How was your week?

• Λαμβάνω ένα γράμμα για τους γονείς των παιδιών που γεννήθηκαν το 2016 στο καντόνι. Ένα γράμμα που εξηγεί τη μαγεία και τη σπουδαιότητα του βιβλίου. Και για να ωθήσουν τους νέους γονείς να διαβάζουν στα παιδιά τους, υπήρχε και μία μικρή έκπληξη που μας περίμενε στην παιδική βιβλιοθήκη της πόλης.
• Πήγα και εγώ λοιπόν και παρέλαβα ένα μικρό πακετάκι με 3 βιβλιαράκια.
• Και σκέφτηκα, πόσο απλό μα και πόσο όμορφο ταυτόχρονα.
• Ηλιόλουστη Παρασκευή, με τσουχτερό κρύο. Ο συνοδοιπόρος στο γραφείο, εμείς περπάτημα μέχρι το κέντρο, δουλειές - αναζητήσεις ενόψει των 1ων γενεθλίων του μικρού, και καφέ με την Βάγια και την Εύα.
• Μα ούτε ένα μπλουζάκι δεν μπορείς να τυπώσεις σε αυτή την πόλη ("πόλη" μάλλον εντός εισαγωγικών)! Ή μάλλον μπορείς αν αγοράσεις εσύ το μπλουζάκι, φτιάξεις μόνο σου το "εικαστικό" και πληρώσεις και 50 φράγκα. Jesus!
• Well well... το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι. Εναλλακτικές από εδώ, εναλλακτικές από εκεί, έρευνα τοπικά, έρευνα διαδικτυακά, έρευνα στην Ελβετία, έρευνα στη Γερμανία... Κάπως τα συγκεντρώσαμε όλα.
• Όλο λοιπόν το απόγευμα της Παρασκευής αφιερώθηκε στις ετοιμασίες του Κυριακάτικου, γενέθλιου πικ-νικ. 
• Ηλιόλουστο Σάββατο με αναζητήσεις μέρος #23, πολύ περπάτημα, καφέ στα γρήγορα, falafel στο χέρι (παγκόσμια πρώτη για τον συνοδοιπόρο), περπάτημα ξανά, ύπνος του μικρού στο αυτοκίνητο, βόλτα στο εμπορικό και σπίτι.
• Μαγείρεμα μαγείρεμα μαγείρεμα. Κάπως έτσι πέρασε το υπόλοιπο Σάββατο.
• Α! Και μεταφορές μεταφορές μεταφορές.
• Δεν είχα και τον sous chef μου αυτή τη φορά γιατί απασχολούσε το φυστίκι (πολύτιμη βοήθεια βέβαια και αυτή!).
• Με αυτά και με εκείνα, ξημέρωσε ωραιότατη Κυριακή, και με την ψυχή στο στόμα καταφέραμε να αναχωρήσουμε και οι 3 κατά τις 09.00, με ένα αυτοκίνητο τίγκα.
• Στο πόστο μου εγώ (στην μικρή μας παραλία δηλαδή ώστε να ετοιμάσω το τραπέζι του πικ-νικ) και οι άντρες στην Bienne για να παραλάβουν την τούρτα.
• Κρέμασε τα σημαιάκια, τακτοποίησε τα φαγητά, στόλισε το τραπέζι, φούσκωσε τα μπαλόνια, απόλαυσε την ησυχία, θαύμασε την ομορφιά... 
• Κατά τις 11.00 άρχισαν να έρχονται και οι φίλοι και κάπως έτσι φτάσαμε έως τις 15.00. Με ωραίο ήλιο, ειδυλλιακό, καταπράσινο, ήσυχο τοπίο δίπλα στη λίμνη, σπιτικά φαγητά, δροσερές μπύρες και τσάι, κονφετί παντού (το θέμα μας ήταν το πουα!), αντρικά ψησίματα, γέλια, συζητήσεις, πολλές φωτογραφίες και το σημαντικότερο όλων: χαμόγελα και αγάπη!
• Πόσο χαρούμενος ήταν ο Στεφανάκος! Σαν να καταλάβαινε ότι ήταν η ημέρα του. Και πήγαινε σε όλους, και χαμογελούσε συνέχεια, και έτρεχε στα γκαζόν, και έφαγε και 1η φορά τούρτα.
• Όλα ήταν όμορφα. Μακάρι να είχαμε και τους υπόλοιπους αγαπημένους μας ανθρώπους κοντά. 
• Για την κούραση του υπολοίπου της Κυριακής είναι μάλλον περιττό να σας μιλήσω. Και τόσα τζιριτζάντζουλα που έπρεπε να επιστρέψουν σπίτι και να πλυθούν, φαγωθούν, τακτοποιηθούν. ΧΑΟΣ. Ωραίο χάος όμως. Ευτυχώς μας βοήθησαν οι γείτονες στο ανέβασμα.
• Και όλα έπρεπε να γίνουν γρήγορα γιατί τι έχουμε κάθε Δευτέρα πουρνό πουρνό; Μάθημα γαλλικών!
• Face recognition! Μόνο εμένα με τρομάζει; Που ανέβασα κάποιες φωτογραφίες σε κλειστό group στο facebook και αμέσως μου έβγαλε προτεινόμενους φίλους για tag; Και έπεσε σε όλους μέσα! Πω πω!
• Μου έβγαλε και προτεινόμενα group "μαμάδες που γέννησαν στην Ελβετία του 2016" ενώ εγώ δεν έχω αναφερθεί πουθενά για την γέννα, πόσο μάλλον ότι έγινε το 2016 στην Ελβετία.
• Το μέλλον είναι ήδη εδώ. Scary.
• Τι ανακούφιση. Να παραλαμβάνεις το μικρό φυστίκι από τον παιδικό σταθμό και να είναι ήρεμος και χαμογελαστός. Και να σου εξηγούν ότι έτσι ήταν όλη μέρα. Ευτυχία!
• Την Τετάρτη πήγε λέει 2 φορές στη διπλανή αίθουσα γιατί μια δασκάλα είχε φέρει μουσικά όργανα. Κανονικά όργανα, όχι παιδικά. Και εκείνος ήθελε να ακούσει την μουσική και να παίξει ταμπούρλο!
• Πώς τον καταφέρνεις να κοιμηθεί 2 ολόκληρες ώρες μες στην ημέρα, εντός του σπιιτού; Γίνεσαι εσύ το στρώμα του! Αχ... Άνιση η μάχη. Δεν παραδίδω όμως τα όπλα.
• Yoga 2 φορές την εβδομάδα = τικ!
• Το τέλος της εβδομάδας ήταν μουντό και βροχερό. Ευτυχώς όχι και τόσο κρύο.
• Υπάρχουν δηλαδή και χειρότερα! Αρχικά οι προβλέψεις μιλούσαν για χιόνι.
• Γεννητούρια! Της Ανθούλας και του Γιαννάκη! Πόση χαρά! Ανυπομονώ να τον αγκαλιάσω τον Μάιο.
• Έφτασαν τα πρώτα γράμματα! Το 1ο από τους γείτονες (Ρόζα - Βασίλης) και το 2ο από την αγαπημένη οικογένεια (Γαλάτεια - Χρήστος - Θοδωρής - Σοφία Μαρία)!
• Ποια γράμματα θα μου πείτε; Το είχα διαβάσει πριν από καιρό, είχα συγκινηθεί και αποφασίσαμε να το κάνουμε και εμείς. Για τα πρώτα λοιπόν γενέθλια του Στεφανάκου ζητήσαμε από τους πιο κοντινούς φίλους και συγγενείς να του γράψουν ένα γράμμα και να μας το στείλουν με το ταχυδρομείο. Εμείς θα το φυλάξουμε σε ένα ωραιότατο, μυστικό κουτί μέχρι, πρώτα ο Θεός, να φτάσουν τα 18α γενέθλιά του. Τότε θα του το παραδώσουμε, θα διαβάσουμε τα γράμματα και θα συγκινηθούμε παρέα.
• Εγώ να σας πω συγκινούμαι από τώρα και ας μην έχω διαβάσει ούτε μία λέξη από αυτά που έγραψαν οι αγαπημένοι. Ελπίζω να ανταποκριθούν όλοι στο κάλεσμά μας. Αναμένουμε.
• Η Πέμπτη ήταν αφιερωμένη στις δουλειές του σπιτιού και στο πάντα χρονοβόρο λούσιμο. 
• Ξέκλεψα και μια ώρα πριν παραλάβω τον μικρό, και ήπιαμε καφέ με τη φίλη Ρόζα και κατεβάσαμε ιδέες!
• Πτώμα ο μικρός! Δεν πρόλαβα ούτε να ξεπαρκάρω και είχε κοιμηθεί.
• Το μεσημέρι ξαναείδαμε ένα κοντινό μας διαμέρισμα το οποίο χρήζει ανακαίνισης και όντως έχουν ξεκινήσει οι εργασίες. Τώρα πρέπει να αποφασίσουμε αν μας κάνει.
• Εκπαίδευση μεσημεριανού ύπνου μέρος #672 (και λίγα λέω!). Ουφ. Κερδίζουμε όμως επιμέρους σημεία.
• Πρέπει να έχει περάσει περίπου μήνας με τον μικρό χωρίς μύξες, και βήχες και φτερνίσματα!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα