How was your week?

• Ηλιόλουστη Παρασκευή και πήγαμε οι 3 μας (ο Στέφανος, η μαμά και εγώ) περπατώντας μέχρι το κοντινό μας εμπορικό κέντρο για να συναντήσουμε τον Τσέσκο.
• Και έτσι, η συνάντηση είχε άλλο αέρα με την συνεισφορά της μαμάς και τα μίνι μαθήματα ιστορίας και γλώσσας που του έκανε.
• Και μιας και είχε χαρά Θεού του εξηγήσαμε πώς χρησιμοποιούμε αυτή την πανέμορφη φράση στα ελληνικά.
• Το απογευματάκι μας πήρε ο συνοδοιπόρος και πήγαμε βόλτα στο εμπορικό της Βέρνης (από εμπορικό σε εμπορικό).
• Το βράδυ είχε πακετάρισμα για την μαμά και ιστορική έξοδο για την ελβετική παρέα.
• Γιατί να έχεις γιαγιά του ενός ζευγαριού και παππού του άλλου, συγχρόνως στην Ελβετία ώστε να κρατήσουν τα αγόρια, μάλλον το λες και ιστορική συγκυρία.
• Δεν γινόταν λοιπόν να μην την εκμεταλλευτούμε!
• Μαζευτήκαμε λοιπόν οι 8 μας και πήγαμε για εξαιρετική πίτσα, και μπύρες και tartufo, και συζητήσεις, και γέλια, και σχεδιασμούς στην Bienne. Και με αυτά και με εκείνα πήγε μεσάνυχτα.
• Το Σάββατο ξημέρωσε βροχερό. Ξεκινήσαμε όμως με τα κλασικά, σπιτικά pancakes και βουρ για το δρόμο προς Γενεύη.
• Στα μισά της διαδρομής κάναμε μία στάση στο εκπτωτικό εμπορικό (έβρεχε ούτως ή άλλως) όπου και αγοράσαμε ο συνοδοιπόρος και εγώ εξαιρετικά, οικονομικότατα παπούτσια. 
• Ήπιαμε και τον καφέ μας, χαζέψαμε, έφαγε και ο μικρός και πάλι στο αυτοκίνητο για βόλτα στη Γενεύη πριν το αεροδρόμιο.
• Και η βόλτα είχε επίκεντρο τα κοσμήματα και τα ρολόγια.
• Και ο Στεφανάκος κοιμόταν όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο και έτσι δεν αποχαιρετίστηκαν με την γιαγιά του.
• Και δυστυχώς, στο γυρισμό, από 1.15' που είναι συνήθως η διαδρομή, μας πήρε 2.30' για να φτάσουμε σπίτι. Σαλόνι αυτοκινήτου Γενεύης + 3 τροχαία + βροχή. 
• Ευτυχώς, ο μικρός κοιμήθηκε τη 1 ώρα οπότε μας έμεινε άλλη 1.30 για τραγούδια και παιχνίδια.
• Πτώμα γυρίσαμε.
• Κυριακή με μεσημεριανή βόλτα στο κέντρο και καφέ με τα 2 νέα ζευγάρια της πόλης και τη μικρή Χριστίνα.
• Το βράδυ είχε μαγειρέματα (κοκκινιστό), συμμαζέματα και ανασκουμπώματα.
• Πότε ήρθε η μαμά μου, πότε έφυγε. Και ο Στεφανάκος τις πρώτες ημέρες κοιτούσε το σαλόνι να δει αν θα βγει κάποιος.
• Δευτέρα με τον μικρό να τα πηγαίνει περίφημα στον παιδικό σταθμό (1η φορά που με είδε όταν πήγα να τον πάρω και δεν έκλαψε! Απλά συνέχισε να παίζει!) και εμείς με την Ρόζα να κάνουμε τις δουλειές μας και να τρώμε και το παγωτό μας στο κέντρο υπό τον ήλιο. 
• Βιταμίνη D.
• Και το απόγευμα ήταν τόσο χαρούμενος ο μικρός που δεν ήξερε τι να κάνει! Μπουσουλούσε πάνω - κάτω με φοβερή ταχύτητα, μιλώντας και γελώντας, παρουσιάζοντάς τα καινούργια του κόλπα. Εκεί που προχωρούσε σταματούσε, έκανε μια στροφή και συνέχιζε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Και ξανά στροφή, και μία από εδώ, μία από εκεί, non stop! Πόσο πλάκα είχε! Και να γελάμε εμείς, να ξεκαρδίζεται και αυτός. Και δώστου πάλι.
• Μόνο εγώ θεωρώ out of scope τις φωτογραφίες στο instagram που παρουσιάζονται σε κομμάτια, σαν puzzle; Στο newsfeed δεν βγάζουν κανένα νόημα (μισό κεφάλι στη μία και μία γάμπα στην άλλη) και απορώ ποιος μπαίνει στον κόπο να επισκεφθεί τον εκάστοτε λογαριασμό για να δει ολόκληρο το έργο.
• Δύο μέρες και με τόσες εξωτερικές δουλειές έφευγα στις 08.00 από το σπίτι και επέστρεφα κατά τις 15.00. Ευτυχώς με ήλιο και τον Στέφανο να κοιμάται ή να χαμογελά.
• Το ζήσαμε και αυτό! Το πανέμορφο αλλά τόσο άτυχο από θέμα ενοίκων πατρικό σπίτι της μαμάς μου βρίσκεται προς επινοικίαση σε δημοφιλή, παγκόσμια sites. Εννοείται εν αγνοία μας. Σοκ και δέος.
• Ήρθε και η πολυπόθητη και πολυαναμενόμενη αναβάθμιση της άδειας παραμονής μας. Permit B λοιπόν για την επόμενη 5ετία. Τικ!
• Να βουτάς το μπισκότο σου σε ζεστό καφέ. Παιδική ανάμνηση -από τότε που βουτούσαμε τα πτι-μπερ στον ελληνικό καφέ της γιαγιάς, στο τώρα, που βουτώ τα καλορίζικα μπισκότα στον καπουτσίνο.
• Και μπορεί αυτά τα λίγα λεπτά ευτυχίας (όσο δηλαδή παίρνει στον Στέφανο να φάει την μπανάνα του) να αρκούν για να φορτίσεις πάλι τις μπαταρίες για την επόμενη δόση κλάμματος και (μάταιης) προσπάθειας ύπνου.
• Και από πίσω να παίζει το Linger, unplugged + live.
• Είδαμε και ένα σπίτι την Τρίτη. Το οποίο πληροί όλες τις προδιαγραφές πλην μίας, του ασανσέρ. Είναι μεγαλύτερο (με 3 υπνοδωμάτια), φωτεινό, πιο κοντά στο κέντρο, με εξίσου ωραία θέα και εύκολη πρόσβαση στη λίμνη, σχετικά καλή τιμή, ωραία διαρρύθμιση, με πλυντήριο ρούχων, αλλά εξακολουθεί να βρίσκεται 3 ορόφους πάνω από την είσοδο (συνολικά 5), χωρίς ασανσέρ. Συμβιβάζεσαι ή περιμένεις; Συμβιβάζεσαι για να βρίσκεσαι πιο κεντρικά ή βγαίνεις πιο έξω από την πόλη; Διλήμματα.
• Σας έχω πει ότι εδώ τις περισσότερες φορές δεν έρχεται καν ο μεσίτης να σου δείξει το σπίτι. Περνάς, παίρνεις τα κλειδιά, το επισκέπτεσαι, ότι καταλάβεις - κατάλαβες, επιστρέφεις τα κλειδιά και αν ενδιαφέρεσαι κάνεις αίτηση.
• Τελικά είπαμε να δούμε μερικά σπίτια ακόμα ευελπιστώντας ότι θα βρούμε κάποιο πιο κοντά στα ζητούμενά μας.
• Τετάρτη σπίτι και το μετάνιωσα να σας πω. Γιατί ο μικρός δεν κοιμάται σπίτι, και κουράζεται, και γκρινιάζει.....
• Τον πήρε ο ύπνος με το μπιμπερό στο στόμα. Πόσους μήνες είχε να του συμβεί; Τόσο κουρασμένος ήταν όμως!
• Και έτσι την Πέμπτη είμασταν έξω! Αφού τελειώσαμε το μάθημα γαλλικών, παρέλαβα τον χαμογελαστό Στεφανάκο από τον παιδικό (τι ευτυχία να τον βλέπεις ευτυχισμένο! Και εννοείται ότι αυτό συμβαίνει όταν έχει κοιμηθεί), συναντήσαμε για μεσημεριανό τσίμπημα στο maladiere την Ρόζα με τον Τσέσκο και συνεχίσαμε στο κέντρο για καφέ με την Ρόζα και την Δανάη. 
• Και ο μικρός κοιμήθηκε, και ευχαριστήθηκε τον κόσμο και την βαβούρα, και εγώ πέρασα όμορφα (και ανώδυνα) την Πέμπτη μου. Όλα αυτά βέβαια σε έναν ουτοπικό κόσμο όπου δεν έχω δουλειές στο σπίτι.
• Μεγάλωσαν ήδη οι ημέρες. Ανέβηκαν οι θερμοκρασίες. Ακόμα και εδώ. Και ο ήλιος καίει. Ήδη. Και οι μανόλιες έχουν ανθίσει και είναι όλο το Neuchatel ροζ.
• Πώς να περιγράψεις με λέξεις την ομορφιά της Άνοιξης...........
• Σήμερα ο Στεφανάκος γίνεται 11 μηνών.

Καλό σαββατοκύριακο! Και καλές παρελάσεις.

ανδριάνα