How was your week?

• Πέμπτη λοιπόν ξεκινήσαμε για Lyon και όλα πήγαν περίφημα!
• Ο μικρός κοιμήθηκε στην πλειοψηφία της διαδρομής, ο δρόμος ήταν άνετος, χωρίς κίνηση, και εμείς γεμάτοι ενέργεια!
• Φτάσαμε σε λιγότερο από 3 ώρες και κατά τις 12.30 μπήκαμε στο διαμέρισμα που είχαμε νοικιάσει.
• Ξεπακετάρισμα, τα βασικά, ετοιμασίες του μικρού (κρεβάτια), φαγητό μικρού και βουρ έξω!
• Και είχε ωραιότατα ήλιο, και ο μικρός ήταν ευδιάθετος, και εμείς το ίδιο.
• Και η Lyon τόσο όμορφη! Πράσινη, με άπλα και αέρα, με τα 2 της ποτάμια, με τις γέφυρές της, τα μπαράκια - ποταμόπλοια, τις λαϊκές αγορές της, τα bouchon... Θα σας τα γράψω όλα.
• Με εντυπωσίασε γιατί την περίμενα πιο Παρίσι, πιο Λονδίνο. Πιο δηλαδή μουντή, με πιο γκρι, κλασικά κτίρια. Αλλά ήταν -και- πολύχρωμη. Σαν ένα μείγμα Παρισιού και Κοπενχάγης.
• Στην πρώτη μας βόλτα δεν ξέραμε πού να πρωτοκοιτάξουμε και προς τα πού να κινηθούμε. Όμορφα μαγαζιά, περιποιημένος κόσμος, καθαρή πόλη, ζωντανή.
• Πέσαμε όμως στο κλασικό -για τους Έλληνες- κενό μεταξύ μεσημεριανού και βραδινού, εκεί που η Γαλλία δεν τρώει αλλά εμείς είμασταν νηστικοί! Τι κάνεις λοιπόν; Εμπιστεύεσαι την παγκοσμιοποίηση. Να 'σου λοιπόν μπροστά μας το Hard Rock Cafe, και να' σου και τα burgers μας (σολομού για εμένα, κλασικό για τον συνοδοιπόρο).
• Το πρώτο μας βράδυ όμως δεν πήγε καλά. Αυτά παθαίνεις αν είσαι πρωτάρης στις οικογενειακές διακοπές στας εξωτερικάς (γιατί η Ελλάδα δεν πιάνεται). Γιατί το παρκοκρέβατο δεν είχε στρώμα (όπως συνηθίζεται απ' ότι μάθαμε εκ των υστέρων) και έτσι ο μικρός δεν μπορούσε να κοιμηθεί.
• Με αυτά και με εκείνα, το συνηδειτοποιήσαμε όταν πλέον είχε πάει 3 όπου και τον πήραμε στο δικό μας κρεβάτι (παγκόσμια πρώτη) και κοιμηθήκαμε και οι 3 μέχρι το πρωί.
• Ένα δύσκολο βράδυ οδηγεί συνήθως σε μια δύσκολη ημέρα.
• Έτσι την Παρασκευή και αυτός ήταν κουρασμένος, και εμείς, και είναι και αυτή η νέα του τάση να μην θέλει να κάθεται (έλα όμως που δεν περπατά κιόλας), πόσο μάλλον όταν είμαστε ώρες έξω στο δρόμο και αυτός στο καρότσι... Μη σας κουράζω. Είχαμε μία ωραία κρίση καταμεσίς του εμπορικού κέντρου που ευτυχώς οδήγησε -ευτυχώς- στον ύπνο του μικρού και στη δική μας ανασυγκρότηση.
• Δεν πτοηθήκαμε όμως και κάναμε τη βόλτα μας στο κέντρο (Place Bellecoure, Place de la Republique κτλ), και στην διάσημη κλειστή αγορά Halles de Lyon - Paul Bocuse, και φάγαμε σε ωραιότατο bouchon, και κάναμε και τη κρουαζιέρα μας στον Rhone. Αμέ!
• Ευτυχώς το βράδυ της Παρασκευής πήγε μια χαρά χάρις στις πατέντες του συνοδοιπόρου.
• Το Σάββατο ξημέρωσε συννεφιασμένο και το πρόγραμμα είχε παλιά πόλη και Basilica of Notre-Dame de Fourvière. Ανεβαίνεις με το τελεφερίκ και μετά κατεβαίνεις με τα πόδια για να απολαύσεις τη θέα. Αφού λοιπόν μας είχε διαβεβαιώσει η κοπέλα στο τουριστικό γραφείο της πόλης ότι το κατέβασμα είναι μια χαρά με το καρότσι, ανεβήκαμε και εμείς.
• Και απολαύσαμε όντως τη θέα και περπατήσαμε και ξεκινήσαμε την κατάβαση. Ε, μετά τα πρώτα μέτρα να 'σου τα σκαλιά. Και όταν μιλάμε για σκαλιά, εννοούμε εκατοντάδες! 550 για την ακρίβεια!!
• Σαν την Κλεοπάτρα τον κατεβάσαμε λοιπόν τον Στεφανάκο (πίσω ο συνοδοιπόρος, μπροστά εγώ) και στα μισά τον πήρε και ο ύπνος. Άλλο να σας το λέω, άλλο να το βλέπετε. Οι περαστικοί μας έδιναν συγχαρητήρια. Χαμογελούσαμε και εμείς. Τις δικές μου γάμπες και τα μπράτσα του συνοδοιπόρου την επόμενη μέρα έπρεπε να βλέπατε.
• Μας λυπήθηκε όμως ο Θεός και με το που βρήκαμε ίσιωμα, στο πρώτο στενάκι που μπήκαμε, να 'σου μία ωραιότατη, μικρή πιτσαρία με έναν συμπαθέστατο νέο που άκουγε σάλσα! Από το πρωί έλεγε ο συνοδοιπόρος ότι ήθελε πίτσα, και του ήρθε ουρανοκατέβατη. Και ήταν και θεσπέσια! Με την πιο ωραία σάλτσα ντομάτας που έχω φάει.
• Λίγη βόλτα ακόμα, λίγο ενυδρείο και πίσω σπίτι.
• Βροχερή η Κυριακή (η ημέρα της αναχώρισής μας), και μετά την ανεπιτυχή προσπάθεια να ανάψουμε ένα κεράκι στην ορθόδοξη εκκλησία της πόλης (ήταν κλειστή και κλειδωμένη), πήγαμε για ωραιότατο πρωινό στο Paul του κέντρου και μετά στο Parc de la Tête d'Or. Ένα ωραιότατο πάρκο, με λίμνη, ζωολογικό κήπο, μικρά καφέ, βοτανικό κήπο και εκπληκτική ομορφιά.
• Και ευτυχώς η βροχή σταμάτησε και απολαύσαμε τα ελάφια, τα flamingos, τις καμηλοπαρδάλεις, τις γλυτσίνιες, τις μανόλιες, τους κύκνους, τις μαϊμούδες.....
• Έφαγε ο μικρός και το μεσημεριανό του και επιβιβαστήκαμε για τον δρόμο της επιστροφής. 
• Γυρίσαμε όπως πήγαμε, με σχετική ησυχία, άνετους δρόμους και τηλεφωνήματα για ευχές στους δικούς μας.
• Διαφορετικό πολύ αυτό το Πάσχα γιατί στην ουσία Πάσχα δεν καταλάβαμε, αλλά κυρίως γιατί κάναμε την πρώτη μας απόπειρα ως οικογένεια για διακοπές σε μια ξένη πόλη. Και πήραμε τα μαθήματά μας. Γιατί το δικό μας σερί πρόγραμμα που συνήθως ακολουθούμε στο εξωτερικό, με ώρες ατελείωτες περπατήματος και non-stop πορείες από το πρωί μέχρι το βράδυ, τελικά (!) δεν γίνεται με ένα μωρό 11 μηνών.
• Δεύτερο δύσκολο βράδυ αυτή τη φορά λόγω δοντιών. Ουφ... Στη 1, στις 3, στις 5 και μετά σερί ο συνοδοιπόρος στον καναπέ 6.00-8.00.
• Ευτυχώς η Δευτέρα ήταν αργία και έτσι τακτοποιηθήκαμε λιγάκι, ξεκουραστήκαμε λιγάκι, κάναμε τη βόλτα μας με τους γειτόνους, ήπιαμε τον καφέ μας, μαγειρέψαμε και απολαύσαμε το σπιτάκι μας.
• Ο Στέφανος πήρε για δώρο Πάσχα το πρώτο του πατίνι! Από την Lyon. Σε λαχανί χρώμα. Με ειδικό καθισματάκι μέχρι να καταφέρει να κάνει όρθιος. Και από την πρώτη φορά που ανέβηκε, κάθισε μόνος του κανονικότατα και αντί να βάλει τα πόδια του επάνω ώστε να τον σπρώχνουμε, κατέβασε και το ένα κάτω και έσπρωχνε. 
• Μα πόσο πλάκα έχει... Θα του πάρουμε και κρανάκι και θα βγαίνουμε βόλτες.
• Αχ αυτά τα δόντια. Δεν είναι φοβερό που άλλα παιδιά τα βγάζουν χωρίς να καταλάβουν κάτι, και άλλα παιδεύονται τόσο πολύ; Την Τρίτη έκανε και πυρετό ο μικρούλης (38.5) και με πήραν τηλέφωνο από τον παιδικό. Ήταν όμως σε πολύ καλή διάθεση και μέσα στην ημέρα δεν ξανάκανε. Τα σάλια όμως, το τρίψιμο των δοντιών, το δάγκωμα πάνε σύννεφο! Ποια να ετοιμάζονται τώρα άραγε;
• Τα Lidl Ελβετίας έχουν ελληνική εβδομάδα οπότε ξεχύθηκαν οι έλληνες για λάδι, τυριά, κρασιά, παστέλια, τυροπιτάκια. Πήραμε και εμείς το κατιτίς μας.
• Τετάρτη με yoga (προσπαθώ να πειθαρχήσω όπως βλέπετε!), δουλειές, δουλειά, μεσημεριανό με Cesco, παιχνίδια με τον μικρό, μάταιες απόπειρες ύπνου, ένα γρήγορο κέικ γιατί θα μας χαλούσαν τα blueberries και βραδινό χιόνι!
• Ω ναι! Έπεσαν μέσα οι προβλέψεις και από τα κοντομάνικα πέσαμε στα κασκόλ. 
• Και το πρωί της Πέμπτης ξυπνήσαμε σε ωραιότατους 3.5 βαθμούς C και μέχρι να φτάσω στον παιδικό σταθμό είχαν πέσει στους 2! Με ήλιο -ευτυχώς. Αλλιώς θα είμασταν στο 0.
• Ξεκίνησα και τις λίστες για το μενού του Κυριακάτικου, γενέθλιου πικ-νικ.
• Και εκεί που σε πιάνει μια λιγούρα για δεκατιανό, να ΄σου η Ρόζα με ζεστή, σπιτική λεμονόπιτα! Πω πω! Κόλαση.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα