How was your week?

• Work- life balance. Balance? Σε ποια χώρα; Σίγουρα όχι στην Ελλάδα. Αλλά μάλλον όχι πλέον και στις περισσότερες "ανεπτυγμένες" χώρες. Πολλές συζητήσεις τις τελευταίες ημέρες και κερασάκι στην τούρτα το άρθρο που διάβασα για τον θάνατο ενός άντρα στις Φιλιππίνες που εργαζόταν (βεβαίως) στον θαυμαστό κόσμο της επικοινωνίας και ο οποίος μετά από non-stop εργασία για μία παρουσίαση, την ολοκλήρωσε, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου απλά πέθανε από πνευμονία.
• Δεν ξεκινήσαμε πολύ ευχάριστα αλλά μερικές φορές χρειαζόμαστε ένα ταρακούνημα.
• Τα μαθήματα πολλά, οι λύσεις όμως;
• Έκακτη επίσκεψη στον παιδίατρο την Παρασκευή αλλά ήταν false alarm οπότε οκ. Απλά μας επιβεβαίωσε ότι έχουν πρηστεί πολύ τα ούλα του μικρού και μάλλον (προφανώς!) ταλαιπωρείται ο κακομοίρης.
• And suddenly this happened! Τι συμβαίνει όταν ένα νυσταγμένο μωρό και δύο πεινασμένοι ενήλικες βρίσκονται σε ένα αυτοκίνητο; Κάνουν βόλτες γύρω από την πόλη, περνάνε από το McDrive (ω ναι! στην Ελβετία τα McDonalds βασιλεύουν ακόμα), παραγγέλνουν τα burgers τους και τα τρώνε στο αυτοκίνητο ενώ ο μικρός κοιμάται στο πίσω κάθισμα.
• Ευελιξία! Και χιούμορ.
• Βράδυ Παρασκευής και είχαμε επίσκεψη της οικογένειας από την Bienne, την 1η δηλαδή του μικρού Παναγιώτη σπίτι μας. Και κάναμε όλοι μαζί μπάνιο τον Στέφανο, και παίξαμε και κοιμήθηκε ήσυχα - ήσυχα ώστε να τα πούμε και εμείς λιγάκι.
• Και το πσκ πέρασε με πολύ Στέφανο, πολύ ήλιο, πολλές ώρες εκτός σπιτιού. Πολύ όμορφα δηλαδή.
• Το Σάββατο αφού κάναμε την τοπική μας γύρα για δουλειές, οδηγήσαμε μέχρι το κοντινό Chaux de Fonds, μία από τις 2 πόλεις του καντονιού που φημίζονται για την ωρολογοποιία τους.
• Έτσι, επισκεφθήκαμε το Διεθνές Μουσείο Ωρολογοποιίας, το οποίο είναι μικρό, πολύ όμορφο (από αρχιτεκτονικής πλευράς μέχρι εικαστικής, εκθεμάτων κτλ) και κάναμε ένα flash back στις περιόδους όπου ένα ρολόι τσέπης ήταν status quo και η βιομηχανική επανάσταση αναζητούσε λύσεις ώστε να συγχρονιστεί ολόκληρη η πόλη.
• Και από τους 12 βαθμούς κοντά στη λίμνη, στο ορεσίβιο Chaux de Fonds πέσαμε στους 3.
• Αγοράσαμε πανέμορφα, μακρυά, λεπτά και γεμάτα μπουμπούκια κλαδιά κερασιάς. Και είναι ήδη τόσο όμορφα! Φανταστείτε όταν θα ανθίσουν.
• Βγάλαμε και όμορφες, φωτεινές φωτογραφίες στην καθιερωμένη φωτογράφιση του Στέφανου (αυτή τη φορά για τους 10 μήνες).
• Και κάναμε ωραία video calls με συγγενείς και φίλους.
• Κυριακή πρωί βγήκε ο συνοδοιπόρος για τρέξιμο, και το μεσημεράκι μάς έκανε την χάρη ο μικρός και κοιμήθηκε 1,5 ώρες!
• Μεσημεριανό στο καινούργιο σπίτι του φίλου Κώστα, με εξαιρετικό φαγητό (τι οσομπούκο, τι πίτα με κοτόπουλο και πιπεριές, τι caprese) και μηλοπιτάκια που του φτιάξαμε εμείς.
• Και συμμετείχε και ο Στεφανάκος στο φαγητό. Ήσυχα και ωραία.
• Του αρέσουν τόσο τα μανταρίνια που σκαρφαλώνει στην ραφιέρα των φρούτων, αρπάζει ένα και αρχίζει με το 1 του δόντι να το δαγκώνει. Και τα καταφέρνει και κάνει τρύπα στη φλούδα! Του το καθαρίζουμε και το τρώει σε δευτερόλεπτα!
• Σιγά-σιγά εξοικειώνεται και με το γιαούρτι γιατί με την κρέμα δημητριακών τον τελευταίο καιρό δεν τα πάει πολύ καλά.
• Και εκεί που καθόμουν (Καθαρή) Δευτέρα πρωί στον υπολογιστή, το σπίτι γέμισε με τιτιβίσματα! Γέμισαν τα δέντρα με πουλάκια. Που σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: έρχεται η Άνοιξη! Τι ευτυχία!
• Και είδα όλως τυχαίως ένα βίντεο από έναν γάμο στη Σίφνο και αναπόλησα.
• Είναι οι δημόσιες υπηρεσίες μάλλον παντού, πάνω-κάτω τα ίδια. Κάθε υπάλληλος και μία νέα περιπέτεια. Ανανέωση για πολλοστή φορά λοιπόν της άδειας παραμονής μας και αυτή τη φορά μας ζήτησαν και διαβατήριο. Σαν να πηγαίνεις στην Ελλάδα με ταυτότητα και να σου ζητούν... ταυτότητα.
• Ανησυχίες, στεναχώριες και προβληματισμοί με τον παιδικό σταθμό που οδήγησαν σε meeting. Ουφ. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν είναι αντικειμενικό.
• Τίποτα δεν είναι δεδομένο, γενικά. Κάθε φορά που πρέπει να μεταφέρω αγκαλιά τον Στέφανο από το αυτοκίνητο στον 3ο όροφο, για παράδειγμα, σκέφτομαι πόσο δεδομένο έχουμε στην Ελλάδα το ασανσέρ. Και πόσα ακόμη.... Και δεν τα εκτιμάμε κιόλας.
• Γιατί κάθε φορά (μα κάθε) που τον παίρνει ο ύπνος στο αυτοκίνητο, ξυπνάει κατά την μεταφορά του στο σπίτι και βεβαίως αρνείται να ξανακοιμηθεί. Και ας είναι πτώμα. Και ας μην έχει κοιμηθεί λεπτό από τις 06.00 που ξύπνησε.
• Την Τρίτη είχαμε γυναικεία συνάντηση εδώ, σπίτι, με την Ρόζα και την Έλενα (και τον Στέφανο και τον Παναγιώτη βεβαίως - βεβαίως) και μεταξύ ταϊσμάτων, νανουρισμάτων, αγκαλιών, καταφέραμε και τα είπαμε, και γελάσαμε, και ήπιαμε τα τσάγια μας.
• Και από το απόγευμα, κατέφτασε και ο μπαμπάς Γιάννης και η νεο-αφιχθείσα οικογένεια του Λάζαρου με την καινούργια μικρή φίλη του Στέφανου, Χριστίνα.
• Τρία μωρά δηλαδή για πρώτη φορά μαζί. Και ο Στεφανάκος ήταν τόσο ενθουσιασμένος και χαρούμενος! Πήγαινε δίπλα τους, τους ακουμπούσε, τους έπιανε το χέρι, τους χάιδευε τα μαλλιά, τους μιλούσε. Κοιτούσε μία τα μωρά μία εμάς και χοροπήδαγε.
• Φτιάξαμε και μια γρήγορη μακαρονάδα και χωριστήκαμε το βραδάκι χαρούμενοι και χορτάτοι.
• Η εβδομάδα κόπηκε στη μέση με μία ωραιότατη, τοπική αργία την Τετάρτη!
• Έτσι, κάναμε τη βόλτα μας στη Βέρνη όπου επισκεφτήκαμε και το μικρό, ελληνικό μπακάλικο. Και είναι η ελληνική φιλοξενία - γενναιοδωρία (όταν την συναντάς) τόσο συγκινητική! Ο κύριος Αποστόλης μας γέμισε μπισκότα για τον Στέφανο, σοκοφρέτες για εμάς, ωραίες ιστορίες και αισιοδοξία.
• World Pancake Day! Και εννοείται την γιορτάσαμε (έστω με λίγη καθυστέρηση) και φτιάξαμε blueberry pancakes και φάγαμε και οι 3.
• Ναι, έχει ωραία πεζοδρόμια για να περπατήσεις με το καρότσι, και ναι, σταματούν τα αυτοκίνητα στη διάβαση να περάσεις, αλλά τα Ελβετικά εστιατόρια και καφέ δεν έχουν τις προδιαγραφές για να φιλοξενήσουν οικογένειες, και μάλλον δεν θέλουν κιόλας.
• Σε αρκετά μαγαζιά απαγορεύονται τα καρότσια (πρέπει να τα αφήσεις έξω και να πάρεις το μωρό αγκαλιά) και σε ακόμη περισσότερα απλά δεν υπάρχει παιδικό καρεκλάκι ώστε να κάτσει άνετα και ωραία ολόκληρη η οικογένεια.
• Για αυτό και εγώ προνόησα, και ενόψει και του Παχαλιάτικου ταξιδιού μας, παρήγγειλα πτυσσόμενο καθισματάκι που δένει σε καρέκλα και που κλείνει σε ωραιότατο, μικρό backpack.
• Για να μας μπει καλά ο Μάρτης, η φίλη Ρόζα μάς έφτιαξε τα οικογενειακά μας μαρτάκια! Και τα φορέσαμε και οι 3 με υπερηφάνεια! Ευχαριστούμε!
• Και την Πέμπτη συναντηθήκαμε -επιτέλους- με τον Τσέσκο για τη γνωστή ανταλλαγή γλωσσών.

Καλό Σαββατοκύριακο!

ανδριάνα