How was your week?

• Δεν θέλω να σας γράφω συνέχεια για τις γκρίνιες του Στέφανου, τις μύξες του Στέφανου, τις αυπνίες του Στέφανου, οπότε σταματώ. Ή τουλάχιστον, το περιορίζω. Αυτολογοκρίνομαι ;)
• Δεν είναι φοβερό να διαβάζεις άρθρο "Τα 10 Looks του Χειμώνα" και τα περισσότερα να είναι με πάνινα, χαμηλά παπούτσια χωρίς κάλτσες, ραντάκια με ανοιχτά παλτό, ψηλοτάκουνες γόβες, και see-through πουκάμισα...; Είτε αναφέρονται στον χειμώνα του Miami, είτε εγώ κάτι χάνω.
• Όλα είναι ομορφότερα το σαββατοκύριακο! Γιατί είμαστε 2 ενήλικες, γιατί έχουμε τη δυνατότητα να προσαρμόσουμε έτσι το πρόγραμμά μας ώστε να είναι πιο ήρεμος ο Στέφανος, γιατί είμαστε αρκετές ώρες εκτός, γιατί γιατί γιατί....
• Έτσι, το Σάββατο ενώ ξεκινήσαμε για τοπικές δουλειές, τον πήρε ο ύπνος στο αυτοκίνητο (κλασικά) μετά από άλλη μία ολονυκτία (!) οπότε για να του προσφέρουμε αυτό το Θείο δώρο του ύπνου, οδηγήσαμε μία ωρίτσα περίπου μέχρι την Λωζάννη.
• Εκεί, κάναμε ωραία, ηλιόλουστη βόλτα, ήπιαμε τον καφέ μας, προσπαθήσαμε να ταΐσουμε τον Στέφανο ο οποίος τις τελευταίες ημέρες δεν θέλει (είναι από το συνάχι; είναι που δεν θέλει να τρώει πια με το κουτάλι αλλά μόνος του; άγνωστο!), χαζέψαμε ωραίες βιτρίνες και αγοράσαμε ωραία δωράκια για τον μικρό.
• Επιστροφή σπίτι με μαγειρικές, παιχνίδια και δουλειές εντός του σπιτιού.
• Κινέζικο ρύζι με φιλέτο ψαριού.
• Έφτιαξα και shortbread cookies με την φανταστική, νέα μου σφραγίδα αλλά δεν μου πέτυχαν πολύ στην εμφάνιση. Θέλει λίγο πρακτική. Θα τα καταφέρω όμως, πού θα πάει.
• Το βράδυ ήταν και η πολυαναμενόμενη συναυλία της φίλης Ρόζας και του Gabriel, εδώ στο Neuchatel. Η πρώτη τους. Périple en Méditerrané.
• Και δυστυχώς πήγα μόνη γιατί ήταν η ώρα που ο Στεφανάκος τρώει, και κάνει το μπάνιο του και κοιμάται. Οπότε αυτή τη φορά έμεινε ο συνοδοιπόρος σπίτι.
• Και η παράσταση ήταν εξαιρετική. Και τόσο συγκινητική. Και η έναρξη έδωσε τον τόνο: Τ' αστέρι του βοριά. Ακούστε το να το θυμηθείτε και δώστε λίγη προσοχή στους στίχους. 
• Και η αίθουσα γέμισε από κόσμο τόσο που είχαμε και ορθίους!
• Ομιχλώδης η Κυριακή αλλά το έχουμε μάθει πια το κόλπο: ανεβαίνουμε πιο ψηλά. Έτσι πήγαμε στο κοντινό βουνό Chaumont όπου ο ήλιος έλαμπε και τα παιδάκια έτρεχαν με τα ποδήλατα, τα πατίνια, σκαρφάλωναν και έπαιζαν.
• Έκανε και ο Στεφανάκος την κούνια του και εννοείται κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο.
• Κυριακάτικες μαγειρικές (μακαρόνια με κιμά!), καθαρίσματα και συμμαζέματα στο σπίτι, μεσημεριανό με τα χέρια για τον μικρό (το οποίο και έφαγε ήσυχα - ήσυχα), απογευματινή, ηλιόλουστη βόλτα στη λίμνη (εννοείται για να κοιμηθεί ο μικρός και να ξεπιαστούμε εμείς... το πότε θα κοιμηθούμε βέβαια εμείς είναι άγνωστο!) και τιραμισού στους γείτονες για την αποτίμηση της συναυλίας, μουσικές και γέλια.
• Μα πόσο του αρέσει η μουσική του Στέφανου! Ειδικά όταν είναι live. Αντιδρά εντελώς διαφορετικά στο ραδιόφωνο πχ και στο τραγούδι ή στην κιθάρα που ακούει ζωντανά. Και του έβαλε η Ρόζα ένα μικρό γιουκαλίλι μπροστά του και "γρατζουνούσε" τις χορδές και χαμογελούσε. Και όταν η Ρόζα τραγουδούσε χοροπήδαγε! Σε έκσταση!
• Τόσο χαρούμενος! Και άπλωνε τα χέρια του για να πάει από αγκαλιά σε αγκαλιά.
