και αισίως πήγε 01.00. Και τι δεν συζητήσαμε... από τις διακοπές και τον Στέφανο, μέχρι την βάφτιση, τους γάμους ομοφυλοφίλων και ωραίες, κοντινές εκδρομές από την Ελβετία.
• Το Σάββατο αφού ξυπνήσαμε -κλασικά- κατά τις 07.00, φάγαμε, παίξαμε, ο μικρός μας έκανε το χατήρι και κοιμήθηκε 2 ολόκληρες ώρες το μεσημέρι. Μαζί του και εμείς.
• Και το απογευματάκι πήγαμε στο κοντινό και σούπερ καλοκαιρινό Erlach που ήταν γεμάτο από κόσμο, paddles, θαλάσσια ποδήλατα, κουβαδάκια, φουσκωτά και μπύρες.
• Ο μικρός επικεντρώθηκε στην άμμο, μαζί του και εμείς, και έτσι δεν κολυμπήσαμε. Φάγαμε όμως το κλασικό μας burger και επιστρέψαμε.
• Το βράδυ, σειρά είχαν οι φίλοι Πολωνοί για βραδινή επίσκεψη. Έτσι ανταλλάξαμε ιστορίες από τις διακοπές, χαζέψαμε φωτογραφίες, ήπιαμε δροσιστικό κρασί και περάσαμε για ακόμη μία φορά όμορφα.
• Λίγο πιο δροσερή και συννεφιασμένη η Κυριακή και ο μικρός ακολούθησε την ωραία συνήθεια του μεσημεριανού του ύπνου ενώ εμείς μαγειρέψαμε κοκκινιστό και συμμαζέψαμε λίγο τα ασυμμάζευτα.
• Το μεσημεράκι κάναμε βόλτα στο κέντρο με τους γειτόνους και ανέβηκε -επιτέλους- και ο μικρός στο πατίνι του που πολύ του είχε λείψει και πολύ το θρηνούσε κάθε φορά που το έβλεπε. Και πηγαίνει τόσο γρήγορα! Πιστεύω σε λίγο θα κάνει όρθιος.
• Καθήσαμε (που λέει ο λόγος) και ήπιαμε και ένα κρασί στο King με τον συνοδοιπόρο να κυνηγά τον Στέφανο και αυτόν να τρέχει με όλες του τις δυνάμεις.
• "Εεεεεε ιιιιιι" και το κεφάλι πίσω και γέλια! Και στροφές γύρω από τον εαυτό του. Και αγκαλιά το σκυλάκι του που το ονομάσαμε Μάγια (όπως έλεγαν και το σκυλάκι που επισκεπόμασταν κάθε πρωί στο περίπτερο της Σίφνου). Τα νέα κόλπα του μικρού. Λέτε τώρα να αρχίσει η ηλικία που αλληλεπιδρούν με τα κουκλάκια τους; Γιατί μέχρι τώρα μάλλον απαρατήρητα του περνούσαν.
• Από το βράδυ της Κυριακής φαινόταν ότι κάτι δεν πάει καλά καθώς ο μικρός ξύπνησε 2 φορές. Το πρωί είχε δέκατα και αρκετή γκρίνια. Αφού ο πυρετός ήταν ήπιος, είπα να τον πάω στον παιδικό σταθμό. Ε, δεν πρόλαβα να στρίψω στη γωνία και με κάλεσαν ότι του έβαλαν θερμόμετρο και ήταν 38.2. Πίσω λοιπόν για παραλαβή, σπίτι όλη μέρα, με πολλές προσπάθειες ύπνου, πολλές αγκαλιές, αρκετό κλάμα αλλά ευτυχώς εμφανή πρόοδο από το απόγευμα.
• Ο συνοδοιπόρος δηλαδή ήρθε και τον βρήκε χαμογελαστό και ξεκούραστο.
• Στα θετικά νέα της εβδομάδας, κλείσαμε τα εισιτήρια των Χριστουγέννων. Κιόλας! Αποκτήσαμε τα καλά χούγια των Ελβετών και αφού είδαμε τα εισιτήρια σε εξαιρετική τιμή για τη συγκεκριμένη περίοδο, είπαμε να επωφεληθούμε.
• Τώρα μένουν τα εισιτήρια της Βιέννης και κλείσαμε για την εορταστική περίοδο.
• Γιούπι!
• Ο ύπνος της Δευτέρας ήταν διακεκομμένος με τον μικρό να ταλαιπωρείται από τα δόντια. Το πρωϊνο όμως τον βρήκε περδίκι!
• Μαζί μας βρήκε και η βροχή και οι 14 βαθμοί C. Το λες και φθινόπωρο αλλά ευελπιστώ ότι δεν ήρθε για να μείνει.
• Αφού λοιπόν πήγαμε τον συνοδοιπόρο στη δουλειά, επισκεφθήκαμε το εμπορικό για γρήγορες δουλειές, επιστρέψαμε σπίτι, κοιμήθημε μία ωρίτσα (yes!), έφαγε, παίξαμε ωραιότατα και τον πήγα στον παιδικό.
• Προσαρμογή ξανά μετά από 1 μήνα απουσίας και με νέο, απογευματινό πρόγραμμα. Κλάμματα λοιπόν... Ουφ. Και σε λίγες ημέρες έχουμε νέα αλλαγή.
• Τις τελευταίες ημέρες, όταν τον ταΐζω, τεντώνει τα χέρια του σαν να θέλει να με πιάσει, πλησιάζω περισσότερο, μου πιάνει τα μάγουλα και με τραβάει προς το μέρος του σαν να θέλει να του φιλήσω το κούτελο. Και του το φιλάω - εννοείται. Ευκαιρίες ψάχνω.
