How was your week?

• Έγινε λέει μία έρευνα όπου ρωτούσαν τα παιδιά σε ποιον απευθύνονται για παρηγοριά. Και εννοείται ότι η μαμά ήταν η 1η επιλογή αλλά ο μπαμπάς ήταν η 5η. Ακόμα και ο "κανένας" προπορευόταν του μπαμπά.
• Σοκαριστικό δεν είναι; Θα ψάξω τις λεπτομέρειες και θα σας πω.
• Στο μεταξύ, την όμορφή μας Παρασκευή την περάσαμε με βόλτες στο κέντρο της πόλης με τα κορίτσια (Βάγια, Εύα και μικρή Χριστίνα) και ενώ ο ήλιος μπαινόβγαινε, το κρύο ήταν λιγάκι τσουχτερό και έτσι βρήκαμε παρηγοριά στον πάντα εξαιρετικό cappuccino του Beau Rivage.
• Και οι 2 κοπέλες - σερβιτόρες χάζευαν τα πιτσιρίκια μας από τη γωνία που στέκονταν και όλο γελούσαν.
• Στο lunch break του συνοδοιπόρου πήγαμε και είδαμε και ένα ακόμη σπίτι. Πολύ κοντά στη δική μας περιοχή, συμπαθητικό, λίγο ακριβούτσικο αλλά με απαραίτητες κάποιες εργασίες - ανακαινίσεις. Ένα θα σας πω: η κουζίνα είναι 30+ ετών.
• Σάββατο και μετά τις πρωϊνές μας δουλειές ξεκινήσαμε για Bienne για να δούμε τους φίλους και να φωτοσυνθέσουμε λιγάκι.
• Έτσι, περπατήσαμε με καφέ στο χέρι (οι μόνοι είμασταν, εννοείται), αναλύσαμε τα νεότερα των μικρών, κάναμε καλοκαιρινά σχέδια, ήπιαμε εξαιρετικό, σπιτικό, παγωμένο τσάι σε μία από τις πιο όμορφες αυλές και επιστρέψαμε σπίτι.
• Το βραδάκι ανέβηκαν οι γείτονες για κρασί και πιτσίνι (χιχι) και τα απαραίτητα updates.
• Αχ αυτά τα δόντια! Πόσο τον παιδεύουν. Δύο βράδια ξύπνησε εκεί κατά τα μεσάνυχτα και δεν μπορούσε να ηρεμήσει μέχρι τις 2. Και μετά το κλάμα τον πιάνει το παράπονο. Σαν μοιρολόι. Ο κακομοίρης... Και όλο τρίβει τα ούλα του, και βάζει ανάποδα την πιπίλα και την δαγκώνει. Τελικά του δώσαμε λίγο σιρόπι για βρέφη και έτσι κατάφερε να ηρεμήσει και να κοιμηθεί.
• Συννεφιασμένη Κυριακή στα δικά μας μέρη (γιατί στη Γενεύη για παράδειγμα είχε ζέστη!) και είχαμε κανονίσει εκδρομή οι 4 οικογένειες (Βάγια + Christian, Λάζαρος + Εύα + Χριστίνα, Αργύρης + Ματίνα και εμείς) στη φημισμένη μπλε λίμνη Blausee.
• Πραγματικά μπλε, όπως τα μάτια της νύμφης που πνίγηκε εκεί. Θα σας τα γράψω όλα σε μελλοντική ανάρτηση. Από εκεί και η πιο πάνω φωτογραφία.
• Ήταν πραγματικά ένας μικρός παράδεισος. Αν δεν είχε και παγωνιά, θα απολαμβάναμε λίγο παραπάνω το πικ-νικ μας. Αλλά δεν πτοηθήκαμε.
• Έτσι, περιηγηθήκαμε, φωτογραφήσαμε, βγάλαμε τα καλούδια που είχαμε φέρει για το πικ-νικ μας, μεταφερθήκαμε εσωτερικά σε chic, πριβέ σαλονάκι για καφέ και επιστρέψαμε απόγευμα.
• Από Δευτέρα επέστρεψε ο Στεφανάκος στους καλούς του ύπνους -μαζί του και εμείς.
• Και καταφέραμε να κάνουμε το πρώτο, σημαντικό βήμα για το πρόγραμμα του καλοκαιριού και την βάφτιση του Στεφανάκου. Κλείσαμε εκκλησία. Γιούπι!!
• Δεν μπορώ να σας περιγράψω την χαρά μου! Γιατί θα έχουμε ένα πράγμα λιγότερο να σκεφτόμαστε και γιατί πλέον έχουμε κάτι απτό για να οργανώσουμε το καλοκαίρι μας.
• Βουρ στις λίστες, στην έρευνα, στα τηλεφωνήματα τώρα.
• Την Τρίτη όμως ξύπνησα σαν να με έχει πατήσει τρένο! Πω πω! Εκτός απο το πρησμένο μάτι (μάλλον είχε κολλήσει επιπεφυκίτιδα ο μικρός από τον παιδικό την οποία εκείνος πέρασε πολύ ελαφρυά αλλά μάλλον μετέδωσε και σε εμένα), πονούσαν όλα μου τα κόκκαλα (ειδικά η λεκάνη και η μέση). Τι ζαλάδα, τι αδυναμία, τι τάση για εμετό, τι πονοκέφαλο... Χάλι σας λέω!
• Και το μεσημέρι επιστρέφοντας από τον παιδικό σταθμό, ήμουν τόσο εξαντλημένη που χωρίς καν να βγάλω την ζακέτα, πήρα τον Στεφανάκο και ξαπλώσαμε στο κρεβάτι μας. Αρχικά για να ξεκουραστώ από το ανέβασμα των 3 ορόφων, αλλά μετά από κανά τεταρτάκι ο μικρός κοιμήθηκε στην αγκαλιά μου οπότε κάθισα και εγώ παρέα για καμιά ώρα. Αφού ξύπνησε και ξανακοιμήθηκε (!!) κατάφερα να αποδράσω και έτσι ο μικρός συνέχισε για άλλη μία ώρα τον ύπνο του ενώ εγώ έκανα κάποιες δουλειές.
• Σύνολο: 2+ ώρες ύπνου ο Στεφανάκος! Ρεκόρ σίγουρα εξαμήνου.
• Με τα πολλά, μετά τις ξάπλες με το φυστίκι, πήρα ένα παυσίπονο και μέχρι το απόγευμα κάπως έστρωσε η κατάσταση.
• Αντί για φυστίκι πλέον τον φωνάζω μούτρο! Χιχι.. γιατί είναι!
• Τι ευτυχία να ξυπνάς χωρίς να πονάς πουθενά!
• Ευχαριστώ!
• Το ξέραμε (ή πιο σωστά το υποπτευόμασταν) ότι τα ξενύχτια των 2 ημερών οφείλονταν στα δόντια του μικρού, αλλά αναμέναμε τα 2 κεντρικά πάνω που σκιαγραφούνται μέσα από τα ούλα αλλά δεν έχουν βγει ακόμα. 
• Να'σου όμως το πρωινό της Τετάρτης που εντελώς ξαφνικά ο μικρός ξύπνησε με 2 επιπλέον δόντια τα οποία έχουν βγει κανονικότατα κάτω, δίπλα από το 1 υπερήφανο δόντι που μονοπωλούσε το ενδιαφέρον ένα μήνα τώρα.
• Ο γλυκούλης!
• Όμορφη, γεμάτη, ανοιξιάτικη Τετάρτη. Το μεσημέρι συναντήσαμε τον συνοδοιπόρο για ένα γρήγορο σάντουιτς δίπλα στη λίμνη και μετά τα κορίτσια (Βάγια + Εύα) στο κέντρο για βόλτα και καφέ υπό τον ήλιο. Και αφού μοίρασε χαμόγελα, ο μικρός Στέφανος κοιμήθηκε μία ωρίτσα.
• Επιστρέψαμε γρήγορα σπίτι με ένα μπουκέτο κλαδιά αμυγδαλιάς έτοιμα για στόλισμα ενόψει Πάσχα.
• Παίξαμε, μαγειρέψαμε, παραλάβαμε τον συνοδοιπόρο και φύγαμε για να δούμε ακόμη ένα υποψήφιο σπίτι. Και αν το budget σου δεν είναι ανεξάντλητο, τότε κάπου πρέπει να συμβιβαστείς. Είτε πας πιο έξω, είτε δεν έχεις θέα, είτε δεν έχεις ασανσέρ, είτε δεν έχεις 3 υπνοδωμάτια. 
• Αυτό λοιπόν ήταν πολύ πρόσφατα ανακαινισμένο, με εκπληκτική θέα, 3 υπνοδωμάτια, ασανσέρ, αλλά γενικά στριμωγμένο, με μικρή κουζίνα και λίγο πιο ψηλά (που σημαίνει ότι δύσκολα πας με τα πόδια στη λίμνη... τουλάχιστον όσο ο Στέφανος είναι σε καρότσι).
• Ξημερώματα Πέμπτης αναχώρισε ο συνοδοιπόρος για Βελιγράδι οπότε για 2 ημέρες μείναμε τα 2 μας.
• Και η ημέρα μας ξεκίνησε με αντιηλιακό! Παγκόσμια πρώτη για το 2017.
• Και με ευχάριστα νέα! Με το καλό αγαπημένη μου Κ. Ελπίζω να είμαι εκεί να το γλεντήσουμε παρέα.
• Και η Πέμπτη ήταν τόσο ηλιόλουστη, τόσο ζεστή (οριακά το γλυτώσαμε το κοντομάνικο), τόσο γεμάτη, τόσο χαρούμενη.
• Ο μικρός πέρασε όμορφα στον παιδικό και με υποδέχτηκε με χαμόγελο! Συνεχίσαμε στο κέντρο της πόλης για βόλτα με το καρότσι όπου και κοιμήθηκε 1,5 ώρες σερί. Έτσι, ενώ έφαγα το αγαπημένο falafel a emporter, συναντήσαμε και την Ρόζα στο πιο ιδιαίτερο και "ευρωπαϊκό" καφέ της πόλης για crème brûlée cappuccino (πω πω!).
• Και είχαμε πολλά να πούμε.
• Επιστροφή στο σπίτι για κανα 2ωρο -ανασυγκρότηση, τσίμπημα, απόπειρες ξεκούρασης- και ξανά έξω να απολαύσουμε ήλιο και άνοιξη.
• Συναντήσαμε έτσι τα άλλα κορίτσια (Βάγια, Εύα - Χριστίνα) που λιάζονταν στα γκαζόν και ο Στεφανάκος ήταν σε έκσταση! Πάνω - κάτω! Μαραθώνιο μπουσουλήματος έκανε. Και μιλούσε, και γελούσε, και πήγαινε από χαμομήλι σε χαμομήλι, και γυρνούσαν όλοι οι περαστικοί να τον χαζέψουν... φτου φτου! Είναι τόσο χαρούμενο παιδί.
• Ήπιαμε τα κορίτσια από μια μπύρα και επιστρέψαμε σπίτια μας. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
• Η πιο όμορφη περίοδος του έτους μόλις ξεκίνησε. Ελπίζω να μην μας το χαλάσει και να έχουμε μία όμορφη, μοσχομυριστή και πολύχρωμη άνοιξη.

Καλό Σαββατοκύριακο!

Βγείτε στη φύση. Ρουφήξτε καθαρό αέρα και θετική ενέργεια.

ανδριάνα