• Το βράδυ βέβαια ήταν το 5ο δύσκολο βράδυ στη σειρά..... Χωρίς μπουκωμένες μύτες πια, και βήχα και φτερνίσματα, με δόντια όμως και ίσως και άγχος αποχωρισμού που μάλλον χτυπά την πόρτα σε αυτή την ηλικία. Ποιος ξέρει... Η αυπνία πάντως παραμένει, όπως και το βραδινό κλάμα.
• Δευτέρα = επιστροφή στον παιδικό σταθμό με αρκετή αγωνία για να δούμε εκεί πώς θα τα πάει σε όλα τα μέτωπα (φαγητό, ύπνο, αποχωρισμό....).
• Και τα πήγε καλά, πλην του ύπνου. Και αυτό φάνηκε το 1ο λεπτό που μπήκε στο αυτοκίνητο. Ούτε να ξεπαρκάρω δεν είχα προλάβει και κοιμόταν ήδη.
• Οπότε.... αργό οδήγημα μέχρι το κέντρο, επιλογή ηλιόλουστου σημείου για παρκάρισμα, αναμονή 1,5 περίπου ώρας εντός του αυτοκινήτου και επίσκεψη στις μαίες του Ερυθρού Σταυρού μήπως μπορούν να μας διαφωτίσουν για τους τελευταίους πειραματισμούς του Στέφανου.
• Πόσες ώρες έχω παρεμείνει εντός του αυτοκινήτου στην μετά-Στεφάνου εποχή άραγε;; Πολλές! Θα αφήσω ένα βιβλίο στο αυτοκίνητο τουλάχιστον να περνάει εποικοδομητικά ο χρόνος.
• Οι μαίες μας διαφώτισαν κάπως επαναλαμβάνοντας μάλλον αυτά που ήδη ξέραμε - είχαμε διαβάσει, αλλά είναι ίσως δύσκολα στην υλοποίηση μερικές φορές. Ειδικά όταν κλαίει για κανα δύωρο μες στη νύχτα. Διλήμματα παντού και πάντα. Να τον σηκώσεις; Και πόσο να τον κρατήσεις; Μήπως πεινάει; Να του βάλεις ορό στη μύτη; Μήπως είναι τα δόντια;
• Θα σας πω μόνο μία από τις αποστομοτικές απαντήσεις που έλαβα. Ήταν στην ερώτηση γιατί κοιμάται τόσο εύκολα στο καρότσι και στο αυτοκίνητο, χωρίς κόπο, χωρίς κλάμα (σε αντίθεση βέβαια με το σπίτι και τον παιδικό σταθμό). Είναι η κίνηση; Είναι ο θόρυβος; Μπορεί. Είναι όμως ότι και η μαμά έχει αποφασίσει ότι δεν μπορεί να ασχοληθεί με τον μικρό (για ευνόητους λόγους), είναι απλά δεδομένο, οπότε και αυτός με τη σειρά του το αντιλαμβάνεται, το αποδέχεται και προχωρά αντίστοιχα.
• Να σας πω κάτι. Ούτε εγώ γιορτάζω του Αγίου Βαλεντίνου, ούτε μου λέει κάτι η Τσικνοπέμπτη. Δεν μου φταίει σε τίποτα όμως ο υπόλοιπος κοσμάκης που θέλει να γιορτάσει. Τι μιζέρια είναι αυτή να λογοκρίνουμε ό,τι συμβαίνει γύρω μας και ας μην μας αφορά ούτε τόσο δα.
• Αφήστε τον κόσμο να χαρεί με ότι του προσφέρει χαρά. Και βρείτε εσείς τις δικές σας χαρές. Όλοι δικαστές γίναμε. Ειδικά διαδικτυακά.
• Πόσα άρθρα, πόσες συζητήσεις, πόσες αναλύσεις, πόσες απόψεις........ καλώς ήρθατε στον άγνωστο κόσμο που λέγεται μητρότητα / πατρότητα.
• Ευτυχώς το βράδυ της Τρίτης είχαμε σερί ύπνο μετά από μέρες και ένας Θεός ξέρει πόσο τον χρειαζόμασταν. Ευχαριστούμε Στέφανε!
• Και το μεσημέρι είχαμε οικογενειακή δραστηριότητα στον παιδικό σταθμό οπότε πήγαμε με τον μικρό για να μην συμμτέχουμε τελικά. Ουφ.... 
• Και δώστου ξανά συζητήσεις, και αναλύσεις, και προτάσεις, και αντιπροτάσεις.....
• "I'm very sad to announce that Kevin is leaving our team". Ο συνοδοιπόρος αλλάζει επαγγελματική θέση. Και όχι δεν τον λένε Kevin. Έτσι τον φωνάζει ο διευθυντής του γιατί του θυμίζει τον Kevin Costner.
• Μακάρι ο επόμενος διευθυντής να είναι τόσο cool, πολυδιάστατος και ευχάριστος όσο ο Sebastian.
• Και την Πέμπτη, μετά το σχολείο, πήγαμε κατευθείαν στην Bienne για να κάνουμε την 1η μας βόλτα με τον μικρό Παναγιώτη. Και είχε ωραίο ήλιο αλλά και φοβερό αέρα.
• Στα καλά νέα της εβδομάδας, έκλεισε εισιτήρια η μαμά και θα μας έρθει μέσα Μαρτίου! Γιούπι!

Καλό σαββατοκύριακο! Καλό 3ήμερο στους εν Ελλάδι φίλους!

ανδριάνα