• Και εκεί που είπα να ξαπλώσω για μισή ωρίτσα, σηκωνόμουν κάθε λίγο και λιγάκι γιατί νόμιζα ότι άκουγα το φυστίκι που ξύπνησε από το διπλανό δωμάτιο. Το φυστίκι που ήταν στον παιδικό σταθμό.
• Μα τι ευχάριστα νέα! Εντοπίστηκε νωρίς - νωρίς το επόμενο "φυστίκι" της παρέας. Και βλέποντας τον υπέρηχο με έπιασε μια νοσταλγία. Τι όμορφη περίοδος που ήταν αυτή της εγκυμοσύνης. Με τις δυσκολίες της, τις αυπνίες της, τις ταχυπαλμίες της, τις συχνοουρίες της, τα πρηξίματά της αλλά και αυτό το μαγικό ταξίδι αγάπης και δημιουργίας.
• Αχ αυτή η ξενιτιά.
• Να ξυπνάς και οι σαγιονάρες σου να βρίσκονται ακριβώς στο ίδιο σημείο που τις άφησες το βράδυ. Αξία ανεκτίμητη!
• Έτσι, το πρωί της Τετάρτης τον ξύπνησα τον μικρό κατά τις 08.00. Που σήμαινε βέβαια ότι δεν κοιμήθηκε καθόλου μέχρι το μερημέρι (ενώ νύσταζε) και τον πήρε ο ύπνος στο αυτοκίνητο, 5 λεπτά πριν φτάσουμε στον παιδικό σταθμό.
• Και μία από τις δασκάλες του ανέλαβε να μου κάνει μία σύντομη επισκόπηση της θητείας του Στέφανου στο βρεφονηπιακό τμήμα. Και ένοιωσα όμορφα. Γιατί και εκείνη είχε παρατηρήσει ότι και εγώ (προσπαθώ να μην είμαι κουκουβάγια) και μου εξήγησε ότι ο Στέφανος είναι πολύ κοινωνικός, ομιλητικός, τρυφερός με τα μικρότερα παιδιά, δραστήριος, ανεξάρτητος, για αυτό και αλλάζει τμήμα λίγο νωρίτερα από τους 18 μήνες που είθισται. Βεβαίως είναι και ανυπόμονος και γκρινιάρης, κυρίως όταν νυστάζει και δε λέει να αποχωριστεί τους φίλους και τα παιχνίδια για να κοιμηθεί λιγάκι.
• Και μου εξήγησε και σε γενικές γραμμές τι εστί το νέο τμήμα, αυτό των νηπίων, και αισθάνθηκα χαρά και ανακούφιση. Πόσο θα ήθελα να είμαι παιδί και να πηγαίνω σε τέτοιο σχολείο! Έχουμε αναλυτική ενημέρωση την ερχόμενη εβδομάδα οπότε θα επανέλθω με περισσότερα.
• Το μεσημέρι που ο ήλιος μας έκανε την χάρη, ήπιαμε ωραίο καφέ με τα κορίτσια στο κέντρο της πόλης, επέστρεψα για δουλειές στο σπίτι και το απόγευμα παρέλαβα τα αγόρια της οικογενείας.
• Και εκεί που καθόμασταν είπαμε να δοκιμάσουμε να συνδέσουμε το φωτιστικό του σαλονιού. Και με την πρώτη επαφή, κάνει ένα "πραφ" και χάνουμε το ρεύμα από το σαλόνι. Πω πω!
• Ακόμα και τα πιο απλά γίνονται βουνό όταν είσαι σε ξένη χώρα. Να προσπαθεί ο κακομοίρης ο συνοδοιπόρος να βγάλει άκρη με τις ασφάλειες (που είναι παλαιού τύπου), να παίρνει τηλέφωνα φίλους ηλεκτρολόγους, να ξεφυσά.... Τελικά, με φόβο και πάθος (γιατί κανονικά πρέπει να καλέσεις επαγγελματία ηλεκτρολόγο για να σου βάλει και βγάλει τα φώτα) καλέσαμε τον διαχειριστή ο οποίος και ήρθε και σε 5 λεπτά διόρθωσε τη βλάβη. Ένα βραχυκύκλωμα ήταν.
• Πέφτει η βροχή, πεφτεί η βροχή.....
• Όλο νέα κόλπα είναι ο μικρός! Τώρα, όταν τον έχω αγκαλιά, μου σπρώχνει το κεφάλι προς τα πίσω και χώνεται στον λαιμό μου και γελάει.
• Έφυγαν και οι κούτες από την Ελλάδα με το νέο μας καρεκλάκι αυτοκινήτου, μερικά από τα δώρα που δεν χώρεσαν στις βαλίτσες και βεβαίως το κλασικό μας, Μανιάτικο μέλι και λάδι.
• Και η Πέμπτη ήταν από τις όμορφές μας ημέρες τα 2 μας. Γιατί να είσαι όλη μέρα μαζί δεν το λες και εύκολη υπόθεση. Και έτσι παίξαμε, γελάσαμε, ξεκουραστήκαμε (σημαντικό στοιχείο της επιτυχίας), φάγαμε, τα κάναμε όλα μπάχαλο, πήγαμε σούπερ-μάρκετ, παίξαμε με το καρότσι, διαβάσαμε, ξαναφάγαμε, ξανα-ξεκουραστήκαμε (too good to be true) και έφτασε η ώρα να παραλάβουμε τον συνοδοιπόρο.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα